“Hello?” she said.“Hello, is this c

“Hello?” she said.

“Hello, is this coworker six forty-five A, Therese Belivet?” the operator’s voice said over clickings and buzzings. “Go ahead.”

“Hello?” she repeated, and barely heard an answer. She dragged the telephone off the table and into the stockroom a few feet away. The wire did not quite reach, and she had to stoop to the floor. “Hello?”

“Hello,” the voice said. “Well--I wanted to thank you for the Christmas card.”

“Oh. Oh, you’re--”

“This is Mrs. Aird,” she said. “Are you the one who sent it? Or not.”

“Yes,” Therese said, rigid with guilt suddenly, as if she had been caught in a crime. She closed her eyes and wrung the telephone, seeing the intelligent, smiling eyes again as she had seen them yesterday. “I’m very sorry if it annoyed you,” Therese said mechanically, in the voice with which she spoke to the customers.

The woman laughed. “This is very funny,” she said casually, and Therese caught the same easy slur in her voice that she had yesterday, loved yesterday, and she smiled herself.

“Is it? Why?”

“You must be the girl in the toy department.”

“Yes.”

“It was extremely nice of you to send me the card,” the woman said politely. Then Therese understood. She had thought it was from a man, some other clerk who had waited on her.

“It was very nice waiting on you,” Therese said.

“Was it? Why?” She might have been mocking Therese. “Well--since it’s Christmas, why don’t we meet for a cup of coffee, at least? Or a drink.”

Therese flinched as the door burst open and a girl came into the room, stood right in front of her. “Yes--I’d like that.”

“When?” the woman asked. “I’m coming into New York tomorrow in the morning. Why don’t we make it for lunch? Do you have any time tomorrow?”

“Of course. I have an hour, from twelve to one,” Therese said, staring at the girl’s feet in front of her splayed in flat moccasins, the back of her heavy ankles and calves in lisle stockings, shifting like an elephant’s legs.

“Shall I meet you downstairs at the Thirty-fourth Street entrance at about twelve?”

“All right. I--” Therese remembered now she went to work at one sharp tomorrow. She had the morning off. She put her arm up to ward off the avalanche of boxes the girl in front of her had pulled down from the shelf. The girl herself teetered back onto her. “Hello?” she shouted over the noise of tumbling boxes.

“I’m sow--ry,” Mrs. Zabriskie said irritatedly, plowing out the door again.

“Hello?” Therese repeated.

The line was dead.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฮัลโหล" เธอกล่าว"สวัสดี เป็นเพื่อนร่วมงานนี้สี่สิบห้าหก Belivet ซานโฮเซ A ? " เสียงของผู้ดำเนินกล่าวว่า clickings และ buzzings "ไปข้างหน้า""ฮัลโหล" เธอซ้ำ และแทบไม่ได้ยินคำตอบ เธอลากโทรศัพท์ ปิดตาราง และ ใน stockroom กี่ฟุตไป สายไม่มากถึง และเธอมีพื้นค้อม "ฮัลโหล"เสียง "สวัสดี กล่าวว่า "ดี - อยากจะขอบคุณสำหรับการ์ดวันคริสต์มาสด้วย""โอ้ โอ้ คุณ —""นี่คือนาง Aird เธอกล่าว "คุณใจผู้ส่งหรือไม่ หรือไม่""ใช่ ซานโฮเซกล่าว แข็ง มีความผิดทันที ถ้าเธอได้รับการติดอยู่ในอาชญากรรม เธอปิดตาเธอ และ wrung โทรศัพท์ เห็นตาอัจฉริยะ ยิ้มอีกครั้งขณะที่เธอได้เห็นพวกเขาเมื่อวานนี้ ว่า "ผมเสียใจมากถ้ามันรำคาญคุณ, " ซานโฮเซกลไก เสียงที่เธอพูดกับลูกค้าผู้หญิงที่หัวเราะ "นี่คือตลกมาก เธอกล่าวว่า ลวก ๆ และซานโฮเซจับ slur ง่ายเหมือนของเธอเสียงที่เธอได้เมื่อวานนี้ รักเมื่อวาน และเธอยิ้มตัวเอง "มันเป็นอย่างไร ทำไม""คุณต้องเป็นหญิงสาวในแผนกของเล่น""ใช่""ดีมากคุณจะส่งบัตร พ่อสุภาพ แล้ว ซานโฮเซเข้าใจ เธอมีความคิดเป็นจากคน พนักงานอื่น ๆ บางคนก็รออยู่เธอ ซานโฮเซกล่าวว่า "เป็นอย่างดีกำลังรอคุณ"ไม่ได้ ทำไม" เธออาจมีการเสียดสีซานโฮเซ "ดี - เนื่องจากเป็นคริสต์มาส ทำไมไม่พบสำหรับกาแฟ น้อย หรือเครื่องดื่ม"ซานโฮเซ flinched เป็นประตูเปิดออกมา และผู้หญิงมาเป็นห้องพัก ยืนอยู่หน้าเธอ "ใช่ - อยากที่""เมื่อ" ผู้หญิงถาม "ฉันกำลังมาในนิวยอร์กในช่วงเช้าวันพรุ่งนี้ ทำไมไม่เราทำให้กลางวัน มีเวลาพรุ่งนี้ไหม""แน่นอน มีชั่วโมง จากไป twelve"ซานโฮเซกล่าวว่า จ้องหญิงสาวเท้าหน้ารองเท้าแบน splayed ในของเธอ หลังเท้าหนักและวัวใน lisle ถุงน่องของเธอ เลื่อนลอยชอบขาของช้าง "ฉันพบกันคุณชั้นล่างทางเข้าถนนสามสิบสี่ที่เกี่ยวกับ twelve""เอาละกัน ผม- "ซานโฮเซจำตอนนี้เธอไปทำงานที่หนึ่งคมวันพรุ่งนี้ เธอมีช่วงเช้าปิด เธอวางแขนขึ้นวอร์ดออกหิมะถล่มกล่องสาวหน้าเธอก็ดึงลงจากหิ้ง Teetered สาวตัวเองกลับไปยังเธอ "ฮัลโหล" เธอตะโกนผ่านเสียงของกล่องไม้ลอย"ฉันเสา - ลี่ นาง Zabriskie กล่าว irritatedly ไถออกจากประตูอีกครั้ง"ฮัลโหล" ซานโฮเซซ้ำบรรทัดได้ตายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"สวัสดีครับ?" เธอกล่าว. "สวัสดีค่ะ, เป็นเพื่อนร่วมงานนี้หกสี่สิบห้า A, Therese Belivet?" เสียงของผู้ประกอบการกล่าวว่าในช่วง clickings และ buzzings "ไปข้างหน้า." "สวัสดีครับ?" เธอซ้ำแล้วซ้ำอีกและแทบจะไม่ได้ยินคำตอบ เธอลากโทรศัพท์ออกจากตารางและเข้าไปในห้องเก็บไม่กี่ฟุตห่าง สายไม่ได้ค่อนข้างเข้าถึงและเธอต้องก้มลงไปกองกับพื้น "สวัสดีครับ?" "สวัสดีครับ" เสียงดังกล่าว "ดี - ผมอยากจะขอขอบคุณสำหรับบัตรอวยพรวันคริสต์มาส." "โอ้ โอ้ you're-- "" นี่คือนาง Aird "เธอกล่าว "คุณเป็นคนหนึ่งที่ส่งมันได้หรือไม่ หรือไม่. "" ใช่ "Therese กล่าวว่าแข็งด้วยความรู้สึกผิดอย่างกระทันหันเช่นถ้าเธอได้รับการติดอยู่ในความผิดทางอาญา เธอปิดตาของเธอและบีบโทรศัพท์อัจฉริยะได้เห็นรอยยิ้มตาอีกครั้งในฐานะที่เธอเคยเห็นพวกเขาเมื่อวานนี้ "ผมเสียใจมากถ้ามันรำคาญคุณ" Therese กล่าวว่ากลไกในเสียงที่เธอพูดกับลูกค้า. หญิงหัวเราะ "นี่เป็นเรื่องตลกมาก" เธอกล่าวลวกและ Therese จับทอดเสียงเดียวกันง่ายในเสียงของเธอว่าเธอมีเมื่อวานนี้ที่รักเมื่อวานนี้และเธอยิ้มกับตัวเอง. "มันเป็น? ทำไม? "" คุณจะต้องเป็นหญิงสาวในแผนกของเล่น. "" ใช่. "" มันเป็นอย่างมากที่ดีของคุณที่จะส่งฉันบัตร "หญิงกล่าวว่าสุภาพ จากนั้น Therese เข้าใจ เธอคิดว่ามันเป็นจากคนบางพนักงานคนอื่น ๆ ที่ต้องรอเธอ. "มันเป็นสิ่งที่ดีมากรอคุณ" Therese กล่าว. "มันเป็น? ทำไม? "เธออาจจะถูกเยาะเย้ย Therese "ดี - เนื่องจากเป็นวันคริสต์มาสทำไมเราไม่พบถ้วยกาแฟอย่างน้อย? หรือเครื่องดื่ม. "Therese สะดุ้งเป็นประตูออกมาเปิดและหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ "ใช่. - I'd เช่นนั้น"? "เมื่อ" ผู้หญิงถาม "ผมเข้ามาในนิวยอร์กในวันพรุ่งนี้ในช่วงเช้า ทำไมเราไม่ทำให้มันสำหรับมื้อกลางวัน? คุณมีในวันพรุ่งนี้เวลาใด? "" แน่นอน ฉันมีชั่วโมง, 12-1 "Therese กล่าวว่าจ้องมองที่เท้าของหญิงสาวในด้านหน้าของกางเธอในรองเท้าหนังนิ่มแบนด้านหลังของข้อเท้าหนักของเธอและน่องในถุงน่องด้ายฝ้ายชนิดหนึ่งขยับเหมือนขาช้าง." ฉันจะตอบสนอง คุณชั้นล่างที่ทางเข้าถนนสามสิบสี่สิบสอง? "" สิทธิทั้งหมด I-- "Therese จำตอนนี้เธอไปทำงานที่หนึ่งที่คมชัดในวันพรุ่งนี้ เธอมีตอนเช้าออก เธอทำให้เธอแขนขึ้นเพื่อป้องกันการพังทลายของกล่องหญิงสาวในด้านหน้าของเธอได้ดึงลงมาจากชั้นที่ หญิงสาวที่ตัวเองโซเซกลับไปยังเธอ "สวัสดีค่ะ" เธอตะโกนเสียงมากกว่าไม้ลอยช่อง. "ฉันหว่าน - Ry". นาง Zabriskie กล่าว irritatedly ไถออกไปที่ประตูอีกครั้ง. "ฮัลโหล" Therese ซ้ำบรรทัดตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฮัลโหล " เธอกล่าวว่า .

" สวัสดีครับ ผู้ร่วมงานนี้หก สี่สิบห้า , เธเรเซ belivet ? " เสียงของผู้ประกอบการและ clickings กล่าวผ่าน buzzings . " ไปเถอะ "

" สวัสดี " เธอย้ำ และแทบไม่ได้ยินคำตอบ เธอดึงโทรศัพท์ออกจากตารางและเป็นห้องเก็บของไปไม่กี่ฟุต ลวดที่ทำไม่ถึง และเธอต้องก้มลงกับพื้น " ฮัลโหล "

" สวัสดี " เสียงกล่าวว่า" เอ่อ . . . ฉันต้องการที่จะขอขอบคุณสำหรับการ์ดคริสต์มาส "

" โอ้ โอ้ คุณ . . . . . "

" นี่ คุณนายแอท " เธอกล่าว " คุณเป็นคนหนึ่งที่ส่งมา หรือไม่ "

" ใช่ " เธอเรสกล่าวว่า แข็ง กับความผิดทันที ราวกับว่าเธอเคยถูกจับในคดีอาชญากรรม เธอปิดตาของเธอและบีบโทรศัพท์ , เห็นฉลาด , ตายิ้มอีกครั้งเมื่อเธอได้เห็นเมื่อวานนี้" ผมต้องขอโทษถ้ามันทำให้คุณรำคาญ " เธเรเซ กล่าวว่า กลไก ในเสียงที่เธอพูดกับลูกค้า

ผู้หญิงหัวเราะ " อันนี้ตลกมาก " เธอพูดเรียบๆ และจับการติดโรคง่าย Therese เดียวกันในเสียงของเธอ ว่าเธอมีรัก เมื่อวาน และเมื่อวานเธอก็ยิ้มให้ตัวเอง

" มันคือ ? ทำไม ? "

" คุณต้องเป็นผู้หญิงในแผนกของเล่น "

"

" ครับ" มันเป็นสิ่งที่ดีคุณสามารถส่งการ์ด " หญิงกล่าวอย่างสุภาพ แล้วเธอเรส ครับ เธอต้องคิดว่ามันมาจากผู้ชาย บางอื่น ๆ พนักงานที่มีรอคอยเธอ

" มันสวยรอคุณ " เธอเรสพูด

" ครับ ทำไม ? " เธออาจจะถูกเยาะเย้ย Therese . " เออ . . . เพราะมันเป็นคริสต์มาส ทำไมเราไม่เจอกัน สำหรับกาแฟ อย่างน้อย ? "

หรือดื่มเธเรเซถอยหลังเมื่อประตูเปิดกว้างและหญิงสาวเข้ามาในห้อง ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ " ใช่ . . . ฉันชอบ "

" เมื่อ " ผู้หญิงคนนั้นถาม " ผมจะไปนิวยอร์คพรุ่งนี้ตอนเช้า ทำไมเราไม่ทำให้มันสำหรับมื้อกลางวัน ? พรุ่งนี้คุณพอมีเวลาว่างมั้ย ? "

" แน่นอน ฉันมีหนึ่งชั่วโมง จาก 12 , " เธเรเซ กล่าวจ้องผู้หญิงตรงหน้าเธอ splayed เท้าในรองเท้าหนังนิ่มเรียบ หลังข้อเท้าหนักของเธอ และน่องในถุงน่องลีลขยับเหมือนขาช้าง .

" ผมจะพบคุณข้างล่างที่ 30 ถนนที่สี่ทางเข้าประมาณสิบสอง ? "

" ก็ได้ ฉัน . . . " เธอเรส จำได้ว่าตอนนี้เธอไปทำงานในหนึ่งคมพรุ่งนี้ เธอมีช่วงเช้าเธอวางแขนเธอขึ้น เพื่อขจัดการพังทลายของกล่อง ผู้หญิงตรงหน้าเธอได้ดึงลงจากหิ้ง หญิงสาวที่ตัวเอง teetered ด้านหลังของเธอ " ฮัลโหล " เธอตะโกนผ่านเสียงไม้ลอยกล่อง

" ฉันหว่าน -- " , " นางกล่าวอย่างหงุดหงิด ไถ ซาบริสกี้ , ออกประตูอีก

" สวัสดี " เธอเรส ซ้ำ



เส้นตาย