The chocolate cake making in Shizuk

The chocolate cake making in Shizuka's room, room 206, was currently paused as the dough had been put in the oven. Since the plan was to eat the cake after dinner, it was more convenient to hold off on any more work until everyone was done eating.

Sanae and Yurika were still pressed up against the oven when Kiriha left Shizuka's room and headed to room 106 alone. Kiriha was planning on using her spare time before dinner to check on Koutarou's clothing. She would patch holes and turn over frayed parts. Since Koutarou was so active, it was important to check his clothing regularly.

“Now that I think about it, I haven't touched this drawer...”

Having opened the wardrobe, Kiriha pulled open the bottom drawer. The wardrobe had several drawers and the upper ones were summer clothes and the lower ones were winter clothes, so the clothes got thicker the lower you went. As a result, Kiriha hadn't checked the bottom drawer until it got really cold like today.

“They're clothes used during a more inactive time, but I'll give it a check.”

Kiriha pulled out the clothing in the drawer one at a time. After getting everything out, she would return everything that looked normal. That was her standard procedure.

“Oh?”

After Kiriha had pulled out all the clothing she noticed a paper bag pushed into the back of the drawer.

“Based on how it feels, this has clothing in it too...”

Kiriha picked up the paper bag and looked inside.

Inside was all kinds of stuff, not just clothing. There was a half-knit sweater, a knife that was old-fashioned, but well crafted, a wooden plate with wool decorations on it and more. None of the things inside seemed to have anything in common.

“Oh no... This was something I shouldn't have opened. Sorry, Koutarou.”

Looking at the things inside, Kiriha realized that they were memorabilia, and she decided to return it to the back of the drawer without touching anything inside.

However, when she was about to close the bag, her eye caught something.

“T-This is!?”

It was an antique necklace. The necklace had polished jewels and fangs strung together by a colorful string, it was more old-fashioned than modern accessories.

“What, h-how!?”

At first, Kiriha thought that the necklace was just an illusion. However, no matter how many times Kiriha blinked, the necklace didn't disappear.

“I'm not seeing things...”

Kiriha reached out towards the necklace. Her emotions were elevated and her hand was trembling. She was normally calm, but her heart was currently racing and her mind was blank.

Her fingertips reached for the necklace. And a feeling she remembered was transmitted to her brain. With her trembling fingers, she picked up the necklace and slowly pulled it out of the paper bag.

“T-There's no mistaking it... this is my mother's keepsake...”

Because her hand was trembling, the small stones and fangs on the necklace collided and made small sounds. It was almost like the sound of a pocket watch.

“But, why is it here!? This is impossible!!”

Even though it was right in front of her, even though she was touching it, Kiriha couldn't believe that the necklace was right here. But regardless of what she believed, the necklace existed right here. It was the truth.

“But, no matter how much I can't believe it... if this is here then... that would mean...”

And that truth pointed to something.


What Kiriha had been waiting for these last ten years had finally happened.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทำเค้กในห้องของชิซูกะ ห้อง 206 ถูกหยุดชั่วคราวในขณะนี้แป้งได้ถูกใส่ในเตาอบ ตั้งแต่แผนการกินเค้กหลังอาหารค่ำ มันก็สะดวกในการถือออกงานใด ๆ เพิ่มเติมจนกว่าทุกคนที่ทำอาหารเสถียรและ Yurika ถูกยังกดกับเตาอบเมื่อ Kiriha ซ้ายห้องของชิซูกะ และหัวหน้าห้อง 106 คนเดียว มีการวางแผน Kiriha ในการใช้เวลาว่างเธอก่อนอาหารเย็นบนเสื้อผ้าของ Koutarou เธอจะแก้ไขหลุม และพลิกชิ้นส่วนหลุดลุ่ย Koutarou มาใช้งานดังนั้น มันเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบเสื้อผ้าของเขาอย่างสม่ำเสมอ"หลังจากที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน ฉันไม่ได้สัมผัสลิ้นชักนี้..."มีเปิดตู้เสื้อผ้า Kiriha ดึงเปิดลิ้นชักด้านล่าง ตู้มีลิ้นชักหลาย และคนบนเสื้อผ้าได้ต่ำกว่าคนที่มีเสื้อผ้า เพื่อเสื้อผ้าได้หนาล่าง คุณไป เป็นผล Kiriha ไม่ได้ตรวจสอบลิ้นชักล่างจนได้เย็นจริง ๆ เช่นวันนี้"พวกเขากำลังเสื้อผ้าใช้ในเวลาที่ไม่ได้ใช้งานมากขึ้น แต่ฉันจะให้มันตรวจสอบ"Kiriha ดึงออกเสื้อผ้าลิ้นชักหนึ่งครั้ง หลังจากการออก เธอจะคืนทุกอย่างปกติที่ดู ที่เป็นขั้นตอนมาตรฐานของเธอ"โอ้"หลังจาก Kiriha ได้ดึง เสื้อผ้าที่เธอสังเกตเห็นกระดาษถุงผลักดันมาในลิ้นชัก"ขึ้นอยู่ว่ามีความรู้สึก มีเสื้อผ้ามันเกินไป..."Kiriha รับถุงกระดาษ และด้านในภายในมีสิ่ง ไม่เพียงแต่เสื้อผ้าทุกชนิด มีเสื้อถักครึ่ง มีดโบราณ แต่ฝีมือดีที่ แผ่นไม้กับการตกแต่งขนสัตว์บนมันและอื่น ๆ ไม่มีสิ่งที่ภายในดูเหมือนจะมีอะไรกัน"โอ้ ไม่... นี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรมีเปิด ขออภัย Koutarou. "มองที่สิ่งภายใน Kiriha ตระหนักว่า พวกเขาเป็นของที่ระลึก และเธอตัดสินใจกลับหลังลิ้นชักโดยไม่สัมผัสสิ่งภายในอย่างไรก็ตาม เมื่อเธอจะปิดถุง ดวงตาของเธอจับบางสิ่งบางอย่าง"T นี้เป็น?"ก็มีสร้อยคอโบราณ มีขัดสร้อยคอเพชรและเขี้ยวที่เครียดกัน ด้วยสายที่มีสีสัน ก็โบราณมากขึ้นกว่าอุปกรณ์ที่ทันสมัย"อะไร วิธี h ? "ครั้งแรก Kiriha คิดว่า ว่า สร้อยคอเป็นเพียงภาพลวงตา อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ากี่ครั้ง Kiriha คันนั้นกะพริบ สร้อยคอไม่ได้หายไป"ฉันไม่เห็นสิ่งที่..."Kiriha ถึงออกต่อสร้อยคอ มีการยกระดับอารมณ์ของเธอ และมือของเธอก็ตัวสั่น เธอสงบปกติ แต่ในปัจจุบันมีการแข่งรถหัวใจ และจิตใจของเธอไม่ว่างปลายนิ้วของเธอมาถึงสำหรับสร้อยคอ และความรู้สึกที่เธอจำได้ถูกส่งไปยังสมองของเธอ นิ้วของเธอ trembling เธอรับสร้อยคอ และค่อย ๆ ดึงออกจากถุงกระดาษ" T นั่นคือมัน mistaking ไม่... เป็นที่ระลึก...แม่ของฉัน"เพราะมือของเธอถูกตัวสั่น หินขนาดเล็กและเขี้ยวบนสร้อยคอชนกัน และทำเสียงเล็ก มันเป็นเกือบเหมือนเสียงของนาฬิกาพก"แต่ ทำไมล่ะนี่ นี้เป็นไปไม่ได้!!"แม้ว่าหน้าเธอ แม้ว่าเธอถูกสัมผัส Kiriha ไม่เชื่อว่า สร้อยคอที่นี่ แต่ว่าสิ่งที่เธอเชื่อ สร้อยคอที่อยู่ที่นี่ มันเป็นความจริง"แต่ ไม่ว่าไรผมไม่เชื่อ มัน... ถ้าเป็นที่นี่ แล้ว...ที่จะหมายถึง..."และความจริงที่ชี้ไปยังบางสิ่งบางอย่างในที่สุดเกิด Kiriha ได้แล้วรออะไรเหล่านี้ 10 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทำเค้กช็อคโกแลในห้องพักของชิซูกะ, ห้อง 206, ถูกหยุดชั่วคราวในปัจจุบันเป็นแป้งที่ได้รับการใส่ในเตาอบ ตั้งแต่มีแผนจะกินเค้กหลังอาหารเย็นมันก็สะดวกมากขึ้นที่จะระงับการทำงานใด ๆ มากขึ้นจนทุกคนได้กระทำการรับประทานอาหาร. เสถียรและ Yurika ยังคงกดขึ้นกับเตาอบเมื่อ Kiriha ออกจากห้องของชิซูกะและมุ่งหน้าไปที่ห้อง 106 เพียงอย่างเดียว Kiriha ได้รับการวางแผนในการใช้เวลาว่างของเธอก่อนที่จะตรวจสอบอาหารค่ำบนเสื้อผ้าของ Koutarou เธอจะแก้ไขหลุมและเปิดมากกว่าส่วนฝอย ตั้งแต่ Koutarou ถูกใช้งานดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบเครื่องแต่งกายของเขาอย่างสม่ำเสมอ. "ตอนที่ฉันคิดเกี่ยวกับมันฉันไม่ได้สัมผัสลิ้นชักนี้ ... " ได้เปิดตู้เสื้อผ้า, Kiriha ดึงเปิดลิ้นชักด้านล่าง ตู้เสื้อผ้าที่มีหลายลิ้นชักและคนบนเป็นเสื้อผ้าฤดูร้อนและคนที่ต่ำกว่าเป็นเสื้อผ้าฤดูหนาวดังนั้นเสื้อผ้าที่มีความหนาต่ำกว่าคุณไป เป็นผลให้ Kiriha ไม่ได้ตรวจสอบลิ้นชักด้านล่างจนกว่าจะได้เย็นจริงๆเช่นวันนี้. "พวกเขากำลังเสื้อผ้าที่ใช้ในช่วงเวลาที่ไม่ได้ใช้งานมากขึ้น แต่ฉันจะให้มันตรวจสอบ." Kiriha ดึงออกมาจากเสื้อผ้าในลิ้นชัก ในช่วงเวลาหนึ่ง หลังจากที่ได้รับทุกอย่างที่ออกเธอจะกลับมาทุกอย่างที่ดูปกติ นั่นคือขั้นตอนมาตรฐานของเธอ. "โอ้?" หลังจาก Kiriha ได้ดึงออกมาจากเสื้อผ้าที่เธอสังเกตเห็นถุงกระดาษผลักดันเข้าด้านหลังของลิ้นชัก. "ขึ้นอยู่กับว่ามันรู้สึกนี้มีเสื้อผ้ามันมากเกินไป ... " Kiriha หยิบ ขึ้นถุงกระดาษและมองภายใน. ภายในเป็นทุกชนิดของสิ่งที่ไม่เพียง แต่เสื้อผ้า มีเสื้อยืดครึ่งถักมีดที่เป็นสมัยเก่า แต่ที่สร้างขึ้นอย่างดีแผ่นไม้ด้วยการตกแต่งขนสัตว์เกี่ยวกับมันและมากขึ้น ไม่มีสิ่งที่อยู่ภายในดูเหมือนจะมีอะไรที่เหมือนกัน. "โอ้ไม่ ... นี่คือสิ่งที่ฉันควรจะไม่ได้เปิด ขออภัย Koutarou. " มองไปที่สิ่งที่อยู่ภายใน Kiriha ตระหนักว่าพวกเขาระลึกและเธอตัดสินใจที่จะกลับไปยังด้านหลังของลิ้นชักโดยไม่ต้องสัมผัสอะไรภายใน. แต่เมื่อเธอกำลังจะปิดถุงตาของเธอจับได้บางสิ่งบางอย่าง . "T-นี้เป็น !?" มันเป็นสร้อยคอโบราณ สร้อยคอมีอัญมณีขัดและเขี้ยวเครียดกันโดยสตริงที่มีสีสันมันเป็นสมัยเก่ามากกว่าอุปกรณ์ที่ทันสมัย. "อะไร H-วิธี !?" ตอนแรกคิดว่า Kiriha สร้อยคอเป็นเพียงภาพลวงตา แต่ไม่ว่ากี่ครั้ง Kiriha กระพริบตา, สร้อยคอไม่ได้หายไป. "ฉันไม่เห็นสิ่งที่ ... " Kiriha ถึงออกไปสร้อยคอ อารมณ์ของเธอถูกยกระดับและมือของเธอสั่น เธอเป็นปกติสงบ แต่หัวใจของเธอได้รับในปัจจุบันการแข่งรถและจิตใจของเธอเป็นที่ว่างเปล่า. ปลายนิ้วของเธอเอื้อมมือสร้อยคอ และความรู้สึกที่เธอจำได้ถูกส่งไปยังสมองของเธอ ด้วยมือของตัวสั่นเธอหยิบสร้อยคอและค่อยๆดึงมันออกจากถุงกระดาษ. "T-ไม่มีการเข้าใจผิดว่ามัน ... นี้เป็นของที่ระลึกแม่ของฉัน ... " เพราะมือของเธอก็คือตัวสั่นหินขนาดเล็กและเขี้ยว สร้อยคอชนและทำให้เสียงขนาดเล็ก มันเกือบจะเป็นเหมือนเสียงของนาฬิกากระเป๋า. " แต่ทำไมมันอยู่ที่นี่ !? นี้เป็นไปไม่ได้ !! " แม้ว่ามันจะถูกต้องในด้านหน้าของเธอแม้ว่าเธอจะได้รับการสัมผัสมัน Kiriha ไม่อยากจะเชื่อว่าสร้อยคอที่ถูกต้องที่นี่ แต่ไม่คำนึงถึงสิ่งที่เธอเชื่อว่าสร้อยคอที่มีอยู่ที่นี่ มันเป็นความจริง. " แต่ไม่ว่าเท่าใดฉันไม่สามารถเชื่อมัน ... ถ้าเรื่องนี้อยู่ที่นี่แล้ว ... นั่นก็หมายความว่า ... " และความจริงที่ชี้ไปที่บางสิ่งบางอย่าง. อะไร Kiriha ได้รับการรอการเหล่านี้ สิบปีที่ผ่านที่เคยเกิดขึ้นในที่สุด