Well guys, here ends today's class.

Well guys, here ends today's class." Jungah said. "If you wait a bit, I'll prepare hot chocolate for you." Jungah said, smiling. Her smile widened when she saw the reaction of her students. "Well, I see that you want hot chocolate so much."

Half an hour later, each student had a cup of hot chocolate in hand, savoring every mouthful they drank. Jungah sipped her chocolate and her lips, looking at herwatch.

"Well guys, it's time to leave, go to lunch!" Jungah said standing.

When the class was empty, Raina and Lizzy came to her. Jungah looked at them and smiled as she picked up her purse and put it on the shoulder.

"Shall we go? I'm starving." Jungah said.

"Yes Omma!" Raina and Lizzy said.

Jungah, Raina and Lizzy left the room, leaving the school. The 3 went to Jungah's car as neither Lizzy nor Raina had car. Raina sat next to Jungah in the front while Lizzy sat in the back seat.

Jungah started the engine and set off to the restaurant where Uee worked. Raina and Lizzy looked in the mirror and then Raina looked at Jungah.

"So, Omma, which is what happens to you?" Jungah didn't respond immediately. Instead, she continued to drive, with no change except a small facial wrinkles on the forehead.

"We can talk about this in the restaurant?" Jungah asked, staring at the road.

"Of course Omma." Said Lizzy.

When they finally reached the restaurant, Jungah parked the car. Raina and Lizzy rushed out of the car but Jungah had a problem looking for her wallet, which had fallen under the seat. When she found it and looked up, she saw a woman with long red hair leaving the restaurant. Although she could not see her face, Jungah could see her body and she could not help but lean forward to see where this woman was going. Hot.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดีครับที่นี่จบระดับของวันนี้. "Jungah กล่าว." ถ้าคุณรอสักครู่ผมจะเตรียมความพร้อมช็อคโกแลตร้อนสำหรับคุณ. "Jungah กล่าวยิ้ม. รอยยิ้มของเธอกว้างขึ้นเมื่อเธอเห็นปฏิกิริยาของนักเรียนของเธอ." ดีฉัน เห็นว่าคุณต้องการช็อคโกแลตร้อนมาก. "ครึ่งชั่วโมงต่อมานักเรียนแต่ละคนมีถ้วยช็อคโกแลตร้อนในมือsavoring ทุกคำหนึ่งที่พวกเขาดื่ม. Jungah จิบช็อคโกแลตและริมฝีปากของเธอกำลังมองหาที่ herwatch." ดีคนก็ถึงเวลาที่ ที่จะออกไปรับประทานอาหารกลางวัน "Jungah กล่าวว่ายืนอยู่. เมื่อชั้นว่างเปล่า Raina และลิซซี่มาหาเธอ. Jungah มองที่พวกเขาและยิ้มขณะที่เธอหยิบขึ้นมากระเป๋าถือของเธอและวางไว้บนไหล่." เราจะไป? ฉันหิว. "Jungah กล่าวว่า." ใช่ Omma "Raina และลิซซี่กล่าวว่า. Jungah, Raina และลิซซี่ออกจากห้องออกจากโรงเรียน. 3 เดินไปที่รถ Jungah เป็นทั้งลิซซี่หรือ Raina มีรถ. Raina นั่งถัดจาก Jungah ในด้านหน้าในขณะที่ลิซซี่นั่งอยู่ในเบาะหลัง. Jungah เริ่มต้นของเครื่องยนต์และออกเดินทางไปร้านอาหารที่ Uee ทำงาน. Raina และลิซซี่มองในกระจกแล้ว Raina มองที่ Jungah. "ดังนั้น Omma ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับ คุณ? "Jungah ไม่ตอบสนองทันที. แต่เธอก็ยังคงที่จะผลักดันการเปลี่ยนแปลงยกเว้นริ้วรอยบนใบหน้าเล็ก ๆ บนหน้าผาก no." เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในร้านอาหาร? "Jungah ถามจ้องมองที่ถนน." ของ แน่นอน Omma. "กล่าวว่าลิซซี่. เมื่อพวกเขาที่สุดก็มาถึงร้านอาหาร Jungah จอดรถ. Raina และลิซซี่รีบวิ่งออกจากรถ แต่ Jungah มีปัญหาที่มองหากระเป๋าสตางค์ของเธอซึ่งเคยตกอยู่ใต้ที่นั่ง. เมื่อเธอพบว่ามันและมอง ขึ้นเธอเห็นผู้หญิงที่มีผมยาวสีแดงออกจากร้านอาหาร. แม้ว่าเธอจะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธอ Jungah จะได้เห็นร่างของเธอและเธอก็ไม่สามารถช่วย แต่ยันไปข้างหน้าเพื่อดูว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะ ร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวัสดีครับ ที่นี่จบวันนี้ " จองอากล่าว ถ้าคุณรอสักครู่ ผมจะเตรียมช็อคโกแลตร้อนสำหรับคุณ . " จองอาพูดยิ้มๆ เธอยิ้มกว้างขึ้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของนักเรียนของเธอ " ผมเห็นว่าคุณต้องการช็อคโกแลตร้อนเหลือเกิน "

ครึ่งชั่วโมงต่อมา นักเรียนแต่ละมีถ้วยช็อคโกแลตร้อนในมือ , savoring mouthful ทุกพวกเขาดื่ม จองอาจิบช็อกโกแลตของเธอและริมฝีปากของเธอดู herwatch

" งั้นพวก ได้เวลาออกเดินทางไปรับประทานอาหารกลางวัน ! จองอาบอกว่ายืน

เมื่อชั้นว่างเปล่า เรน่า และ ลิซซี่มาถึงเธอ จุงอา มองมันและยิ้มขณะที่เธอหยิบกระเป๋าของเธอและวางลงบนไหล่

" เราควรจะไป ? ฉันหิวแล้ว " จองอาพูด

" ค่ะแม่ " เรน่า และ ลิซซี่บอกว่า

จุงอา เรน่า และ ลิซซี่ ออกจากห้อง ออกจากโรงเรียน3 ไป จุงอา และ ลิซซี่ และรถของ เรน่า ได้รถ เรน่านั่งข้างๆจุงอา ด้านหน้าในขณะที่ลิซซี่นั่งในเบาะหลัง

จุงอา ติดเครื่องและกำหนดปิดร้านที่ยูอี ได้ผล เรน่ากับลิซซี่มองในกระจกแล้วเรน่ามองจองอา

" แล้วแม่ ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ ? จองอาไม่ได้ตอบทันที แต่เธอยังคงไดรฟ์ไม่มีเปลี่ยน ยกเว้นใบหน้า ริ้วรอยบนหน้าผากเล็ก

" เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภัตตาคาร ? จองอาถาม จ้องถนน

" แน่นอนค่ะแม่ บอกว่า " ลิซซี่

เมื่อพวกเขาในที่สุดก็ถึงร้านอาหาร จุงอา ที่จอดรถ เรน่า และ ลิซซี่รีบออกจากรถ แต่จองอาก็มีปัญหาหากระเป๋าสตางค์ของเธอซึ่งได้ลดลงภายใต้ที่นั่ง เมื่อเธอเจอมันแล้วมองขึ้นมาเธอเห็นผู้หญิงที่มีผมยาวสีแดงออกจากร้านอาหาร แม้ว่าเธอจะไม่สามารถเห็นหน้าของเธอ จุงอาเห็นร่างกายของเธอ และที่เธอไม่สามารถช่วย แต่ยันไปข้างหน้าเพื่อดูว่าผู้หญิงคนนี้ไป ร้อน