In 1826, prior to his association w

In 1826, prior to his association with Daguerre, Niépce used a coating of bitumen of Judea to make the first permanent camera photograph. The bitumen was hardened where it was exposed to light and the unhardened portion was then removed with a solvent. A camera exposure lasting for hours or days was required. Niépce and Daguerre later refined this process, but unacceptably long exposures were still needed.

After the death of Niépce in 1833, Daguerre concentrated his attention on the light-sensitive properties of silver salts, which had previously been demonstrated by Johann Heinrich Schultz and others. For the process which was eventually named the daguerreotype, he exposed a thin silver-plated copper sheet to the vapor given off by iodine crystals, producing a coating of light-sensitive silver iodide on the surface. The plate was then exposed in the camera. Initially, this process, too, required a very long exposure to produce a distinct image, but Daguerre made the crucial discovery that an invisibly faint "latent" image created by a much shorter exposure could be chemically "developed" into a visible image. Upon seeing the image, the contents of which are unknown, Daguerre said, "I have seized the light – I have arrested its flight!"[3]

The latent image on a daguerreotype plate was developed by subjecting it to the vapor given off by mercury heated to 75 °C. The resulting visible image was then "fixed" (made insensitive to further exposure to light) by removing the unaffected silver iodide with concentrated and heated salt water. Later, a solution of the more effective "hypo" (hyposulphite of soda, now known as sodium thiosulfate) was used instead.[4]

The resultant plate produced an exact reproduction of the scene. The image was laterally reversed—as images in mirrors are—unless a mirror or inverting prism was used during exposure to flip the image. To be seen optimally, the image had to be lit at a certain angle and viewed so that the smooth parts of its mirror-like surface, which represented the darkest parts of the image, reflected something dark or dimly lit. The surface was subject to tarnishing by prolonged exposure to the air and was so soft that it could be marred by the slightest friction, so a daguerreotype was almost always sealed under glass before being framed (as was commonly done in France) or mounted in a small folding case (as was normal in the UK and US).

Daguerreotypes were usually portraits; the rarer landscape views and other unusual subjects are now much sought-after by collectors and sell for much higher prices than ordinary portraits. At the time of its introduction, the process required exposures lasting ten minutes or more for brightly sunlit subjects, so portraiture was an impractical ordeal. Samuel Morse was astonished to learn that daguerreotypes of the streets of Paris did not show any people, horses or vehicles, until he realized that due to the long exposure times all moving objects became invisible. Within a few years, exposures had been reduced to as little as a few seconds by the use of additional sensitizing chemicals and "faster" lenses such as Petzval's portrait lens, the first mathematically calculated lens.

The daguerreotype was the Polaroid film of its day: it produced a unique image which could only be duplicated by using a camera to photograph the original. Despite this drawback, millions of daguerreotypes were produced. The paper-based calotype process, introduced by Henry Fox Talbot in 1841, allowed the production of an unlimited number of copies by simple contact printing, but it had its own shortcomings—the grain of the paper was obtrusively visible in the image, and the extremely fine detail of which the daguerreotype was capable was not possible. The introduction of the wet collodion process in the early 1850s provided the basis for a negative-positive print-making process not subject to these limitations, although it, like the daguerreotype, was initially used to produce one-of-a-kind images—ambrotypes on glass and tintypes on black-lacquered iron sheets—rather than prints on paper. These new types of images were much less expensive than daguerreotypes, and they were easier to view. By 1860 few photographers were still using Daguerre's process.

The same small ornate cases commonly used to house daguerreotypes were also used for images produced by the later and very different ambrotype and tintype processes, and the images originally in them were sometimes later discarded so that they could be used to display photographic paper prints. It is now a very common error for any image in such a case to be described as "a daguerreotype". A true daguerreotype is always an image on a highly polished silver surface, usually under protective glass. If it is viewed while a brightly lit sheet of white paper is held so as to be seen reflected in its mirror-like metal surface, the daguerreotype image will appear as a relatively faint negative—its dark and light areas reversed—instead of a normal positive. Other types of photographic images are almost never on polished metal and do not exhibit this peculiar characteristic of appearing positive or negative depending on the lighting and reflections.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1826 ก่อนที่จะเชื่อมโยงเขากับ Daguerre, Niépce ใช้เคลือบของ bitumen Judea ต้องการกล้องที่ถาวรภาพแรก Bitumen ถูกชุบแข็งที่มีสัมผัสกับแสง และส่วน unhardened แล้วลบออก ด้วยตัวทำละลาย รับกล้องที่ยาวนานสำหรับชั่วโมงหรือจำนวนวันที่ถูกต้อง Niépce และ Daguerre กลั่นกระบวนการนี้ในภายหลัง แต่ยังคงจำเป็นนาน ๆ unacceptablyหลังจากการตายของ Niépce ใน 1833, Daguerre เข้มข้นสนใจในคุณสมบัติไวต่อแสงของเกลือเงิน ซึ่งก่อนหน้านี้มีการแสดง โดยโยฮันน์ไฮน์ริช Schultz และอื่น ๆ สำหรับกระบวนการซึ่งในที่สุดชื่อว่า daguerreotype การ เขาสัมผัสบางแผ่นทองแดง silver-plated กับไอกำหนดปิดผลึกไอโอดีน ผลิตสารเคลือบผิวของไวต่อแสงซิลเวอร์ไอโอไดด์บนพื้นผิว จานถูกเปิดเผยแล้วในกล้อง เริ่มแรก กระบวนการนี้ เกินไป ต้องเปิดรับแสงนานจะสร้างภาพที่แตกต่างกัน แต่ Daguerre ทำการค้นพบสำคัญที่รูป "แฝงอยู่" มัว invisibly สร้างขึ้น โดยเปิดรับแสงสั้นกว่าสามารถสารเคมี "พัฒนา" เป็นภาพที่มองเห็นได้ เมื่อเห็นภาพ เนื้อหาที่จะไม่รู้จัก Daguerre กล่าวว่า "ฉันได้ยึดไฟ – ฉันได้จับกุมตัวบิน" [3]ภาพแฝงอยู่บนจาน daguerreotype ถูกพัฒนาขึ้น ด้วยแล้วก็กดชัตเตอร์ให้ไอน้ำที่ได้รับออกจากปรอทที่อุณหภูมิ 75 องศาเซลเซียส ได้มองเห็นภาพได้ แล้วเข้มข้น และอุ่นน้ำเกลือ "ถาวร" (ทำซ้อนเพื่อการบันทึกภาพแสงเพิ่มเติม) โดยเอาไอโอไดด์เงินผลกระทบด้วย ภายหลัง การแก้ไขมีประสิทธิภาพ "hypo ภูมิ" (hyposulphite ของโซดา ตอนนี้ เรียกว่าโซเดียม thiosulfate) ถูกนำมาใช้แทน [4]ผลแก่แผ่นผลิตทำซ้ำที่แน่นอนของฉาก รูปแบบแนวนอนกลับรายการ — เป็นภาพในกระจก — ถ้าปริซึมกระจกหรือสีตรงกันข้ามใช้ในระหว่างการเปิดรับแสงเพื่อพลิกภาพ ได้อย่างเหมาะสม ภาพได้จะสว่างที่เป็นมุม และดูเพื่อให้ผลส่วนเรียบของพื้นผิวเช่นกระจก ที่แสดงส่วนมืดมากที่สุดของภาพ สิ่งที่มืด หรือมีแสง พื้นผิวถูกต้อง tarnishing นานตามอากาศ และไม่นุ่มดังนั้นว่า มันสามารถ marred โดยแรงเสียดทานน้อย เพื่อ daguerreotype ถูกเกือบตลอดเวลาปิดผนึกภายใต้กระจกก่อนจะกรอบ (ตามที่มักทำในฝรั่งเศส) หรือติดตั้งในขนาดเล็กพับกรณี (เป็นปกติในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา)Daguerreotypes ได้ปกติภาพ มุมมองแนวนอนยากและเรื่องอื่น ๆ ปกติก็ชื่อมาก โดยสะสม และขายราคาสูงกว่าภาพปกติ เวลาแนะนำตัว การต้องการถ่ายภาพได้ยาวนาน 10 นาทีหรือมากกว่าเรื่องสดใสลิฟท์ เพื่อ portraiture เป็นการทรมานระบุ มอร์ส Samuel ตะลึงงันเพื่อเรียนรู้ว่า daguerreotypes ของถนนในปารีสได้ไม่แสดงใด ๆ คน ม้า หรือยาน พาหนะ จนกระทั่งรู้ว่า เนื่องจากเวลาเปิดรับแสงนาน วัตถุเคลื่อนไหวทั้งหมดกลายเป็นมองไม่เห็นได้ ภายในไม่กี่ปี ถ่ายได้ลดลงไปเล็กน้อยเป็นไม่กี่วินาที โดยการใช้สารเคมีกระตุ้นเพิ่มเติม และเลนส์เช่นเลนส์แนวตั้งของแมกซิมิเลียนเพทช์วอล เลนส์ mathematically คำนวณแรก "เร็วขึ้น"Daguerreotype ถูกฟิล์ม Polaroid วัน: มันผลิตรูปแบบเฉพาะซึ่งอาจจะซ้ำกัน โดยใช้กล้องถ่ายรูปต้นฉบับเท่านั้น แม้ มีการคืนเงินนี้ เป็นล้าน ๆ daguerreotypes ถูกผลิต กระบวนการใช้กระดาษ calotype นำ โดยวิลเลียมฟอกซ์แทลบใน 1841 อนุญาตการผลิตไม่จำกัดจำนวนสำเนาพิมพ์ติดต่อง่าย แต่มันได้แสดงตัวเอง — ข้าวของกระดาษถูก obtrusively ที่เห็นในภาพ และรายละเอียดดีมากที่ daguerreotype มีความสามารถไม่ได้ แนะนำกระบวนการกระจกเปียกเปียกใน 1850s ก่อนให้ข้อมูลพื้นฐานสำหรับกระบวนการทำพิมพ์บวกลบไม่ต้องข้อจำกัดเหล่านี้ แม้ว่า เช่น daguerreotype เริ่มใช้ในการผลิตภาพหนึ่งของ-a-ชนิด — ambrotypes แก้วและ tintypes บนแผ่นเหล็กสีดำทรงเครื่องคือแทนที่จะพิมพ์บนกระดาษ ชนิดของรูปภาพเหล่านี้ใหม่ถูกมากถูกกว่า daguerreotypes และพวกเขาดูง่าย โดย 1860 ช่างน้อยได้ยังโดยใช้กระบวนการของ Daguerreพิมพ์เล็กละทิ้งสมกรณีใช้บ้าน daguerreotypes ยังใช้สำหรับภาพที่ผลิต โดย ambrotype หลัง และแตกต่างกันมากและ tintype กระบวน และบางครั้งได้ภาพเดิมในภายหลังเพื่อให้สามารถใช้แสดงกระดาษถ่ายภาพกัน ตอนนี้เป็นข้อผิดพลาดทั่วไปมากสำหรับรูปภาพในกรณีเช่นนี้เพื่อจะอธิบายว่า "การ daguerreotype" Daguerreotype จริงได้เสมอภาพบนสูงขัดเงินพื้นผิว ปกติภายใต้แก้วป้องกัน ถ้าดูในขณะที่แผ่นงานของกระดาษสีขาวสว่างสดใสจัดขึ้นเพื่อให้มองเห็นได้ในพื้นผิวของโลหะเช่นกระจก รูป daguerreotype จะปรากฏเป็นลบค่อนข้างเบา – ความมืด และแสงพื้นที่กลับ — แทนบวกปกติ รูปถ่ายชนิดอื่น ๆ แทบไม่เคยอยู่โลหะขัดเงา และไม่แสดงลักษณะนี้แปลกประหลาดของปรากฏการบวก หรือลบขึ้นอยู่กับแสงและสะท้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1826 ก่อนที่จะมีความสัมพันธ์ของเขากับ Daguerre, Niepce ใช้เคลือบน้ำมันดินของแคว้นยูเดียที่จะทำให้การถ่ายภาพกล้องถาวรเป็นครั้งแรก น้ำมันดินก็แข็งกระด้างที่มันถูกสัมผัสกับแสงและเป็นส่วนหนึ่ง Unhardened จะถูกลบออกแล้วด้วยตัวทำละลาย สัมผัสกล้องยาวนานสำหรับชั่วโมงหรือวันที่ถูกต้อง Niepce และ Daguerre ภายหลังการกลั่นกระบวนการนี้ แต่ความเสี่ยงระยะยาวไม่น่ายังคงเป็นสิ่งที่จำเป็น. หลังจากการตายของ Niepce ใน 1833 ที่ Daguerre เข้มข้นความสนใจของเขาในคุณสมบัติที่ไวต่อแสงของเกลือเงินที่ได้รับก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นโดยโยฮันน์เฮ็นชูลทซ์และอื่น ๆ สำหรับกระบวนการที่ถูกเสนอชื่อในที่สุดไทป์ที่เขาสัมผัสแผ่นทองแดงเงินชุบบางไอให้ปิดโดยผลึกไอโอดีน, การผลิตสารเคลือบผิวของไอโอไดด์เงินที่ไวต่อแสงบนพื้นผิว แผ่นได้สัมผัสแล้วในกล้อง ในขั้นต้นขั้นตอนนี้เกินไปต้องมีการเปิดรับแสงนานมากในการผลิตภาพที่แตกต่างกัน แต่ Daguerre ได้ค้นพบสิ่งสำคัญที่ลมลูกหูลูกตา "แฝง" ภาพที่สร้างขึ้นโดยการสัมผัสที่สั้นมากอาจจะมีการใช้สารเคมี "การพัฒนา" เป็นภาพที่มองเห็นได้ เมื่อเห็นภาพเนื้อหาของซึ่งเป็นที่รู้จัก Daguerre กล่าวว่า "ผมได้ยึดแสง - ฉันได้จับเที่ยวบิน" [3] ภาพแฝงบนแผ่นไทป์ได้รับการพัฒนาโดยเรื่องไปยังไอได้รับการออกโดย ปรอทความร้อนถึง 75 องศาเซลเซียส ผลที่ปรากฏให้เห็นแล้ว "คงที่" (ทำให้ความรู้สึกที่จะส่งเสริมการสัมผัสกับแสง) โดยการเอาไอโอไดด์เงินได้รับผลกระทบด้วยน้ำเกลือที่มีความเข้มข้นและให้ความร้อน ต่อมาการแก้ปัญหาที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น "สำหรับผู้ที่" (hyposulphite ของโซดาหรือที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นโซเดียมไทโอซัลเฟต) ถูกนำมาใช้แทน. [4] แผ่นผลลัพธ์ผลิตทำสำเนาถูกต้องของฉาก ภาพที่ได้กลับเป็นด้านข้างภาพในกระจกเป็นเว้นแต่กระจกหรือกลับหัวปริซึมถูกใช้ระหว่างการถ่ายภาพที่จะพลิกภาพ ที่จะเห็นได้อย่างดีที่สุดภาพที่จะต้องมีการจุดไฟที่มุมหนึ่งและดูเพื่อให้ชิ้นส่วนของพื้นผิวเรียบเหมือนกระจกซึ่งเป็นตัวแทนของชิ้นส่วนที่มืดที่สุดของภาพที่สะท้อนให้เห็นอะไรบางอย่างที่สว่างหรือมืดสลัว พื้นผิวเป็นเรื่องที่เสื่อมเสียจากการสัมผัสเป็นเวลานานถึงอากาศและจึงอ่อนที่มันอาจจะด้วยความแรงเสียดทานน้อยที่สุดดังนั้นไทป์เกือบจะปิดสนิทเสมอภายใต้กระจกก่อนที่จะถูกกรอบ (ดังที่ทำกันทั่วไปในประเทศฝรั่งเศส) หรือติดตั้งใน กรณีขนาดเล็กพับได้ (ตามที่เป็นปกติในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา). daguerreotypes ก็มักจะถ่ายภาพ; มุมมองภูมิทัศน์ที่หายากและวิชาอื่น ๆ ที่ผิดปกติอยู่ในขณะนี้มากขอหลังสะสมและขายในราคาที่สูงกว่าการถ่ายภาพบุคคลสามัญ ในช่วงเวลาของการเปิดตัวที่ต้องเสี่ยงกระบวนการยาวนานสิบนาทีหรือมากกว่าสำหรับวิชาแสงอาทิตย์สดใสดังนั้นการวาดภาพเป็นอุปสรรคที่ทำไม่ได้ ซามูเอลมอร์สก็ต้องประหลาดใจที่ได้รู้ว่า daguerreotypes ของถนนของกรุงปารีสไม่ได้แสดงให้คนใด ๆ ม้าหรือยานพาหนะจนกระทั่งเขาตระหนักว่าเนื่องจากการเปิดโปงครั้งนานวัตถุที่เคลื่อนที่กลายเป็นมองไม่เห็น ภายในเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมาความเสี่ยงได้รับการลดลงเหลือน้อยที่สุดเท่าที่ไม่กี่วินาทีโดยการใช้สารเคมีไวเพิ่มเติมและ "เร็วขึ้น" เลนส์เช่นเลนส์ภาพ Petzval ของเลนส์แรกคำนวณทางคณิตศาสตร์. ไทป์เป็นภาพยนตร์เรื่องโพลารอยด์ของวัน: ผลิตภาพที่ไม่ซ้ำกันซึ่งอาจจะมีการทำซ้ำโดยใช้กล้องถ่ายภาพเดิม แม้จะมีข้อเสียเปรียบนี้นับล้าน daguerreotypes ถูกผลิต กระบวนการ calotype กระดาษที่ใช้นำโดยเฮนรี่ฟ็อกซ์ทัลบอตใน 1841 ได้รับอนุญาตให้ผลิตได้ไม่ จำกัด จำนวนเล่มโดยการพิมพ์รายชื่อผู้ติดต่อที่เรียบง่าย แต่มันมีข้อบกพร่องที่เป็นของตัวเองเม็ดกระดาษถูกมองเห็นได้อย่างสะเออะในภาพและ รายละเอียดมากซึ่งไทป์มีความสามารถเป็นไปไม่ได้ การแนะนำของกระบวนการเปียกคอโลเดียนในช่วงต้นยุค 1850 ให้พื้นฐานสำหรับขั้นตอนการพิมพ์เชิงลบบวกไม่อยู่ภายใต้ข้อ จำกัด เหล่านี้แม้ว่ามันจะเหมือนไทป์ที่ถูกนำมาใช้ครั้งแรกในการผลิตหนึ่งของชนิด images- ambrotypes บนกระจกและ tintypes เหล็กสีดำเคลือบแผ่นมากกว่าการพิมพ์บนกระดาษ เหล่านี้ชนิดใหม่ของภาพได้มากน้อยราคาแพงกว่า daguerreotypes และพวกเขาก็ง่ายต่อการดู โดย 1860 ช่างภาพบางคนยังคงใช้กระบวนการ Daguerre ของ. กรณีหรูหราเดียวกันขนาดเล็กที่ใช้กันทั่วไปในการ daguerreotypes บ้านถูกใช้สำหรับภาพที่ผลิตโดยภายหลังและ ambrotype แตกต่างกันมากและกระบวนการ tintype และภาพเดิมในพวกเขาบางครั้งก็ทิ้งในภายหลังเพื่อให้พวกเขา สามารถนำมาใช้ในการแสดงภาพพิมพ์กระดาษถ่ายภาพ ตอนนี้มันเป็นข้อผิดพลาดที่พบบ่อยมากสำหรับภาพใด ๆ ในกรณีดังกล่าวจะได้รับการอธิบายว่า "ไทป์" ไทป์ที่แท้จริงอยู่เสมอภาพบนพื้นผิวสีเงินขัดสูงที่มักจะอยู่ภายใต้กระจกป้องกัน ถ้ามันถูกมองในขณะที่แผ่นสว่างจ้าของกระดาษสีขาวที่จะจัดขึ้นเพื่อให้มองเห็นได้สะท้อนให้เห็นในพื้นผิวโลหะเหมือนกระจกของภาพไทป์จะปรากฏเป็นพื้นที่ค่อนข้างลมเชิงลบของมันมืดและแสงสว่างกลับแทนการตามปกติ บวก ประเภทอื่น ๆ ของภาพที่ถ่ายภาพเกือบจะไม่เคยโลหะขัดและไม่แสดงลักษณะที่แปลกประหลาดนี้ปรากฏบวกหรือลบขึ้นอยู่กับแสงและการสะท้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1826 , ก่อนที่จะสมาคมกับ daguerre , Ni é pce ใช้เคลือบน้ำมันดินของแคว้นยูเดีย เพื่อให้ภาพแรกกล้องถาวร มีน้ำมันดินแข็งกระด้างที่โดนแสง และส่วน unhardened แล้วลบออกด้วยตัวทำละลาย กล้องเปิดรับแสงนานเป็นชั่วโมงหรือวันถูกต้อง ฉัน . . . และต่อมาถึง daguerre PCE กระบวนการนี้แต่ unacceptably เปิดรับยาวยังต้องการ

หลังจากการตายของผม โดย PCE ใน 1833 daguerre , มุ่งความสนใจของเขาในคุณสมบัติ light-sensitive เกลือเงิน ซึ่งก่อนหน้านี้ได้ถูกแสดงให้เห็นโดยโยฮันน์ ไฮน์ริช ชูลซ์ และคนอื่น ๆ สำหรับกระบวนการที่จิตในที่สุด ชื่อ ,เขาได้รับเงินบาง ๆชุบทองแดงแผ่นกับไอให้ปิดผลึกไอโอดีน , การผลิตเคลือบซิลเวอร์ไอโอไดด์ light-sensitive บนพื้นผิว จานถูกเปิดเผยในกล้อง ในกระบวนการนี้ด้วย ต้องมีการสัมผัสที่ยาวมากเพื่อสร้างเป็นภาพที่แตกต่างกันแต่ daguerre ทำให้การค้นพบที่สำคัญสุดลูกหูลูกตาเป็นลม " แฝง " ภาพที่สร้างขึ้นโดยการเปิดรับแสงสั้นมาก อาจจะมากกว่า " พัฒนา " เป็นภาพที่มองเห็น เมื่อเห็นภาพเนื้อหาของที่ไม่รู้จัก daguerre กล่าวว่า " ฉันได้ยึด–แสงผมจับเที่ยวบิน ! [ 3 ]

ภาพที่แฝงอยู่ในจิตจานถูกพัฒนาโดย subjecting มันให้ปิดไอปรอทร้อนถึง 75 องศา ทำให้มองเห็นภาพเป็น " คงที่ " ( ทำให้ไม่รู้สึกถึงการเปิดรับเพิ่มเติมเพื่อแสง ) โดยเอาซิลเวอร์ไอโอไดด์ผลกระทบกับความเข้มข้นและอุ่นเกลือน้ำ ต่อมา โซลูชั่นของมีประสิทธิภาพมากขึ้น " ภายใต้ " ( hyposulphite ของโซดาที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นโซเดียมไธโอซัลเฟต ) ถูกนำมาใช้แทน [ 4 ]

จานเป็นผลผลิตที่แน่นอนซ้ำของฉาก ภาพเป็นแนวนอน กลับเป็นภาพในกระจก ถ้ากระจกหรือปริซึมที่ใช้ในระหว่างการกลับหัวเพื่อพลิกภาพ ให้เห็นอย่างระวัง ภาพต้องเป็นจุดที่มุมหนึ่งและดูว่าชิ้นส่วนของกระจกเรียบเหมือนผิวซึ่งแสดงส่วนมืดของภาพที่สะท้อนบางสิ่งบางอย่างที่มืดหรือแสงน้อย . ผิวอาจมีการ tarnishing โดยเปิดรับแสงนาน อากาศ และนุ่มมาก มันอาจจะ marred โดยแรงเสียดทานน้อย ,ดังนั้น จิตก็มักจะเก็บไว้ภายใต้กระจกก่อนที่จะถูกใส่ร้ายเป็นมักทำในฝรั่งเศส ) หรือติดตั้งในเคสขนาดเล็กพับได้เป็นปกติใน UK และเรา )

ดาแกร์โรไทป์มักจะภาพเหมือน ; ภูมิทัศน์มุมมอง rarer และวิชาอื่น ๆที่ผิดปกติคือตอนนี้มากขอหลังจากที่สะสมและขายได้ราคา ที่สูงกว่าบุคคลทั่วไปในเวลาของการเปิดตัว กระบวนการบังคับใช้ เปิดรับนาน 10 นาทีหรือมากกว่าสำหรับแจ๊ด sunlit วิชา ดังนั้นเพลงก็เจ็บปวดไม่ได้ . แซมมวลมอร์สประหลาดใจที่จะเรียนรู้ว่าดาแกร์โรไทป์ของถนนของปารีส ไม่มีผู้คน ม้าหรือยานพาหนะ จนกระทั่งเขาตระหนักว่า เนื่องจากเวลาเปิดรับแสงนานทั้งหมดย้ายวัตถุกลายเป็นมนุษย์ล่องหนภายในไม่กี่ปี การได้รับลดลงไปเพียงไม่กี่วินาที โดยการใช้สารเคมี และเพิ่ม sensitizing " เลนส์ได้เร็วขึ้น " เช่น เพทภาพ เลนส์แรกคำนวณทางคณิตศาสตร์

เลนส์ จิต คือ ฟิล์มโพลารอยด์ของวันของมันผลิตเฉพาะภาพที่อาจจะถูกคัดลอกโดย การใช้กล้องเพื่อถ่ายภาพต้นฉบับ แม้จะมีอุปสรรค์นี้ล้านของดาแกร์โรไทป์ได้ผลิต . ส่วนกระดาษกระบวนการคาโลไทพ์กระบวนการที่นำโดยเฮนรีฟอกซ์ทัลบอตใน 1841 , อนุญาตให้สร้างได้ไม่ จำกัด จำนวนของสำเนา โดยติดต่อพิมพ์ง่าย แต่มันมีข้อเสียของตัวเองเมล็ดของกระดาษปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัดในรูป และ รายละเอียดที่ละเอียดมาก ซึ่งมีจิตไม่ได้การแนะนำของกระบวนการกระจกเปียกเปียกในคริสต์ทศวรรษ 1830 ต้นให้พื้นฐานสำหรับการบวกลบพิมพ์ทำให้กระบวนการไม่อาจมีข้อ จำกัด เหล่านี้แม้ว่าจะเหมือนจิต คือในตอนแรกใช้ผลิตหลอดภาพ ambrotypes บนกระจกและ tintypes บนเหล็กแผ่นเคลือบสีดำแทนที่จะพิมพ์บนกระดาษนี้ชนิดใหม่ของภาพมีมากน้อยราคาแพงกว่าดาแกร์โรไทป์ และพวกเขากำลังง่ายเพื่อดู โดยช่างภาพยังใช้ daguerre 1860 เพียงไม่กี่ขั้นตอน .

เหมือนกันเล็กหรูหรากรณีนิยมใช้ดาแกร์โรไทป์บ้านยังใช้ภาพที่ผลิตโดยในภายหลัง และ ambrotype แตกต่างกันมากและภาพกระบวนการและรูปภาพเดิมในบางครั้งในภายหลังทิ้งเพื่อให้พวกเขาสามารถใช้เพื่อแสดงกระดาษพิมพ์ภาพถ่าย คือตอนนี้ที่พบบ่อยมาก ข้อผิดพลาดสำหรับภาพใด ๆ ในกรณีเช่นนี้จะอธิบายเป็น " จิต " มีอุบัติการณ์ที่แท้จริงมักเป็นภาพบนมากเงินขัดผิว โดยปกติภายใต้กระจกป้องกันถ้าจะดูในขณะที่สว่างจ้าแผ่นกระดาษสีขาวที่จัดขึ้นเพื่อให้เห็นภาพสะท้อนในกระจกเหมือนของพื้นผิวโลหะ , ภาพจิตจะปรากฏเป็นค่อนข้างเป็นลมลบของความมืดและความสว่างพื้นที่กลับแทนปกติบวกประเภทอื่น ๆของภาพถ่ายที่แทบจะไม่เคยขัดโลหะและไม่แสดงลักษณะที่แปลกประหลาดนี้ปรากฏ บวก หรือลบขึ้นอยู่กับแสงและการสะท้อน