A second potential problem caused b

A second potential problem caused by population aging is the strain
on public transfer systems. The old-age transfer system is relatively underdeveloped in many developing Asian countries, so the effects would be smaller than in Europe, Japan, or Latin America, but the effects will nonetheless be significant. In a business-as-usual simulation, transfers of wealth (or implicit debt) would range from 90 percent of total labor income in Pacific island nations, to 240 percent of total labor income in East Asia. If countries in the region were to shift toward the consumption, labor income, and transfer patterns characteristic of rich countries, implicit debt would increase to much higher levels. For Asian Development Bank (ADB) developing member countries (DMCs) as a whole, implicit debt would reach 320 percent of total labor income in 2030, and 540 percent of total labor income in 2050 (Mason and Lee, 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นที่สองที่เกิดจากการเสื่อมสภาพของประชากรความเครียดในระบบการโอนสาธารณะ
ระบบการโอนเงินเก่าอายุค่อนข้างด้อยพัฒนาในหลาย ๆ ประเทศกำลังพัฒนาในเอเชียดังนั้นผลกระทบที่จะมีขนาดเล็กกว่าในยุโรปญี่ปุ่นหรือละตินอเมริกา แต่กระนั้นผลกระทบจะมีความสำคัญ ในการจำลองทางธุรกิจที่เป็นปกติที่การถ่ายโอนความมั่งคั่ง (หรือหนี้โดยปริยาย) จะมีตั้งแต่ร้อยละ 90 ของรายได้แรงงานรวมในประเทศเกาะแปซิฟิกถึงร้อยละ 240 ของรายได้แรงงานรวมในเอเชียตะวันออก หากประเทศในภูมิภาคกำลังจะเปลี่ยนไปสู่การบริโภครายได้แรงงานและรูปแบบการถ่ายโอนลักษณะของประเทศที่อุดมไปด้วยโดยปริยายหนี้จะเพิ่มขึ้นไปอยู่ในระดับที่สูงขึ้นมาก สำหรับธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย (ADB) การพัฒนาประเทศสมาชิก (DMCs) รวมหนี้นัยจะถึงร้อยละ 320 ของรายได้แรงงานรวมในปี 2030 และร้อยละ 540 ของรายได้แรงงานรวมในปี 2050 (เมสันและลี 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองปัญหาที่อาจเกิดขึ้นจากประชากรสูงอายุคือความเครียด
บนระบบโอนสาธารณะ ระบบโอนด้อยพัฒนาในวัยชรา คือ พัฒนาหลายประเทศในแถบเอเชีย ดังนั้น ผลจะมีขนาดเล็กกว่าในยุโรป ญี่ปุ่น หรือสหรัฐอเมริกา แต่ผลกระนั้นจะเป็นสําคัญ ในธุรกิจตามปกติการจำลองการถ่ายโอนความมั่งคั่ง ( หนี้หรือโดยนัย ) ก็ช่วง 90 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ของแรงงานทั้งหมดในประเทศเกาะแปซิฟิก ถึง 240 เปอร์เซ็นต์ของรายได้รวมแรงงานในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ถ้าประเทศในภูมิภาคมีการเปลี่ยนแปลงที่มีต่อการบริโภค รายได้แรงงาน และถ่ายทอดรูปแบบลักษณะของประเทศที่ร่ำรวย หนี้สินโดยปริยาย จะเพิ่มระดับมากขึ้นธนาคารพัฒนาเอเชีย ( ADB ) การพัฒนาประเทศสมาชิก ( dmcs ) เป็นทั้งหนี้แนบเนียนจะถึง 320 เปอร์เซ็นต์รายได้ของแรงงานทั้งหมด ในปี 2030 และ 540 เปอร์เซ็นต์ของรายได้แรงงานทั้งหมดใน 2050 ( เมสัน ลี
, 2011 )