People with type 2 diabetes mellitu

People with type 2 diabetes mellitus (T2D) have an increased mortality and morbidity compared to the general population. T2D is characterised by several metabolic defects including impaired insulin secretion and action, causing chronic hyperglycaemia (high glucose levels in the blood). Chronic hyperglycaemia is strongly associated with increased risk of kidney, eye, and nerve complications (microvascular complications) as well as increased risk of stroke, heart disease, and amputations (macrovascular complications). Epidemiological studies suggest that reducing blood glucose in people with T2D may reduce the risk of death and morbidity. However, such studies do not represent a reliable methodology to assess the effects of interventions because of the inherent risk of imbalances (which may be hidden and therefore uncorrectable) between groups, other than those resulting from the interventions. It is still not clear whether targeting more intensive glycaemic control is better than conventional glycaemic control in terms of clinical outcomes based on evidence from randomised clinical trials (RCTs).

In this updated Cochrane systematic review, we identified 28 RCTs comparing intensive glycaemic control versus conventional glycaemic control in participants with T2D. A total of 18,717 participants randomised to intensive glycaemic control and 16,195 to conventional glycaemic control were included in the analyses. The trials were primarily conducted in Europe and Northern America. The mean duration of the intervention period varied from three days to 12.5 years. Only two trials were considered to have low risk of bias; we may, therefore, have evaluated RCTs with high risk of overestimating beneficial effects and underestimating harmful effects.

Our analyses did not show any statistically significant reduction in either death from any cause or death from heart disease when targeting intensive glycaemic control compared with conventional control. Intensive glycaemic control seemed to reduce the risk of non-fatal myocardial infarction, amputation of a lower extremity, and microvascular complications while increasing the risk of severe adverse events and hypoglycaemia. Targeting intensive glycaemic control did not appear to change the risk of non-fatal stroke, cardiac revascularization (a procedure to reconstruct damaged heart blood vessels), and peripheral revascularization. Health-related quality of life did not differ significantly when comparing targeting intensive with conventional glycaemic control.

- See more at: http://summaries.cochrane.org/CD008143/ENDOC_targeting-intensive-glycaemic-control-versus-targeting-conventional-glycaemic-control-for-people-with-type-2-diabetes-mellitus#sthash.Znx6RNxt.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนที่ มีเบาหวานชนิดที่ 2 (T2D) มีการตายเพิ่มขึ้นและ morbidity เมื่อเทียบกับประชากรทั่วไป T2D คือดำเนิน โดยหลายเผาผลาญลดอินซูลินหลั่งและการดำเนินการ ข้อบกพร่องสาเหตุเรื้อรัง hyperglycaemia (ระดับน้ำตาลสูงในเลือด) Hyperglycaemia เรื้อรังเป็นขอเกี่ยวข้องกับไต ตา และภาวะแทรกซ้อนที่เส้นประสาท (ภาวะแทรกซ้อน microvascular) เสี่ยงเป็นเสี่ยง ของโรคหลอดเลือดสมอง โรคหัวใจ amputations (macrovascular ภาวะแทรกซ้อน) ความแนะนำว่า ลดน้ำตาลในเลือดในคนที่มี T2D อาจลดความเสี่ยงของการตายและ morbidity อย่างไรก็ตาม การศึกษาดังกล่าวได้แสดงถึงวิธีที่เชื่อถือได้ในการประเมินผลของงานวิจัยเนื่องจากความเสี่ยงโดยธรรมชาติสมดุล (ซึ่งอาจจะถูกซ่อน และซึ่งไม่สามารถแก้ไขดังนั้น) ระหว่างกลุ่ม ใช่เกิดจากมาตรการ ก็คือยังไม่ชัดเจนว่ากำหนดเป้าหมายเพิ่มเติมเร่งรัดควบคุม glycaemic ดีกว่าควบคุม glycaemic ทั่วไปในตามหลักฐานจากการทดลองทางคลินิก randomised (RCTs) ผลทางคลินิกในการปรับปรุงขั้นระบบตรวจทานนี้ เราระบุ RCTs 28 เปรียบเทียบควบคุม glycaemic เร่งรัดและควบคุม glycaemic ธรรมดาร่วมกับ T2D จำนวนผู้เข้าร่วม 18,717 randomised ควบคุม glycaemic เร่งรัดและ 16,195 เพื่อควบคุม glycaemic ธรรมดารวมอยู่ในการวิเคราะห์ ทดลองได้ดำเนินการหลักในยุโรปและอเมริกาเหนือ ระยะเวลาเฉลี่ยของการแทรกแซงที่แตกต่างจากสามวันถึง 12.5 ปี ทดลองเพียงสองได้ถือว่ามีความโน้มเอียง ความเสี่ยงต่ำ เราอาจ ดังนั้น มีประเมิน RCTs มีความเสี่ยงสูงของ overestimating ผลประโยชน์ และผลเสียจากเราวิเคราะห์ของเราไม่ได้แสดงการลดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการตายจากสาเหตุใด ๆ หรือเสียชีวิตจากโรคหัวใจเมื่อควบคุม glycaemic เร่งรัดกำหนดเป้าหมายเทียบกับควบคุมทั่วไป ควบคุม glycaemic เข้มข้นดูเหมือนจะ ลดความเสี่ยงของภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายไม่ร้ายแรง amputation เป็นส่วนปลาย และภาวะแทรกซ้อน microvascular ในขณะที่เพิ่มความเสี่ยงของเหตุการณ์รุนแรงและ hypoglycaemia ไม่ปรากฏควบคุม glycaemic เร่งรัดการกำหนดเป้าหมายการ เปลี่ยนแปลงความเสี่ยงของโรคหลอดเลือดสมองที่ไม่ร้ายแรง หัวใจ revascularization (กระบวนการสร้างหลอดเลือดหัวใจเสียหาย), และอุปกรณ์ต่อพ่วง revascularization สุขภาพคุณภาพชีวิตไม่ได้แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบการกำหนดเป้าหมายเร่งรัดควบคุม glycaemic ธรรมดา-ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://summaries.cochrane.org/CD008143/ENDOC_targeting-intensive-glycaemic-control-versus-targeting-conventional-glycaemic-control-for-people-with-type-2-diabetes-mellitus#sthash.Znx6RNxt.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนเป็นเบาหวานประเภทที่ 2 ( t2d ) มีการเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับประชากรทั่วไป t2d เป็นภาวะบกพร่องหลายประการรวมทั้งการหลั่งอินซูลินการเผาผลาญอาหารและการกระทำที่บกพร่อง ก่อให้เกิด hyperglycaemia เรื้อรัง ( ระดับกลูโคสในเลือดสูง ) hyperglycaemia เรื้อรังจะเกี่ยวข้องอย่างมากกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ ไต ตาและเส้นประสาท ( เกิดภาวะแทรกซ้อน ) รวมทั้งเพิ่มความเสี่ยงของโรคหลอดเลือดสมอง , โรคหัวใจ , และเนื้อตาย ( ภาวะแทรกซ้อน macrovascular ) ระบาดวิทยาการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการลดระดับน้ำตาลในเลือด ในผู้ที่มี t2d อาจลดความเสี่ยงของการตายและความเจ็บป่วย อย่างไรก็ตามการศึกษาดังกล่าวไม่ได้แสดงวิธีการที่เชื่อถือได้เพื่อศึกษาผลของการแทรกแซง เพราะความเสี่ยงโดยธรรมชาติของความไม่สมดุล ( ซึ่งอาจจะซ่อนอยู่ และดังนั้นจึง uncorrectable ) ระหว่างกลุ่มอื่นๆที่เกิดจากการแทรกแซง .มันยังไม่ชัดเจนว่าเป้าหมายควบคุมไกลซีมิกเข้มข้นมากขึ้นกว่าการควบคุมไกลซีมิกปกติในแง่ของผลทางคลินิกตามหลักฐานจากรายงานการทดลองทางคลินิก ( RCTs )

ในการปรับปรุง Cochrane การทบทวนอย่างเป็นระบบ เราระบุ RCTs เปรียบเทียบการควบคุมเข้ม 28 ไกลซีมิกเมื่อเทียบกับการควบคุมปกติในผู้ที่มีไกลซีมิก t2d รวม 18