Another modality of governance is a

Another modality of governance is a mix of civilizing and disqualifying policies directed toward populations that are considered uncompetitive and the resist state efforts to make them more productive, in the eyes of the state. Official views of aboriginal peoples are highly ambivalent; they are a potential source for augmenting the Malay race and for attracting tourist dollars in them parks. Administrators and developers also view aboriginal groups as backward and wasteful, frequently an obstacle to state projects and corporate development. Officials seek to lure the aborigines away from their nomadic life in the jungles and to persuade them to settle. Although aboriginal groups are also technically bumiputera and, like the Malays, entitles to special affirmative-action rights, in practice they have access to these rights only if they abandon the aboriginal way to life and integrate into the larger Malay population by becoming agricultural producers. Jungle dweller who resist the civilizing mission of schools, sedentary agriculture, markets, and Islam are left to their own devices in the midst of destruction caused by the encroaching logging companies. Generally, aboriginal groups in practice enjoy very limited protection vis-a’-vis their territory, their livelihood, and their cultural identity. The Penan foragers of Sarawak have developed two responses to territorial encroachment, each of which is shaped by a different sense of the Malaysian government’s sovereignty. The Eastern Penan’s blockade of logging activities has won them international attention; whereas the Western Penan have acquiesced to logging as part of their acceptance of Malaysian rule. Either way, the risks to their survival as viable cultural, self-reproducing groups are enormous; in practice they are struggling mightily against encroachments that estrange them from their nomadic way of life, and reclassify them as would-be Malays and their lands as areas for development. Aboriginal groups in practice thus enjoy very limited protection via-a’-vis their territory, their livelihood, and their cultural identity. Frequently, the state seeks to evict rebel populations and open up their resource-rich areas to timber logging and the construction of golf courses and dams. Irredentist and outlaw groups also dwell in such “brown areas”, and Southeast Asia is riddled with internal colonies of poverty and neglect. Again, theses abandoned areas emerge not out of sheer neglect but out of a neoliberal calculation to invest in and insert groups differently into the processes of global capitalism. Such gradations of governing may be in a continuum, but they overlap with performed racial, religious, and gender hierarchies and further fragment citizenship for people who are all citizens of the same country.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Modality อื่นของบรรษัทภิบาลจะผสม civilizing และตัดสิทธิ์นโยบายตรงไปทางประชากรที่ถือว่าเป็น uncompetitive และความพยายามต่อต้านเพื่อให้มีประสิทธิผลมากขึ้น ในสายตาของรัฐ ทางมุมมองของสงวนคนสูงไม่แน่ใจ พวกเขาเป็นแหล่งที่มีศักยภาพอีกเชื้อชาติมลายู และดึงดูดท่องเที่ยวดอลลาร์ในสวนเขา ผู้ดูแลระบบและนักพัฒนายังดูกลุ่มสงวนย้อนหลัง และ wasteful มักเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาองค์กรและโครงการที่รัฐ เจ้าหน้าที่ค้นหาลวง aborigines จากชีวิต nomadic ในป่า และ ชักจูงให้ชำระ แม้ ว่ากลุ่มสงวนมีเทคนิค bumiputera เช่นเชื้อสายมลายู สิทธิพิเศษดำเนินการยืนยันสิทธิ์ ในทางปฏิบัติ จะได้เข้าถึงสิทธิเหล่านี้เมื่อพวกเขาละทิ้งวิธีสงวนชีวิต และรวมเป็นประชากรมาเลย์ขนาดใหญ่ โดยเป็น ผู้ผลิตเกษตร Dweller ป่าที่ต่อต้านภารกิจ civilizing โรงเรียน แย่ ๆ เกษตร ตลาด และอิสลาม มีซ้ายกับอุปกรณ์ของตนเองท่ามกลางการทำลายล้างที่เกิดจากบริษัทล็อก encroaching ทั่วไป กลุ่มสงวนในทางปฏิบัติเพียงป้องกันจำกัดมาก vis a'-vis คน การดำรงชีวิตของพวกเขา และลักษณะเฉพาะของวัฒนธรรม Foragers Penan ของซาราวัคได้พัฒนาคำตอบสองดินแดน encroachment ซึ่งเป็นรูป ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันของอำนาจอธิปไตยของรัฐบาลมาเลเซีย ขวางของ Penan ตะวันออกของบันทึกกิจกรรมได้ชนะพวกเขาสนใจนานาชาติ ในขณะที่ Penan ตะวันตกมี acquiesced เพื่อบันทึกเป็นส่วนหนึ่งของการยอมรับกฎที่มาเลเซีย ทั้งสองวิธี ความเสี่ยงเพื่อความอยู่รอดของพวกเขาเป็นกลุ่มวัฒนธรรม ทำเองได้เป็นอย่างมาก ในทางปฏิบัติ พวกเขาดิ้นรน mightily กับ encroachments ที่ estrange ออกจากวิถีชีวิตของพวกเขา nomadic และประเภทนั้นเป็นเชื้อสายมลายูปรากฏและดินแดนของพวกเขาเป็นพื้นที่การพัฒนา กลุ่มสงวนในทางปฏิบัติจึงเพลิดเพลินกับการป้องกันจำกัดมากผ่านได้-'-vis คน การดำรงชีวิตของพวกเขา และลักษณะเฉพาะของวัฒนธรรม บ่อย รัฐพยายามที่จะขับไล่ประชากรกบฏ และเปิดพื้นที่อุดมไปด้วยทรัพยากรของพวกเขาเพื่อบันทึกไม้และการก่อสร้างสนามกอล์ฟและเขื่อน กลุ่ม irredentist และนอกกฎหมายยังอาศัยอยู่ใน "พื้นที่สีน้ำตาล" และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้คือ riddled กับอาณานิคมภายในความยากจนและละเลย อีก ผลงานละทิ้งพื้นที่ออกไม่ ออกเลี่ยงละเลย แต่ จากการคำนวณ neoliberal เพื่อลงทุนใน และใส่กลุ่มแตกต่างกันในกระบวนการของทุนนิยมโลก ไล่เช่นควบคุมอาจสมิติเป็น แต่จะเหลื่อมกับดำเนินเชื้อชาติ ศาสนา และเพศชั้น และแยกส่วนสัญชาติเพิ่มเติม สำหรับคนที่เป็นพลเมืองของประเทศเดียวกันทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กิริยาของการกำกับดูแลก็คือการผสมผสานของการเสริมสร้างและนโยบายสิทธ์พุ่งตรงไปที่ประชากรที่มีการพิจารณา uncompetitive และต่อต้านความพยายามของรัฐที่จะทำให้พวกเขามีประสิทธิผลมากขึ้นในสายตาของรัฐ มุมมองอย่างเป็นทางการของชนพื้นเมืองมีความสับสนอย่างมาก; พวกเขาเป็นแหล่งที่มีศักยภาพสำหรับการเพิ่มการแข่งขันมาเลย์และเพื่อดึงดูดเงินเพื่อการท่องเที่ยวในพวกเขาสวนสาธารณะ ผู้บริหารและนักพัฒนายังดูกลุ่มอะบอริจิเป็นย้อนหลังและสิ้นเปลืองบ่อยอุปสรรคให้กับโครงการของรัฐและการพัฒนาองค์กร เจ้าหน้าที่พยายามที่จะล่อให้ชาวพื้นเมืองออกไปจากชีวิตเร่ร่อนของพวกเขาในป่าและชักชวนให้ชำระ แม้ว่ากลุ่มอะบอริจินอกจากนี้ยังมีเทคนิค Bumiputera และเช่นมาเลย์, สิทธิที่จะยืนยันสิทธิพิเศษการกระทำในทางปฏิบัติพวกเขามีการเข้าถึงสิทธิเหล่านี้ แต่ถ้าพวกเขาละทิ้งวิธีการดั้งเดิมในการดำรงชีวิตและบูรณาการเข้าไปในประชากรมาเลย์ขนาดใหญ่ด้วยการเป็นผู้ผลิตสินค้าเกษตร ป่าอยู่อาศัยที่ต่อต้านภารกิจเสริมสร้างโรงเรียนเกษตรอยู่ประจำที่ตลาดและศาสนาอิสลามถูกทิ้งให้อุปกรณ์ของตัวเองในท่ามกลางของการทำลายที่เกิดจาก บริษัท เข้าสู่ระบบรุกราน โดยทั่วไปกลุ่มชาวพื้นเมืองในทางปฏิบัติได้รับความคุ้มครองที่ จำกัด มาก Vis-a'-พิพาทดินแดนของพวกเขาทำมาหากินของพวกเขาและเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของพวกเขา พราน Penan ซาราวักได้พัฒนาสองการตอบสนองต่อการรุกล้ำดินแดนแต่ละแห่งซึ่งเป็นรูปโดยความรู้สึกที่แตกต่างกันของอำนาจอธิปไตยของรัฐบาลมาเลเซีย ปิดล้อมตะวันออก Penan ของกิจกรรมการเข้าสู่ระบบได้รับรางวัลพวกเขาให้ความสนใจในระดับนานาชาติ ในขณะที่เวสเทิร์ Penan ได้ยอมรับที่จะเข้าสู่ระบบเป็นส่วนหนึ่งของการยอมรับการปกครองของมาเลเซียของพวกเขา ทั้งสองวิธีมีความเสี่ยงต่อการอยู่รอดของพวกเขาเป็นที่ทำงานวัฒนธรรมกลุ่มตัวเองทำซ้ำเป็นอย่างมาก; ในทางปฏิบัติพวกเขากำลังดิ้นรนอย่างมากกับ encroachments ที่ทำให้บาดหมางพวกเขาจากวิธีเร่ร่อนชีวิตของพวกเขาและพวกเขาเป็นจัดประเภทรายการใหม่จะเป็นชาวมาเลย์และดินแดนของพวกเขาเป็นพื้นที่สำหรับการพัฒนา กลุ่มดั้งเดิมในทางปฏิบัติจึงได้รับความคุ้มครองที่ จำกัด มากผ่าน-a'-พิพาทดินแดนของพวกเขาทำมาหากินของพวกเขาและเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของพวกเขา ที่พบบ่อย, รัฐพยายามที่จะขับไล่ประชากรกบฏและเปิดพื้นที่อุดมไปด้วยทรัพยากรของพวกเขาที่จะเข้าสู่ระบบไม้และการก่อสร้างของสนามกอล์ฟและเขื่อน กลุ่มรักชาติและกฎหมายยังอาศัยอยู่ในเช่น "พื้นที่สีน้ำตาล" และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จะเต็มไปด้วยอาณานิคมภายในของความยากจนและการถูกทอดทิ้ง อีกครั้งวิทยานิพนธ์ละทิ้งพื้นที่โผล่ออกมาไม่ได้ออกจากการละเลยที่แท้จริง แต่จากการคำนวณเสรีนิยมใหม่ที่จะลงทุนในและใส่กลุ่มที่แตกต่างกันในกระบวนการของระบบทุนนิยมโลก การเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปดังกล่าวของการปกครองอาจจะอยู่ในความต่อเนื่อง แต่พวกเขาทับซ้อนกับการดำเนินการทางเชื้อชาติศาสนาและวรรณะเพศและส่วนต่อไปเป็นพลเมืองสำหรับคนที่เป็นพลเมืองของประเทศเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกว่าธรรมาภิบาลเป็นส่วนผสมของ Civilizing บังคับนโยบายโดยตรงสู่ประชากรที่ถือว่า uncompetitive และต่อต้านรัฐมีความพยายามที่จะทำให้พวกเขามีประสิทธิผลมากขึ้นในสายตาของรัฐ มุมมองของคนอะบอริจิเป็นอย่างสูงว่า อย่างเป็นทางการ พวกเขาเป็นแหล่งที่มีศักยภาพเพื่อยกระดับการแข่งขันและดึงดูดนักท่องเที่ยวมาเลย์ดอลลาร์ในสวนสาธารณะผู้บริหารและนักพัฒนายังมุมมองกลุ่มดั้งเดิมเป็นย้อนกลับและสิ้นเปลืองบ่อยเป็นอุปสรรคต่อโครงการของรัฐ และการพัฒนาองค์กร เจ้าหน้าที่พยายามที่จะล่อให้ชาวพื้นเมืองออกไปจากชีวิตเร่ร่อนในป่าและชักชวนให้พวกเขาจัดการ แม้ว่ากลุ่มดั้งเดิมยังมีเทคนิคและภูมิปัญญา เช่น มาเลเซีย , สิทธิสิทธิยืนยันการกระทำพิเศษในการปฏิบัติ พวกเขามีการเข้าถึงสิทธิเหล่านี้เท่านั้นหากพวกเขาละทิ้งชีวิตแบบดั้งเดิมและรวมเข้าไปในขนาดใหญ่ มาเลย์ ประชากรโดยเป็นผู้ผลิตทางการเกษตร ป่าอาศัยอยู่ที่ต่อต้าน Civilizing พันธกิจของโรงเรียน กลุ่มเกษตร , ตลาด , และศาสนาอิสลามเป็นซ้ายไปยังอุปกรณ์ของตัวเองในท่ามกลางของการทำลายที่เกิดจาก encroaching บริษัทเข้าสู่ระบบ โดยทั่วไปชนพื้นเมืองกลุ่มในการปฏิบัติได้ จำกัด คุ้มครอง vis-a ' - VIS ของดินแดนของพวกเขา วิถีชีวิต และเอกลักษณ์วัฒนธรรมของพวกเขา ที่เปนันได้พัฒนาสองชนิดของซาราวักการบุกรุกดินแดนแต่ละแห่งซึ่งเป็นรูป โดยมีความรู้สึกที่แตกต่างกันของอธิปไตย รัฐบาลมาเลเซียได้ทางทิศตะวันออกของกิจกรรมการปิดล้อมของเพนานได้รับพวกเขาสนใจระหว่างประเทศ ส่วนตะวันตกเพนานได้ก็ต้องยอมเธอ เพื่อเข้าเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขายอมรับการปกครองของมาเลเซีย ทั้งสองวิธี , ความเสี่ยงต่อการอยู่รอดของพวกเขาเป็นสายวัฒนธรรมตนเอง สร้างกลุ่มใหญ่มากในการปฏิบัติพวกเขาจะดิ้นรนมากมายก่ายกองกับ encroachments ที่เอาใจออกห่างจากชีวิตที่เร่ร่อน และเปลี่ยนสถานะของพวกเขาเป็นชาวมลายูและดินแดนของพวกเขาเป็นพื้นที่เพื่อการพัฒนา ชนพื้นเมืองกลุ่มในการปฏิบัติจึง เพลิดเพลินกับการ จำกัด มาก via-a ' - VIS ของดินแดนของพวกเขา วิถีชีวิต และเอกลักษณ์วัฒนธรรมของพวกเขา บ่อยรัฐพยายามที่จะขับไล่กลุ่มกบฏ และเปิดพื้นที่ให้ทรัพยากรอุดมไปด้วยไม้เข้าสู่ระบบและก่อสร้างสนามกอล์ฟ และเขื่อน กลุ่มผู้รักชาติและคนร้ายที่ยังอาศัยอยู่ในสีน้ำตาล " พื้นที่ " และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นพรุนกับอาณานิคมภายในของความยากจน และละเลย อีกครั้งวิทยานิพนธ์ทิ้งพื้นที่อุบัติไม่อิดละเลยแต่ออกจากการคำนวณ neoliberal ลงทุนในกลุ่มที่แตกต่างกันและใส่ลงในกระบวนการของทุนนิยมโลก ดังกล่าวเป็นหนึ่งของรัฐอาจจะต่อเนื่อง แต่พวกเขาทับซ้อนกับการเชื้อชาติ ศาสนาและวรรณะเพศและสัญชาติส่วนเพิ่มเติมสำหรับผู้ที่เป็นพลเมืองของประเทศเดียวกัน