Once upon a midnight dreary, while

Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore--
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
"'Tis some visiter," I muttered, "tapping at my chamber door--
Only this and nothing more."
Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow;--vainly I had sought to borrow
From my books surcease of sorrow--sorrow for the lost Lenore--
For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore--
Nameless here for evermore.
And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me--filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating
"'Tis some visiter entreating entrance at my chamber door--
Some late visiter entreating entrance at my chamber door;
This it is and nothing more."
Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
"Sir," said I, "or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you"--here I opened wide the door--
Darkness there and nothing more.
Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortals ever dared to dream before;
But the silence was unbroken, and the stillness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, "Lenore?"
This I whispered, and an echo murmured back the word, "Lenore!"--
Merely this and nothing more.
Back into the chamber turning, all my sour within me burning,
Soon again I heard a tapping something louder than before.
"Surely," said I, "surely that is something at my window lattice;
Let me see, then, what thereat is and this mystery explore--
Let my heart be still a moment and this mystery explore;--
'Tis the wind and nothing more.
Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
In there stepped a stately Raven of the saintly days of yore.
Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he,
But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door--
Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door--
Perched, and sat, and nothing more.
Then the ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
"Though thy crest be shorn and shaven, thou," I said, "art sure no craven,
Ghastly grim and ancient Raven wandering from the Nightly shore--
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
Though its answer little meaning--little relevancy bore;
For we cannot help agreeing that no living human being
Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door--
Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,
With such name as "Nevermore."
But the Raven, sitting lonely on that placid bust, spoke only
That one word, as if its soul in that one word he did outpour
Nothing farther then he uttered; not a feather then he fluttered--
Till I scarcely more than muttered: "Other friends have flown before--
On the morrow he will leave me, as my Hopes have flown before."
Then the bird said "Nevermore."
Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,
"Doubtless," said I, "what it utters is its only stock and store,
Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster
Followed fast and followed faster till his songs one burden bore--
Till the dirges of his Hope that melancholy burden bore
Of 'Never--nevermore.'"
But the Raven still beguiling all my sad soul into smiling,
Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird and bust and door;
Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking
Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore--
What this grim, ungainly, ghastly, gaunt, and ominous bird of yore
Meant in croaking "Nevermore."
This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;
This and more I sat divining, with my head at ease reclining
On the cushion's velvet lining that the lamp-light gloated o'er,
But whose velvet violet lining with the lamp-light gloating o'er
She shall press, ah, nevermore!
Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer
Swung by Seraphim whose foot-falls tinkled on the tufted floor.
"Wretch," I cried, "thy God hath lent thee--by these angels he hath sent thee
Respite--respite and nepenthe from thy memories of Lenore!
Quaff, oh quaff this kind nepenthe and forget this lost Lenore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
"Prophet!" said I, "thing of evil!--prophet still, if bird or devil!--
Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
Desolate, yet all undaunted, on this desert land enchanted--
On this home by Horror haunted--tell me truly, I implore--
Is there--is there balm in Gilead?--tell me--tell me, I implore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
"Prophet!" said I, "thing of evil!--prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above us--by that God we both adore--
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore--
Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore."
Quoth the Raven, "Nevermore."
"Be that our sign of parting, bird or fiend!" I shrieked, upstarting--
"Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul has spoken!
Leave my loneliness unbroken!--quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
And the Raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming
And the lamp-light o'er him streaming throws his shadows on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted--nevermore!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งเมื่อเที่ยงคืนที่เศร้าซึม ในขณะที่ฉัน pondered อ่อน เปลี้ย และอ่อนแอผ่านหลาย ไดรฟ์ข้อมูลบริการ และอยากรู้อยากเห็นของลืมตำนาน-ผมพยักหน้า ในขณะนอนนกเกือบ ก็มีมาแตะณ บางเบา ๆ แร็ป แร็ปที่ประตูห้องของฉัน"'Tis visiter บาง, " ฉัน muttered "เคาะที่ประตูห้องของฉัน -เพียงเท่านี้และไม่มีอะไรเพิ่มเติม"อา อย่างเห็นได้ชัดผมจำได้ว่า ในเดือนธันวาคมเยือกเย็นและ ember ตายแต่ละแยก wrought ของผีตามพื้นวันที่ฉันปรารถนาเหล่านี้ - vainly ฉันได้ขอยืมความเสียใจจาก surcease หนังสือของฉันของความเสียใจ - สำหรับการสูญหาย Lenore-สำหรับหญิงสาวสดใส และหายากซึ่งเทวดาชื่อ Lenore-ที่นี่ที่นิรนามตลอดและที่ rustling เศร้าแน่ซิลเก้นของม่านแต่ละสีม่วงตื่นเต้นผมเติมฉัน terrors ยอดเยี่ยมที่ไม่เคยรู้สึกก่อนดัง นั้นตอนนี้ จะยังคงการเต้นของหัวใจ ยืนซ้ำ"'Tis visiter บาง entreating เข้าที่ประตูห้องของฉัน -Visiter บางสายที่ entreating เข้าที่ประตูห้องของฉันนี้เป็นแล้วไม่มีอะไรเพิ่มเติม"ปัจจุบันชีวิตของฉันเติบโตแข็งแกร่ง hesitating นั้นไม่กล่าวว่า "รัก "หรือ ผู้หญิง ล้างบาปอย่างแท้จริงของคุณผมขอร้องแต่ความจริง ฉันได้นอนนก และดังนั้นเบา ๆ คุณมาแร็ปและให้รวย ๆ คุณมาเคาะ เคาะที่ประตูห้องของฉันที่ขาดแคลนได้แน่ได้ยินคุณ "-ที่นี่เปิดกว้างประตู -มีความมืดและไม่มีอะไรเพิ่มเติมลึกเข้าไปในที่มืดทุกที ยาวยืนมีสงสัย กลัวแคลง ฝันฝัน mortals ไม่เคยกล้าฝันก่อนแต่ความเงียบไม่เสียหาย และความนิ่งที่ให้โทเค็นไม่มีพูดคำเดียวเป็น คำ whispered, "Lenore"นี้ฉันกระซิบ และเสียงก้อง murmured กลับคำ "Lenore"--แค่นี้และไม่มีอะไรเพิ่มเติมกลับเข้าไปในห้องที่เปิด เปรี้ยวของฉันทั้งหมดภายในฉันเขียนอีกครั้งเร็ว ๆ นี้ ผมได้ยินเป็นแตะสิ่งเบาก่อน"แน่นอน ว่า "ย่อมเป็นเรื่องที่โครงตาข่ายประกอบหน้าต่างของฉันผม ดู แล้ว thereat คืออะไร และความลึกลับนี้สำรวจ-ให้หัวใจของฉันจะยังคงครู่ และ สำรวจความลึกลับนี้; -' มอก.ลมและไม่มีอะไรเพิ่มเติมเปิดที่นี่ฉันส่วนใหญ่ชัตเตอร์ เมื่อ มีจำนวนมากเจ้าชู้และกระพือมีขั้นบันได Raven สูง ๆ ของ saintly กาลไม่ obeisance อย่างน้อยที่ทำเขา นาทีไม่หยุด หรือพักเขาแต่ กับ mien พระหรือเลดี้ บรอเวณเหนือประตูห้องของฉัน-สวยหน้าอกของพัลลัสเหนือประตูห้องของฉัน-ตั้งอยู่ และ เสาร์ และไม่มีอะไรเพิ่มเติมแล้ว beguiling ของฉันนึกคิดเศร้าเป็นยิ้ม นกไม้มะเกลือโดยผู้ดีตรง ๆ และภัย ของการสนับสนุน มันสวม"แม้ว่าเจ้าหงอนจะ shorn shaven และพระองค์, " ฉันกล่าวว่า, "ศิลปะแน่ไม่ cravenส่วนโบราณ และน่ากลัวนกหลงจากคืนฝั่ง-บอกชื่อโรงแรมพระองค์ที่อยู่บนฝั่ง Plutonian ของคืน"Quoth ราเวน "Nevermore"มากฉัน marvelled ไก่นี้ ungainly ฟังวาทกรรมนั้นเถิดว่ามันตอบความหมายน้อย - ราน้อยแบกสำหรับเราไม่ช่วยให้เงื่อนไขที่ไม่มีชีวิตมนุษย์ยังเคย มีความสุขดูนกเหนือประตูห้องพระ-นกหรือสัตว์ตามหน้าอก sculptured เหนือประตูห้องพระมีชื่อเช่น "Nevermore"แต่นก นั่งโดดเดี่ยวอยู่บนหน้าอกที่พลาซิด พูดเท่านั้นหนึ่งคำ เหมือนกับว่าในหนึ่งคำว่าวิญญาณของเขาไม่ได้ outpourไม่ไกลออกไปแล้วเขาพูด ไม่มีขนแล้วเขา fluttered-จนฉันแทบกว่า muttered: "เพื่อน ๆ ได้บินก่อน -ในเหล่าเขาจะทิ้งฉัน เป็นที่หวังได้บินก่อน"แล้ว นกกล่าวว่า "Nevermore"Startled ที่ความนิ่งเสีย โดยมาก aptly พูด ตอบ"อย่างไม่ต้องสงสัย กล่าวว่า " สิ่งที่มัน utters เป็นเพียงสินค้าและร้านค้าติดจากเศร้าบางหลักซึ่งความเสียหาย unmercifulตามไปมาแล้ว และได้อย่างรวดเร็วเร็วจนเขาเพลงภาระหนึ่งกระบอกสูบ-จนถึง dirges ของเขา หวังว่าภาระทันทีกระบอกสูบของ ' ไม่เคย - nevermore ' "แต่นกยัง beguiling วิญญาณของฉันเศร้าเป็นยิ้มตรงผมล้อท่านนั่งหน้านก และหน้าอก และ ประตูจากนั้น เมื่อกำมะหยี่จม ฉัน betook ตัวเองไปเชื่อมโยงแฟนซีว่านึกคิด คิดสิ่งนี้นกดคิลของกาล-สิ่งนี้น่ากลัว ungainly ส่วน อนต์ และดคิลนกกาลหมายถึงใน croaking "Nevermore"นี้ฉันนั่งหมกมุ่นคาดเดา แต่ไม่มีเสียงแสดงการไก่ ตาคะนองตอนนี้เขียนเป็นหลักคู่หูของฉันนี้และเพิ่มเติมเสาร์ divining กับศีรษะของฉันที่นอนง่ายบนกำมะหยี่ของเบาะซับที่ โคมไฟไฟ gloated o'erแต่ซับกำมะหยี่ไวโอเลทโคมไฟไฟ gloating o'erเธอจะกด อา nevermoreแล้ว methought อากาศโต denser ระเหยจากการ censer unseenSwung โดย Seraphim เท้าตก tinkled ชั้น tufted"ท™องขนาดใหญ ข้า "พระเจ้าพระองค์ทรงยืมเงินทั้งหลาย - โดยเทวดาเหล่านี้ก็ทรงส่งทั้งหลายลูกค้า - ลูกค้าและ nepenthe จากพระองค์ทรง LenoreQuaff โอ้ quaff nepenthe ชนิดนี้ และลืมนี้หาย Lenore "Quoth ราเวน "Nevermore"กล่าวว่า "ผู้เผยพระวจนะ" "สิ่งที่ชั่วร้าย! -ผู้เผยพระวจนะยังคง ถ้านกหรือปีศาจ! -ว่าส่ง Tempter หรือว่าความวุ่นวายเพราะทั้งหลายนี่ตายอ้างว้าง ยัง undaunted ทั้งหมด ในทะเลทรายหลง -ในบ้านโดยบ้านผี - สยองขวัญบอกอย่างแท้จริง ฉันขอ ร้อง-ไม่มี - มีบาล์มในยา? -บอกฉัน - บอกฉัน ฉันขอร้อง! "Quoth ราเวน "Nevermore"กล่าวว่า "ผู้เผยพระวจนะ" "สิ่งที่ชั่วร้าย! -ผู้เผยพระวจนะยังคง ถ้านกหรือปีศาจโดยสวรรค์ที่ฟันเหนือ - พระเจ้าที่ เราชื่นชอบ-บอกจิตวิญญาณนี้ มีความเสียใจลาเดนว่า ภายใน Aidenn ไกลมันจะลัดหญิงสาว sainted ซึ่งเทวดาชื่อ Lenore-ลัดหญิงสาวสดใส และหายากเป็นที่เทวดาชื่อ Lenore "Quoth ราเวน "Nevermore""เป็นที่หมายของเราอวย นก หรือมาร" ฉัน shrieked, upstarting -"กลับท่านกล่าวความวุ่นวายนี้และคืนของฝั่ง Plutonianลาเบิ้ลพลูมไม่ดำเป็นโทเค็นที่อยู่จิตใจพระองค์ได้พูดปล่อยให้ความเหงาของฉันไม่เสียหาย! -ออกจากหน้าอกข้างประตูของฉันจะงอยปากพระองค์จากออกหัวใจของฉัน และแบบฟอร์มพระองค์เสียประตูของฉัน"Quoth ราเวน "Nevermore"และยังคง นั่งนก flitting ไม่เคย ยังคง นั่งบนหน้าอกสคลาของพัลลัสเหนือประตูห้องของฉันและตาของเขาได้ทุกที่ด้วยของเป็นอสูรที่มีฝันและโคมไฟไฟ o'er เขาส่งกระแสข้อมูลพ่นเงาของเขาบนชั้นและจิตใจของฉันจากออก shadow ที่ลอยอยู่บนชั้นจะยก - nevermore

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งเที่ยงคืนที่น่าเบื่อในขณะที่ฉันครุ่นคิด, อ่อนแอและเหนื่อยล้า
กว่าหลายปริมาณแปลกตาและอยากรู้อยากเห็นของ lore-- ลืม
ในขณะที่ฉันพยักหน้าเกือบ napping ก็มีมาเคาะ,
ขณะที่บางคนเบา ๆ เคาะเคาะที่ห้องของฉัน ประตู.
"พ่อบาง Visiter" ผมพึมพำ "เคาะที่ห้องของฉัน door--
เพียงแค่นี้และไม่มีอะไรเพิ่มเติม. "
อาชัดเจนผมจำได้ว่ามันอยู่ในเยือกเย็นธันวาคม
และในแต่ละแยกที่กำลังจะตายถ่านดัดผีมันบนพื้น .
ผมกระหายอยากพรุ่งนี้ - ไม่จำเป็นต้องฉันได้พยายามที่จะยืม
จากหนังสือของฉันยุติของความเศร้าโศก - ความโศกเศร้าสำหรับการสูญเสีย Lenore--
สำหรับหญิงสาวที่หายากและสดใสซึ่งชื่อเทวดา Lenore--
นิรนามที่นี่เพื่อตลอดไป.
และ พึมพำไม่แน่ใจไหมที่น่าเศร้าของแต่ละม่านสีม่วง
จุใจกับฉัน - เต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่ยอดเยี่ยมไม่เคยรู้สึกมาก่อน
เพื่อที่ว่าตอนนี้ยังคงการเต้นของหัวใจของฉันที่ฉันยืนทำซ้ำ
"พ่อบาง Visiter ขอร้องทางเข้าที่ห้องของฉัน door--
บาง ปลาย Visiter ขอร้องทางเข้าที่ประตูห้องของฉัน
. นี้มันคืออะไรและไม่มีอะไรมาก "
ปัจจุบันจิตวิญญาณของฉันเติบโตที่แข็งแกร่ง; ลังเลใจแล้วไม่มีอีกต่อไป
"เซอร์" กล่าวว่าฉัน "หรือท่านผู้หญิงอย่างแท้จริงคุณให้อภัยผมวิงวอน;
แต่ความจริงก็คือผมได้รับการงีบหลับและอื่น ๆ เบา ๆ คุณมาเคาะ
และเพื่อให้รางคุณมาเคาะเคาะที่ประตูห้องของฉัน
ที่ฉันหายากก็มั่นใจว่าผมได้ยินคุณ "- นี่ผมเปิดกว้าง door--
. ความมืดมีและไม่มีอะไรเพิ่มเติม
ลึกเข้าไปในความมืด peering ว่าระยะเวลาที่ฉันยืนอยู่ที่นั่นสงสัยกลัว
สงสัยฝันฝันปุถุชนไม่เคยกล้าที่จะฝันก่อน ;
แต่ความเงียบเป็นติดต่อกันและความเงียบสงบให้ token ไม่มี
และคำพูดเพียงมีคำกระซิบ "? เลนอเร่"
ผมกระซิบและสะท้อนกลับบ่นคำว่า - "เลน"
เพียงแค่นี้และ . ไม่มีอะไรมาก
กลับเข้าไปในห้องเปลี่ยนทั้งหมดเปรี้ยวภายในข้าเผาไหม้
. เร็ว ๆ นี้อีกครั้งผมได้ยินสิ่งที่แตะดังกว่าก่อนที่
"แท้จริง" บอกว่าผม "แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ตาข่ายหน้าต่างของฉัน
ให้ฉันเห็นแล้ว สิ่งที่จะลุกเป็นและความลึกลับนี้ explore--
ให้หัวใจของฉันจะยังคงสักครู่และลึกลับนี้สำรวจ -
. พ่อลมและไม่มีอะไรมากไป
เปิดที่นี่ฉันโยนชัตเตอร์เมื่อมีหลายเจ้าชู้และกระพือ,
ในนั้นก้าว . โอฬารกาในวันศักดิ์สิทธิ์ของสมัยก่อน
ไม่น้อยไหว้เขาทำ; ไม่หยุดนาทีหรืออยู่เขา
แต่ด้วยท่าทางของเจ้านายหรือสุภาพสตรีที่เกาะอยู่ด้านบนห้องของฉัน door--
ตั้งอยู่บนหน้าอกของพาลาเหนือห้องของฉัน door--
ชีวิตชีวาและนั่งและไม่มีอะไรเพิ่มเติม.
จากนั้นนกไม้มะเกลือ ล่อลวงแฟนซีเศร้าของฉันเป็นยิ้ม
โดยหลุมฝังศพและมารยาทท้ายสีหน้ามันสวม,
"แม้ว่ายอดของเจ้าจะตัดผมและโกนเจ้า" ผมพูดว่า "ศิลปะแน่ใจว่าขี้ขลาดไม่
น่ากลัวน่ากลัวและโบราณกาเดินจากฝั่งต่อคืน -
บอกฉันว่าชื่อสง่างามของเจ้าอยู่บนฝั่ง Plutonian คืน "!
Quoth กา "อีกแล้ว".
ฉันประหลาดใจมากไก่เทอะทะนี้จะได้ยินวาทกรรมเพื่อให้ชัดถ้อยชัดคำ
แม้ว่าคำตอบของความหมายเล็ก ๆ น้อย ๆ - เบื่อความน้อย
เพราะเราไม่สามารถ ช่วยให้การยอมรับว่าไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่
นับ แต่ก็มีความสุขกับการได้เห็นนกด้านบนห้องของเขา door--
นกหรือสัตว์เมื่อหน้าอกแกะสลักเหนือประตูห้องของเขา
ด้วยชื่อเช่น "อีกแล้ว."
แต่กานั่งเหงาบนหน้าอกที่เงียบสงบ พูดเพียง
คำเดียวที่เป็นถ้าจิตวิญญาณในที่หนึ่งคำที่เขาทำ outpour
ไม่มีอะไรที่ไกลออกไปแล้วเขาพูด; ไม่ขนแล้วเขา fluttered--
จนผมแทบจะไม่มากกว่าพึมพำ "เพื่อนคนอื่น ๆ ได้บิน before--
วันรุ่งขึ้นเขาจะปล่อยให้ฉันเป็นความหวังของฉันได้บินมาก่อน. "
จากนั้นนกกล่าวว่า "อีกแล้ว."
ตกใจที่ ความเงียบสงบทำลายโดยการตอบกลับพูดเพื่อให้เหมาะเจาะ
"ไม่ต้องสงสัยเลย" บอกว่าผม "สิ่งที่มันเอ่ยเป็นหุ้นเท่านั้นและเก็บของ
ติดจากบางคนที่ไม่มีความสุขมาสเตอร์ภัยพิบัติเมตตา
ตามมาอย่างรวดเร็วและตามมาเร็วขึ้นจนถึงเพลงของเขาหนึ่งภาระ bore--
จนถึงไว้อาลัย แห่งความหวังของเขาว่าเบื่อภาระเศร้าโศก
ของ - "ไม่เคยอีกแล้ว. '
แต่กายังคงล่อลวงทุกจิตวิญญาณของฉันเป็นที่น่าเศร้ายิ้ม
ตรงผมล้อที่นั่งเบาะด้านหน้าของนกและหน้าอกและประตู;
จากนั้นเมื่อจมกำมะหยี่, ฉันนำพาตัวเองที่จะเชื่อมโยง
แฟนซีแก่แฟนซีคิดว่านี้เป็นลางไม่ดีของนก yore--
สิ่งที่น่ากลัวนี้ไม่น่าดูอย่างน่ากลัวผอมแห้งและนกเป็นลางไม่ดีของสมัยก่อน
หมายในบ่น "ไม่อีกแล้ว."
นี้ผมนั่งส่วนร่วมในการคาดเดา แต่ไม่มีพยางค์ แสดงความ
ต้องการไก่ที่มีดวงตาลุกเป็นไฟเผาในขณะนี้เป็นหลักในอกของฉัน;
นี้และอื่น ๆ ผมนั่ง divining กับหัวของฉันสบายใจนอน
บนเยื่อบุกำมะหยี่เบาะของที่โคมไฟแสง gloated เอ่อ,
แต่ที่มีเยื่อบุกำมะหยี่สีม่วงกับหลอดไฟ ไลท์มองด้วยความละโมบราชย์ของ
เธอจะกด ah, อีกแล้ว!
แล้ว methought อากาศขยายตัวแน่นหอมจากกระถางไฟที่มองไม่เห็น
เหวี่ยงโดยเทวดาที่มีน้ำตกเท้า tinkled บนชั้นทอ.
"เจ้าตัว" ฉันร้องไห้ "ของเจ้า พระเจ้าได้ทรงยืมเจ้า - โดยเทวดาเหล่านี้พระองค์ทรงส่งเจ้า
พักผ่อน - พักผ่อนและ Nepenthe จากความทรงจำของเจ้าเลนอเร่
ดื่มอย่างเต้โอ้กลืน Nepenthe ชนิดนี้และลืมเรื่องนี้หายไปเลนอเร่ "!
Quoth กา "อีกแล้ว".
"ศาสดา! " บอกว่าผม "สิ่งที่ชั่วร้าย! - ศาสดายังคงถ้านกหรือปีศาจ -
ไม่ว่า Tempter ส่งหรือไม่ว่าพายุโยนเจ้านี่ขึ้นฝั่ง
รกร้างยังไม่สะทกสะท้านทั้งหมดบนที่ดินทะเลทรายนี้ enchanted--
ในบ้านนี้โดยสยองขวัญ ผีสิง - บอกฉันอย่างแท้จริงฉัน implore--
มี - จะมียาหม่องในกิเลอาด? - บอกฉัน - บอกฉันฉันขอร้อง "!
Quoth กา "อีกแล้ว".
"ศาสดา" บอกว่าผม "สิ่งที่ชั่วร้าย! - ศาสดายังคงถ้านกหรือปีศาจ!
โดยสวรรค์ที่โค้งที่เหนือเรา - โดยพระเจ้าที่เราทั้งสอง adore--
บอกจิตวิญญาณนี้ด้วยความเศร้าโศกภาระถ้าภายใน Aidenn ไกล
มันจะ จับมือหญิงสาวผู้ที่ชื่อนักบุญเทวดา Lenore--
จับมือหญิงสาวที่หายากและสดใสซึ่งชื่อเทวดาเลนอ. "
Quoth กา "อีกแล้ว."
"เป็นไปได้ว่าการเข้าสู่ระบบของเราพรากจากกันนกหรืออสูร!" ฉันร้อง, upstarting--
"เจ้าจงกลับเข้าไปในพายุและฝั่ง Plutonian คืน!
ปล่อยให้ไม่มีขนนกสีดำเป็นสัญลักษณ์ของจิตวิญญาณที่อยู่ของเจ้าได้พูด!
ปล่อยให้ความเหงาของฉันติดต่อกัน! - ออกจากหน้าอกด้านบนประตูของฉัน
ใช้ของเจ้า จะงอยปากออกมาจากหัวใจของฉันและใช้รูปแบบของเจ้าจากประตูของฉัน! "
Quoth กา "อีกแล้ว".
และกาไม่เคย flitting ยังคงนั่งอยู่ยังคงนั่งอยู่
บนหน้าอกซีดของพาลาเหนือประตูห้องของฉัน;
และดวงตาของเขาได้ทุกที่เห็นของปีศาจที่มีความฝัน
และโคมไฟแสงราชย์ของเขาสตรีมมิ่งพ่นเงาของเขาบนพื้น
และจิตวิญญาณของฉันออกมาจากเงาที่ตั้งอยู่บนชั้นลอยที่
จะถูกยก - อีกแล้ว!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเที่ยงคืนเศร้าซึม ในขณะที่ฉัน pondered อ่อนแอและเหนื่อยล้า ,
ไปหลายอัน และปริมาณสงสัยลืมตำนาน --
ขณะที่ฉันพยักหน้า เกือบหลับ จู่ๆ ก็มีเคาะ
เป็นบางหนึ่งค่อยๆแร็ปแร็ปที่ประตูห้องของผม
" ' Tis บางผู้มาเยือน " ฉันพึมพำ , " เคาะที่ประตูห้องของผม . . . .
นี้เท่านั้นและไม่มีอะไรเพิ่มเติม . "
อ่า ว่าผมจำมันได้ในธันวาคม
เศร้าและแต่ละแยกเบอร์ผีของกระตายกับพื้น กระหาย ฉันหวังว่าพรุ่งนี้
; -- อย่างไร้ประโยชน์ผมขอยืม
จากหนังสือของฉันเลิกเศร้า -- ความทุกข์หายไปอร์ --
หายากและสดใสสาวน้อยนางฟ้าชื่อลีนอร์ --
นิรนามที่นี่ตลอดไปใคร .
และไหม เศร้า ความไม่แน่นอนของแต่ละม่านสีม่วง
.ฉันตื่นเต้น -- เติมฉันด้วยความสยดสยองที่ยอดเยี่ยมที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ;
ดังนั้นตอนนี้ ยังคง การเต้นของหัวใจ ผมยืนพูด
" ' Tis บางผู้มาเยือน entreating ทางเข้าที่ประตูห้อง --
ช้าผู้มาเยือน entreating ทางเข้าที่ประตูห้อง ;
นี่มันไม่มีอะไรมากกว่านั้น "
ตอนนี้จิตวิญญาณของฉัน เติบโตแข็งแกร่ง ; ลังเลแล้วไม่มี
" ครับ " บอกว่า " คุณนายหรือแท้จริงของคุณ การให้อภัย ผมอ้อนวอน ;
แต่ความจริงคือ ผมหลับ แล้วคุณมาเคาะเบาๆ , และอื่น ๆมา
เคาะ เคาะที่ประตูห้องของผม ที่ผมหายาก
ว่าผมได้ยินคุณ " . . . ผมเปิดได้กว้าง ประตู --
ความมืดตรงนั้นและไม่มีอะไรเพิ่มเติม .
ลึกเข้าไปในที่มืด peering ยาว ฉันยืน มีสงสัยว่า
สงสัย , ความฝัน , ไม่มีปุถุชนกล้าที่จะฝันก่อน ;
แต่ความเงียบก็ไม่ถูกทำลายและก็ให้โทเค็น
และคำพูดมีภาษาพูดก็กระซิบว่า " ลีนอร์ " ?
อันนี้ผมกระซิบพึมพำ และเสียงสะท้อนกลับมาว่า " ลีนอร์ ! --


และไม่มีอะไรเพิ่มเติม กลับเข้าห้องเปิดนี่เปรี้ยวภายในตัวฉันไหม้
อีก ฉันได้ยินแตะอะไรดังกว่าเดิม .
" ย่อม " บอกว่า " นั่นเป็นบางอย่างที่ตาข่ายหน้าต่าง ;
ให้ผมดู แล้วสิ่งที่ใช้เป็นและลึกลับนี้สำรวจ --
ให้ใจนิ่งสักครู่และความลึกลับนี้สำรวจ ; --
' Tis ลมและไม่มีอะไรเพิ่มเติม .
เปิดที่นี่ฉันเหวี่ยง ชัตเตอร์ เมื่อมีจํานวนมาก เจ้าชู้ และกระพือ ,
ในนั้นก้าวอีกาภูมิฐานของวันนักบุญ
ไม่ใช่ของวันวาน นมัสการ อย่างน้อยให้เขา ไม่สิ หยุด หรือพักเขา
แต่กับเมียนของลอร์ดหรือเลดี้ ตั้งอยู่เหนือประตูห้องของผม . . . .
ไว้บนหน้าอกของ Pallas เหนือประตูห้องของผม . . . .
เกาะ และนั่ง และไม่มีอะไรเพิ่มเติม .
แล้วไม้มะเกลือนกแฟนซีแสนเศร้าของฉันเข้าไปล่อลวงยิ้ม
โดยหลุมฝังศพและด้านหลังมีมารยาทของใบหน้ามันสวม ,
" แม้ว่ายอดของท่านจะไม่เป็นทรง และโกน " , " ผมพูด " ศิลปะว่า ไม่ขี้ขลาดและน่ากลัว , น่ากลัว
โบราณเรเวนเดินจากชายฝั่งทุกคืน --
บอกมาว่าเจ้าหยิ่งยโสชื่อในคืน plutonian ชายฝั่ง ! กริยาช่องที่ 2 ของ say กา

" อีก " ฉันประหลาดใจนี้ไม่สง่างาม นกได้ยินวาทกรรมเพื่อตรงๆ
ถึงแม้ว่าคำตอบน้อยความหมาย -- ฐานเจาะ ;
เราไม่สามารถช่วย ยอมรับว่า ไม่มีมนุษย์
ยังเคยมีความสุขกับการเห็นนกเหนือประตูห้องของเขา --
นกหรือสัตว์เหนือบานหน้าต่าง หน้าอกเหนือประตูห้องของเขา
ที่มีชื่อเป็น " Shadow "
แต่เรเวนนั่งอยู่โดดเดี่ยวในที่สงบอกพูดเท่านั้น
แค่คำเดียว ถ้าจิตวิญญาณของตนในคำเดียวเขาก็เทออก
ไม่มีอะไรไกลออกไปเขาก็พูด ไม่มีขน เขาก็หวั่นไหว --
จนฉันแทบมากกว่าพึมพำ " เพื่อนๆ บินก่อน . . .
ในวันรุ่งขึ้นเขาจะทิ้งฉัน เป็นความหวังของฉัน ได้เดินทางมาก่อน "
แล้วนกบอกว่า " Shadow "
.ตกใจที่นิ่งเสีย โดยตอบอย่างเหมาะเจาะพูด ,
" อย่างไม่ต้องสงสัย " บอกว่า " สิ่งที่มันพูด ของหุ้นเท่านั้น และร้าน
จับจากอาจารย์ผู้เมตตา ไม่มีความสุข
ภัยพิบัติตามได้อย่างรวดเร็วและตามเร็วจนเพลงหนึ่งภาระแบก --
จน dirges แห่งความหวังของเขาที่ภาระอันน่าเบื่อ
" ไม่เคย . . . ไม่อีกแล้ว ' "
แต่เรเวนก็ล่อลวงเศร้าทั้งหมดของฉัน
วิญญาณเป็นยิ้มตรงผมล้อหุ้มที่นั่งในด้านหน้าของประตูและนกและหน้าอก ;
แล้วบนกำมะหยี่จม ผม betook ตัวเองเชื่อมโยง
แฟนซี " ซี คิดเสมอว่า นี่เป็นลางไม่ดีของนกคุณ --
อะไรนี่น่ากลัว ไม่สง่างาม ดวงตาน่ากลัว , , , และนกลางร้ายของสมัยก่อน
หมายถึงเสียงกบร้อง " ไม่อีกแล้ว . " นี่ฉันนั่งร่วมเดา

แต่ไม่แสดง , พยางค์กับนกที่มีไฟเผาเข้าไปในดวงตาตอนนี้หน้าอกหลัก ;
นี้และฉันนั่ง divining กับหัวของฉันที่ง่าย นอนบนเบาะกำมะหยี่
ซับในที่โคมไฟ gloated มากกว่า
แต่ที่มีกำมะหยี่สีม่วง , ซับในกับแสงโคมไฟกวนมากกว่า
เธอจะกด , อา , ไม่อีกแล้ว !
แล้ว ข้าพเจ้าคิดว่า อากาศขยายตัว denser หอมจาก
ตะคันอันซีนแวะไปเซราฟิมที่เท้าลงบนพื้น หรือกระทบกันดังกิ๊ก .
" สารเลว " ผมร้องไห้ " พระเจ้าของท่านทรงยืมท่านเทวดาเหล่านี้ พระองค์ทรงส่งท่าน
respite การพักผ่อนของท่านและ -- Nepenthe จากความทรงจำของเลนอร์
การดื่มอึกใหญ่ โอ้ ดื่มเครื่องดื่มชนิดนี้ Nepenthe และลืมอร์นี้หายไป !
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "
" ศาสดา " บอกว่า " สิ่งที่ชั่วร้าย -- พยากรณ์ยัง ถ้านก หรือ ปีศาจ ! --
ไม่ว่าล่อลวงยั่วยวนส่งหรือพายุซัดท่านที่นี่มา
รกร้าง ยังไม่สะทกสะท้านทั้งหมดบนแผ่นดินนี้หลงเสน่ห์ทะเลทราย --
บ้านนี้โดยสยองขวัญผีสิง -- บอกฉันอย่างแท้จริง ผมวิงวอน --
มี -- มีพิมเสนในกิเลอาดหรือ -- บอกผมหน่อยสิ ผมขอร้อง !
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "
" ศาสดา " บอกว่า " สิ่งที่ชั่วร้าย -- พยากรณ์ยัง ถ้านก หรือ ปีศาจ !
จากสวรรค์ที่โค้งเหนือเรา . . . โดยพระเจ้าเราทั้งสองชื่นชอบ --
บอกชีวิตนี้กับความทุกข์หนัก ถ้าภายใน aidenn ไกล
จะจับมือเป็นนักบุญสาวนางฟ้าชื่อลีนอร์ --
จับมือหญิงสาวที่หายาก และเปล่งปลั่ง เทวดาชื่อ เลนอร์ ซึ่ง "
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "
" ที่สัญญาณของการจากลา นก หรือ ปีศาจ ! " ฉันกรีดร้อง upstarting --
" เจ้าได้รับกลับเข้าไปในพายุและคืน plutonian ชายฝั่ง !
ไม่มีสีดำขนนกเป็นโทเค็นที่โกหกวิญญาณของท่านได้พูด !
จากความเหงาติดต่อกัน ! -- ออกจากหน้าอกเหนือประตูของฉัน !
เอาจะงอยปากของท่านออกจากหัวใจของฉัน และเอารูปของท่านออกจากประตูของฉัน ! "
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "
และเรเวน ไม่เคยบินไปบินมา ยังนั่งยังคงนั่งอยู่
บนหน้าอกซีดของ Pallas เหนือประตูห้องของผม ;
และตาของเขามีทั้งหมดตามที่ปรากฏของปีศาจนั่นคือฝัน
และโคมไฟเบื้องบนเขาสตรีมพ่นเงาของเขาบนพื้น ;
และจิตวิญญาณของฉันออกมาจากเงามืดที่อยู่ลอยบนพื้น
จะยก -- ไม่อีกแล้ว !