A 2002 survey found that, as a resu

A 2002 survey found that, as a result of land speculation in the bubble economy, 500,000 farmer households were landless, while 30 million rai of arable land (one rai is equal to 1,600 square metres) were left uncultivated. A major land redistribution programme is the only rational response. Lacking that, the Thai peasantry has been forced to adapt. Though some 70 per cent of the population still lives in the countryside, 60 per cent of their income now derives from employment in non-agricultural sectors. This includes paid work in the local informal economy and wage labour in the towns, arranged by local middlemen. This type of employment is irregular and insecure, and falls outside social security provision. As they become more deeply involved in the money economy and consumerist lifestyles, the cash nexus replaces community solidarity for these young workers, and credit culture assumes the function of a disappearing community safety net. Economically speaking, they come to rely increasingly on the middlemen who are the linkage between the city and the countryside—cash-crop traders, labour brokers, agents of urban-based creditors, heads of groups of contracted farmhands, local subcontractors, etc. Politically, these middlemen also serve as local canvassers who mobilize their respective networks for the electocrats. In this regard, Thaksin’s populist policy amounts to the use of the government budget to buy up these canvassers wholesale for his Thai Rak Thai party.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสำรวจ 2002 พบว่า เป็นผลมาจากการเก็งกำไรที่ดินในเศรษฐกิจฟองสบู่ ครัวเรือนเกษตรกร 500,000 landless ในขณะที่ 30 ล้านไร่ (พื้นที่ 1 ไร่เท่ากับ 1,600 ตารางเมตร) ที่ดินทำกินถูกทิ้ง uncultivated โปรแกรมการกระจายที่ดินที่สำคัญคือ การตอบสนองที่มีเหตุผลเท่านั้น ขาดที่ กันไทยได้ถูกบังคับให้ปรับตัว แม้บาง 70 เปอร์เซ็นต์ของประชากรอาศัยอยู่ในชนบทยังคง ร้อยละ 60 ของรายได้ตอนนี้มาจากการจ้างงานในภาคเกษตรไม่ ซึ่งรวมถึงค่าใช้จ่ายงานในเศรษฐกิจนอกระบบท้องถิ่นและค่าจ้างแรงงานในเมือง โดยพ่อค้าคนกลางในท้องถิ่น การจ้างงานประเภทนี้เป็นผิดปกติ และไม่ปลอดภัย และอยู่นอกบทบัญญัติประกันสังคม พวกเขาเป็นส่วนร่วมมากขึ้นในวิถีชีวิตเศรษฐกิจและ consumerist เงิน nexus สดแทนความสามัคคีของชุมชนสำหรับแรงงานหนุ่มสาวเหล่านี้ และวัฒนธรรมเชื่อถือการทำงานของสุทธิปลอดภัยชุมชนหายไป เศรษฐกิจพูด มาพึ่งพ่อค้าคนกลางที่มีความเชื่อมโยงระหว่างเมืองและชนบท มากขึ้น — ผู้ค้าพืช นายหน้าแรงงาน ตัวแทนของเจ้าหนี้ตามเมือง หัวของกลุ่มของสัญญา farmhands ผู้รับเหมาท้องถิ่น ฯลฯ ทางการเมือง พ่อค้าคนกลางเหล่านี้ยังทำหน้าที่เป็น canvassers ถิ่นที่ระดมเครือข่ายเกี่ยวข้องสำหรับการ electocrats ในเรื่องนี้ นโยบายประชานิยมทักษิณการใช้งบประมาณรัฐบาลการซื้อเหล่านี้ canvassers ยอดขายส่งสำหรับพรรคไทยรักไทยของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสำรวจ 2002 พบว่าเป็นผลมาจากการเก็งกำไรที่ดินในเศรษฐกิจฟอง 500,000 ครัวเรือนเกษตรกรไร้ที่ดินอยู่ในขณะที่ 30 ล้านไร่เพาะปลูกที่ดิน (หนึ่งไร่เท่ากับ 1,600 ตารางเมตร) ถูกทิ้งให้รกร้าง โปรแกรมแจกจ่ายที่ดินที่สำคัญคือการตอบสนองที่มีเหตุผลเท่านั้น ขาดว่าชาวนาไทยได้รับการบังคับในการปรับตัว แม้ว่าบางร้อยละ 70 ต่อของประชากรที่ยังคงอาศัยอยู่ในชนบทร้อยละของรายได้ของพวกเขาละ 60 ในขณะนี้เกิดขึ้นจากการจ้างงานในภาคนอกภาคเกษตร ซึ่งรวมถึงการได้รับค่าจ้างในเศรษฐกิจนอกระบบในท้องถิ่นและค่าจ้างแรงงานในเมืองที่จัดโดยพ่อค้าคนกลางในท้องถิ่น ประเภทของการจ้างงานนี้เป็นที่ผิดปกติและไม่ปลอดภัยและอยู่นอกการให้การรักษาความปลอดภัยทางสังคม ขณะที่พวกเขากลายเป็นมากขึ้นหลวมตัวในเศรษฐกิจเงินและการดำเนินชีวิตที่บริโภค, Nexus เงินสดแทนความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันชุมชนสำหรับคนงานหนุ่มสาวเหล่านี้และวัฒนธรรมเครดิตถือว่าการทำงานของเครือข่ายความปลอดภัยชุมชนหายไป การพูดทางเศรษฐกิจที่พวกเขามาอาศัยมากขึ้นเกี่ยวกับพ่อค้าคนกลางที่มีความเชื่อมโยงระหว่างเมืองและชนบทพ่อค้าเงินสดพืชนายหน้าแรงงานตัวแทนของเจ้าหนี้ในเมืองตามหัวของกลุ่ม farmhands หดผู้รับเหมาท้องถิ่น ฯลฯ การเมือง พ่อค้าคนกลางเหล่านี้ยังทำหน้าที่เป็น canvassers ท้องถิ่นที่ระดมเครือข่ายของตนสำหรับ electocrats ในเรื่องนี้นโยบายประชานิยมของทักษิณจำนวนเงินที่จะใช้งบประมาณของรัฐบาลที่จะซื้อขึ้น canvassers เหล่านี้ขายส่งสำหรับพรรคไทยรักไทยของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2002 ) พบว่า ผลของการเก็งกำไรที่ดิน เศรษฐกิจฟองสบู่ , 500000 ครัวเรือนเกษตรกรไร้ที่ดิน ในขณะที่ 30 ล้านไร่ พื้นที่เพาะปลูก ( 1 ไร่ เท่ากับ 1 , 600 ตารางเมตร ) เหลือที่ขาดการบำรุง . โครงการแจกจ่ายที่ดินรายใหญ่ เป็นเพียงการตอบสนองอย่างสมเหตุสมผล ขาดว่า ชาวนาไทยถูกบังคับให้ปรับตัว แม้ว่าบางร้อยละ 70 ของประชากรยังคงอาศัยอยู่ในชนบท , ร้อยละ 60 ของรายได้ของพวกเขาในตอนนี้ มาจากการจ้างงานนอกภาคเกษตรกรรม . ซึ่งรวมถึงการจ่ายงานในระบบเศรษฐกิจท้องถิ่นและค่าจ้างแรงงานในเมือง จัดโดยเกษตรกรในท้องถิ่น ของการจ้างงานประเภทนี้จะไม่แน่นอนและไม่มั่นคง และอยู่ภายนอกการรักษาความปลอดภัยทางสังคม เช่นที่พวกเขาเป็นส่วนลึกในเงินเศรษฐกิจและการบริโภคการลงทุนเงินสด Nexus แทนชุมชนสมานฉันท์แรงงานเด็กเหล่านี้ และวัฒนธรรมเครดิตถือว่าการทำงานของหายไปสุทธิความปลอดภัยของชุมชน ในแง่เศรษฐกิจ ก็มาอาศัยมากขึ้นในเกษตรกรที่เชื่อมระหว่างเมืองและชนบทพืชสดผู้ค้าแรงงาน , นายหน้า , ตัวแทนของเจ้าหนี้ตามเมือง หัวหน้าของกลุ่ม farmhands , สัญญาผู้รับเหมาท้องถิ่น ฯลฯ ในทางการเมือง พ่อค้าคนกลางเหล่านี้ยังเป็นประชาชนท้องถิ่นที่ระดมเครือข่ายของตนเพื่อ electocrats . ในการนี้ นโยบาย ประชานิยมของทักษิณ ปริมาณการใช้งบประมาณของรัฐบาล จะซื้อประชาชนเหล่านี้ขายส่งสำหรับพรรคไทยรักไทย