Pacific coastal fish live and breed

Pacific coastal fish live and breed in the most fragile of habitats coral reefs. But many reefs have been trampled on, smashed by boats, and even dynamited in the quest for fish. And damaged reefs support fewer fish. This could be why the fisherman are catching less. In Fiji, biologists are working with fishermen to bring the fish back by replanting the reefs. This is a coral nursery. But with wild corals already struggling, where have these coral seedlings come from? The coral gardeners monitor the reef, looking for corals that need a helping hand. Despite all this real estate, many corals end up clustered together. Crowed out, they will eventually die, so the gardeners uproot them, creating more space for some, and giving the uprooted ones a fresh start. Each coral head is broken down into a dozen or more fingers and each of these is tied onto a concrete disc. As every gardener knows, vigorous growth requires sunlight, plenty of nutrients and the right temperature. So the coral gardeners choose just the spot. Within six months, the corals are branching out. They’re spaced out onto adjacent tables and, a year or two after planting, they’re ready for harvesting. The coral heads are broken down once more. In the space of two years, a single finger of coral has multiplied into 50 or more. Some of these will be replanted on fresh discs, while others will be returned to the reef. It replicated, coral gardening could help restore reefs throughout the Pacific. But its biggest success may be in sowing the seeds of conservation in the local fishermen. Within days, these cutting will have stuck themselves to the reef, while reefs that were replanted a year ago are already starting to bloom. In the few more years, this area should be awash with fish. So there’s hope for coastal fisheries on which local people depend.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลาชายฝั่งทะเลแปซิฟิกอาศัย และแพร่พันธุ์ในเปราะบางอาศัยปะการัง แต่ปะการังที่ถูกเหยียบย่ำ ทุบ โดยเรือ และแม้แต่ dynamited ในการแสวงหาปลา และแนวปะการังที่เสียหายน้อยลงปลา อาจเป็นเหตุผลที่ชาวประมงจะจับน้อย ในฟิจิ ชีววิทยากำลังทำงานกับชาวประมงนำปลากลับ ด้วยการสงเคราะห์การทำสวนแนวปะการัง โรงเรียนอนุบาลปะการังอยู่ แต่ มีปะการังป่าประสบ ต้นกล้าปะการังเหล่านี้มาจาก ชาวสวนปะการังตรวจสอบปะการัง มองหาปะการังที่ต้องการความช่วยเหลือ แม้ทั้งหมดนี้อสังหาริมทรัพย์ ปะการังหลายเอยคลัสเตอร์ร่วมกัน เสร็จสมบูรณ์ออกมา พวกเขาจะตายในที่สุด ดังนั้นชาวสวนที่เหนียวพวกเขา การสร้างพื้นที่เพิ่มเติมสำหรับบาง และให้คนที่ห่วงเริ่มต้นใหม่ แต่ละหัวปะการังถูกแบ่งออกเป็นสิบนิ้ว ขึ้น และแต่ละเหล่านี้จะเชื่อมโยงไปยังแผ่นคอนกรีต เป็นชาวสวนทุกคนรู้ เติบโตคึกคักต้องแสงแดด สารอาหารมากมายและอุณหภูมิเหมาะสม ดังนั้น ชาวสวนปะการังเลือกเพียงจุด ภายในหกเดือน ปะการังเป็นสาขาออก ระยะห่างออกไปยังตารางที่อยู่ติดกัน และ ปี หรือสองปีหลังปลูก พวกเขาก็พร้อมสำหรับการเก็บเกี่ยว หัวปะการังจะแบ่งอีกครั้ง ในพื้นที่ของสองปี นิ้วเดียวปะการังมีคูณเป็น 50 หรือมากกว่า บางส่วนของเหล่านี้จะ replanted บนแผ่นสด ในขณะที่คนอื่น ๆ จะถูกส่งกลับเพื่อการ มันจำลอง สวนปะการังอาจช่วยฟื้นฟูแนวปะการังทั่วแปซิฟิก แต่อาจจะประสบความสำเร็จที่ใหญ่ที่สุดในการหว่านเมล็ดพันธุ์ของชาวประมงท้องถิ่นอนุรักษ์ ภายใน ตัดเหล่านี้จะมีติดตัวเองมาปะการัง ในขณะที่แนวปะการังที่ถูกปลูกมาแล้วกำลังเริ่มเบ่งบาน ในไม่กี่ปีเพิ่มเติม พื้นที่นี้ควรจะจมอยู่ใต้น้ำ มีปลา จึง มีความหวังซึ่งขึ้นกับคนในท้องถิ่นประมงชายฝั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปซิฟิกปลาชายฝั่งทะเลที่อยู่อาศัยและสายพันธุ์ในเปราะบางที่สุดของแนวปะการังที่อยู่อาศัย แต่แนวปะการังจำนวนมากได้ถูกเหยียบย่ำทุบเรือและแม้กระทั่ง dynamited ในการแสวงหาสำหรับปลา และแนวความเสียหายสนับสนุนปลาน้อย ซึ่งอาจเป็นสาเหตุที่ชาวประมงจะจับน้อย ในประเทศฟิจินักชีววิทยากำลังทำงานกับชาวประมงจะนำปลากลับโดยการปลูกแนวปะการัง นี้เป็นเรือนเพาะชำปะการัง แต่ด้วยปะการังป่าแล้วดิ้นรนที่ได้เหล่านี้ต้นกล้าปะการังมาจากไหน? ชาวสวนปะการังตรวจสอบแนวปะการังที่กำลังมองหาปะการังที่จำเป็นต้องยื่นมือเข้ามาช่วย แม้จะมีที่ดินนี้จริงปะการังหลายคลัสเตอร์จบลงด้วยกัน แออัดออกในที่สุดพวกเขาจะตายดังนั้นชาวสวนถอนพวกเขาสร้างพื้นที่มากขึ้นสำหรับบางคนและให้คนที่ถอนการเริ่มต้นใหม่ แต่ละหัวปะการังถูกทำลายลงไปโหลหรือนิ้วมือมากขึ้นและแต่ละเหล่านี้จะเชื่อมโยงไปยังแผ่นคอนกรีต ในฐานะที่เป็นสวนทุกรู้เจริญเติบโตแข็งแรงต้องแสงแดดสารอาหารมากมายและอุณหภูมิที่เหมาะสม ดังนั้นชาวสวนปะการังเลือกเพียงจุด ภายในหกเดือนปะการังจะถูกแยกออก พวกเขากำลังเว้นระยะห่างออกไปยังตารางที่อยู่ติดกันและปีหรือสองปีหลังจากปลูกพวกเขาก็พร้อมสำหรับการเก็บเกี่ยว หัวปะการังก็หักพังลงอีกครั้ง ในพื้นที่ของทั้งสองปีที่นิ้วเดียวของปะการังมีคูณเข้าไป 50 หรือมากกว่า บางส่วนของเหล่านี้จะปลูกบนแผ่นดิสก์สดขณะที่คนอื่นจะกลับสู่แนวปะการัง มันจำลองแบบสวนปะการังสามารถช่วยฟื้นฟูแนวปะการังทั่วมหาสมุทรแปซิฟิก แต่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมันอาจจะอยู่ในหว่านเมล็ดพันธุ์ของการอนุรักษ์ในชาวประมงท้องถิ่น ภายในวันตัดเหล่านี้จะมีติดอยู่ตัวเองเพื่อแนวปะการังในขณะที่แนวปะการังที่ได้รับการปลูกปีที่ผ่านมาอยู่แล้วเริ่มต้นที่จะบานสะพรั่ง ในไม่กี่ปีที่ผ่านมาบริเวณนี้ควรจะจมอยู่ใต้น้ำที่มีปลา ดังนั้นจึงมีความหวังสำหรับการประมงชายฝั่งที่คนในท้องถิ่นขึ้นเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลาชายฝั่งแปซิฟิกอาศัยและสืบพันธุ์ในเปราะบางมากที่สุดของพื้นที่แนวปะการัง แต่หลายแนวปะการังได้ถูกเหยียดหยาม ถูกเรือ , และแม้กระทั่งไดนาไมต์ในเควสต์สำหรับปลา และความเสียหายของแนวปะการังสนับสนุนน้อยลง ปลา นี้อาจจะเป็นเหตุผลที่ชาวประมงจะจับปลาได้น้อยลง ในฟิจิ , นักชีววิทยาทำงานกับชาวประมงนำปลากลับไปปลูกปะการัง . นี่คืออนุบาลปะการัง แต่กับป่าปะการังแล้วดิ้นรนซึ่งมีต้นปะการังเหล่านี้มาจากไหน คนสวนดูแลแนวปะการัง มองหาปะการัง ต้องใช้มือช่วย แม้ทั้งหมดนี้อสังหาริมทรัพย์ ปะการังหลายท้ายจับกลุ่มด้วยกัน ขันออกก็จะตายในที่สุด ดังนั้นเพื่อถอนรากถอนโคนพวกเขาสร้างพื้นที่เพิ่มเติมสำหรับบาง และให้เอาคนที่เริ่มต้นใหม่ ปะการังแต่ละหัวแตกตัวเป็นโหลหรือมากกว่านิ้วและแต่ละเหล่านี้จะเชื่อมโยงไปยังแผ่นคอนกรีต เป็นทุกสวนรู้การเจริญเติบโตแข็งแรงต้องแสงแดด ความอุดมสมบูรณ์ของธาตุอาหารและอุณหภูมิที่เหมาะสม สวนปะการังเพื่อเลือกจุด ภายในหกเดือน ปะการังเป็นมือปืนรับจ้าง พวกเขายืนเว้นระยะห่างไว้บนโต๊ะที่อยู่ติดกันและเป็นปีหรือสองปีหลังจากปลูก พวกเขาพร้อมสำหรับการเก็บเกี่ยว หัวปะการังหักลงอีกครั้ง ในพื้นที่ของ 2 ปี นิ้วเดียวของปะการังมีคูณเป็น 50 หรือมากกว่า บางส่วนของเหล่านี้จะปลูกบนแผ่นสด ในขณะที่คนอื่นจะถูกส่งกลับไปยังแนวปะการัง มันซ้ำ , สวนปะการังสามารถช่วยฟื้นฟูแนวปะการังทั่วเอเชียแปซิฟิก แต่ความสำเร็จที่ใหญ่ที่สุดอาจจะอยู่ในการหว่านเมล็ดในการอนุรักษ์ธรรมชาติของชาวประมงท้องถิ่น ภายในวันนี้ จะได้ตัดติดเองให้ปะการัง ในขณะที่แนวปะการังที่ปลูกเมื่อปีที่แล้วก็เริ่มผลิบาน ในไม่กี่ปีที่ผ่านมา พื้นที่นี้ควรเป็นจมอยู่ใต้น้ำกับปลา ดังนั้นจะมีความหวังสำหรับการประมงชายฝั่งที่ประชาชนพึ่งได้