Thirteen dollars and fifty cents fo

Thirteen dollars and fifty cents for a doll only ten inches high.

“Take it,” Therese wanted to say to them. “It really is too expensive, but I’ll give it to you. Frankenberg’s won’t miss it.”

But the women in the cheap cloth coats, the timid men huddled inside shabby mufflers would be gone, wistfully glancing at other counters as they made their way back to the elevators. If people came for a doll, they didn’t want anything else. A doll was a special kind of Christmas gift, practically alive, the next thing to a baby.
There were almost never any children, but now and again one would come up, generally a little girl, very rarely a little boy, her hand held firmly by a parent. Therese would show her the dolls she thought the child might like. She would be patient, and finally a certain doll would bring that metamorphosis in the child’s face, that response to make-believe that was the purpose of all of it, and usually that was the doll the child went away with.

Then one evening after work, Therese saw Mrs. Robichek in the coffee and doughnut shop across the street. Therese often stopped in the doughnut shop to get a cup of coffee before going home. Mrs. Robichek was at the back of the shop, at the end of the long curving counter, dabbling a doughnut into her mug of coffee.

Therese pushed and thrust herself toward her, through the press of girls and coffee mugs and doughnuts. Arriving at Mrs. Robichek’s elbow, she gasped, “Hello,” and turned to the counter, as if a cup of coffee had been her only objective.

“Hello,” said Mrs. Robichek, so indifferently that Therese was crushed.

Therese did not dare look at Mrs. Robichek again. And yet their shoulders were actually pressed together! Therese was half finished with her coffee, when Mrs. Robichek said dully, “I’m going to take the Independent subway. I wonder if we’ll ever get out of here.” Her voice was dreary, not as it had been the day in the cafeteria. Now she was like the hunched old woman Therese had seen creeping down the stairs.

“We’ll get out,” Therese said reassuringly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิบสามลักษณะดอลลาร์ และ 50 เซ็นต์ สำหรับตุ๊กตาสูงเพียง 10 นิ้ว "ใช้มัน ซานโฮเซอยากพูดไป "จริง ๆ ก็แพงเกินไป แต่ฉันจะให้คุณ ของ Frankenberg ไม่พลาดมัน" แต่ผู้หญิงในเสื้อผ้าราคาถูก ผู้ชายเป็นพิเศษที่ต้องการภายใน shabby mufflers จะหายไป wistfully ทิวทัศน์ที่เคาน์เตอร์อื่น ๆ พวกเขาทำทางของพวกเขากลับไปที่ลิฟท์ ถ้าคนมาสำหรับตุ๊กตา พวกเขาไม่ได้ต้องอะไร ตุ๊กตาชนิดพิเศษการของขวัญคริสต์มาส ชีวิตจริง สิ่งถัดไปให้ทารกได้ เกือบจะไม่มีเด็กคนใดคน แต่ตอนนี้และอีกครั้งหนึ่งจะขึ้นมา โดยทั่วไปสาวน้อย ไม่ค่อยมากชาย มือของเธอขึ้นอย่างมั่นคงตามหลัก ซานโฮเซจะแสดงเธอตุ๊กตาเธอคิดว่า เด็กอาจชอบการ เธอจะเป็นผู้ป่วย และสุดท้าย ตุ๊กตาบางจะนำที่เปลี่ยนแปลงในใบหน้าของเด็ก ตอบที่ทะที่มีวัตถุประสงค์ทั้งหมดของ และปกติที่เป็นตุ๊กตาเด็กออกไปด้วย แล้ว หนึ่งตอนเย็นหลังเลิกงาน ซานโฮเซเห็นนาง Robichek ในร้านกาแฟและโดนัทครับ ซานโฮเซมักหยุดในร้านค้าจะได้รับกาแฟก่อนกลับบ้าน นาง Robichek ถูกทางร้าน ที่จุดสิ้นสุดของเคาน์เตอร์ยาว curving, dabbling โดนัทที่เป็นเธอ mug กาแฟ ซานโฮเซผลัก และกระตุกตัวเองไปทางเธอ ผ่านกดหญิงแก้วกาแฟ และโดนัท เธอเดินทางมาถึงข้อศอกนาง Robichek, gasped, "Hello และเปิดเคาน์เตอร์ กาแฟได้วัตถุประสงค์เฉพาะของเธอว่า "สวัสดี กล่าวว่า นาง Robichek ดังนั้น indifferently ซานโฮเซที่ถูกบด ซานโฮเซไม่กล้าดูนาง Robichek อีกครั้ง และยัง ไหล่ของพวกเขาได้จริงกดกัน ซานโฮเซเป็นครึ่งสำเร็จรูปกาแฟของเธอ เมื่อนาง Robichek กล่าวว่า dully "ฉันจะไปรถไฟฟ้าอิสระ ฉันสงสัยว่า ถ้า เราจะเคยได้รับจากที่นี่" เสียงของเธอนั้นเศร้าซึม ไม่เป็นจะได้วันในโรงอาหาร ตอนนี้ เธอเหมือนหญิงชรา hunched ซานโฮเซเห็นเลื้อยลงบันได "เราจะไป ซานโฮเซกล่าว reassuringly

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิบสามเหรียญห้าสิบเซ็นต์สำหรับตุ๊กตาเพียงสิบนิ้วสูง. "เอามัน" Therese อยากจะพูดกับพวกเขา "จริงๆมันมีราคาแพงเกินไป แต่ฉันจะให้มันอยู่กับคุณ Frankenberg จะพลาดไม่ได้. "แต่ผู้หญิงในเสื้อโค้ทผ้าราคาถูก, คนขี้อาย huddled ภายในปกปิดโทรมจะได้รับหายไปละห้อย glancing ที่เคาน์เตอร์อื่น ๆ ที่พวกเขาทำทางของพวกเขากลับไปที่ลิฟต์ ถ้าคนมาตุ๊กตาที่พวกเขาไม่ต้องการสิ่งอื่นใด ตุ๊กตาเป็นชนิดพิเศษของของขวัญคริสต์มาสที่มีชีวิตอยู่ในทางปฏิบัติในสิ่งต่อไปเพื่อลูก. มีแทบจะไม่เคยเด็กใดมี แต่ตอนนี้และอีกครั้งหนึ่งที่จะเกิดขึ้นโดยทั่วไปเป็นสาวน้อยมากไม่ค่อยเป็นเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ มือของเธอจัดขึ้น อย่างมั่นคงโดยผู้ปกครอง Therese จะแสดงให้เธอเห็นตุ๊กตาที่เธอคิดว่าเด็กอาจจะชอบ เธอจะเป็นผู้ป่วยและในที่สุดก็ตุ๊กตาบางอย่างจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงที่อยู่บนใบหน้าของเด็กที่ตอบสนองต่อการทำให้เชื่อว่าเป็นวัตถุประสงค์ของการทั้งหมดของมันและมักจะว่าเป็นตุ๊กตาเด็กไปด้วย. แล้วในเย็นวันหนึ่งหลังจากที่ ทำงาน Therese เห็นนาง Robichek ในกาแฟและโดนัทร้านฝั่งตรงข้ามถนน Therese มักจะหยุดในร้านโดนัทที่จะได้รับถ้วยกาแฟก่อนที่จะกลับบ้าน นาง Robichek อยู่ที่ด้านหลังของร้านในตอนท้ายของเคาน์เตอร์โค้งยาวเล่นน้ำโดนัทลงไปในแก้วกาแฟของเธอ. Therese ผลักดันแทงตัวเองที่มีต่อเธอผ่านการกดเด็กหญิงและแก้วกาแฟและโดนัท ที่เดินทางมาถึงข้อศอกนาง Robichek เธออ้าปากค้าง "สวัสดี" และหันไปที่เคาน์เตอร์เช่นถ้าถ้วยกาแฟได้รับวัตถุประสงค์เดียวของเธอ. "ฮัลโหล" นาง Robichek เพื่อเอาใจใส่ที่ถูกบด Therese. กล่าวว่าTherese ได้ ไม่กล้าดูที่นาง Robichek อีกครั้ง และยังไหล่ของพวกเขาถูกกดจริงด้วยกัน! Therese เสร็จช่วงครึ่งปีกับกาแฟของเธอเมื่อนาง Robichek กล่าวว่าไม่เป็นเรื่อง "ฉันจะใช้รถไฟใต้ดินอิสระ ฉันสงสัยว่าเราจะเคยได้รับจากที่นี่. "เสียงของเธอเป็นที่น่าเบื่อไม่เป็นจะได้รับวันในโรงอาหารที่ ตอนนี้เธอเป็นเหมือนหญิงชราทำให้โค้ง Therese ได้เห็นคืบคลานลงบันได. "เราจะได้รับการออก" Therese กล่าวทำให้อุ่นใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหรียญ 13 ห้าสิบเซนต์สูงแค่ 10 นิ้ว ตุ๊กตา

" เอา " เธอเรส ต้องการพูดกับพวกเขา " จริงๆ มันแพงเกินไป แต่ผมจะให้มันกับคุณ แฟรงเกนเบิร์ก คงไม่พลาดหรอก "

แต่ผู้หญิงในราคาถูกผ้าเสื้อผู้ชายขี้ขลาด huddled ภายในโทรมเลยจะหายไปด้วยความโหยหา glancing ที่เคาน์เตอร์อื่น ๆที่พวกเขาทำทางของพวกเขากลับไปที่ลิฟท์ถ้าคนมาเป็นตุ๊กตา เค้าไม่ได้ต้องการอะไรเลย ตุ๊กตาเป็นชนิดพิเศษของของขวัญคริสต์มาสจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อลูก
มีเกือบจะไม่เคยมีลูก แต่ตอนนี้และอีกหนึ่งจะเกิดขึ้น โดยทั่วไปเด็กไม่ค่อยเด็ก มือของเธอที่จัดขึ้นอย่างแน่นหนา โดยพ่อแม่ เธเรเซ จะแสดงเธอตุ๊กตาเธอนึกว่าเด็กคงชอบเธอจะต้องอดทน และในที่สุดตุ๊กตาบางจะนำการเปลี่ยนแปลงในหน้าของเด็ก ซึ่งการตอบสนองเพื่อให้เชื่อว่าเป็นวัตถุประสงค์ทั้งหมด และมักจะเป็นตุ๊กตาเด็กไปด้วย

แล้วเย็นวันหนึ่งหลังเลิกงาน เธเรเซ เห็นคุณนาย robichek ในกาแฟและโดนัท ร้าน ข้ามถนนTherese มักจะหยุดในร้านโดนัทรับกาแฟสักถ้วยก่อนกลับบ้าน นาง robichek อยู่ด้านหลังของร้าน ที่ปลายยาวโค้งเคาน์เตอร์ dabbling โดนัทเป็นแก้วกาแฟของเธอ

ถูกผลักและดันไป Therese ต่อเธอ โดยกดของผู้หญิงและแก้วกาแฟ และโดนัท นาง robichek มาถึงข้อศอก เธออ้าปากค้าง " สวัสดีครับ" และกลายเป็นเคาน์เตอร์ว่ากาแฟมีวัตถุประสงค์เดียวของเธอ

" สวัสดี " คุณนาย robichek ดังนั้นความไม่สนใจว่า Therese แหลก

Therese ไม่กล้ามองคุณนาย robichek อีกครั้ง และยังบ่าได้จริง กดเข้าด้วยกัน ! Therese ครึ่งเสร็จกาแฟ เมื่อคุณ robichek บอกว่าเร็ว " ฉันไปขึ้นรถไฟใต้ดินที่เป็นอิสระฉันสงสัยว่าพวกเราจะออกไปจากที่นี่ได้ " เสียงเธอเศร้าซึม ไม่มีวันในโรงอาหาร ตอนนี้เธอชอบโค้ง หญิงชรา Therese เห็นย่องลงบันได .

" เราก็จะได้ " เธเรเซ กล่าวว่า การสาธิตอย่างรับรอง