Hold-and-split tasks were performed

Hold-and-split tasks were performed by 20 subjects (12 females and 8 males) using the right central incisors, canines, 2nd premolars, and 1st molars, respectively. Half a peanut was positioned on a transducer-equipped plate and the subject was instructed to hold the plate with the peanut between two antagonistic teeth, and not using more force than necessary. After ca. 3 s the subject was instructed to split the peanut in a natural manner. Each session consisted of a series of three in which the subject performed the hold-and-split task five times for each tooth. Thus, in total, data were obtained from 60 trials for each subject. The magnitude of the forces and the force rates used to split the peanut increased distally along the dental arch. However, the duration of the split phase was similar for the various teeth examined. During anesthesia of the periodontal ligament (four subjects), no significant changes were seen in the split phase. The forces used to hold the peanut between the teeth also increased distally along the dental arch: 0.60 N for the incisor, 0.77 N for the canine, 1.15 N for the 2nd premolar, and 1.74 N for the 1st molar. The difference in hold forces for the various teeth can be explained by the different sensitivity characteristics of the periodontal afferents innervating anterior and posterior teeth. During periodontal anesthesia, the magnitude and variability of the hold forces increased for all types of teeth, thus supporting the suggestion that periodontal afferent information is used in the regulation of the level of forces used to hold and manipulate morsels between the teeth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดำเนินการงานค้าง และแยก โดยวัตถุ 20 (12 เพศหญิงและเพศชาย 8) ใช้อาศัยอยู่กลาง สุนัข หน้าที่ 2 และ 1 molars ตามลำดับ ถั่วลิสงครึ่งที่วางบนจานพร้อมพิกัด และเรื่องถูกสั่งให้แผ่นกับถั่วลิสงระหว่างฟันสองปรปักษ์ และไม่ได้ใช้พลังมากขึ้นเกินความจำเป็น หลังจาก ca. 3 s วัตถุถูกคำสั่งแยกถั่วลิสงได้อย่างเป็นธรรมชาติ แต่ละครั้งประกอบด้วยชุดของสามซึ่ง เรื่องดำเนินการระงับ และแยกงานห้าครั้งสำหรับฟันแต่ละซี่ ดังนั้น ทั้งหมด ข้อมูลได้รับจากการทดลอง 60 สำหรับแต่ละวิชา ขนาดของกองกำลังและอัตราแรงที่ใช้ในการแยกถั่วลิสงเพิ่ม distally ตามซุ้มทันตกรรม อย่างไรก็ตาม ระยะเวลาของขั้นตอนการแยกคล้ายฟันต่าง ๆ ที่ตรวจสอบได้ ระหว่างดมยาสลบของเอ็นปริทันต์ (4 วิชา), มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญได้เห็นในระยะแยก การบังคับใช้เพื่อเก็บถั่วลิสงระหว่างฟันเพิ่มขึ้น distally ไปตามซุ้มทันตกรรม: 0.60 N สำหรับฟัน 0.77 N สำหรับสุนัข 1.15 N สำหรับรักษา 2 และ 1.74 N 1 สบ ความแตกต่างของกองกำลังถือฟันต่าง ๆ สามารถอธิบายได้ตามลักษณะความไวที่แตกต่างกันของ afferents โรคเหงือกที่ฟันด้านหน้า และด้านหลัง innervating ระหว่างยาปริทันต์ ขนาดและความแปรปรวนของกองกำลังไว้ที่เพิ่มขึ้นสำหรับทุกประเภทของฟัน จึง สนับสนุนข้อเสนอแนะว่า ปริทันต์ส่งข้อมูลใช้ในการควบคุมระดับของกองกำลังที่ใช้ในการเก็บ และจัดการคย่างระหว่างฟัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานที่ค้างไว้และแยกได้ดำเนินการโดย 20 คน (หญิง 12 ปีและชาย 8) โดยใช้ฟันขวากลางเขี้ยวฟันกรามน้อยที่ 2 และแคลเซียมที่ 1 ตามลำดับ ครึ่งถั่วลิสงวางบนจาน tr​​ansducer อุปกรณ์ครบครันและเรื่องที่ได้รับคำสั่งให้ถือจานด้วยถั่วลิสงระหว่างสองฟันปฏิปักษ์และไม่ใช้กำลังเกินกว่าที่จำเป็น หลังจากที่รัฐแคลิฟอร์เนีย 3 s เรื่องที่ได้รับคำสั่งให้แยกถั่วลิสงในลักษณะที่เป็นธรรมชาติ แต่ละเซสชั่นประกอบด้วยชุดของสามซึ่งในเรื่องที่ดำเนินการระงับและแยกงานห้าครั้งสำหรับแต่ละฟัน ดังนั้นในการรวมข้อมูลที่ได้รับจากการทดลอง 60 สำหรับแต่ละเรื่อง ขนาดของกองกำลังและอัตราการบังคับใช้ในการแยกถั่วลิสงเพิ่มขึ้นบริเวณที่ห่างออกไปตามโค้งทางทันตกรรม แต่ระยะเวลาของขั้นตอนการแยกเป็นที่คล้ายกันสำหรับฟันต่างๆตรวจสอบ ในระหว่างการระงับความรู้สึกของเอ็นปริทันต์ (สี่วิชา) ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญได้เห็นในขั้นตอนการแยก กองกำลังที่ใช้ในการถือถั่วลิสงระหว่างฟันนอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้นบริเวณที่ห่างออกไปตามโค้งทันตกรรม: 0.60 N สำหรับฟันที่ 0.77 N สำหรับสุนัข, 1.15 N สำหรับฟันกรามน้อยที่ 2 และ 1.74 N สำหรับฟันกรามที่ 1 ความแตกต่างในกองกำลังถือสำหรับฟันต่างๆสามารถอธิบายได้ด้วยความไวลักษณะที่แตกต่างกันของ afferents ปริทันต์ innervating ด้านหน้าและหลังฟัน ในระหว่างการระงับความรู้สึกปริทันต์ขนาดและความแปรปรวนของกองกำลังถือเพิ่มขึ้นสำหรับทุกประเภทของฟันจึงสนับสนุนข้อเสนอแนะว่าข้อมูลอวัยวะปริทันต์ถูกนำมาใช้ในการควบคุมระดับของกองกำลังที่ใช้ในการถือและจัดการ morsels ระหว่างฟัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค้างไว้และแบ่งงานได้ 20 คน ( 12 คนและหญิง 8 คน ) การใช้สิทธิกลางฟันเขี้ยว 2 ซี่ , ฟันกรามและ 1 ตามลำดับ ครึ่งถั่วลิสงเป็นตำแหน่งในตัวแปลงสัญญาณติดตั้งจาน และวิชาที่เรียนเพื่อเก็บจานด้วยถั่วลิสงระหว่างสองโรคฟัน และไม่ใช้แรงมากกว่าที่จำเป็น หลังจากที่แคลิฟอร์เนีย 3 s เรื่องถูกสั่งให้แยกถั่วลิสงในลักษณะธรรมชาติ แต่ละครั้งประกอบด้วยชุดของสามซึ่งเรื่องการถือและแยกงาน ห้าครั้ง ฟันแต่ละซี่ ดังนั้น โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากการทดลอง 60 สำหรับแต่ละเรื่อง ขนาดของแรงและแรง อัตราการใช้แยกถั่วลิสงเพิ่มขึ้นลักษตามโค้งทันตกรรม อย่างไรก็ตาม ระยะเวลาของการแยกเฟสที่คล้ายคลึงกันสำหรับต่าง ๆตรวจฟัน . ในความรู้สึกของเอ็นปริทันต์ ( สี่คน ) ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบในแยกเฟส แรงที่ใช้ยึดถั่วลิสงระหว่างฟันเพิ่มขึ้นลักษตามโค้งทันตกรรม : 0.60 ต่อฟันหน้า , 0.77 N สำหรับสุนัขที่ 1.15 N สำหรับฟันกรามน้อย 2 และ 1 ต่อ 1 ฟัน ความแตกต่างในการถือหน่วยฟันต่างๆ สามารถอธิบายได้ด้วยลักษณะที่แตกต่างกัน ความไวของโรคปริทันต์ afferents innervating ฟันด้านหน้าและด้านหลัง ในโรคปริทันต์ยาชา ขนาดและการเปลี่ยนแปลงของถือกำลังเพิ่มขึ้นสำหรับทุกประเภทของฟัน จึงสนับสนุนข้อเสนอแนะข้อมูลที่ระแคะระคายโรคปริทันต์จะใช้ในการควบคุมระดับของพลังที่ใช้เพื่อเก็บและจัดการ morsels ระหว่างฟัน