Ordered food Let's start eating

Ordered food Let's start eating

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารตามสั่งมาเริ่มทานกันเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงบ่ายของวันเสาร์ ณ สวนสาธารณะใจกลางเมืองบุรีรัมย์ มีเด็กหญิงคนหนึ่งอายุราวๆ 4-5 ขวบ รูปร่างอ้วนท้วมอุดมสมบูรณ์(คล้ายเด็กสมบูรณ์บนฉลากซีอิ๋วขาว) ผิวขาว ตาตี่ แก้มอมชมพู นั่งอยู่บนตักแม่ของเธอ โดยมีแขนทั้งสองข้างของแม่เธอโอบเธอไว้ เธอจ้องมองขนมซึ่งแม่ของเธอเตรียมมาเพื่อการปิกนิกในครั้งนี้ "แม่คะ หนูอยากกินขนมอันนี้ ป้อนหนูหน่อยค่ะ"เธอพูดและทำสายตาออดอ้อนพร้อมกับชี้ขนมที่เธออยากกิน เธออ้าปากรอขนม"ลูกอยากกินอันนี้หรอจ๊ะ ได้เลยจ้า" แม่ของเธอพูดและหยิบขนมใส่ปากของเธอ ด้วยความรักใคร่เอ็นดู เด็กหญิงเคี้ยวขนมที่อยู่ในปากอย่างมีความสุข เธอมองหน้าแม่ของเธอแล้วพูดว่า"หนูรักแม่ที่สุดในโลกเลยค่ะ...."เธอยิ้มตาหยีหลังพูดเสร็จ แม่ของเธอทำท่าทางเลียนแบบเธอ ใช้นิ้วแหย่เธอด้วยความสนุกสนาน

ในขณะที่แม่ลูกคู่นี้กำลังพูดคุยและหยอกล้อกันอยู่นั้น มีชายคนหนึ่งเดินโซเซผ่านมา ในแขนข้างซ้ายของเขาโอบแนบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลไว้แนบตัว เขาเดินด้วเท้าเปล่าไม่มีรองเท้า ผมของเขายาวและยุ่งเหยิง ไม่เป็นทรง ชายเสื้อของเขาขาดหลุดลุ่ย เนื้อตัวเลอะเทอะสกปรกมอมแมม เสียงหัวเราะของสองแม่ลูกทำให้ชายคนนี้หยุดและหันมามอง เขาจ้องเธอทั้งสองด้วยท่าทีที่เต็มไปด้วยความสงสัย เมื่อเด็กหญิงและแม่ของเธอรู้สึกตัวว่ามีคนกำลังมองพวกเขาอยู่ พวกเขาจึงหยุดอากัปกิริยาต่างๆและหันมามองที่ชายคนนั้น เมื่อชายคนนั้นเห็นว่าตนถูกมองอยู่ จึงหันหน้าออก แล้วก้มมองที่นิ้วชี้มือข้างขวาของตนเอง จากนั้นเขาเอานิ้วชี้มาจิ้มที่แก้มของตนเอง จิ้มที่แขนข้างซ้ายของตนเอง จิ้มสลับกันไปมาแล้วเขาก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจเหมือนกับว่าเขากำลังหยอกล้อใครอยู่อย่างมีความสุข "แม่คะ คุณลุงคนนั้นเค้าทำท่าทางเลียนแบบพวกเราค่ะ เขาหัวเราะคนเดียวด้วย" เด็กหญิงถามแม่ของเธอและมองไปที่ชายคนนั้นด้วยงงงวย เด็กหญิงยืดตัวมากระซิบที่หูแม่ของเธอ"คุณลุงท่าทางแปลกๆ หนูกลัวคุณลุงเค้าค่ะ" เมื่อเธอพูดเสร็จเธอก็กอดแม่ของเธอไว้แน่น "ไม่ต้องกลัวนะ แม่อยู่นี่แล้ว"แม่ของเธอบอกเธอและเอามือลูบที่หัวของเธอ ชายคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเธอ หันมามองมาที่พวกเธออีกครั้งและหัวเราะเสียงดัง จากนั้นเค้ามองไปตุ๊กตาที่อยู่ในมือของเขา เขาลูบหัว จิ้มแก้ม จิ้มแขนตุ๊กตาตัวนั้นและกอดมันอย่างเหนียวแน่น ก่อนเดินต่อ แม่ของเด็กสาวมองตามชายคนนั้นอย่างเหม่อลอย

แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอรับสายและพูดไม่กี่คำกับสายนั้น จากนั้นเธอพูดกับลูกสาวของเธอ"พ่อเลิกงานแล้วค่ะ เราต้องรีบช่วยกันเก็บของรอคุณพ่อนะคะ" สองแม่ลูกช่วยกันเก็บของอย่างรวดเร็ว "เสร็จแล้วค่ะ เราจะม้วนเสื่อกันเลยไหมคะ" เด็กหญิงถามแม่ของเธอ "ยังหรอกจ่ะ รอพ่อมาถึงก่อน มานั่งตักแม่มา"เธอพูดพร้อมกางมือทั้งสองข้างออกรอรับลูกสาวมานั่งที่ตักเธอ ขณะที่ลูกสาวของเธอกำลังจะนั่งตักเธอ ก็มีเสียงหนึ่งตะโกนมา"รอนานกันไหมครับ พ่อมาแล้วครับ" ชายวัยกลางคนอายุราวๆ 40 ต้นๆ รูปร่างสันทัด ใส่เสื้อเชิ๊ต ผูกเน็คไท สวมกางเกงสแล็กซ์ ใส่รองเท้าหนัง ผิวขาว ตาตี่ หน้าเกลี้ยงเกลาสะอาดสะอ้าน สวมแว่นหนาเต๊อะ เดินเข้ามาหาสองแม่ลูก"ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ คุณพ่อซื้อของกินมาฝากน้องลดาเยอะเลย ป่ะ กลับบ้านกันนะครับ" ชายคนนี้อุ้มลูกสาวของตนมากอดและหอมหนึ่งครั้งก่อนเธอจะวางเธอลง"นิตาครับ" เขาพูดพร้อมจับมือเธอและเอามือลูกสาวไว้ในมือของเธอ " ฝากคนสวยคนนี้ด้วยนะครับ" เขาพูดและส่งรอยยิ้มให้เธอ จากนั้นเขาก็ม้วนเสื่อเก็บ และ หิ้วของทั้งหมดในมือข้างหนึ่ง และ มืออีกข้างเขากับมือลูกสาวของเขาไว้ "พร้อมรึยัง ไปกันเถอะ" ชายหนุ่มพูดและทำท่าทางเร่งรีบนั่น ทำให้สองแม่ลูกรู้สึกตลกขบขั

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาเริ่มกันเถอะ