OBJECTIVE: To compare intensive and

OBJECTIVE: To compare intensive and conventional therapy for severe fear of childbirth.

METHODS: In Finland, 176 women who had fear of childbirth were randomly assigned at the 26th gestational week to have either intensive therapy (mean 3.8 ± 1.0 sessions with obstetrician and one with midwife) or conventional therapy (mean 2.0 ± 0.6 sessions), with follow‐up 3 months postpartum. Pregnancy‐related anxiety and concerns, satisfaction with childbirth, and puerperal depression were assessed with specific questionnaires. Power analysis, based on previous studies, showed that 74 women per group were necessary to show a 50% reduction in cesarean rates.

RESULTS: Birth‐related concerns decreased in the intensive therapy group but increased in the conventional therapy group (linear interaction between the group and birth‐concerns P = .022). Labor was shorter in the intensive therapy group (mean ± standard deviation 6.8 ± 3.8 hours) compared with the conventional group (8.5 ± 4.8 hours, P = .039). After intervention, 62% of those originally requesting a cesarean (n = 117) chose to deliver vaginally, equally in both groups. Cesarean was more frequent for those who refused to fill in the questionnaires than for those who completed them (57% compared with 27%, P = .001). In the log‐linear model, parous women who had conventional therapy and refused to fill in the questionnaires chose a cesarean more often than expected (standardized residual 2.54, P = .011). There were no differences between groups in satisfaction with childbirth or in puerperal depression.

CONCLUSION: Both kinds of therapy reduced unnecessary cesareans, more so in nulliparous and well‐motivated women. With intensive therapy, pregnancy‐ and birth‐related anxiety and concerns were reduced, and labors were shorter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบการบำบัดแบบเข้มข้น และทั่วไปกลัวความรุนแรงของการคลอดวิธีการ: ในฟินแลนด์ 176 ผู้หญิงที่กลัวการคลอดแบบสุ่มกำหนดเวลา 26 สัปดาห์ครรภ์เพื่อให้การรักษาแบบเร่งรัด (ค่าเฉลี่ย 3.8 ± 1.0 ฝึกกับสูติแพทย์และมีนางผดุงครรภ์) หรือทั่วไปด้วย (หมายถึง 2.0 ± 0.6 รอบเวลา), follow‐up 3 เดือนหลังคลอด Pregnancy‐related ความวิตกกังวล และความกังวล ความพึงพอใจกับการคลอด ภาวะซึมเศร้าแบบถูกประเมิน ด้วยแบบสอบถามเฉพาะ เครื่องวิเคราะห์พลังงาน อิงศึกษาก่อนหน้านี้ แสดงให้เห็นว่า ผู้หญิง 74 ต่อกลุ่มจำเป็นต้องแสดงการลดลง 50% ในราคาคลอดผลลัพธ์: ความกังวล Birth‐related ลดลงในกลุ่มป่วยหนัก แต่เพิ่มขึ้นในกลุ่มบำบัดแบบเดิม (เชิงปฏิสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มและ birth‐concerns P =.022). แรงงานถูกสั้นในกลุ่มบำบัดแบบเข้มข้น (ค่าเฉลี่ย±ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 6.8 ± 3.8 ชั่วโมง) เมื่อเทียบกับในกลุ่มทั่วไป (8.5 ± 4.8 ชั่วโมง P =.039). หลังจากแทรกแซง 62% ของเดิม ร้องขอการผ่าตัดคลอด (n = 117) เลือกส่ง vaginally เท่า ๆ กันในทั้งสองกลุ่ม ผ่าตัดคลอดได้บ่อยขึ้นสำหรับผู้ที่ปฏิเสธที่จะกรอกแบบสอบถามกว่าสำหรับผู้ที่เสร็จพวกเขา (57% เทียบกับ 27%, P =.001). ในรูปแบบ log‐linear ผู้หญิง parous รักษาทั่วไป และปฏิเสธที่จะกรอกแบบสอบถาม เลือกผ่าตัดคลอดในบ่อยขึ้นกว่าที่คาดไว้ (มาตรฐานเหลือ 2.54, P =.011). ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่ม ความพึงพอใจกับการคลอด หรือ ในแบบภาวะซึมเศร้าได้สรุป: ทั้งสองชนิดของการรักษาลดลง cesareans ไม่จำเป็น ขึ้นดังนั้นใน nulliparous และผู้หญิง well‐motivated บำบัดแบบเข้มข้น pregnancy‐ และ birth‐related ความวิตกกังวลและความกังวลลดลง และแรงงานได้สั้นลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบการบำบัดอย่างเข้มข้นและการชุมนุมเพราะกลัวที่รุนแรงของการคลอดบุตร. นักวิจัยในประเทศฟินแลนด์ผู้หญิง 176 คนที่มีความกลัวของการคลอดบุตรได้รับการสุ่มที่สัปดาห์ขณะตั้งครรภ์วันที่ 26 ที่จะมีทั้งการรักษาด้วยการเร่งรัด (เฉลี่ย 3.8 ± 1.0 ประชุมกับสูติแพทย์และเป็นหนึ่งเดียวกับ ผดุงครรภ์) หรือการรักษาแบบดั้งเดิม (เฉลี่ย 2.0 ± 0.6 ครั้ง) มีการติดตามผล 3 เดือนหลังคลอด ความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการตั้งครรภ์และความกังวลความพึงพอใจกับการคลอดบุตรและภาวะซึมเศร้าหลังคลอดได้รับการประเมินด้วยแบบสอบถามที่เฉพาะเจาะจง Power วิเคราะห์บนพื้นฐานของการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า 74 ผู้หญิงต่อกลุ่มมีความจำเป็นที่จะแสดงการลดลง 50% ของอัตราการผ่าตัดคลอด. ผลการศึกษา: ความกังวลเกิดที่เกี่ยวข้องกับการลดลงในกลุ่มบำบัดอย่างเข้มข้น แต่เพิ่มขึ้นในกลุ่มการรักษาแบบดั้งเดิม (ปฏิสัมพันธ์เชิงเส้นตรงระหว่าง กลุ่มและเกิดความกังวล p = 0.022) แรงงานสั้นในกลุ่มบำบัดแบบเข้มข้น (mean ±ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 6.8 ± 3.8 ชั่วโมง) เมื่อเทียบกับกลุ่มเดิม (8.5 ± 4.8 ชั่วโมง, P = 0.039) หลังจากการแทรกแซง 62% ของผู้ที่เดิมขอผ่าตัดคลอด (n = 117) เลือกที่จะส่งมอบช่องคลอดอย่างเท่าเทียมกันในทั้งสองกลุ่ม การผ่าตัดคลอดเป็นบ่อยมากขึ้นสำหรับผู้ที่ปฏิเสธที่จะกรอกข้อมูลลงในแบบสอบถามกว่าสำหรับผู้ที่พวกเขาเสร็จสิ้น (57% เมื่อเทียบกับ 27%, P = 0.001) เข้าสู่ระบบในรูปแบบเชิงเส้นผู้หญิง parous ที่มีการรักษาแบบดั้งเดิมและปฏิเสธที่จะกรอกข้อมูลลงในแบบสอบถามเลือกการผ่าตัดคลอดบ่อยขึ้นกว่าที่คาดไว้ (มาตรฐานเหลือ 2.54, P = 0.011) มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่ไม่มีในความพึงพอใจกับการคลอดบุตรหรือในภาวะซึมเศร้าหลังคลอด. สรุป: ทั้งสองชนิดของการรักษาลดลง cesareans ที่ไม่จำเป็นมากขึ้นดังนั้นในสตรีครรภ์แรกและเป็นแรงบันดาลใจ ด้วยการบำบัดอย่างเข้มข้นตั้งครรภ์และการคลอดที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลและความกังวลลดลงและมีแรงงานที่สั้นกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบการรักษาแบบเข้มข้น และความกลัวที่รุนแรงของการคลอดบุตรวิธีการ : ฟินแลนด์ , 176 ผู้หญิงที่มีความกลัวการคลอดบุตรมีวัตถุประสงค์ในสัปดาห์ครรภ์ 26 มีทั้งแบบเข้มข้น ( ค่าเฉลี่ย 3.8 ±บำบัดสำหรับการประชุมกับสูติแพทย์และหนึ่งกับหมอตำแย ) หรือการรักษาแบบเดิม ( หมายถึง 2.0 ± 0.6 ครั้ง ) ตาม‐ขึ้น 3 เดือนหลังคลอด ที่เกี่ยวข้องกับการตั้งครรภ์‐ความวิตกกังวลและความกังวล ความพึงพอใจต่อการคลอด และ Puerperal ภาวะซึมเศร้าถูกประเมินด้วยเฉพาะคน พลังการวิเคราะห์บนพื้นฐานของการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่าผู้หญิงกลุ่มละ 74 ความแสดงการลด 50% ในอัตรากผลลัพธ์ : การเกิด‐ความกังวลที่ลดลงในกลุ่มบำบัดแบบเข้มข้น แต่เพิ่มขึ้นในกลุ่มบำบัดแบบเดิม ( ปฏิสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างกลุ่ม และเกิดความกังวล‐ p = . 022 ) แรงงานสั้นในกลุ่มบำบัดแบบเข้มข้น ( หมายถึง±จำนวน 6.8 ± 3.8 ชั่วโมง ) เมื่อเทียบกับ กลุ่มปกติ ( 8.5 ± 4.8 ชั่วโมง , p = . 039 ) หลังการทดลอง 62 % ของผู้ร้องขอทางเดิม ( n = 0 ) เลือกที่จะส่งมอบ vaginally เท่ากันทั้งสองกลุ่ม กเป็นบ่อยมากขึ้นสำหรับผู้ที่ปฏิเสธที่จะกรอกข้อมูลลงในแบบสอบถามมากกว่าสำหรับผู้ที่สมบูรณ์ ( 57% เมื่อเทียบกับ 27% , p = . 001 ) ในบันทึก‐เชิงเส้นรูปแบบ parous ผู้หญิงที่มีการรักษาแบบปกติ และปฏิเสธที่จะกรอกข้อมูลลงในแบบสอบถามเลือกผ่าตัดคลอดบ่อยกว่าที่คาดไว้ ( มาตรฐานเหลือ 2.54 , p = . 011 ) ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มในความพึงพอใจการคลอดหรือ Puerperal ภาวะซึมเศร้าสรุป : ทั้งสองชนิดของการรักษาที่ไม่จำเป็น ลด cesareans , มากขึ้นดังนั้นใน nulliparous และ‐ผู้หญิงแรงบันดาลใจ การบำบัดแบบเข้มข้น‐การตั้งครรภ์และคลอด‐ความวิตกกังวลและความกังวลที่เกี่ยวข้องลดลง และแรงงานก็สั้นลง