glucose amended soils (Fig. 2a and

glucose amended soils (Fig. 2a and b). CO2 respired ranged between 0.9 and 3.5 mg C g
1 in Milli-Q water amended soil with an increase to 5.7 and 25.4 mg C g
1 when glucose was added to soils (Table 2). Using the respiration values and assuming an endothermic reaction of þ17.8 kJ mol
1 or þ1.48 mJ per mg CO2eC respired suggest a 2e7% decrease in heat outputs (cf. Table 2 and Fig. 2). Such values were, however, within the standard error of observed heat outputs. Changes in heat outputs due to the colorimetric respiration method were therefore not detectable (Fig. 2). Thus, simultaneous measurements of respiration did not introduce any measurable experimental bias when determining microbial energetics in a wide range of soils under different land-use management systems. The calorespirometric ratios ranged from 31 up to 100 mJ mg
1 CO2eC in our study with differences between glucose and Milli-Q water amended soil systems (Fig. 3). We observed a significant increase in the calorespirometric ratio when the forest systems and the arable soil in the province Uppland were amended with glucose in comparison with Milli-Q water additions (Fig. 3). An increase in the ratio in these systems may indicate that more reduced substrates, i.e. substrates with a higher energy content, are decomposed and/or more incomplete decomposition processes are taking place resulting in intermediate products, i.e. intermediary catabolism
with CO2 not being the decomposition product (Hansen et al., 2004; Herrmann et al., 2014). That there is a shift towards more reduced substrates undergoing decomposition is unlikely as decomposition is dominated by glucose breakdown in the carbonsubstrate amended treatments. Calorespirometric ratios derived from aerobic degradation of carbohydrates, e.g. glucose, are usually between 260 and 460 kJ mol
1 (Hansen et al., 2004; Wads€o et al., 2004) which corresponds to 21.7 up to 38.3 mJ mg
1 CO2eC. In soils, such ratios vary substantially ranging from 150 up to 1200 kJ mol
1 equivalent to 12.5 up to 100 mJ mg
1 CO2eC (Sparling, 1983; Barros et al., 2010; Harris et al., 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลูโคสแก้ไขดินเนื้อปูน (Fig. 2 เอและบี) CO2 respired แสก ๆ ระหว่าง 0.9 และ 3.5 มิลลิกรัม C g 1 ใน Q น้ำดินเพิ่มขึ้นถึง 5.7 และ 25.4 mg C g 1 แก้ไขเมื่อกลูโคสถูกเพิ่มดินเนื้อปูน (ตารางที่ 2) โดยใช้ค่าหายใจ และสมมุติว่าเป็นปฏิกิริยาดูดความร้อนของ þ17.8 ลโมล 1 หรือ þ1.48 mJ ต่อมิลลิกรัม CO2eC respired แนะนำการลด% 2e7 ในแสดงผลความร้อน (cf. Fig. 2 และตารางที่ 2) ค่าดังกล่าวได้ อย่างไรก็ตาม ในข้อผิดพลาดมาตรฐานของการแสดงผลความร้อนพบ การเปลี่ยนแปลงในการแสดงผลความร้อนเนื่องจากวิธีการหายใจเหมือนได้จึงไม่สามารถตรวจสอบได้ (Fig. 2) ดังนั้น วัดพร้อมหายใจได้ไม่แนะนำอคติใด ๆ ทดลองวัดกำหนดพลังจุลินทรีย์ในดินเนื้อปูนที่หลากหลายภายใต้ระบบการจัดการใช้ที่ดินแตกต่างกัน อัตราส่วน calorespirometric อยู่ในช่วงจาก 31 ถึง 100 มิลลิกรัม mJ CO2eC 1 ในการศึกษาของเรามีความแตกต่างระหว่างน้ำตาลกลูโคสและ Q น้ำแก้ไขดินระบบ (Fig. 3) เราสังเกตการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในอัตราส่วน calorespirometric เมื่อระบบป่าและดินเพาะปลูกจังหวัด Uppland ถูกแก้ไข ด้วยกลูโคสเมื่อเปรียบเทียบกับ Q น้ำเพิ่ม (Fig. 3) การเพิ่มขึ้นของอัตราส่วนในระบบเหล่านี้อาจระบุเพิ่มเติมว่ามีแยกพื้นผิวลดลง เช่นพื้นผิว มีพลังงานที่สูงขึ้นเนื้อหา และ/หรือกระบวนการแยกส่วนประกอบไม่สมบูรณ์จะมีสถานที่ในกลางผลิตภัณฑ์ เช่นตัวกลางแคแทบอลิซึมมี CO2 ไม่มีการแยกส่วนประกอบผลิตภัณฑ์ (แฮนเซ่น et al., 2004 เฮอร์มานน์ et al., 2014) ว่า มีกะต่อเพิ่มเติมลดพื้นผิวระหว่างการแยกส่วนประกอบไม่น่าเป็นแยกส่วนประกอบที่ถูกครอบงำ โดยแบ่งกลูโคสใน carbonsubstrate แก้ไขรักษา อัตราส่วน Calorespirometric มาจากเต้นแอโรบิกการสลายตัวของคาร์โบไฮเดรต เช่นกลูโคส มักอยู่ระหว่าง 260 และ 460 kJ โมล 1 (แฮนเซ่น et al., 2004 Wads€ o et al., 2004) ซึ่งตรงกับ 21.7 ถึง 38.3 mJ มิลลิกรัม 1 CO2eC ในดินเนื้อปูน อัตราส่วนดังกล่าวแตกต่างกันมากตั้งแต่ 150 ถึง 1200 ลโมลเท่ากับ 12.5 ถึง 100 มิลลิกรัม mJ 1 CO2eC (Sparling, 1983; 1 Al. ร้อยเอ็ด Barros, 2010 แฮริสและ al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลูโคสแก้ไขดิน (รูป. 2a และข) respired CO2 อยู่ระหว่าง 0.9 และ 3.5 มิลลิกรัมต่อกรัม C 1 ในน้ำพัน-Q แก้ไขดินที่มีการเพิ่มขึ้นถึง 5.7 และ 25.4 มิลลิกรัม C กรัม 1 เมื่อกลูโคสถูกบันทึกอยู่ในดิน (ตารางที่ 2) ใช้ค่าการหายใจและสมมติว่าปฏิกิริยาดูดความร้อนของþ17.8 kJ mol? 1 หรือþ1.48เมกกะจูลต่อมิลลิกรัม CO2eC respired แนะนำ% ลดลง 2E7 ในเอาท์พุทความร้อน (cf ตารางที่ 2 และรูปที่. 2) ค่าดังกล่าวอย่างไรก็ตามในข้อผิดพลาดมาตรฐานของผลความร้อนสังเกต การเปลี่ยนแปลงในเอาท์พุทความร้อนเนื่องจากวิธีการหายใจสีจึงไม่สามารถตรวจพบ (รูปที่ 2). ดังนั้นการวัดพร้อมกันของการหายใจไม่ได้แนะนำอคติการทดลองใด ๆ ที่วัดได้เมื่อพิจารณาพลังจุลินทรีย์ในหลากหลายของดินภายใต้ระบบการบริหารจัดการการใช้ประโยชน์ที่ดินที่แตกต่างกัน อัตราส่วน calorespirometric ตั้งแต่ 31 ถึง 100 เมกกะจูล mg 1 CO2eC ในการศึกษาของเราที่มีความแตกต่างระหว่างกลูโคสและน้ำพัน-Q แก้ไขระบบดิน (รูปที่. 3) เราสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในอัตราส่วน calorespirometric เมื่อระบบป่าไม้และดินที่เพาะปลูกในจังหวัด Uppland ถูกแก้ไขที่มีน้ำตาลในการเปรียบเทียบกับภาพน้ำพัน-Q (รูปที่. 3) เพิ่มขึ้นในอัตราส่วนในระบบเหล่านี้อาจบ่งชี้ว่าพื้นผิวที่ลดลงมากขึ้นพื้นผิวคือมีปริมาณพลังงานที่สูงขึ้นจะถูกย่อยสลายและ / หรือมากกว่ากระบวนการสลายตัวที่ไม่สมบูรณ์มีการวางผลในสินค้าขั้นกลางคือ catabolism ตัวกลาง
ที่มี CO2 ไม่เป็นผลิตภัณฑ์ย่อยสลาย (แฮนเซนและคณะ, 2004;.. มานน์และคณะ, 2014) ว่ามีการเปลี่ยนแปลงไปสู่พื้นผิวลดลงมากขึ้นระหว่างการสลายตัวไม่น่าเป็นการสลายตัวที่ถูกครอบงำด้วยการสลายน้ำตาลกลูโคสในการรักษาที่มีการแก้ไขเพิ่มเติม carbonsubstrate อัตราส่วน Calorespirometric ที่ได้จากการย่อยสลายแอโรบิกของคาร์โบไฮเดรตเช่นกลูโคสเป็นปกติจะอยู่ระหว่าง 260 และ 460 กิโลจูลต่อโมล 1 (แฮนเซนและคณะ, 2004;.. Wads € o et al, 2004) ซึ่งสอดคล้องกับ 21.7 ถึง 38.3 เมกกะจูล mg 1? CO2eC ในดินอัตราส่วนดังกล่าวจะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่ 150 ถึง 1,200 กิโลจูลต่อโมล 1 เทียบเท่ากับ 12.5 ถึง 100 เมกกะจูล mg 1 CO2eC? (Sparling 1983;. Barros et al, 2010;. แฮร์ริส, et al, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลูโคสแก้ไขดิน ( รูปที่ 2A และ B ) respired CO2 อยู่ระหว่าง 0.9 และ 3.5 มิลลิกรัม ซีจี
1 ใน milli-q น้ำแก้ไขดินเพิ่มขึ้น 5.7 และ 25.4 mg C G
1 เมื่อกลูโคสเพิ่มดิน ( ตารางที่ 2 ) การลดคุณค่า และสันนิษฐานว่าเป็นปฏิกิริยาที่เป็นสัตว์เลือดอุ่นของþ 17.8 kJ mol
1 หรือþ 1.48 เมกะจูลต่อมิลลิกรัม co2ec respired แนะนำให้ลด 2e7 % ผลผลิตความร้อน ( CF . ตารางที่ 2 และ รูปที่ 2 )ค่าดังกล่าว อย่างไรก็ตาม ภายในค่าความคลาดเคลื่อนมาตรฐานของการตรวจสอบผลความร้อน การเปลี่ยนแปลงในความร้อนออกเนื่องจากวิธี Colorimetric การหายใจ ดังนั้นไม่ได้ ( รูปที่ 2 ) ดังนั้น การวัดพร้อมกันของการหายใจไม่แนะนำอคติใด ๆทดลองวัดเมื่อพิจารณาการนำจุลินทรีย์ในช่วงกว้างของดินภายใต้ระบบการจัดการการใช้ที่ดินที่แตกต่างกันอัตราส่วน calorespirometric ระหว่าง 31 ถึง 100 เมกกะจูลต่อ 1 มิลลิกรัม
co2ec ในการศึกษาของเรามีความแตกต่าง ระหว่าง กลูโคส และ milli-q แก้ไขระบบน้ำดิน ( รูปที่ 3 ) เราพบเพิ่มขึ้นอย่างมากในอัตราส่วน calorespirometric เมื่อป่าระบบและดินเพาะปลูกในจังหวัดอุปลันด์เป็นผสมกับกลูโคสในการเปรียบเทียบกับ milli-q น้ำเพิ่ม ( รูปที่ 3 )การเพิ่มสัดส่วนในระบบเหล่านี้อาจบ่งบอกว่าลดอีกจำนวนมาก เช่น พื้นผิวที่มีพลังงานสูงกว่าจะย่อยสลายและ / หรือมากกว่ากระบวนการไม่สมบูรณ์ การย่อยสลาย มีผลในผลิตภัณฑ์ระดับกลาง คือ กลางกะแอ
กับ CO2 ไม่ได้ผลิตภัณฑ์การสลายตัว ( Hansen et al . , 2004 ; เฮอร์มานน์ et al . , 2014 )ว่ามีการลดจำนวนการเปลี่ยนต่อมากกว่า ไม่น่าจะเป็น dominated โดยการสลายกลูโคสใน carbonsubstrate แก้ไขรักษา calorespirometric อัตราส่วนที่ได้จากการย่อยสลายแอโรบิกของคาร์โบไฮเดรต เช่น กลูโคส เป็นปกติระหว่าง 260 และ 460 kJ mol
1 ( Hansen et al . , 2004 ; เงินจ่าย o et al . , 2004 ) ซึ่งสอดคล้องกับสุขภาพได้ถึง 383 ต่อ 1 มิลลิกรัม
co2ec . ในดิน เช่น อัตราส่วนที่แตกต่างกันอย่างมากตั้งแต่ 150 ถึง 1200 kJ mol
1 เท่ากับ 12.5 มิลลิกรัม
1 ถึง 100 เมกกะ co2ec ( สปาร์ลิ่ง , 1983 ; บารอส et al . , 2010 ; แฮร์ริส et al . , 2012 )