n him. The man turned and ran acros

n him. The man turned and ran across the room, stopping only long enough to grab the dagger before he fled.

MacGil tried to chase him, but the man was too fast, and suddenly the pain rose up, piercing his chest. He felt himself grow weak.

MacGil stood there, alone in the room, and looked down at the blood pouring from his chest, into his open palms. He sank to his knees.

He felt his body grow cold, and leaned back and tried to call out.

“Guards,” came his faint cry.

He took a deep breath, and with supreme agony, managed to muster his deep voice. The voice of a once-king.

“GUARDS!” he shrieked.

He heard footsteps come running, from some distant hallway, slowly getting closer. He heard a distant door open, sensed bodies getting closer to him. But the room spun again, and this time it was not from drink.

The last thing he saw was the cold stone floor, rising up to meet his face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n เขา ชายคนนั้นเปิด และวิ่งในห้องพัก หยุดเท่านั้นจึงพอจะคว้ากริชก่อนเขาหนีMacGil พยายามไล่เขา แต่ผู้ชายเร็วเกินไป และก็ความเจ็บปวดลุกขึ้น ฉีดหน้าอกของเขา เขารู้สึกว่าตัวเองเติบโตอ่อนMacGil ยืน คนเดียวในห้องพัก และมองลงไปที่เลือดเทลงในปาล์มเขาเปิดจากหน้าอกของเขา เขาจมอยู่กับหัวเข่าของเขาเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเติบโต และเย็นเองกลับมา และพยายามโทรออก"เจ้าหน้าที่ มาร้องไห้ของเขาหน้ามืดตามัวเขาเอาลมหายใจ และ มีทุกข์ทรมานสุดยอด จัดการชุมนุมพระสุรเสียงลึก เสียงของกษัตริย์ครั้ง"ยาม" เขา shriekedเขาได้ยินอย่างมาทำงาน จากบางห่างไกลห้องโถง ช้าการใกล้ชิดกัน เขาได้ยินไกลประตูเปิด ทรงร่างกายการใกล้ชิดกับเขา แต่ห้องปั่นอีกครั้ง และเวลานี้มันไม่ใช่จากเครื่องดื่มสิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นเป็นพื้นหินเย็น ขึ้นเพื่อตอบสนองหน้าที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n เขา คนหันหลังกลับและวิ่งข้ามห้องหยุดนานพอที่จะคว้ากริชก่อนที่เขาจะหนีไป. MacGil พยายามที่จะไล่ล่าเขา แต่ชายคนนั้นเร็วเกินไปและก็เจ็บปวดลุกขึ้นเจาะหน้าอกของเขา เขารู้สึกว่าตัวเองเติบโตที่อ่อนแอ. MacGil ยืนอยู่ที่นั่นคนเดียวในห้องและมองลงไปที่เลือดไหลออกมาจากหน้าอกของเขาไว้ในฝ่ามือของเขาเปิด เขาจมลงไปที่หัวเข่าของเขา. เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเติบโตเย็นและโน้มตัวกลับมาและพยายามโทรออก. "ยาม" มาร้องลมของเขา. เขาเอาลมหายใจลึกและมีความทุกข์ทรมานสูงสุดการจัดการเพื่อรวบรวมเสียงลึกของเขา เสียงของครั้งหนึ่งกษัตริย์. "ยาม!" เขาร้อง. เขาได้ยินเสียงฝีเท้ามาทำงานจากที่ห่างไกลบางห้องโถงช้าการใกล้ชิด เขาได้ยินเสียงประตูที่ห่างไกลเปิดรู้สึกร่างกายการใกล้ชิดกับเขา แต่ห้องปั่นอีกครั้งและคราวนี้มันไม่ได้มาจากเครื่องดื่ม. สิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นเป็นพื้นหินเย็นเพิ่มขึ้นเพื่อตอบสนองความใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- เขา ชายคนนั้นหันมาและวิ่งข้ามห้องเท่านั้นที่หยุดยาวพอที่จะคว้ากริช ก่อนที่เขาจะหนี

macgil พยายามไล่เขา แต่เขาเร็วและก็ความเจ็บปวดลุกขึ้น ฉีดหน้าอก เขารู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอขึ้นเรื่อยๆ

macgil ยืนอยู่คนเดียวในห้อง และมองลงไปที่เลือดไหลจากหน้าอกของเขาลงบนฝ่ามือเปิดของเขา เขาก้มตัวลง

เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเย็นชาและพิงหลัง และพยายามโทรออก

" ยาม " มาร้องไห้เป็นลมของเขา

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และด้วยพระทรมาน พยายามรวบรวมเสียงลึกของเขา เสียงของกษัตริย์สักครั้ง

" ทหาร ! " เขาร้อง

เขาได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามา จากไกล ทางเดินค่อยๆ ใกล้เข้ามาแล้ว เขาได้ยินเสียงประตูไกลเปิด รู้สึกร่างกายได้ใกล้ชิดเขาแต่ห้องปั่นอีกครั้ง และครั้งนี้มันก็ไม่ได้มาจากดื่ม

สุดท้ายที่เขาเห็นคือพื้นหินเย็น , เพิ่มขึ้นที่จะเจอหน้าเขา