วัดเป็นสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาจีน กำเนิดขึ้นที่อินเดียและเริ่มเจริญพัฒนาในจีน นับตั้งแต่สมัยราชวงศ์เว่ยเหนือ สถาปัตยกรรมเหล่านี้ได้บันทึกไว้ซึ่งการพัฒนาทาง วัฒนธรรมความ เจริญรุ่งเรืองและความเสื่อมโซมทางศาสตรในสังคมศักดินาของจีน มีคุณค่าทางศิลปะและประวัติศาสตร์อันสำคัญ
วัดของจีนยังคงเป็นแบบรูป 4 เหลี่ยมที่มีเส้นกลางแบ่งเขตจากใต้สู่เหนือ สิ่งก่อ สร้างในเขตด้านซ้ายมือและด้านขวามือมีสัดส่วนตรงกัน นอกจากนี้ จีนยังมีวัดแบบ อุทยานค่อนข้างมาก วัดทั้งสองชนิดนี้ทำให้วัดของจีนมีทั้งความสง่างามและบรรยาก าศธรรมชาติ
แผนผังวัดจีนส่วนใหญ่มีประตูเข้าวัด เข้าไปในวัดแล้ว ด้านซ้ายมือคือหอระฆัง ด้าน ขวามือคือหอกลอง ด้านหน้าเป็นวิหารเทวดาที่มีภาพจตุโลกบาล ตรงไปข้างหน้าอีก มีต้าสงเป่าเตี้ยนหรือแปลว่าวิหารประธานและ หอเก็บคัมภีร์ ทั้งสองข้างมีกุฎิและ โรงอาหาร วิหารประธานเป็นสิ่งก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดและสำคัญที่สุดในวัด คำว่า ต้าสงนั้นหมายถึงพระพุทธเจ้าศากยมุนี