The United States Centers for Disea

The United States Centers for Disease Control and Prevention advocate annual influenza immunisation for all healthcare workers in contact with vulnerable patients.1 The health departments in the United Kingdom, however, advise immunising only people with risk factors.2 Little evidence exists to support or refute a policy of immunisation for such healthcare workers, and, although influenza outbreaks have been documented, epidemiological data concerning influenza in healthcare workers are lacking. We aimed principally to determine the incidence of influenza in a cohort of healthcare workers. As prevention of cross infection is one of the main arguments in favour of immunisation of healthcare workers, we also estimated the proportion of asymptomatic infection by linking recall of illness with serological results.

Subjects, methods, and results
The study population consisted of all 970 healthcare workers at four acute hospitals in Glasgow who had serum stored for a routine post-vaccination test for antibody to hepatitis B between 1 February and 26 October 1993. This group was likely to be representative of healthcare workers in contact with patients as internal audits have shown that over 80% of targeted staff complete the hepatitis B vaccination programme. After the influenza epidemic (late October 1993 to end of January 1994) we invited these healthcare workers to provide a further blood sample and complete a questionnaire on their history of influenza and respiratory infection between the end of October 1993 and 1 February 1994. In all, 163 subjects were excluded as they had resigned or were on long term sick leave or maternity leave. Of the remaining 807 subjects, 602 (75%) agreed to enter the study and provided the blood sample during six weeks beginning 1 February 1994.

Analysis of the 602 subjects showed that their age, sex, and occupation were consistent with those of staff offered hepatitis B vaccination, and over 90% of the subjects had regular contact with patients. Further exclusions from analysis were due to influenza vaccination (20 subjects), insufficient serum (25), and inability to trace first serum sample (39).

We matched the remaining 518 samples with baseline stored serum samples and tested for antibodies to influenza A and B by single radial haemolysis using the method of the National Institute for Biological Standards and Control, with antigens derived from the 1993–4 season. This test is known to compare favourably with the standard haemagglutination inhibition test3; a 50% increase in reactivity between two samples is diagnostic of infection. Questionnaire responses and serological findings were analysed with the χ2 test.

Overall, 120 samples (23.2% (95% confidence interval 19.6% to 26.8%)) had a significant rise in titre due to influenza. Type A influenza occurred in 107 samples (20.7% (17.2% to 24.2%)) and type B in 18 samples (3.5% (1.4% to 5.1%)), with both type A and type B occurring in five samples (1.0%). No significant associations were found between serological result and age, sex, occupation, or hospital site.

Table 1 shows the serological results correlated with questionnaire recall. Only 49/161 (30%) subjects recalling influenza had positive serological results, implying a high rate of self misdiagnosis. Of the 120 subjects with a seropositive result, 71 (59%) could not recall influenza and 32 (28%) could not recall any respiratory infection. Recall of sick leave owing to influenza (P = 0.0005, relative risk of seropositivity 1.91) and a doctor-diagnosis of influenza (P = 0.0009, 1.97) had the strongest associations with a positive serological result. In all, 42/518 (8%) subjects both had a seropositive result and recalled sick leave owing to influenza (median duration four days); this approximately represents the time lost from work that potentially could have been prevented by vaccination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศูนย์สหรัฐอเมริกาสำหรับการป้องกันและควบคุมโรคสนับสนุน immunisation ไข้หวัดใหญ่ประจำปีสำหรับทุกคนที่ดูแลสุขภาพกับเสี่ยง patients.1 แผนกสุขภาพในสหราชอาณาจักร อย่างไรก็ตาม คำแนะนำเฉพาะคนที่ มีความเสี่ยง factors.2 immunising หลักฐานน้อยอยู่เพื่อสนับสนุน หรือโต้นโยบาย immunisation สำหรับผู้ปฏิบัติงานเช่นสุขภาพ และ แม้ว่าการแพร่ระบาดไข้หวัดใหญ่มีการจัดทำเอกสาร ข้อมูลความเกี่ยวข้องกับไข้หวัดใหญ่ในคนสุขภาพไม่มี เรามุ่งเน้นหลักการพิจารณาอุบัติการณ์ของไข้หวัดใหญ่ใน cohort ของผู้ปฏิบัติงานด้านการดูแลสุขภาพ เป็นการป้องกันการติดเชื้อข้ามอาร์กิวเมนต์หลักลง immunisation สุขภาพผู้ปฏิบัติงานอย่างใดอย่างหนึ่ง เราประเมินสัดส่วนของการติดเชื้อที่แสดงอาการ โดยการเจ็บป่วยมีผลสภาวะการเรียกคืนการเชื่อมโยงด้วยเรื่อง วิธีการ และผลลัพธ์ประชากรที่ศึกษาประกอบด้วยทั้งหมด 970 สุขภาพผู้ปฏิบัติงานที่โรงเฉียบพลันในกลาสโกว์ที่มีซีรั่มที่เก็บไว้สำหรับการทดสอบวัคซีนหลังประจำสำหรับแอนติบอดีให้โรคระหว่าง 1 กุมภาพันธ์และ 26 1993 ตุลาคม กลุ่มนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นตัวแทนของผู้ปฏิบัติงานสุขภาพกับผู้ป่วยตรวจสอบภายในได้แสดงให้เห็นว่า กว่า 80% ของเป้าหมายดำเนินโครงการฉีดวัคซีนตับอักเสบบี หลังจากไข้หวัดใหญ่ระบาด (ปลาย 1993 ตุลาคมจบของ 1994 มกราคม) เรารับแรงงานเหล่านี้แพทย์จะให้ตัวอย่างเลือดเพิ่มเติม และกรอกแบบสอบถามเกี่ยวกับประวัติของไข้หวัดและติดเชื้อทางเดินหายใจระหว่างปลาย 1993 ตุลาคมและ 1 1994 กุมภาพันธ์ ในทั้งหมด เรื่อง 163 ได้ยกเว้นว่าพวกเขาได้ลาออกจากตำแหน่ง หรือถูกลาคลอดหรือลาป่วยระยะยาว ของหัวข้อที่เหลือ 807, 602 (75%) ตกลงที่จะป้อนการศึกษา และให้ตัวอย่างเลือดในช่วงหกสัปดาห์เริ่ม 1 1994 กุมภาพันธ์เรื่อง 602 การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่า ตนอายุ เพศ และการประกอบอาชีพได้สอดคล้องกับพนักงานที่ให้บริการฉีดวัคซีนตับอักเสบบี และกว่า 90% ของเรื่องที่มาติดต่อเป็นประจำกับผู้ป่วย Exclusions เพิ่มเติมจากการวิเคราะห์ได้เนื่องจากวัคซีนไข้หวัดใหญ่ (20 เรื่อง), เซรั่มพอ (25), และไม่สามารถติดตามแรก (39) ตัวอย่างซีรั่มเราจับคู่ตัวอย่างที่เหลือ 518 ด้วยพื้นฐานที่เก็บตัวอย่างซีรั่ม และทดสอบสำหรับแอนตี้กับไข้หวัด A และ B โดย haemolysis รัศมีเดียวด้วยวิธีการ สถาบันมาตรฐานทางชีวภาพและการควบคุม antigens มาจากฤดูกาล 1993-4 การทดสอบนี้เรียกว่าการเปรียบเทียบ favourably กับ test3 ยับยั้ง haemagglutination มาตรฐาน การเพิ่มขึ้น 50% ในการเกิดปฏิกิริยาระหว่างตัวอย่างที่สองคือวินิจฉัยติดเชื้อ ตอบแบบสอบถามและค้นพบสภาวะมี analysed กับ χ2โดยรวม 120 ตัวอย่าง (23.2% (ช่วง 19.6% 26.8 %))มี titre จากไข้หวัดใหญ่ขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเชื่อมั่น 95% ไข้หวัดใหญ่เกิดขึ้นในตัวอย่าง 107 ชนิด (20.7% (หา 17.2% 24.2 %)) และชนิด B ในตัวอย่างที่ 18 (3.5% (1.4% 5.1%) มีทั้งแบบชนิด และชนิด B เกิดขึ้นในตัวอย่าง 5 (1.0%) พบไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างผลสภาวะและไซต์อายุ เพศ อาชีพ หรือโรงพยาบาลตารางที่ 1 แสดงผลสภาวะ correlated กับแบบสอบถามเรียกคืน เรื่อง (30%) เพียง 49/161 เรียกไข้หวัดใหญ่ได้ผลสภาวะบวก หน้าที่ตนเอง misdiagnosis อัตราสูง เรื่อง 120 กับผล seropositive, 71 (59%) ไม่สามารถเรียกคืนไข้หวัดใหญ่ และ 32 (28%) ไม่สามารถเรียกคืนการติดเชื้อทางเดินหายใจ เรียกคืนของลาป่วยเพราะไข้หวัดใหญ่ (P = 0.0005 ความเสี่ยงสัมพัทธ์ของ seropositivity 1.91) และแพทย์วินิจฉัยของไข้หวัดใหญ่ (P = 0.0009, 1.97) มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่ง ด้วยสภาวะผลบวก ทั้งหมด 42/518 (8%) เรื่องมีผล seropositive และยกเลิกการลาป่วย เพราะไข้หวัดใหญ่ (มัธยฐานช่วงเวลาสี่วัน) ประมาณนี้แสดงเวลาที่สูญเสียจากการทำงานที่อาจไม่ได้ถูกป้องกัน โดยฉีดวัคซีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สหรัฐอเมริกาศูนย์ควบคุมโรคและการป้องกันการฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่สนับสนุนประจำปีสำหรับบุคลากรทางการแพทย์ในการติดต่อกับ patients.1 ความเสี่ยงที่หน่วยงานด้านสุขภาพในสหราชอาณาจักร แต่แนะนำให้วัคซีนแก่คนเท่านั้นที่มีหลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ ความเสี่ยง factors.2 ที่มีอยู่เพื่อสนับสนุนหรือหักล้าง นโยบายของการสร้างภูมิคุ้มกันสำหรับบุคลากรทางการแพทย์ดังกล่าวและถึงแม้ว่าการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ได้รับเอกสารข้อมูลทางระบาดวิทยาที่เกี่ยวข้องกับโรคไข้หวัดใหญ่ในบุคลากรทางการแพทย์จะขาด เรามีวัตถุประสงค์หลักเพื่อตรวจสอบอุบัติการณ์ของโรคไข้หวัดใหญ่ในหมู่ของคนงานดูแลสุขภาพ ขณะที่การป้องกันการติดเชื้อข้ามเป็นหนึ่งในข้อโต้แย้งหลักในการสนับสนุนการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคของบุคลากรทางการแพทย์เรายังคาดสัดส่วนของการติดเชื้อที่ไม่มีอาการโดยการเชื่อมโยงการเรียกคืนของการเจ็บป่วยที่มีผลทางภูมิคุ้มกัน. วิชาวิธีการและส่งผลให้ประชากรที่ศึกษาประกอบด้วยทั้งหมด 970 การดูแลสุขภาพ คนงานในโรงพยาบาลสี่เฉียบพลันในกลาสโกว์ซีรั่มที่ได้เก็บไว้สำหรับการทดสอบหลังการฉีดวัคซีนประจำสำหรับแอนติบอดีไวรัสตับอักเสบบีระหว่างวันที่ 1 เดือนกุมภาพันธ์และเดือนตุลาคม 1993 26 กลุ่มนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นตัวแทนของบุคลากรทางการแพทย์ในการติดต่อกับผู้ป่วยที่เป็นการตรวจสอบภายในได้แสดงให้เห็น ว่ากว่า 80% ของพนักงานที่มีการกำหนดเป้าหมายเสร็จสมบูรณ์โปรแกรมการฉีดวัคซีนตับอักเสบบี หลังจากการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ (ปลายเดือนตุลาคม 1993 ที่จะสิ้นสุดเดือนมกราคม 1994) เราได้เชิญบุคลากรทางการแพทย์เหล่านี้เพื่อให้ตัวอย่างเลือดต่อไปและกรอกแบบสอบถามเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของพวกเขาของโรคไข้หวัดใหญ่และการติดเชื้อทางเดินหายใจระหว่างสิ้นเดือนตุลาคมปี 1993 และปี 1994 1 กุมภาพันธ์ในทุก 163 วิชาที่ได้รับการยกเว้นตามที่พวกเขาได้ลาออกหรืออยู่ในลาป่วยในระยะยาวหรือการลาคลอด ส่วนที่เหลืออีก 807 อาสาสมัคร 602 (75%) ตกลงที่จะเข้าสู่การศึกษาและให้ตัวอย่างเลือดในช่วงหกสัปดาห์เริ่มต้นเดือนกุมภาพันธ์ 1994 1 การวิเคราะห์ของ 602 อาสาสมัครพบว่าอายุของพวกเขามีเพศสัมพันธ์และการประกอบอาชีพมีความสอดคล้องกับบรรดาพนักงานที่นำเสนอ การฉีดวัคซีนไวรัสตับอักเสบ B และกว่า 90% ของวิชาที่มีการติดต่อกับผู้ป่วย ยกเว้นนอกจากนี้จากการวิเคราะห์ได้เนื่องจากการฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ (20 เรื่อง), เซรั่มไม่เพียงพอ (25) และไม่สามารถที่จะติดตามตัวอย่างซีรั่มครั้งแรก (39). เราจับคู่ส่วนที่เหลืออีก 518 ตัวอย่างที่มีพื้นฐานการจัดเก็บตัวอย่างซีรั่มและทดสอบแอนติบอดีไข้หวัดใหญ่ A และ B โดยเม็ดเลือดแตกรัศมีเดียวโดยใช้วิธีการสถาบันแห่งชาติเพื่อมาตรฐานทางชีวภาพและการควบคุมที่มีแอนติเจนที่ได้มาจากฤดูกาล 1993-4 การทดสอบนี้เป็นที่รู้จักกันเพื่อเปรียบเทียบในเกณฑ์ดีกับการยับยั้ง haemagglutination มาตรฐาน test3; เพิ่มขึ้น 50% ในการเกิดปฏิกิริยาระหว่างสองกลุ่มตัวอย่างคือการวินิจฉัยของการติดเชื้อ การตอบสนองของแบบสอบถามและผลการวิจัยทางภูมิคุ้มกันที่ได้มาวิเคราะห์กับการทดสอบχ2ได้. โดยรวม 120 ตัวอย่าง (23.2% (95% confidence interval 19.6% เป็น 26.8%)) มีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการ titre ไข้หวัดใหญ่ Type A ไข้หวัดใหญ่ที่เกิดขึ้นใน 107 ตัวอย่าง (20.7% (17.2% เป็น 24.2%)) และชนิด B ใน 18 ตัวอย่าง (3.5% (1.4% ถึง 5.1%)) ที่มีทั้งชนิด A และ B ประเภทที่เกิดขึ้นในห้าตัวอย่าง (1.0% ) ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างผลทางภูมิคุ้มกันและอายุเพศอาชีพหรือเว็บไซต์ของโรงพยาบาล. ตารางที่ 1 แสดงผลทางภูมิคุ้มกันมีความสัมพันธ์กับการเรียกคืนแบบสอบถาม เฉพาะ 49/161 (30%) นึกถึงเรื่องไข้หวัดใหญ่ที่มีผลทางภูมิคุ้มกันบวกหมายความอัตราที่สูงของตัวเองวินิจฉัย 120 วิชาที่มีผลติดเชื้อ, 71 (59%) จำไม่ได้ว่าไข้หวัดใหญ่และ 32 (28%) จำไม่ได้ว่าการติดเชื้อใด ๆ ทางเดินหายใจ การเรียกคืนของการลาป่วยเนื่องจากไข้หวัดใหญ่ (P = 0.0005 ความเสี่ยงสัมพัทธ์ของ seropositivity 1.91) และแพทย์วินิจฉัยของโรคไข้หวัดใหญ่ (P = 0.0009, 1.97) มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับผลบวกทางภูมิคุ้มกัน ในทุก 42/518 (8%) วิชาทั้งสองมีผลติดเชื้อและจำได้ลาป่วยเนื่องจากไข้หวัดใหญ่ (ระยะเวลาเฉลี่ยสี่วัน); นี้แสดงให้เห็นถึงประมาณเวลาที่หายไปจากการทำงานที่อาจจะได้รับการป้องกันโดยการฉีดวัคซีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สหรัฐอเมริกาศูนย์ควบคุมโรคและการป้องกันไข้หวัดใหญ่ประจำปีผู้สนับสนุนทั่วโลกสำหรับพนักงานทั้งหมดในการติดต่อกับผู้ป่วยเสี่ยง 1 สุขภาพแผนกใน สหราชอาณาจักร อย่างไรก็ตาม แนะนำให้ immunising เฉพาะผู้ที่มีปัจจัยเสี่ยง จากหลักฐานที่มีอยู่เพื่อสนับสนุนหรือหักล้างเล็กๆ 2 นโยบายของคน เช่น แรงงาน สุขภาพและแม้ว่าการระบาดไข้หวัดใหญ่ได้รับเอกสารข้อมูลทางระบาดวิทยาเกี่ยวกับไข้หวัดใหญ่ในคน แพทย์ก็ขาด เรา มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อหาอุบัติการณ์ของไข้หวัดใหญ่ในการติดตามของพนักงาน . การป้องกันการติดเชื้อข้ามเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักในความโปรดปรานของคนแรงงานด้านสุขภาพนอกจากนี้เราคาดว่าสัดส่วนของเชื้อโรค โดยการเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ของการเรียกคืนระบบ


วิชา วิธีการ และผลการศึกษา จำนวนทั้งหมด 970 พนักงานที่สี่เฉียบพลันโรงพยาบาลในกลาสโกว์ที่เซรั่มรักษารูทีหลังฉีดวัคซีนไวรัสตับอักเสบบี ตรวจ ( ระหว่างวันที่ 1 กุมภาพันธ์ และวันที่ 26 ตุลาคม 2536กลุ่มนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นตัวแทนของคนงานในการติดต่อกับผู้ป่วย เช่น การตรวจสอบภายในพบว่า กว่า 80% ของเป้าหมาย เจ้าหน้าที่ให้วัคซีนตับอักเสบบี )หลังจากการระบาดของไข้หวัดใหญ่ ( ปลายเดือนตุลาคม 2536 ถึงสิ้นเดือนมกราคม 1994 ) เราเชิญพนักงานเหล่านี้เพื่อให้ตัวอย่างเลือดเพิ่มเติมและสมบูรณ์ ได้แก่ ประวัติความเป็นมาของไข้หวัดใหญ่และการติดเชื้อทางเดินหายใจระหว่างปลายเดือนตุลาคม 2536 และวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 1994 ทั้งหมด 163 จำนวนรวมเป็นพวกเขาลาออกหรืออยู่ระยะยาว หรือลาป่วยลาคลอดบุตรที่เหลือตอนนี้วิชา 602 ( 75% ) ตกลงที่จะเข้าศึกษา และให้ตัวอย่างเลือดในช่วง 6 สัปดาห์เริ่ม 1 กุมภาพันธ์ 1994

การวิเคราะห์ 602 คน พบว่า อายุ เพศ และอาชีพ ที่สอดคล้องกับบรรดาพนักงานที่เสนอ ไวรัสตับอักเสบบี วัคซีน และกว่า 90% ของจำนวนมี การติดต่อกับผู้ป่วยส่วนขยายเพิ่มเติมจากการวิเคราะห์ได้เนื่องจากวัคซีนไข้หวัดใหญ่ ( 20 คน ) , เซรั่มไม่เพียงพอ ( 25 ) , และไม่สามารถติดตามตัวอย่างแรก เซรั่ม ( 39 ) .

เราตรงกันอีก 518 ตัวอย่าง ด้วยพื้นฐานที่เก็บตัวอย่างซีรั่มและทดสอบแอนติบอดีไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และ B โดย haemolysis รัศมีเดียวโดยใช้วิธีของสถาบัน มาตรฐานทางชีวภาพและควบคุมแห่งชาติกับแอนติเจนที่ได้จาก 1993 – 4 ฤดูกาล การทดสอบนี้เป็นที่รู้จักดีเมื่อเทียบกับมาตรฐาน haemagglutination ยับยั้ง test2 ; เพิ่มขึ้น 50% ในการเกิดปฏิกิริยาระหว่างสองตัวอย่างคือ การวินิจฉัยการติดเชื้อ ตอบแบบสอบถาม และวิเคราะห์ผลข้อมูลด้วยχ 2 ทดสอบ

โดยรวม 120 คน ( 23.2 % ( ช่วงความเชื่อมั่น 95% 19.6 ร้อยละ 268 % ) มีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน titre เนื่องจากไข้หวัดใหญ่ ประเภทของไข้หวัดใหญ่ที่เกิดขึ้นใน 107 คน ( ร้อยละ 17.2 % สูง 24.2 % ) และชนิด B ใน 18 คน ( ร้อยละ 3.5 ( 1.4% ถึง 5.1% ) ) มีทั้งชนิด A และ B ประเภทที่เกิดขึ้นใน 5 ตัวอย่าง ( 1.0% ) ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างผลและพบว่าทาง อายุ เพศ อาชีพ หรือโรงพยาบาล

เว็บไซต์ตารางที่ 1 แสดงผลการศึกษามีความสัมพันธ์กับการเรียกคืน แบบสอบถาม เพียง 49 / 161 ( 30% ) วิชาเรียกไข้หวัดใหญ่ได้ผลทางบวก หมายถึงอัตราที่สูงของการวินิจฉัยผิดตนเอง ของ 120 คนด้วยผล ) , 71 ( 59% ) อาจไม่เรียกว่าไข้หวัดใหญ่และ 32 ( 28% ) ไม่สามารถเรียกคืนใด ๆการติดเชื้อทางเดินหายใจ . การเรียกคืนการลาป่วยเนื่องจากมีอิทธิพล ( P = 0.0005 ,ความเสี่ยงสัมพัทธ์ของ seropositivity 1.91 ) และหมอวินิจฉัยโรคไข้หวัดใหญ่ ( p = 0.015 , 1.97 ) มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับบวกผลผล ทั้งหมด 42 / 518 ( 8% ) วิชาทั้งสองได้ผล ) และเรียกคืนการลาป่วยเนื่องจากไข้หวัดใหญ่ ( ระยะเวลา 4 วัน )ประมาณแสดงเวลาที่สูญเสียไป จากงานที่อาจจะถูกป้องกันโดยการฉีดวัคซีน