When a December 26 years ago, it wa

When a December 26 years ago, it was the day of my birthday, I woke up in the morning that day came with the air
.The cold until I have a fever, and I think today probably will not go to school because no one thought the quake but really it is my birthday today, if not go to school, they are not close friends. Because of the So I decided to go back to school, but nothing happens my friend made a little tea with the act as it is, I'm angry that day all day I am not happy at all. But why worry about friends to act. I look at it, but secretly, without knowing how friends are tricked me I am lonely and crying are to ride behind at school now and think that phueanbok said, "We are friends so we won't argue" then open the rear door, room ayangok, I was shocked with the force singing the birthday and the birthday cake and then tears flow, I could not stop crying, and then another friend I people.In one filing, fabric door, wipe the tears I had acquired enough time to blow dry the cake I wanted to force until the runny nose, so the laughs and comments, friends say "ae! Remove the handkerchief to washing, but "I don't know whether I should be glad or sorry that my birthday is in tears and a smile.
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ 26 ธันวาคมปีที่ผ่านมามันเป็นวันเกิดของฉันที่ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าวันนั้นมาพร้อมกับอากาศ
. เย็นจน i มีไข้และฉันคิดว่าวันนี้อาจจะไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะไม่มีใคร คิดว่าแผ่นดินไหว แต่จริงๆมันเป็นวันเกิดของฉันวันนี้หากไม่ได้ไปโรงเรียนพวกเขาจะไม่ได้เป็นเพื่อนสนิท เพราะดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะกลับไปโรงเรียน,แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อนของฉันทำชาเล็กน้อยกับการทำหน้าที่เป็นมันเป็นฉันโกรธในวันนั้นทั้งวันผมไม่ได้มีความสุขที่ทุกคน แต่กังวลเกี่ยวกับเพื่อนที่จะทำทำไม ฉันมองไปที่มัน แต่แอบโดยไม่ทราบว่าเพื่อนกำลังหลอกฉัน I am เหงาและร้องไห้เป็นที่จะขี่หลังที่โรงเรียนตอนนี้และคิดว่า phueanbok กล่าวว่า "เราเป็นเพื่อนกันดังนั้นเราจะไม่เถียง" แล้วเปิดประตูด้านหลัง ayangok ห้องพัก,ผมตกใจด้วยแรงร้องเพลงวันเกิดและเค้กวันเกิดแล้วไหลน้ำตาที่ฉันไม่สามารถหยุดร้องไห้แล้วเพื่อนผม people.in หนึ่งยื่นประตูผ้าอีกเช็ดน้ำตาผมได้รับเวลามากพอที่จะระเบิดแห้ง เค้กฉันต้องการที่จะบังคับจนกว่าอาการน้ำมูกไหลจึงหัวเราะและความคิดเห็นของเพื่อน ๆ บอกว่า "AE! เอาผ้าเช็ดหน้าไปซักผ้าแต่ "ผมไม่ทราบว่าผมควรจะดีใจหรือเสียใจที่วันเกิดของฉันอยู่ในน้ำตาและรอยยิ้ม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเป็นวันที่ 26 ธันวาคมปีที่ผ่านมา มันเป็นวันของวันเกิดของฉัน ฉันตื่นนอนในตอนเช้า วันนั้นที่มาพร้อมกับอากาศ
เย็นจนไข้เป็น และฉันคิดว่า วันนี้คงจะไม่ไปโรงเรียน เพราะไม่มีใครคิดว่า จะไหว แต่จริง ๆ มันเป็นวันเกิดของฉันวันนี้ ถ้า ไม่ไปโรงเรียน พวกเขาไม่มีเพื่อนสนิท เนื่องจากเป็นฉันตัดสินใจที่จะกลับไปโรงเรียน แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อนของฉันทำชาเล็กน้อยกับการกระทำมันเป็น ฉันโกรธวันนั้นทั้งวันฉันไม่มีความสุขที่ แต่ทำไมต้องกังวลเพื่อนทำ ขอดูได้ แต่แอบ โดยไม่ทราบวิธีหลอกเพื่อน ฉันฉันเหงา และร้องไห้จะขี่หลังที่โรงเรียนตอนนี้ และคิดว่า phueanbok ที่กล่าวว่า "เราเป็นเพื่อนดังนั้นเราจะไม่โต้เถียง" แล้วเปิดประตูหลัง ห้อง ayangok ฉันตกใจกับแรงที่ร้องเพลงวันเกิดและเค้กวันเกิด และ tears กระแสแล้ว ฉันไม่สามารถหยุดร้องไห้ แล้ว อีกเพื่อนผมคนในหนึ่งยื่น ผ้าประตู เช็ดน้ำตาที่ฉันได้รับเวลาเป่าแห้งเค้กอยากจะแรงจนน้ำมูก ดังนั้นการหัวเราะและข้อคิดเห็น เพื่อนพูด "แอะ เอาผ้าเช็ดหน้าไปซักผ้า "ฉันไม่ ทราบว่า ผมควรจะดีใจ หรือเสียใจว่า วันเกิดของฉันคือน้ำตาและรอยยิ้ม
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อ 26 ธันวาคมปีที่ผ่านมาเป็นวันที่ของวันเกิดของฉันฉันก็ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าวันนี้ที่มากับอากาศที่
.เย็นจนกว่าจะมีไข้และผมคิดว่าในวันนี้อาจจะไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะไม่มีใครคิดว่าเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่แต่ที่จริงแล้วเป็นวันเกิดของฉันในวันนี้หากไม่ได้ไปโรงเรียนที่ไม่เป็นมิตรอยู่ใกล้ เพราะของที่ผมจึงตัดสินใจกลับไปเรียนในโรงเรียนแต่ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อนของผมทำให้เครื่องชงน้ำชาขนาดเล็กที่พร้อมด้วยการกระทำที่ผมโกรธทุกวันวันที่ฉันมีความสุขไม่ได้ทั้งหมด แต่ทำไมต้องกังวลเกี่ยวกับเพื่อนเพื่อการกระทำ. ผมที่ได้ดูแต่อย่างลับๆโดยไม่รู้ว่าเพื่อนจะถูกหลอกผมผมเปล่าเปลี่ยวและร้องไห้อยู่ในที่นั่งด้านหลังโรงเรียนแล้วและคิดว่า phueanbok กล่าวว่า"เรามีเพื่อนดังนั้นเราจะไม่ให้เหตุผล"แล้วเปิดประตูด้านหลังห้อง ayangokผมตกใจด้วยการใช้กำลังร้องเพลงวันเกิดและเค้กวันเกิดแล้วน้ำตาผมไหลไม่หยุดร้องไห้แล้วเพื่อนอีกคนหนึ่งผมผู้คนในหนึ่งยื่นคำขอประตูผ้าเช็ดทำความสะอาดคราบน้ำตาที่ผมได้มาเวลาที่เพียงพอเพื่อเป่าผมแห้งเค้กที่ผมอยากจะให้ใช้บังคับได้จนกว่าน้ำมูกไหลและหัวเราะทีหลังดังกว่าและความคิดเห็นเพื่อนๆบอกว่า" AE ถอดผ้าเช็ดหน้าเพื่อล้างทำความสะอาดแต่"ผมไม่รู้ว่าผมควรจะดีใจหรือเสียใจว่าวันเกิดของฉันอยู่ในคราบน้ำตาและรอยยิ้มที่มีอยู่
)