“I promise that I will find you and

“I promise that I will find you and take you out of here with me,” he said quietly, and then disappeared. When he reappeared, lightning filled the sky. Innumerable arms stretched out from the sludge that covered the ground. Off in the distance, the frozen, motionless form of the gigantic statue still stood next to the pitch-black form of the Ancient Temple of Doom.

It was the same world, but Meng Hao was not the same person.

He no longer had a Flawless Foundation. His rapidly healing Dao Pillar had propelled him into the realm of the legendary Perfect Foundation!

As soon as he stepped forth into the sixth matrix, he flew up into the air, radiating power from within his Cultivation base. He took a breath, and everything shook. Thunder and lightning crashed, and the earth trembled. Because of his Perfect Foundation, Meng Hao could not absorb even the slightest bit of spiritual energy in the outside world, but this place was filled with massive amounts spiritual energy which rushed toward Meng Hao, filling him. As he breathed, Meng Hao could sense that he was like… the lord of this world!

Lightning and thunder crashed in the sky, and Meng Hao’s long hair whipped about. He lifted his right hand and waved it downward toward the ground.

As his palm descended, the sludge began to quiver. The grasping hands suddenly stopped moving, and the countless faces all looked toward Meng Hao. Their expressions were no longer hostile, but rather filled with veneration and even excitement.

Suddenly, a massive crack split the earth and the sludge. It grew wider and deeper, splitting apart the hands and faces along with it. Meng Hao flew down toward it.

As he approached it, the sludge crept away, not daring to come close to him, as if a deep fear of him existed within it.

Meng Hao shot inside, his body flashing like lightning and radiating determination. The crack grew wider and wider, and within the space of a few breaths, Meng Hao came to a stop. Even as the crack grew larger, he saw it, there, deep within… a body.

It was not thirty meters long. It was the mastiff, but only the size of a palm. Its eyes were closed, and patches of fur were visible through the sludge that covered its body. Its fur wasn’t red, but deathly gray. It was no longer fierce and savage. And the cute, furry puppy it had once been, now existed only in Meng Hao’s eternal memories.

He thought about how as it grew up, it would run in circles around his feet, letting out playful yipping sounds, its fur rippling.

Many images unfolded in Meng Hao’s mind. He thought of how he and the mastiff had rushed together head on into battle in the third matrix. He thought about how it had happily run back and forth around him in the desert of the fourth matrix.

He thought about how the poison flare-up had reduced him to little more than a mortal in the fifth matrix, and how the mastiff had protected him regardless of everything. He thought about how after every battle, it would crawl back to him, lick his hand and lay next to him, watching over him vigilantly.

He had tried to make it leave, but it chose to stay.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผมสัญญาว่า จะหาคุณ และพาคุณออกจากที่นี่กับฉัน เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ และจากนั้น หายไป เมื่อเขากลับมา ฟ้าผ่าเต็มท้องฟ้า นับไม่ถ้วนแขนเหยียดออกจากตะกอนที่ปกคลุมพื้นดิน ปิดในระยะไกล แช่แข็ง นิ่งแบบของรูปปั้นยักษ์ที่ยังคงยืนอยู่ถัดจากแบบมิดของมังกรโบราณมันเป็นโลกเดียวกัน แต่เฮาเมงไม่ คนเดียวเขาไม่มีรากฐานสมบูรณ์แบบ เขาเสาดาวการรักษาอย่างรวดเร็วได้ขับเคลื่อนเขาไปสู่อาณาจักรของมูลนิธิสมบูรณ์แบบในตำนานทันทีที่เขาก้าวมาในเมทริกซ์หก เขาบินขึ้นไปในอากาศ การแผ่พลังงานจากภายในฐานการเพาะปลูกของเขา เขาเอาลมหายใจ และทุกอย่างส่าย ฟ้าร้องและฟ้าผ่าชน และ trembled โลก เนื่องจากมูลนิธิของเขาสมบูรณ์แบบ เฮาเมงสามารถดูดซับแม้นิดของพลังงานทางจิตวิญญาณในโลกภายนอก แต่สถานที่แห่งนี้เต็มไป ด้วยพลังทางจิตวิญญาณจำนวนมหาศาลซึ่งวิ่งไปทางเมงเฮา ไส้เขา ขณะที่เขาหายใจ เมงเฮาอาจรู้สึกว่า เขาเป็นเช่น...พระเจ้าของโลกนี้ฟ้าผ่าและฟ้าร้องชนบนท้องฟ้า และผมยาวเมงเฮาวิปเกี่ยวกับ เขายกมือขวาของเขา และโบกมันลงสู่พื้นดินเป็นปาล์มของเขาสืบเชื้อสาย ตะกอนเริ่มสั่น มม.มือหยุดการเคลื่อนไหวก็ และใบหน้านับไม่ถ้วนทั้งหมดมองไปทางเฮาเมง ท่าเขาไม่เป็นมิตร แต่ค่อนข้างจะเต็มไป ด้วยความเลื่อมใสและความตื่นเต้นได้ทันใดนั้น รอยแตกขนาดใหญ่แยกแผ่นดินและตะกอน มันขยายตัวกว้างขึ้น และ ลึก แยกออกจากกันมือและใบหน้าพร้อมกับมัน เฮา เมงบินลงไปทางมันขณะที่เขาเข้าหา ตะกอนคืบคลาน ไม่กล้าเข้าใกล้เขา ว่าความกลัวที่ลึกของเขาอยู่ภายในนั้นเฮา เมงยิงภายใน ร่างกายของเขากระพริบเช่นฟ้าผ่า และการแผ่รังสีของความมุ่งมั่น รอยร้าวขยายกว้างขึ้น และกว้างขึ้น และภาย ในพื้นที่ของกี่ลมหายใจ เมงเฮามาหยุด แม้เป็นรอยร้าวไหว เขาเห็นมัน มี จากภายใน...ร่างกายก็ยาวไม่สามสิบเมตร กาแฟ แต่เพียงขนาดของปาล์มได้ ปิดตา และแพทช์ของขนมองเห็นได้ผ่านตะกอนที่ปกคลุมร่างกาย ขนไม่เทาสีแดง แต่ราง มันก็ไม่รุนแรง และป่าเถื่อน และลูกสุนัขน่ารัก ปุกปุยที่มันได้เคยรับ ขณะนี้อยู่ในความทรงจำนิรันดร์เมงเฮาเขาคิดว่า เกี่ยวกับวิธีมันเติบโตขึ้นมา มันจะทำงานในวงรอบเท้าของเขา ทำให้ออกเสียง yipping ขี้เล่น ขน ripplingหลายรูปที่กางออกในใจเมงเฮา เขานึกว่า เขาและกาแฟที่มีวิ่งกันหัวในในการต่อสู้ในเมตริกซ์สาม เขาคิดว่า เกี่ยวกับวิธีมันได้อย่างมีความสุขวิ่งไปมาเขาในทะเลทรายของเมตริกซ์สี่เขาคิดว่า เกี่ยวกับวิธีแม้ว่าพิษมีเขาลดลงเหลือน้อยกว่ามนุษย์ในเมตริกซ์ห้า และวิธีกาแฟที่ได้ปกป้องตัวเขาโดยไม่คำนึงถึงทุกสิ่งทุกอย่าง เขาคิดว่า เกี่ยวกับวิธีหลังจากสงครามทุก มันจะคลานยังเขา เลียมือของเขา และวางถัดจากเขา ชมเขาวิตกเขาพยายามทำให้มันปล่อย แต่มันเลือกที่จะพัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันสัญญาว่าฉันจะพบคุณและนำคุณออกจากที่นี่กับฉัน" เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ แล้วก็หายไป เมื่อเขากลับมาฟ้าผ่าเต็มท้องฟ้า แขนนับไม่ถ้วนยืดออกจากกากตะกอนที่ปกคลุมพื้นดิน ออกไปในระยะทางที่แช่แข็งแบบฟอร์มนิ่งของรูปปั้นขนาดยักษ์ยังคงยืนอยู่ติดกับรูปแบบที่ดำมืดของวัดโบราณแห่งกรรม. มันเป็นโลกเดียวกัน แต่เม้ง Hao ไม่ได้เป็นคนเดียวกัน. เขาไม่ได้มี มูลนิธิไร้ที่ติ เขารักษาอย่างรวดเร็ว Dao เสาได้ผลักดันให้เขาเข้าไปในดินแดนของมูลนิธิที่สมบูรณ์แบบในตำนาน! ทันทีที่เขาก้าวออกไปเมทริกซ์ที่หกเขาบินขึ้นไปในอากาศแผ่พลังจากภายในฐานการเพาะปลูกของเขา เขาเอาลมหายใจและทุกอย่างสั่น ฟ้าร้องและฟ้าผ่าตกและแผ่นดินก็หวั่นไหว เพราะมูลนิธิที่สมบูรณ์แบบของเขาเม้ง Hao ไม่สามารถดูดซับแม้แต่นิดของพลังทางจิตวิญญาณในโลกภายนอก แต่สถานที่แห่งนี้ก็เต็มไปด้วยจำนวนมหาศาลพลังทางจิตวิญญาณซึ่งรีบวิ่งไปยังเม้งเฮาเติมเขา ในขณะที่เขาสูดลมหายใจเม้งเฮารู้สึกได้ว่าเขาเป็นเหมือน ... เจ้านายของโลกนี้! ฟ้าผ่าและฟ้าร้องตกอยู่ในท้องฟ้าและผมยาวเม้ง Hao ของวิปปิ้งเกี่ยวกับ เขายกมือขวาของเขาและโบกมือให้มันลงสู่พื้นดิน. ปาล์มของเขาสืบเชื้อสายมาตะกอนเริ่มสั่น มือจับก็หยุดการเคลื่อนย้ายและใบหน้านับไม่ถ้วนทั้งหมดมองไปทางเม้งเฮา การแสดงออกของพวกเขาไม่ได้เป็นศัตรู แต่เต็มไปค่อนข้างมีความเลื่อมใสและแม้กระทั่งความตื่นเต้น. ทันใดนั้นแตกขนาดใหญ่แยกดินและตะกอน มันขยายตัวกว้างขึ้นและลึกแยกออกจากกันมือและใบหน้าพร้อมกับมัน เม้งเฮาบินลงไปทางมัน. ขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้มันตะกอนพุ่งออกไปไม่กล้าที่จะมาใกล้ชิดกับเขาเช่นถ้าความกลัวที่ลึกของเขามีอยู่ภายใน. เม้งเฮายิงภายในร่างกายของเขากระพริบเช่นฟ้าผ่าและความมุ่งมั่นที่แผ่ รอยแตกขยายตัวกว้างขึ้นและกว้างขึ้นและอยู่ในพื้นที่ไม่กี่ลมหายใจที่เม้งเฮามาหยุด แม้ในขณะที่รอยแตกขยายตัวขนาดใหญ่ที่เขาเห็นมันมีลึกภายในร่างกาย ... . มันไม่นานสามสิบเมตร มันเป็นสุนัขพันธุ์หนึ่ง แต่เพียงขนาดของปาล์ม ดวงตาของมันถูกปิดและแพทช์ที่ทำจากขนสัตว์ได้เห็นผ่านตะกอนที่ปกคลุมร่างกาย ขนของมันไม่ได้เป็นสีแดง แต่สีเทาเหมือนคนตาย มันเป็นที่รุนแรงและป่าเถื่อนไม่ และน่ารักลูกสุนัขขนยาวจะได้รับครั้งเดียวในขณะนี้มีอยู่เพียง แต่ในความทรงจำนิรันดร์เม้งเฮาส์. เขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่มันเติบโตขึ้นมาก็จะทำงานในวงการรอบเท้าของเขาให้ออกเสียง yipping ขี้เล่น rippling ขนของมัน. หลายภาพ กางออกในใจเม้งเฮาส์ เขาคิดว่าเขาและสุนัขพันธุ์หนึ่งได้รีบวิ่งไปด้วยกันมุ่งหน้าเข้าสู่สนามรบในเมทริกซ์ที่สาม เขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่จะได้มีความสุขวิ่งไปมารอบ ๆ ตัวเขาในทะเลทรายของเมทริกซ์ที่สี่. เขาคิดเกี่ยวกับวิธีพิษลุกขึ้นได้ลดให้เขาน้อยกว่ามนุษย์ในเมทริกซ์ที่ห้าและวิธีการที่สุนัขพันธุ์ได้รับการคุ้มครอง เขาไม่คำนึงถึงทุกอย่าง เขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่ทุกครั้งหลังจากการต่อสู้ก็จะรวบรวมข้อมูลกลับไปให้เขาเลียมือของเขาและวางถัดจากเขาเฝ้าดูเขาอย่างระมัดระวัง. เขาได้พยายามที่จะทำให้มันออก แต่ก็เลือกที่จะอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมสัญญาว่าผมจะหาคุณเจอและพาเธอออกไปจากที่นี่กับผม " เขาพูดอย่างเงียบๆ แล้วหายตัวไป เมื่อเขาปรากฏตัว ฟ้าผ่าเต็มท้องฟ้า แขนที่เหยียดออกซึ่งจากตะกอนที่ปกคลุมพื้นดิน จากระยะทาง , แช่แข็ง , ฟอร์มนิ่งของรูปปั้นยักษ์ยังคงยืนอยู่ข้างๆสีดำ แบบวัดโบราณกาลมันเป็นโลกเดียวกัน แต่เมิ่งเฮ่าไม่ได้เป็นคนๆ เดียวกันเขาไม่ได้มีพื้นฐานที่สมบูรณ์แบบ ของเขาอย่างรวดเร็ว การรักษาดาวเสาได้ขับเคลื่อนเข้าไปใน realm ของรากฐานที่สมบูรณ์แบบในตำนานทันทีที่เขาก้าวออกไปในเมทริกซ์ที่หก เขาบินขึ้นไปในอากาศ แผ่พลังจากภายในฐานการเพาะปลูกของเขา เขาเอาลมหายใจและทุกสิ่งที่สั่นสะเทือน ฟ้าร้องและฟ้าผ่าเครื่องบินตก และแผ่นดินสั่นสะท้าน เพราะรากฐานที่สมบูรณ์แบบของเขา เมิ่งฮ่าวไม่สามารถดูดซับแม้แต่นิดเดียวของพลังงานมโนมัยในโลกภายนอก แต่สถานที่นี้เต็มไปด้วยพลังลมปราณจำนวนมหาศาลที่วิ่งต่อ เมิ่งฮ่าว ไส้เขา เขาหายใจ เมิ่งฮ่าวก็รู้สึกได้ว่าเขาชอบ . . . . . . . พระเจ้าของโลกนี้ฟ้าผ่าและฟ้าร้องเสียงดังมากในท้องฟ้า และเมิ่งฮ่าวผมยาวพลิ้วไหวเกี่ยวกับ เขายกพระหัตถ์ขวาและโบกมือลงสู่พื้นดินเป็นปาล์มสืบเชื้อสายตะกอนเริ่มหวั่นไหวแล้ว โลภมือก็หยุดเคลื่อนไหว และนับไม่ถ้วน ใบหน้าทั้งหมดมองไปทางเมิ่งเฮ่า สีหน้าของจำเลยอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความเคารพและความตื่นเต้นทันใดนั้น รอยแตกขนาดใหญ่แยกดินและตะกอน มันขยายตัวกว้างขึ้น และลึก แยกจากกัน มือ และใบหน้าพร้อมกับมัน เมิ่งเฮ่า ลงไปกับมันเป็นเขาเข้าหามัน กากตะกอน คลานหนี ไม่กล้าเข้าใกล้ ราวกับความกลัวลึกของเขาอยู่ภายในเมิ่งฮ่าวยิงภายในร่างกายของเขากระพริบเหมือนฟ้าผ่าและแผ่กระจายการตัดสินใจ รอยร้าวขยายตัวกว้างขึ้น และกว้างขึ้น และภายในพื้นที่เพียงไม่กี่ลมหายใจ เม็งเฮามาหยุด แม้เป็นรอยร้าวใหญ่ขึ้น เขาเห็นมันอยู่ลึกภายใน . . . . . . . . . .มันยังไม่สามสิบเมตรยาว มันเป็นสุนัขพันธุ์หนึ่ง แต่เพียงขนาดของฝ่ามือ ดวงตาของมันปิด และแพทช์ขนสัตว์ถูกมองเห็นผ่านตะกอนที่ปกคลุมร่างกายของ ขนไม่แดง แต่ก็แฝงไปด้วยสีเทา มันไม่ดุร้ายและป่าเถื่อน . และน่ารัก ขนยาว ลูกสุนัข มันเคยถูก ตอนนี้ มีอยู่เฉพาะใน เหม็ง เฮาตลอดไปในความทรงจำเขาคิดยังไง มันโตขึ้น มันก็จะวิ่งเป็นวงกลมรอบเท้าของเขา ปล่อยให้ออกขี้เล่น เห่าเสียงแหลม , เสียงกระเพื่อมขน .หลายภาพที่ฟาดแข้งใน เหม็ง เฮาครับ เขาคิดอย่างไร เขาและสุนัขพันธุ์หนึ่งที่มีวิ่งกันหัวในการต่อสู้ในแบบที่สาม เขาคิดแล้วมันก็มีความสุข วิ่งไปวิ่งมา รอบเขา ในทะเลทรายของเมทริกซ์ 4เขาคิดว่าเรื่องพิษเกิดขึ้นได้ลดลงไปกว่ามนุษย์ในเมทริกซ์ห้า และว่า Mastiff ได้ปกป้องเขาไม่ทุกอย่าง เขาคิดอย่างไรหลังทุกการต่อสู้ มันจะคลานกลับไปหาเขา เลีย มือของเขาและนอนลงข้างๆเขา คอยดูแลเขาเข้มงวดเขาได้พยายามที่จะให้มันทิ้ง แต่ก็เลือกที่จะอยู่