Evening.The red sky was spreading,

Evening.

The red sky was spreading, peoples shadows were growing thin as it stretched, the shadow of a person stood still in front of a huge stone monument made from the stones from the mountain range at the northwest of the royal palace.

[I’m sorry….]

Right, the shadow of the person muttering was Aiko.

The monument towering in front of her, a so-called monument for the faithful who died in battle (A tower which symbolized praise to the souls who died while loyal to their country). It was for the people killed in action and victims who carried out their duties out of loyalty towards the Kingdom, their names were carved here without exception. Even now, there are lots of flower offerings and mementos left by people in front of the monument for those who have died.

Right now, although it’s unconfirmed how many people’s names were carved onto the stone but, Meld’s name will also be added onto here.

Aiko gently placed weapons within the mementos left behind. It was the damaged western sword and spear. It was the artifacts of Aiko’s students who passed away------Daisuke Hiyama and Reiichi Kondo.

Aiko voiced out her confession while alone, just what should I be conflicted with. That I wasn’t able to bring back Hiyama and them back to Japan, or, because one of my students caused many people to die, or, everything including what I’ve done……

While AIko was looking down with a dejected atmosphere, she remained standing as if she was enduring something, ~Za zaa~ footsteps resounded. The violently echoing sound was likely to purposely inform others of their own existence approaching. Usually he wouldn’t make such noises.

Aiko was startled and raised her face towards the sound.

[Nagumo-kun…..]
[What a coincidence, Sensei]

What was making that noise earlier was Hajime. His eyes were lightened up by the shine of the setting orange sun and stared right at Aiko. He had flowers in his hand. It’s obvious to understand that he was there to offer flowers as tributes. Aiko showed a slightly unexpected expression towards his actions.

Hajime noticed that Aiko’s expression and guessed that she was probably wondering what he was planning on doing, with a wry smile he placed the flowers onto the floral tribute stand.

[Even I feel like mourning for the dead people a bit, Sensei?]
[Eh? Ah, no, I mean, I don’t particularly……]

Hajime suddenly talked to Aiko in an unexpectedly regrettable voice which caused Aiko to be shaken and tried to deceive him by waving her hands back and forth in a hurry. Then Hajime shrugged his shoulders like it was a joke and stood silently by Aiko.

As Aiko frequently glanced at Hajime, it appeared that Hajime was looking up at the huge stone monument and didn’t particularly care about Aiko, he didn’t seem to have any signs of talking either. Somehow, silence suddenly fell into the area and Aiko decided to reluctantly start a conversation.

[Eh~tto, those flower are…..is it…..for Hiyama-kun and them?]
[There’s no way of that happening. It’s for Meld]

Hajime raised an eyebrow and plainly replied at the wrong guess.

[For Meld-san…..]
[Ahh, though we weren’t acquainted that much, I don’t particularly hate people of his nature. Contrary to his position, he worry quite a lot, failed a lot, and was always trying to improve himself…..although I’m only offering flowers its more along the feelings of “how regrettable” towards the people]
[Nagumo-kun…..that’s right huh….]

Towards Hajime’s words, Aiko’s expression suddenly turned gentle. Even though Hajime mercilessly killed his enemies, he still had the proper feelings to mourn for a person’s death so Aiko became happy at that. Her cheeks naturally loosened up that he purposely took the time to come and bring an offering.

Actually, Yue and them were taking a bath, he ran away when the women gave off a carnivorous glare in their eyes of wanting to take him into the bath room with them, since there was still time he became free, when he by chance glanced at the flowers being displayed in a vase, he thought, how about killing time by offering flowers? and he pulled some flowers from the vase but…..although his feelings about regret for Meld was real, he couldn't actually tell the truth.

Hajime was taking in the circumstances of the surroundings and frowned at Aiko who loosened her cheeks.

[You’re not going to blame me…..]
[Eh?]

Towards Hajime’s sudden words, Aiko tilted her neck.

[That thing about Hiyama. The circumstances were different from Shimizu’s case. It appears that he was eaten by a demon in the end but, I was the one who pretty much killed him. I killed another of Sensei’s beloved students again? Kondo as well, although he was already dead, the one who pretty much destroyed his shape was me. …….I had thought that Sensei would have hit me once or twice out of anger]
[..........]

Aiko’s smile was erased and she looked down once again. Hajime was silent. He wasn’t pressing her for an answer. How much time was spent silently?........Before long, Aiko began to gradually voice out her words.

[......To be honest, I can’t easily give out a clear answer. I don’t believe that it can be forgiven that Hiyama-kun killed Shirasaki-san but, if possible, I would have liked that he live out his life to atone for those sins. It was shocking that Kondo-kun turned out like that. But, I can understand why Nagumo-kun was enraged and showed your strength. An important person was killed in front of your eyes…..with that, although it’s against what I’d ideally want, you couldn’t do anything but vent out your anger on them. …...Besides, I don’t have the qualifications to blame Nagumo-kun]

Aiko crossed her arms and rubbed them both. It was as if her body was getting cold and she was trying to keep warm.

[Are you talking about what you did at the head temple?]
[........]

A silent confirmation. Temporarily, although Aiko’s mind’s balance was broken, Hajime and Teio had somehow reverted it back to normal with reproduction magic, once again, it appears that her mind is being worn down by her sense of guilt and ethics. If you looked carefully under her eyes, you’d notice that she had dark circles that she tried to cover up with makeup, it was clear that she wasn’t able to sleep for the past several days. It’s possible that she was having nightmares.

Silence descended down once again. Hajime didn’t say anything and stood still. Was she unable to endure the atmosphere anymore? Aiko asked Hajime while lacking drive.

[......Is it…...not painful for you Nagumo-kun?]
[Killing people? I don’t particularly think it’s painful…...I think that that part of me probably broke when I fell into the abyss. That’s why I can’t sympathise with you]
[........]

Towards Hajime’s words, Aiko’s face distorts in bitterness. Something important in Hajime was broken and, in a single strike, Aiko’s state of mind further tightened up.

[.....No one…..blames me]
[Eh?]

Aiko leaked out her voice as if she couldn’t endure it.

[No one blames me. The eyes of the children in our class doesn’t look at me any differently, as for the Kingdom’s citizens, they were looking at me with praise]

That was a fact. All classmates, had a strong impression from Hajime who was too gruesome in his battle, they didn’t really have much feelings about Aiko’s assistance in homicide, rather they were under the impression that Aiko fought for herself and took on the brunt of the load for their sakes, the Kingdom aristocrats and government officials were thankful that the brainwashing problem was solved.

[Though I’ve talked about it all to David-san and them, even they wanted a bit of time to think about and left it rather than immediately blaming me. Even though I robbed them of their important things]

Blood dripped from her lip that she bit. Aiko probably wanted to be blamed for it. The act of killing a person…..is heavy. As long as they’re not a maniac or rotten person, normally their minds would be hurt by the blades named guilt and ethics. So for such people, taking the blame and accepting the punishment, are in a sense a kind of salvation.

Aiko herself probably unconsciously seeked for that. However, that wasn’t given to her.

Although Hajime can agree that she played a part in overthrowing the church, he believed that even without Aiko, Teio would have still somehow managed to exterminate them someway or another, he thought that bearing the burden alone was a bit much, so as if he was troubled he scratched his cheek as he opened his mouth.

[Even if you say that, Sensei. The direct cause was due to Teio’s breath, Sensei only helped out a little? I don’t think you should take on the burden as if everything was your fault…..]
[Those kind of things don’t matter! I certainly…...understood the possibility of them being killed but I still helped Teio-san. That’s no different than directly murdering them!]

Unexpectedly, Aiko gave out her rebuttal strongly. Aiko herself probably felt ashamed that she raised her voice as she shrank down apologetically. Looking at Aiko with a side glance, after a moment of silence, Hajime calmly asked.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนเย็นท้องฟ้าสีแดงถูกแพร่กระจาย เงาคนเติบโตบางเหมือนยืด เงาคนยืนยังหน้าอนุสาวรีย์หินขนาดใหญ่ทำจากหินจากภูเขาที่ตะวันตกเฉียงเหนือของพระบรมมหาราชวัง[ผมเสียใจ...]ขวา เงาของบุคคล muttering ถูก Aikoอนุสาวรีย์อินเทอร์เน็ตหน้าเธอ อนุสาวรีย์เรียกว่าการซื่อสัตย์ที่เสียชีวิตในสงคราม (หอที่รูปเฟืองญพระวิญญาณที่เสียชีวิตในขณะที่ภักดีกับประเทศของตน) ก็สำหรับคนที่เสียชีวิตในการดำเนินการและผู้ที่ทำหน้าที่ออกจากความจงรักภักดีต่อราชอาณาจักร มีการแกะสลักชื่อที่นี่ โดยไม่มีข้อยกเว้น ถึงตอนนี้ มีจำนวนมากเสนอดอกไม้และ mementos ซ้ายคนหน้าอนุสาวรีย์สำหรับผู้ที่ต้องตายตอนนี้ แต่มันได้ไม่ได้ว่า หลายคนมีสลักชื่อบนหิน แต่ นอกจากนี้ยังจะเพิ่มชื่อของ Meld ลงที่นี่Aiko เบา ๆ วางอาวุธภายใน mementos ทิ้ง ดาบตะวันตกเสียหายและหอกได้ มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ของนักเรียนของ Aiko ที่ผ่านไป--Hiyama ไดและคอนโด ReiichiAiko เสียงออกสารภาพเธอขณะเดียว เพียงสิ่งฉันควร conflicted มี ว่า ฉันไม่สามารถที่จะนำกลับ Hiyama และพวกเขากลับไปญี่ปุ่น หรือ เนื่อง จากนักเรียนของฉันหนึ่งเกิดตายหลายคน หรือ ทุกสิ่งที่ฉันได้กระทำรวมทั้ง...ขณะ AIko ถูกมองลง ด้วยบรรยากาศที่ครูฝึกหดหู่ใจ เธอยังคงยืนว่าเธอถูกยืนยงสิ่ง, ~ ซดีซา zaa ~ resounded เท้า โหงพักเสียงมีแนวโน้มที่จะจงใจให้ผู้อื่นของการดำรงอยู่ของตนเองกำลัง โดยปกติเขาจะไม่ทำเสียงดังกล่าวAiko startled และยกใบหน้าของเธอต่อเสียง[Nagumo-kun...][สิ่งที่บังเอิญ อาจารย์]สิ่งทำให้เสียงที่ก่อนหน้านี้ถูก Hajime ตาของเขาถูก lightened ขึ้น โดยขัดของดวงอาทิตย์สีส้มตั้ง และจ้องไปที่ Aiko เขามีดอกไม้ในมือของเขา เป็นที่ชัดเจนเพื่อให้เข้าใจว่า เขาอยู่นั่นให้ดอกไม้เป็น tributes Aiko แสดงให้เห็นว่าเป็นนิพจน์ที่ไม่คาดคิดเล็กน้อยต่อการกระทำของเขาHajime สังเกตว่า Aiko นิพจน์ และเดาว่า เธอคงสงสัยว่า สิ่งที่เขาได้วางแผนในการทำ ดี wry เขาวางดอกไม้ลงบนขาตั้งดอกไม้ส่วย[แม้แต่รู้สึกเหมือนไว้ทุกข์ศพคนที่บิต อาจารย์][เอ๊ะ Ah ไม่ ผมหมายถึง ฉันไม่โดยเฉพาะ...]Hajime ก็พูดกับ Aiko มีเสียงพอไม่คาดคิดซึ่งเกิด Aiko เขย่า และพยายามหลอกเขา ด้วยการโบกมือของเธอและกลับรีบ แล้ว Hajime ยักไหล่ไหล่เขาเหมือนมันไม่ตลก และยืนอยู่เบื้องหลัง โดย Aikoเป็น Aiko บ่อย ๆ glanced ที่ Hajime ปรากฏว่า Hajime หาที่อนุสาวรีย์หินขนาดใหญ่ และไม่ดูแลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับ Aiko เขาไม่ได้ดูเหมือนจะไม่มีสัญญาณใด ๆ พูดอย่างใดอย่างหนึ่ง อย่างใด ความเงียบก็ตกลงไปในบริเวณ และ Aiko ตัดสินใจที่จะเริ่มต้นการสนทนาอย่างไม่เต็มใจ[เอ๊ะ ~ tto ดอกไม้ที่มี...คือมัน... Hiyama kun และพวกเขา?][จะไม่มีทางของที่เกิดขึ้น เป็น Meld]Hajime ยกคิ้วผิด และตอบอุปมาที่เดาผิด[สำหรับ Meld ซัง...][ตื่นเต้น ว่าเราไม่ได้ทำความคุ้นเคยที่มาก ฉันอย่างยิ่งอย่าเกลียดคนธรรมชาติของเขา ขัดกับตำแหน่งของเขา เขากังวลค่อนข้างมาก ล้มเหลวมาก และจะพยายามปรับปรุงตัวเอง...แม้ว่าฉันเป็นเพียงเสนอดอกไม้มันขึ้นตามความรู้สึกของ "วิธีพอ"ต่อคน][Nagumo-kun...ที่ถูกฮะ...]ต่อคำของ Hajime นิพจน์ของ Aiko ก็เปิดเบา ๆ แม้ว่า Hajime ปรานีฆ่าศัตรู ยังมีความรู้สึกที่เหมาะสมไว้อาลัยการเสียชีวิตของบุคคลเพื่อ Aiko เป็นความสุขที่ แก้มของเธอตามธรรมชาติหลวมขึ้นว่า เขาจงใจใช้เวลามา และนำมาให้ยิวและพวกเขาได้ถ่ายอาบน้ำ เขาวิ่งเก็บเมื่อผู้หญิงให้ปิดแสงจ้ากินเนื้อในตาอยากพาเขาเข้าห้องน้ำได้ จริง เนื่องจากมีเวลายังคงกลายเป็นฟรี เมื่อเขา glanced โดยบังเอิญที่ดอกไม้ถูกแสดงในแจกัน คิดว่า เขาฆ่าเวลา โดยนำเสนอดอกไม้วิธีการเกี่ยวกับ และเขาดึงบางดอกไม้ จากแจกัน แต่...ถึงแม้ว่าความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับริเกร็ตการ Meld ถูกจริง เขาไม่จริงพูดความจริงได้Hajime ถ่ายในสถานการณ์ของสภาพแวดล้อม และ frowned ที่ Aiko ที่แก้มของเธอหลวม[ที่คุณกำลังจะโทษฉัน...][เอ๊ะ]ต่อคำอย่างฉับพลันของ Hajime, Aiko ยืดคอของเธอ[ที่สิ่งเกี่ยวกับ Hiyama สถานการณ์แตกต่างจากกรณีของชิมิซุ ปรากฏว่า ถูกกิน โดยปีศาจในสุด แต่ ผมเป็นผู้หนึ่งที่ฆ่าเขาสวยมาก ฉันฆ่าอีกนักเรียนอันเป็นที่รักของอาจารย์อีกหรือไม่ คอนโดดี แม้ว่าเขาตายอยู่แล้ว ผู้ทำลายร่างของเขาสวยมากได้ฉันนั้น .. .I มีความคิดว่า อาจารย์จะได้ตีหนึ่งครั้งหรือสองครั้งจากความโกรธ][..........]รอยยิ้มของ Aiko ถูกลบ และเธอมองลงไปอีกครั้ง Hajime เงียบได้ เขาไม่กดเธอสำหรับคำตอบ ใช้เวลาเงียบ ๆ ? ... ก่อนที่จะลอง Aiko เริ่มค่อย ๆ เสียงออกคำของเธอ[...... ที่จะซื่อสัตย์ ฉันไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจน ผมไม่เชื่อว่า จะสามารถได้รับการอภัยที่ Hiyama kun ฆ่า Shirasaki ซัง แต่ ถ้าเป็นไปได้ จะได้เสียดายว่าเขาอาศัยอยู่ออกจากชีวิตของเขาเพื่อบาปเหล่านั้น มันได้ตกตะลึงที่คอนโด-kun เปิดออกเช่นนั้น แต่ ฉันสามารถเข้าใจทำไม Nagumo kun ถูกสนั่น และแสดงให้เห็นว่าความแข็งแรงของคุณ เป็นคนสำคัญถูกฆ่าหน้าตา...กับ แม้ว่าจะเป็นกับ สิ่งที่ฉันจะเชิญต้อง คุณไม่สามารถทำอะไรแต่ระบายออกของความโกรธนั้น …... นอกจาก ไม่มีคุณสมบัติที่จะตำหนิ Nagumo kun]Aiko ข้ามแขน และ rubbed พวกเขาทั้งสอง ว่า ร่างกายของเธอคือการเย็น และเธอพยายามที่จะทำให้อบอุ่นได้[คุณพูดถึงอะไรที่คุณทำที่วัดใหญ่][........]ยืนยันสภาพการ ชั่วคราว ถึงแม้ว่าสมดุลของ Aiko ใจถูกหัก Hajime และ Teio มีอย่างใดแปลงกลับจะกลับมาเป็นปกติด้วยทำมายากล อีกครั้ง ปรากฏว่า ใจของเธอจะถูกสวมลง โดยเธอรู้สึกผิดและจริยธรรม ถ้าคุณมองอย่างระมัดระวังภายใต้สายตาของเธอ คุณจะสังเกตเห็นว่า เธอมีวงกลมสีดำที่เธอพยายามปกปิดกับการแต่งหน้า เป็นชัดเจนว่า เธอไม่สามารถที่จะนอนหลายวันผ่านมา มันเป็นไปได้ว่า เธอมีฝันร้ายความเงียบที่สืบเชื้อสายลงอีกครั้ง Hajime ไม่ได้พูดอะไร และยังยืน คือเธอไม่สามารถทนบรรยากาศอีกต่อไป Aiko ถาม Hajime ขณะขาดไดรฟ์[...... คือเจ็บปวด it...not คุณ Nagumo kun][ฆ่าคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคิดมันเป็นความเจ็บปวด... ผมคิดว่า เป็นส่วนหนึ่งของฉันคงยากจนเมื่อฉันล้มลง คือเหตุผลที่ทำไมผมไม่ sympathise กับคุณ][........]ต่อคำของ Hajime หน้าของ Aiko distorts ในรสขม สิ่งที่สำคัญใน Hajime ถูกตัดขาด และ ในตีเดี่ยว Aiko เป็นสภาวะของจิตใจเพิ่มเติมทำให้รัดกุมขึ้น[..... ไม่มีใคร... blames ฉัน][เอ๊ะ]Aiko หลุดออกเสียงของเธอว่าเธอไม่สามารถทน[ไม่มีใคร blames ฉัน สายตาของเด็กในชั้นเรียนของเราไม่ดูฉันใดต่าง ส่วนพลเมืองของอาณาจักร พวกเขาได้มองที่ฉันกับสรรเสริญ]ที่เป็นความจริง เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมด มีผลดีจาก Hajime ที่สยดสยองเกินไปในการต่อสู้ของเขา จริง ๆ มีมากความรู้สึกเกี่ยวกับความช่วยเหลือของ Aiko ในฆาตกรรม ค่อนข้างพวกภายใต้การแสดงผลที่ Aiko สู้เพื่อตัวเธอเอง และใช้เวลาในการ brunt ของการใช้งานสำหรับการ sakes, aristocrats ราชอาณาจักร และเจ้าหน้าที่ของรัฐมีขอบคุณ brainwashing ปัญหาถูกแก้ไข[แม้ว่าฉันได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดกับ David ซังพวกเขา แม้ว่าพวกเขาต้องการ เวลาคิด และทำ มากกว่าทันที blaming ฉัน แม้ว่าสิ่งสำคัญของพวกเขาพวกเขาปล้นฉัน]เลือด dripped จาก lip ของเธอที่เธอบิต Aiko คงอยากจะตำหนิเรื่องการ การกระทำของการฆ่าคน...เป็นหนักขึ้น ตราบใดที่พวกเขาไม่บ้ามอเตอร์ไซค์หรือคนเน่า โดยปกติคนจะจะบาดเจ็บจากใบมีดที่ตั้งชื่อผิดและจริยธรรม ดังนั้น สำหรับคนดังกล่าว การป้ายความผิด และโทษ ยอมรับได้ในความรู้สึกชนิดรอดAiko ตัวเองคงรับ seeked ที่ อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้ให้เธอแม้ว่า Hajime สามารถยอมรับว่า เธอเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการโค่นคริสตจักร เขาเชื่อว่า แม้ไม่ มี Aiko, Teio จะมียังคงมีจัดการอย่างใด เพื่อกำจัด someway หรืออื่น เขาคิดว่า แบกภาระคนเดียวถูกมากมาก เพื่อว่าเขามีปัญหา เขามีรอยขีดข่วนแก้มของเขา ตามที่เขาเปิดปากของเขา[แม้ว่าคุณบอกว่า อาจารย์ สาเหตุโดยตรงเกิดจากลมหายใจของ Teio อาจารย์เฉพาะช่วยเล็กน้อย ผมไม่คิดว่า คุณควรใช้เวลาในภาระว่าทุกอย่างมีข้อบกพร่อง...][ชนิดของสิ่งเหล่านั้นไม่ได้เรื่อง ผมแน่นอน...ความเข้าใจของพวกเขาถูกฆ่าตาย แต่ยังช่วย Teio ซัง ก็ไม่แตกต่างจากการฆ่าพวกเขาโดยตรง]โดยไม่คาดคิด Aiko ให้เธอ rebuttal อย่างยิ่ง Aiko ตัวเองคงรู้สึกละอายใจที่เธอยกของเธอเสียงเธอ shrank ลง apologetically หาที่ Aiko คร่าว ๆ ข้าง หลังจากช่วงเวลาของความเงียบ Hajime เบา ๆ ถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนเย็น. ท้องฟ้าสีแดงได้รับการแพร่กระจายเงาประชาชนเติบโตบางอย่างที่มันยืดเงาของคนที่ยังคงยืนอยู่ในด้านหน้าของอนุสาวรีย์หินขนาดใหญ่ที่ทำจากหินจากเทือกเขาในตะวันตกเฉียงเหนือของพระราชวัง. [I ' ม. ขอโทษ ... .] ขวาเงาของคนที่บ่นได้ไอโกะได้. อนุสาวรีย์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าเธออนุสาวรีย์ที่เรียกว่าสำหรับซื่อสัตย์ผู้ที่เสียชีวิตในการสู้รบ (หอซึ่งเป็นสัญลักษณ์สรรเสริญจิตวิญญาณผู้ที่เสียชีวิตในขณะที่ภักดีต่อ ประเทศของพวกเขา) มันเป็นสำหรับคนที่ถูกฆ่าตายในการกระทำและเหยื่อที่ดำเนินการทำหน้าที่ของพวกเขาออกมาจากความจงรักภักดีต่อราชอาณาจักรชื่อของพวกเขาถูกแกะสลักที่นี่โดยไม่มีข้อยกเว้น แม้ขณะนี้มีจำนวนมากของการเสนอขายดอกไม้และของที่ระลึกซ้ายโดยคนที่อยู่ในด้านหน้าของอนุสาวรีย์สำหรับผู้ที่ได้ตาย. ตอนนี้แม้ว่าจะไม่มีการยืนยันว่าหลายชื่อคนถูกแกะสลักบนหิน แต่ชื่อ Meld ยังจะถูกเพิ่มลงที่นี่ . ไอโกะวางอาวุธเบา ๆ ภายในระลึกทิ้งไว้ข้างหลัง มันเป็นความเสียหายดาบและหอกตะวันตก มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ของนักเรียนไอโกะผู้ที่ล่วงลับไป ------ ไดสุเกะ Hiyama และ Reiichi คอนโดะได้. ไอโกะเปล่งออกมาจากคำสารภาพของเธอในขณะที่อยู่คนเดียวเพียงสิ่งที่ฉันควรจะขัดแย้งกับ ที่ผมไม่สามารถที่จะนำกลับ Hiyama และพวกเขากลับไปยังประเทศญี่ปุ่นหรือเพราะนักเรียนคนหนึ่งของฉันที่เกิดจากหลาย ๆ คนที่จะตายหรือทุกอย่างรวมทั้งสิ่งที่ฉันได้ทำ ...... ในขณะที่ไอโกะถูกมองลงไปด้วยบรรยากาศความสุข, เธอยังคงยืนอยู่ราวกับว่าเธอได้รับบางสิ่งบางอย่างยั่งยืน Za ~ ~ zaa เสียงฝีเท้าดังก้อง รุนแรงสะท้อนเสียงที่มีแนวโน้มที่จะแจ้งให้คนอื่น ๆ มีจุดมุ่งหมายของการดำรงอยู่ของตัวเองเดินเข้ามาใกล้ โดยปกติเขาจะไม่ทำให้เกิดเสียงดังกล่าว. ไอโกะก็ต้องสะดุ้งและเติบโตใบหน้าของเธอที่มีต่อเสียง. [Nagumo คุง ... .. ] [อะไรบังเอิญอาจารย์] อะไรคือสิ่งที่ทำให้เสียงที่ก่อนหน้านี้เป็นฮาจิเมะ ดวงตาของเขาเบิกบานขึ้นมาจากความเงางามของดวงอาทิตย์สีส้มการตั้งค่าและจ้องที่เหมาะสมในไอโกะ เขามีดอกไม้ในมือของเขา มันเห็นได้ชัดที่จะเข้าใจว่าเขาอยู่ที่นั่นที่จะนำเสนอเป็นบรรณาการดอกไม้ ไอโกะแสดงให้เห็นว่าการแสดงออกที่ไม่คาดคิดเล็กน้อยต่อการกระทำของเขา. ฮาจิเมะสังเกตเห็นว่าการแสดงออกของไอโกะและเดาได้ว่าเธออาจสงสัยว่าเขากำลังวางแผนที่จะทำด้วยรอยยิ้มเบี้ยวเขาวางดอกไม้ลงบนขาตั้งเครื่องบรรณาการดอกไม้. [แม้ฉันรู้สึกเหมือนไว้ทุกข์ คนตายบิตอาจารย์?] [เอ๊ะ? โอ้ไม่ฉันหมายความว่าฉันทำไม่ได้โดยเฉพาะ ...... ] ฮาจิเมะจู่ ๆ ก็พูดคุยกับไอโกะในเสียงที่น่าเศร้าโดยไม่คาดคิดซึ่งเกิดจากไอโกะที่จะสั่นและพยายามที่จะหลอกลวงเขาด้วยมือของเธอโบกไปมารีบร้อน จากนั้นฮาจิเมะยักไหล่ของเขาเหมือนมันเป็นเรื่องตลกและยืนอยู่เงียบ ๆ โดยไอโกะ. ในฐานะที่เป็นไอโกะบ่อยเหลือบมองไปที่ฮาจิเมะก็ปรากฏว่าฮาจิเมะถูกมองขึ้นที่อนุสาวรีย์หินขนาดใหญ่และไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการดูแลไอโกะเขาไม่ได้ดูเหมือนจะ มีสัญญาณใด ๆ ของการพูดคุยอย่างใดอย่างหนึ่ง อย่างใดความเงียบก็ลดลงเข้ามาในพื้นที่และไอโกะตัดสินใจที่จะไม่เต็มใจเริ่มต้นการสนทนา. [เอ๊ะ ~ TTO ดอกไม้เหล่านั้น ... มัน ... ..is ..for Hiyama คุงและพวกเขา?] [มีวิธีการที่เกิดขึ้นไม่ได้ มันสำหรับ Meld] ฮาจิเมะยกคิ้วและชัดถ้อยชัดคำตอบที่คาดเดาไม่ถูกต้อง. [สำหรับ Meld ซัง ... .. ] [อ่า แต่เราไม่ได้ทำความคุ้นเคยมากที่ผมไม่ได้เกลียดคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งของธรรมชาติของเขา ขัดกับตำแหน่งของเขาเขากังวลค่อนข้างมากล้มเหลวมากและมักจะพยายามที่จะปรับปรุงตัวเอง ... ..although ฉันก็แค่ดอกไม้ที่นำเสนอมากขึ้นไปตามความรู้สึกของ "วิธีการที่น่าเศร้า" ที่มีต่อคน] [Nagumo คุง ... ใช่ ..that ของฮะ ... .] ต่อคำพูดของฮาจิเมะแสดงออกไอโกะหันขวับอ่อนโยน แม้ว่าฮาจิเมะอย่างไร้ความปราณีฆ่าศัตรูของเขาเขายังคงมีความรู้สึกที่เหมาะสมเพื่อไว้อาลัยการเสียชีวิตของคนเพื่อให้ไอโกะกลายเป็นความสุขที่ว่า แก้มของเธอคลายธรรมชาติขึ้นว่าเขาจงใจเอาเวลาที่จะมานำเสนอขาย. ที่จริงยูและพวกเขากำลังอาบน้ำเขาวิ่งออกไปเมื่อผู้หญิงให้ปิดแสงจ้ากินเนื้อในสายตาของพวกเขาต้องการที่จะพาเขาเข้าไปในห้องอาบน้ำ ห้องพักกับพวกเขาตั้งแต่ยังคงมีเวลาที่เขาเป็นอิสระเมื่อเขาโดยบังเอิญเหลือบมองไปที่ดอกไม้ที่มีการแสดงในแจกันเขาคิดว่าวิธีการเกี่ยวกับการฆ่าเวลาโดยนำเสนอดอกไม้? และเขาดึงจากดอกไม้แจกัน แต่ ... ..although ความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับความเสียใจสำหรับ Meld เป็นจริงเขาอาจจะไม่ได้บอกความจริง. ฮาจิเมะกำลังอยู่ในสถานการณ์ของสภาพแวดล้อมและขมวดคิ้วที่ไอโกะที่หลวมแก้มของเธอ. [ คุณจะไม่โทษฉัน ... .. ] [เอ๊ะ?] ต่อคำพูดของฮาจิเมะอย่างฉับพลันของไอโกะเอียงคอของเธอ. [สิ่งที่เกี่ยวกับ Hiyama สถานการณ์แตกต่างจากกรณีของชิมิซุ ปรากฏว่าเขาได้รับการกินโดยปีศาจในที่สุด แต่ผมเป็นคนหนึ่งที่ฆ่าสวยมากเขา ฉันฆ่าอีกคนหนึ่งของนักเรียนที่รักของอาจารย์อีกครั้งหรือไม่ คอนโดะเป็นอย่างดีถึงแม้เขาจะตายไปแล้วเป็นผู้หนึ่งที่ถูกทำลายสวยมากรูปร่างของเขาเป็นฉัน ...... .I ได้คิดว่าอาจารย์จะมีการตีครั้งหรือสองครั้งจากความโกรธ] [.......... ] รอยยิ้มไอโกะถูกลบและเธอมองลงไปอีกครั้ง ฮาจิเมะก็เงียบ เขาก็ไม่ได้กดของเธอสำหรับคำตอบ เวลาเท่าไหร่ถูกใช้ไปอย่างเงียบ ๆ ? ........ หลังจากนั้นไม่นานไอโกะเริ่มที่จะค่อยๆเสียงออกคำพูดของเธอ. [...... จะซื่อสัตย์ฉันไม่สามารถให้ออกคำตอบที่ชัดเจน ผมไม่เชื่อว่าจะสามารถได้รับการอภัยที่ Hiyama คุงฆ่า Shirasaki ซัง แต่ถ้าเป็นไปได้ผมจะชอบที่เขามีชีวิตอยู่ออกชีวิตของเขาเพื่อชดใช้บาปเหล่านั้น มันเป็นที่น่าตกใจว่าคอนโดะคุงเปิดออกเช่นนั้น แต่ฉันสามารถเข้าใจว่าทำไม Nagumo คุงก็โกรธและแสดงให้เห็นความแข็งแรงของคุณ เป็นบุคคลสำคัญถูกฆ่าตายในสายตาของคุณ ... งอกที่แม้ว่ามันจะขัดกับสิ่งที่ฉันต้องการนึกคิดต้องการคุณไม่สามารถทำอะไร แต่ระบายออกความโกรธของคุณกับพวกเขา ... ... นอกจากนี้ผมไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะตำหนิ Nagumo คุง] ไอโกะข้ามแขนของเธอและลูบพวกเขาทั้งสอง มันก็เหมือนกับว่าร่างกายของเธอได้รับความหนาวเย็นและเธอก็พยายามที่จะให้ความอบอุ่น. [คุณพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่คุณทำที่วัดหัว?] [........ ] ยืนยันเงียบ ชั่วคราวแม้ว่าสมดุลใจไอโกะถูกหักฮาจิเมะและ Teio ได้หวนกลับอย่างใดมันกลับมาเป็นปกติด้วยเวทมนตร์ทำซ้ำอีกครั้งก็ปรากฏว่าใจของเธอจะถูกสวมใส่ลงด้วยความรู้สึกผิดและจริยธรรมของเธอ ถ้าคุณมองอย่างระมัดระวังภายใต้ดวงตาของเธอคุณจะสังเกตเห็นว่าเธอมีรอยคล้ำที่เธอพยายามที่จะปกปิดด้วยการแต่งหน้าก็เป็นที่ชัดเจนว่าเธอไม่สามารถที่จะนอนหลับเป็นเวลาหลายวันที่ผ่านมา เป็นไปได้ว่าเธอเป็นฝันร้าย. เงียบสืบเชื้อสายมาลงอีกครั้ง ฮาจิเมะไม่ได้พูดอะไรและยังคงยืนนิ่ง เธอไม่สามารถที่จะทนบรรยากาศอีกต่อไป? ไอโกะฮาจิเมะถามในขณะที่ขาดไดรฟ์. [...... มัน ... ... ไม่เจ็บปวดสำหรับคุณ Nagumo คุง?] [ฆ่าคน? ฉันไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งคิดว่ามันเป็นความเจ็บปวด ... ... ผมคิดว่าส่วนหนึ่งของฉันที่ยากจนอาจจะลดลงเมื่อผมอยู่ในนรก นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่สามารถเห็นด้วยกับคุณ] [........ ] ต่อคำพูดของฮาจิเมะใบหน้าไอโกะบิดเบือนความขมขื่น สิ่งที่สำคัญในฮาจิเมะถูกทำลายและในการนัดหยุดงานเดียวที่รัฐไอโกะของจิตใจรัดกุมขึ้นไป. [..... ไม่มีใคร ... ฉัน ..blames] [เอ๊ะ?] ไอโกะรั่วไหลออกเสียงของเธอราวกับว่าเธอไม่ได้ ทนได้. [ไม่มีใครโทษฉัน ดวงตาของเด็กในชั้นเรียนของเราไม่ได้มองมาที่ฉันใด ๆ ที่แตกต่างกันสำหรับประชาชนในราชอาณาจักรของพวกเขากำลังมองมาที่ฉันด้วยการสรรเสริญ] นั่นคือความเป็นจริง เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดมีความประทับใจที่แข็งแกร่งจากฮาจิเมะที่เป็นที่น่าสยดสยองมากเกินไปในการต่อสู้ของเขาพวกเขาไม่ได้จริงๆมีความรู้สึกมากเกี่ยวกับความช่วยเหลือไอโกะในการฆาตกรรม แต่พวกเขาอยู่ภายใต้การแสดงผลที่ไอโกะต่อสู้เพื่อตัวเองและเอาความรุนแรงของการโหลด เพื่อประโยชน์ของพวกเขามาในราชอาณาจักรขุนนางและเจ้าหน้าที่ของรัฐก็ขอบคุณที่ล้างสมองปัญหาถูกแก้ไข. [แต่ผมได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหมดเพื่อเดวิดซังและพวกเขาแม้พวกเขาต้องการบิตของเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับการทิ้งมันมากกว่า ทันทีโทษฉัน แม้ว่าฉันจะปล้นพวกเขาในสิ่งที่สำคัญของพวกเขา] เลือดหยดจากปากของเธอว่าเธอกัด ไอโกะอาจต้องการที่จะถูกตำหนิสำหรับมัน การกระทำของการฆ่าคน ... ..is หนัก ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้บ้าหรือบุคคลเน่าปกติจิตใจของพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บจากใบมีดชื่อผิดและจริยธรรม ดังนั้นสำหรับคนดังกล่าวการตำหนิและยอมรับการลงโทษอยู่ในความรู้สึกชนิดของความรอด. ไอโกะตัวเองอาจจะไม่รู้ตัว seeked ที่ แต่ที่ไม่ได้รับให้กับเธอ. แม้ว่าฮาจิเมะสามารถยอมรับว่าเธอเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการโค่นล้มคริสตจักรที่เขาเชื่อว่าแม้จะไม่มีไอโกะ, Teio จะมีการจัดการอย่างใดยังคงที่จะกำจัดพวกเขาบางวิธีหรืออื่นเขาคิดว่าแบกภาระ เป็นคนเดียวที่น้อยมากดังนั้นราวกับว่าเขากำลังมีความสุขที่เขามีรอยขีดข่วนแก้มของเขาในขณะที่เขาเปิดปากของเขา. [แม้ว่าคุณจะบอกว่าอาจารย์ สาเหตุโดยตรงเป็นเพราะลมหายใจ Teio ของอาจารย์เพียงช่วยออกเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่? ผมไม่คิดว่าคุณควรจะใช้ในภาระเป็นถ้าทุกอย่างเป็นความผิดของคุณ ... .. ได้] [ชนิดของสิ่งเหล่านั้นไม่ได้เรื่อง! แน่นอนฉันเข้าใจ ... ... เป็นไปได้ของพวกเขาถูกฆ่าตาย แต่ฉันยังคงช่วย Teio ซัง นั่นคือไม่แตกต่างจากการฆ่าพวกเขาโดยตรง!] โดยไม่คาดคิด, ไอโกะให้ออกโต้แย้งของเธออย่างมาก ไอโกะตัวเองอาจจะรู้สึกละอายใจว่าเธอยกเสียงของเธอในขณะที่เธอหดตัวลงขอโทษ มองไปที่ไอโกะได้อย่างด้านหลังจากช่วงเวลาของความเงียบ, ฮาจิเมะถามอย่างใจเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เย็น

ท้องฟ้าแดงกระจาย คนเงาเติบโตบางมันยืด เงาของคนที่ยืนนิ่งต่อหน้าอนุสาวรีย์หินขนาดใหญ่ที่ผลิตจากหินจากเทือกเขาในทิศตะวันตกเฉียงเหนือของพระราชวัง ฉันขอโทษ . . . . . . .

[ ]

ใช่ เงาของ คนที่บ่นคือ ไอโกะ

อนุสาวรีย์สูงตระหง่านตรงหน้าเธออนุสาวรีย์ที่เรียกว่าสำหรับผู้ที่ตายในสงคราม ( หอคอยซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสรรเสริญวิญญาณที่ตายในขณะที่ซื่อสัตย์ต่อประเทศของตน ) มันเป็นคนฆ่าในการกระทำและเหยื่อที่ทำหน้าที่ของความภักดีต่ออาณาจักร ชื่อของพวกเขา ถูกแกะสลักที่นี่ โดยไม่มีข้อยกเว้น แม้แต่ตอนนี้มีบูชาดอกไม้ และของที่ระลึกซ้ายโดยคนต่อหน้าอนุสาวรีย์สำหรับผู้ที่ได้ตาย

ตอนนี้ แต่ก็ยืนยันว่า ชื่อที่หลายคนถูกแกะสลักลงบนหิน แต่ ประกาศชื่อจะถูกเพิ่มลงในที่นี่

ไอโกะค่อยๆวางอาวุธภายในความทรงจำทิ้งไว้ . มันเสียหายตะวันตกดาบและหอกมันเป็นสิ่งประดิษฐ์ของไอโกะเป็นนักเรียนที่เสียชีวิต ------ ไดสุเกะฮิยามะกับ reiichi คนโด

ไอโกะเปล่งออกมาสารภาพขณะอยู่คนเดียว แค่อะไรที่ฉันควรจะได้ขัดแย้งกับ ที่ผมไม่สามารถนำกลับมา ฮิยามะ และกลับมาที่ญี่ปุ่น หรือ เพราะหนึ่งในนักเรียนของฉัน ทำให้หลายๆ คน ตาย หรือ ทุกอย่าง รวมทั้งสิ่งที่ฉันทำ . . . . . . .

ในขณะที่ไอโกะกำลังลงด้วยบรรยากาศที่เศร้าสร้อย เธอยังคงยืนถ้าเธออดทนอะไร ~ ซ่าซ่า ~ เสียงฝีเท้าดังก้องไป . อย่างรุนแรง สะท้อนเสียง ดูเหมือนจะจงใจให้ผู้อื่นของตนเองมีอยู่ใกล้ โดยปกติเขาจะไม่ทำให้เสียง

ไอโกะก็ตกใจและยกใบหน้าของเธอต่อเสียงนางุโมะคุง . . . . . .

[ ]
[ บังเอิญ ]

อาจารย์สิ่งที่ทำให้เสียงที่ก่อนหน้านี้คือ ฮาจิเมะ ตาของเขาสว่างขึ้นโดยการส่องแสงของดวงอาทิตย์สีส้มตั้งและมองขวาที่ไอโกะ เขามีดอกไม้อยู่ในมือ มันเห็นได้ชัดว่าเขามีให้ดอกไม้ เป็นเครื่องบรรณาการ ไอโกะจำนวนเล็กน้อยไม่คาดคิด การแสดงออกต่อการกระทำของเขา . . . . . .