Will showed a complex expression to

Will showed a complex expression towards those words said simultaneously. Although he was praised, it was an indescribably subtle evaluation for women to think of a man as “a good person.”

“P-Please stop talking about me… I only wanted to ask you for a full explanation of your reasoning…”

“… Reasoning?”

With no more than a subtle expression while he scratched his cheeks, Will continued to talk. However, Hajime’s eyebrows twitched in reaction to Will’s words.

“That’s right. About Aiko-dono, who was probably left with ill-feelings and about why the boy called Shimizu was killed… The reason for your actions.”

“…Didn’t I explain it already? He was an enemy…”

“That’s the reason you “killed” him and not the reason why you “can’t save” him, right? After all, he had already received a mortal wound at that time, and he would be dead in a few minutes if you just left him… There should be a reason as to why you purposely killed him, right?”

“… You unexpectedly observed the situation rather well.”

What Will pointed out hit the bullseye. He was a classmate, so the impact when Hajime killed him while Aiko pleaded for help was too strong. Thus, the fact that it wasn’t necessary for Hajime to kill him was well hidden. Will, who noticed that fact, could be said to carry the “eyes” of a noble. Hajime’s tone carried admiration towards Will who wasn’t deceived.

Even Shia, who had her face out the window to enjoy the wind said, “Now that you mentioned it, I also noticed that,” and she turned to look at Hajime, who was driving, with a knowing look. Hajime hesitated a little on how to answer the question, but Yue answered them before he could say anything.

“… Hajime is a tsundere.”
“…”
“””Tsundere?”””

Maybe because Yue hit the nail on the head, Hajime kept a poker face and continued his silence. The other members could only parrot her.

“… Repaying Aiko? In other words, you were just worried about her?”
“… That’s just a coincidence.”

From how Hajime curtly answered and looked the other way, it seemed like Yue’s guess was right on the mark, so Shia and the others asked for an explanation.

Because Hajime didn’t want to answer them, Yue answered in his stead. In short, he tried to avert Aiko’s mind from feeling responsible for Shimizu’s death.

Shimizu had said it before. The purpose of meeting the demonic race was to kill “Goddess of Good Harvest,” Aiko. In other words, Shimizu was used to kill Aiko. Even the last attack went through Shimizu’s body to kill Aiko.

Of course, Aiko wasn’t responsible for Shimizu’s death. Shimizu sold his soul to the demon race on his own will, which resulted in his death. Because it was the result of his own decision, Shimizu himself was responsible for it. Even if he wasn’t responsible for it, it was the responsibility of the one from demon race who mortally wounded Shimizu.

However, would Aiko agree to it? After all, the last attack was aimed at Aiko. That was the reason why she felt strongly responsible. Aiko always thought of her students first. Shimizu died because she involved him. In effect, wasn’t it her fault Shimizu was dead?, she might think in such a way. Thus he thought, can Aiko’s mind endure it?; Hajime felt a slight fear.

Even Aiko should feel unease and fear as human who was summoned to a different world. Although she didn’t lament as she cowered and trembled in fear, the reason she could work so hard was because she had her pride as a “teacher.” In addition, there were “students” who occupied Aiko’s mind as a “teacher.”

And a student had died because of her. The impact was greater than when she had heard Hajime had died, or the time when Hajime said the cause was the backstabbing of a classmate. It would be a much stronger blade to damage Aiko’s heart. It might even break her.

Hajime calculations would be affected if Aiko was broken, but he was definitely worried about her. Hajime had felt that Aiko’s words were an impossible ideal, because they gave birth to a lot of contradictions.

Even so, the words said by Aiko made him think it was definitely be necessary for Yue and Shia’s future happiness. That’s why even if the world had changed, and even if Hajime had changed, the “preaching” of Hajime’s “teacher” made him feel indebted to her.

Therefore Hajime killed Shimizu even though he would die soon enough even if he was left alone. Making a strong impression, emphasizing that Shimizu was an “enemy”. This was followed by making an impression of Hajime being the one who killed Shimizu. Aiko’s heart shouldn’t break down. He thought it was his duty so his “teacher” wouldn’t change.

“So that’s what happened… Fufu, what a tsundere Hajime-san is.”
“So that’s what happened…”
“Indeed~, Master is unexpectedly cute.”

Yue finished her explanation to the other members, and their eyes carried warmth as they looked at Hajime, but Hajime kept looking the other way.

“… But, I think Aiko noticed it.”
“…”

Hajime silently turned his gaze to Yue. Yue returned Hajime’s glance with gentle eyes.

“… Aiko is Hajime’s teacher. A person whose words remained in Hajime’s heart. That’s why there’s no way she didn’t notice…”

“… Yue.”

“… It’s okay, Aiko is strong. The situation will definitely end how Hajime desired it.”

“…”

Apparently Yue trusted Aiko because Aiko could at least have Hajime focus on himself. Something she couldn’t do. Towards Yue who watched him with an upward gaze, Hajime responded by gently narrowing his eyes. Because of Yue’s words, his worries about Aiko and future developments which clouded his mind cleared.

“Haa~, to create the world where only the two of you existed… no matter how much time passes, I will also create such atmosphere…”

“Th-This, what can I say… I somehow feel something sweet in my mouth…”

“Muu~ this one wants thee to abuse this one, but… even this kind of situation isn’t bad…”

Will and the others felt uncomfortable because of Hajime and Yue’s sweet atmosphere. Shia in particular was puffing her cheeks and pouting in distaste.

Yue noticed Shia and shifted her gaze towards her, and once again matched Hajime’s gaze to silently appeal to him. The content was none other than “Shia’s reward.” Without Shia’s peculiar magic; “Foresight” and her desperate action, Aiko would have become someone who couldn’t return because of a hole in her head. Shia had saved Hajime’s teacher.

Because he understood, Hajime let out an “Uh,” moved his gaze away from Yue, looked at Shia and said, “… Shia. That’s, well, you saved us. Though it’s belated,… thank you.”

“… Who?”

The result of him saying his gratitude while enduring his embarrassment were those words along with astonished expression. Though veins popped on Hajime’s forehead, he endured it because it was the consequence of his deeds.

“… Well, I think it couldn’t be helped for you to take such attitude… Even so, I am seriously expressing my gratitude, you know?”

Hajime matched his gaze with Shia, who was looking at him firmly expressing his gratitude with a “Thank you.” Because of Hajime straightforward words, Shia’s body trembled as though an electric shock ran through her whole body, and she became restless. Her gaze excitedly wandered around while her cheeks were dyed in deep red. Her rabbit ears were swaying here and there.

“Th-that’s, well, i-it’s not like I’ve done something amazing, and it’s okay if you don’t say thank— A-agh! What’s with this suddenness. Somehow, it feels really embarrassing… ehehe.”

Hajime smiled wryly while looking at Shia’s embarrassed state, and he asked of the doubts he had.

“Shia. Though I was just a little curious about it,… why did you unhesitatingly jump out at that time? You had never talked about anything important with sensei, right? I also can’t remember a timewhen you got along with her…”

“That is… because she is someone Hajime-san worried about.”

“… That’s all, huh.”
“?… Yes, I think that’s all?”
“… I see.”

Because of Shia’s astonished expression, Hajime expression ascertained that he couldn’t say anything more. Certainly, Aiko was Hajime’s teacher. His classmates would be impacted if she was gone.

He was honestly glad she didn’t die. However, he remembered he didn’t show it through his speech and behavior. Nevertheless, Yue and Shia seemed to be able to read what was in Hajime’s heart; they were people who always knew his heartfelt emotions. Though he only thought of it now, they had crossed the boundaries of being companions. Such understanding had crossed his mind.

Thus, even if Yue didn’t say anything, he thought to repay Shia with something. And so, Hajime who was still embarrassed spoke to her.

“Shia. Is there something you want?”
“Heh? Something… I want?”
“Ah. You can say it’s a thanks or a reward… Well, something like that. Of course it’s only something within my ability, okay?”

Shia was a little perplexed because of the sudden words. Since she thought what she had done was a natural thing to do for companions, she thought it was a little exaggerated. “U-U~n,” she groaned and when she casually saw Yue at his side.

Yue was watching Shia with a gentle expression, and then she nodded. Her gaze told her was it was okay for Shia to honestly receive Hajime’s gratitude, Yue was urging her. Shia, who accurately read the situation, let out a forced laugh. After thinking about a little, and she turned her gaze from Yue who revealed a smile while nodding towards Hajime.

“Then, please take my first—”
“Rejected”

“… Why? No matter how much I think, finally the dere time has COMEEE!!! It is that kind of time, right? Right? Please read the mood!”

“I said, ‘within my ability’.”

“That’s quite within your ability! Even though you always casually keep me away, you did it with Yue-san! I know it happened! My heart felt empty whenever

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะแสดงให้เห็นว่าการแสดงออกที่ซับซ้อนที่มีต่อคำพูดเหล่านั้นกล่าวว่าพร้อมกัน แม้ว่าเขาจะได้รับการยกย่องก็คือการประเมินผลที่ลึกซึ้งอย่างคลุมเครือสำหรับผู้หญิงที่จะคิดว่าคนที่เป็น "คนดี". "P-กรุณาหยุดพูดคุยเกี่ยวกับฉัน ... ฉันแค่อยากจะขอให้คุณสำหรับคำอธิบายทั้งหมดของเหตุผลของคุณ ... " " ... ให้เหตุผล? " ด้วยไม่มากไปกว่าการแสดงออกที่ลึกซึ้งในขณะที่เขามีรอยขีดข่วนแก้มของเขาจะยังคงที่จะพูดคุย แต่คิ้วกระตุกของฮาจิเมะในการตอบสนองต่อคำพูดของวิล. "ที่เหมาะสม เกี่ยวกับไอโกะท่านองค์ที่อาจจะถูกทิ้งไว้กับความรู้สึกที่ไม่ดีเกี่ยวกับสาเหตุและเด็กที่เรียกว่าชิมิซึถูกฆ่าตาย ... เหตุผลในการกระทำของคุณ. " "... ผมไม่ได้อธิบายมาแล้ว เขาเป็นศัตรู ... " "นั่นคือเหตุผลที่คุณ" ฆ่า "เขาและไม่ได้เป็นเหตุผลว่าทำไมคุณ" ไม่สามารถบันทึก "เขาใช่มั้ย? หลังจากเขาได้รับแล้วแผลตายในเวลานั้นและเขาจะต้องตายในไม่กี่นาทีถ้าคุณเพียงแค่ปล่อยให้เขา ... ควรจะมีเหตุผลว่าทำไมคุณจงใจฆ่าเขาใช่มั้ย? " "... คุณสังเกตได้โดยไม่คาดคิด สถานการณ์ค่อนข้างดี. " สิ่งที่จะชี้ให้เห็นตีเป้า เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นดังนั้นผลกระทบเมื่อฮาจิเมะฆ่าเขาในขณะที่ไอโกะอ้อนวอนขอความช่วยเหลือเป็นแรงเกินไป ดังนั้นความจริงที่ว่ามันไม่ได้เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับฮาจิเมะที่จะฆ่าเขาถูกซ่อนไว้อย่างดี จะสังเกตเห็นที่ความจริงที่ว่าอาจจะกล่าวว่าในการดำเนินการ "ตา" ของขุนนาง เสียงของฮาจิเมะดำเนินการชื่นชมที่มีต่อผู้ที่ได้รับจะไม่หลอก. แม้ชิที่มีใบหน้าของเธอออกไปนอกหน้าต่างจะเพลิดเพลินไปกับลมกล่าวว่า "ตอนนี้ที่คุณกล่าวถึงนั้นฉันยังพบว่า" และเธอหันไปดูฮาจิเมะที่ เป็นคนขับรถที่มีลักษณะรู้ ฮาจิเมะลังเลที่เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับวิธีที่จะตอบคำถาม แต่ยูตอบเขาก่อนที่เขาจะพูดอะไร. "... ฮาจิเมะเป็น Tsundere. " " ... " "" " Tsundere? "" " อาจจะเป็นเพราะยูตีเล็บบนหัว ฮาจิเมะเก็บไว้ใบหน้าและยังคงความเงียบของเขา สมาชิกคนอื่น ๆ ได้เพียงนกแก้วของเธอ. "... ชําระคืนไอโกะ? ในคำอื่น ๆ ที่คุณเป็นเพียงความกังวลเกี่ยวกับเธอ? " "... นั่นเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ." จากวิธีการที่ฮาจิเมะตอบห้วนและมองไปทางอื่นก็ลำบากเหมือนเดายูที่ถูกต้องเกี่ยวกับการทำเครื่องหมายเพื่อให้ชิและอื่น ๆ ถามหา คำอธิบาย. ฮาจิเมะเพราะไม่ต้องการที่จะตอบคำถามเหล่านี้ยูตอบแทนเขา ในระยะสั้นที่เขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงความคิดของไอโกะจากความรู้สึกรับผิดชอบต่อการตายของชิมิซึ. ชิมิสุได้กล่าวไว้ก่อน วัตถุประสงค์ของการประชุมการแข่งขันปีศาจคือการฆ่า "เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวที่ดี" ไอโกะ ในคำอื่น ๆ ชิมิซึถูกใช้ในการฆ่าไอโกะ แม้การโจมตีที่ผ่านไปผ่านร่างกาย Shimizu จะฆ่าไอโกะ. แน่นอนไอโกะไม่ได้รับผิดชอบต่อการตายของชิมิซุ ชิมิซึขายวิญญาณของเขาเพื่อแข่งขันปีศาจในความประสงค์ของเขาเองซึ่งมีผลในการตายของเขา เพราะมันเป็นผลมาจากการตัดสินใจของเขาเองชิมิซึตัวเองเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับมัน แม้ว่าเขาไม่ได้รับผิดชอบมันก็เป็นความรับผิดชอบอย่างใดอย่างหนึ่งจากการแข่งขันปีศาจที่บาดเจ็บสาหัสชิมิซึ. แต่ไอโกะจะเห็นด้วยกับมันได้หรือไม่ หลังจากที่ทุกการโจมตีที่ผ่านมาได้รับการมุ่งเป้าไปที่ไอโกะ นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเธอรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบอย่างยิ่ง ไอโกะมักจะคิดว่านักเรียนครั้งแรกของเธอ ชิมิซุเสียชีวิตเพราะเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา ผลก็คือมันไม่ได้เป็นความผิดของเธอถูกชิมิซุตาย ?, เธออาจจะคิดว่าวิธีการดังกล่าว ดังนั้นเขาจึงคิดว่าใจไอโกะสามารถทนมัน ?; ฮาจิเมะรู้สึกกลัวเล็กน้อย. ไอโกะแม้จะรู้สึกไม่สบายใจและความกลัวเป็นมนุษย์ที่ถูกเรียกตัวไปยังโลกที่แตกต่างกัน แม้ว่าเธอจะไม่เสียใจที่เธอ cowered และสั่นด้วยความกลัวเหตุผลที่เธอจะได้ทำงานอย่างหนักเพื่อเป็นเพราะเธอมีความภาคภูมิใจของเธอในฐานะ "ครู." นอกจากนี้ยังมี "นักศึกษา" ที่ครอบครองใจของไอโกะเป็น "ครู " และนักเรียนเสียชีวิตเพราะเธอ ผลกระทบสูงกว่าเมื่อตอนที่เธอเคยได้ยินฮาจิเมะเสียชีวิตหรือเวลาที่ฮาจิเมะกล่าวว่าสาเหตุที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นของงูเห่า มันจะเป็นใบมีดที่แข็งแกร่งมากพอที่จะสร้างความเสียหายให้หัวใจไอโกะ มันก็อาจจะทำลายเธอ. ฮาจิเมะคำนวณจะได้รับผลกระทบหากไอโกะถูกทำลาย แต่เขาก็แน่นอนกังวลเกี่ยวกับเธอ ฮาจิเมะมีความรู้สึกว่าคำพูดของไอโกะก็เหมาะเป็นไปไม่ได้เพราะพวกเขาเป็นผู้ให้กำเนิดของความขัดแย้งมาก. ดังนั้นแม้คำกล่าวโดยไอโกะทำให้เขาคิดว่ามันเป็นที่แน่นอนเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับยูชิและความสุขในอนาคต นั่นเป็นเหตุผลที่แม้ว่าโลกมีการเปลี่ยนแปลงและแม้ว่าฮาจิเมะมีการเปลี่ยนแปลง "พระธรรม" ของฮาจิเมะของ "ครู" ทำให้เขารู้สึกเป็นหนี้บุญคุณของเธอ. ดังนั้นฮาจิเมะฆ่า Shimizu แม้เขาจะตายเร็วพอแม้ว่าเขาจะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว สร้างความประทับใจที่แข็งแกร่งเน้นว่าชิมิสุเป็น "ศัตรู" ตามด้วยการแสดงผลของฮาจิเมะเป็นคนที่ฆ่าชิมิซุ หัวใจไอโกะไม่ควรทำลายลง เขาคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของเขาว่า "ครู" ของเขาจะไม่เปลี่ยน. "นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ... Fufu สิ่ง Tsundere ฮาจิเมะซังเป็น." "นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ... " "แท้จริง ~ Master เป็นโดยไม่คาดคิดที่น่ารัก." ยูเสร็จสิ้นคำอธิบายของเธอเพื่อสมาชิกคนอื่น ๆ และตาของพวกเขาดำเนินการความอบอุ่นที่พวกเขามองไปที่ฮาจิเมะ แต่ฮาจิเมะเก็บไว้ดูวิธีการอื่น ๆ . "... แต่ผมคิดว่าไอโกะสังเกตเห็นมัน." "... " ฮาจิเมะเงียบหันมาจ้องมองของเขาที่จะ Yue ยูกลับมาได้อย่างรวดเร็วฮาจิเมะกับตาอ่อนโยน. "... ไอโกะเป็นครูของฮาจิเมะ บุคคลที่มีคำยังคงอยู่ในหัวใจของฮาจิเมะ นั่นเป็นเหตุผลที่มีวิธีที่เธอไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้าไม่ ... " "... ยู." "... มันโอเค, ไอโกะเป็นคนที่เข้มแข็ง สถานการณ์จะสิ้นสุดแน่นอนว่าฮาจิเมะที่ต้องการมัน. " "... " เห็นได้ชัดว่ายูเชื่อถือไอโกะไอโกะเพราะอย่างน้อยมีความสำคัญกับตัวเองฮาจิเมะ สิ่งที่เธอไม่สามารถทำ ต่อยูที่เฝ้าดูเขาด้วยการจ้องมองขึ้นไปฮาจิเมะตอบสนองโดยการลดเบา ๆ ดวงตาของเขา เพราะคำพูดของยูกังวลของเขาเกี่ยวกับไอโกะและการพัฒนาในอนาคตซึ่งบดบังความคิดของเขาเคลียร์. "Haa ~ ที่จะสร้างโลกที่มีเพียงคุณสองคนอยู่ ... ไม่ว่าเวลาผ่านไปเราจะสร้างบรรยากาศดังกล่าว ... " " Th-นี้สิ่งที่ฉันสามารถพูดได้ ... ฉันรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างอย่างใดหวานอยู่ในปากของฉัน ... " "Muu ~ คนนี้ต้องการที่จะละเมิดเจ้านี้ แต่ ... แม้ชนิดของสถานการณ์นี้ไม่เลว ... " และคนอื่น ๆ จะรู้สึกอึดอัด เพราะฮาจิเมะและบรรยากาศหวานยู ชิโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับการพองแก้มของเธอและความไม่พอใจในมุ่ย. ยูชิสังเกตเห็นและขยับจ้องมองเธอที่มีต่อเธอและจับคู่อีกครั้งสายตาของฮาจิเมะเงียบอุทธรณ์ไปยังเขา เนื้อหาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากมายากลโดยไม่ต้องแปลกชิของ "รางวัลของชิ."; "สุขุม" หมดหวังและการกระทำของเธอไอโกะจะได้กลายเป็นคนที่ไม่สามารถกลับเพราะหลุมในหัวของเธอ ชิได้ช่วยครูฮาจิเมะ. เพราะเขาเข้าใจฮาจิเมะให้ออก "เอ่อ" สายตาของเขาย้ายออกไปจากยูมองไปที่ชิและกล่าวว่า "... ชิ นั่นเป็นดีคุณช่วยเรา แม้ว่าจะล่าช้า ... ขอขอบคุณคุณ. " "... ใคร?" ผลจากการที่เขาบอกว่าความกตัญญูของเขาในขณะที่ยั่งยืนความลำบากใจของเขาเป็นคำพูดเหล่านั้นพร้อมกับการแสดงออกประหลาดใจ แม้ว่าหลอดเลือดดำโผล่บนหน้าผากของฮาจิเมะเขาทนมันเพราะมันเป็นผลมาจากการกระทำของเขา. "... ดีฉันคิดว่ามันอาจจะไม่ได้รับความช่วยเหลือที่คุณจะใช้ทัศนคติดังกล่าว ... ดังนั้นแม้ฉันอย่างจริงจังแสดงความกตัญญูของฉันคุณรู้ว่า " ฮาจิเมะจับคู่จ้องมองของเขากับชิผู้ที่กำลังมองไปที่เขาอย่างมั่นคงแสดงความขอบคุณของเขาด้วย "ขอบคุณ." เพราะคำพูดตรงไปตรงมาฮาจิเมะ, ร่างกายของชิสั่นราวกับว่าไฟฟ้าช็อตวิ่งผ่านร่างกายของเธอและเธอก็กลายเป็นกระสับกระส่าย จ้องมองเธอตื่นเต้นเดินไปรอบ ๆ ในขณะที่แก้มของเธอถูกย้อมในสีแดงเข้ม กระต่ายหูของเธอถูกโยกที่นี่และมี. "Th-ที่ดี i-มันไม่เหมือนที่ฉันได้ทำบางสิ่งบางอย่างที่น่าตื่นตาตื่นใจและก็ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่ได้พูด thank--AGH! อะไรที่มีขึ้นอย่างกระทันหันนี้ ยังไงก็เถอะมันให้ความรู้สึกที่น่าอายจริงๆ ... ehehe. " ฮาจิเมะยิ้มถึงคราวในขณะที่มองอายชิรัฐและเขาถามความสงสัยที่เขามี. "ชิ แม้ว่าฉันเป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ... ทำไมคุณไม่ลังเลกระโดดออกมาในช่วงเวลานั้น? คุณไม่เคยพูดคุยเกี่ยวกับอะไรที่สำคัญกับอาจารย์ใช่มั้ย? ฉันยังจำไม่ได้ timewhen คุณได้ไปกับเธอ ... " "นั่นคือ ... เพราะเธอเป็นคนที่ฮาจิเมะซังกังวลเกี่ยวกับ." "... นั่นคือทั้งหมดที่ฮะ." "? ... ใช่ผมคิดว่าทั้งหมดหรือไม่" " ... ฉันเห็น. " เพราะการแสดงออกชิประหลาดใจของการแสดงออกของฮาจิเมะแน่ใจว่าเขาไม่สามารถพูดอะไรได้มากขึ้น แน่นอนว่าไอโกะเป็นครูของฮาจิเมะ เพื่อนร่วมชั้นของเขาจะได้รับผลกระทบถ้าเธอก็หายไป. เขาเป็นคนตรงไปตรงมาดีใจที่เธอไม่ได้ตาย แต่เขาจำได้ว่าเขาไม่ได้แสดงมันผ่านการพูดและพฤติกรรมของเขา อย่างไรก็ตามยูและชิดูเหมือนจะสามารถที่จะอ่านสิ่งที่อยู่ในหัวใจของฮาจิเมะ; พวกเขาเป็นคนที่มักจะรู้ว่าอารมณ์ความรู้สึกจริงใจของเขา แม้ว่าเขาจะคิดว่าตอนนี้พวกเขาได้ข้ามขอบเขตของการเป็นสหาย ความเข้าใจดังกล่าวได้ข้ามใจของเขา. ดังนั้นแม้ว่ายูไม่ได้พูดอะไรที่เขาคิดว่าจะชำระคืนชิกับสิ่งที่ และเพื่อให้ฮาจิเมะที่ถูกอายยังคงพูดกับเธอ. "ชิ มีบางสิ่งบางอย่างที่คุณต้องการ? " "เอ๋? บางสิ่งบางอย่าง ... ฉันต้องการได้หรือไม่ " "อา คุณสามารถพูดได้ว่ามันเป็นความขอบคุณหรือรางวัล ... ดีสิ่งที่ต้องการที่ แน่นอนมันเป็นเพียงบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในความสามารถของฉันได้ไหม " ชิเป็นเพียงเล็กน้อยงงงวยเพราะคำฉับพลัน เพราะเธอคิดว่าสิ่งที่เธอเคยทำมาเป็นสิ่งที่ธรรมชาติที่จะทำเพื่อสหายเธอคิดว่ามันเป็นเพียงเล็กน้อยที่พูดเกินจริง "UU ~ n" เธอครางและเมื่อเธอเห็นลวกยูที่ด้านข้างของเขา. ยูชิดูด้วยสีหน้าอ่อนโยนและแล้วเธอก็พยักหน้า สายตาของเธอบอกเธอคือมันก็โอเคสำหรับชิที่จะตรงไปตรงมาได้รับความกตัญญูของฮาจิเมะยูก็เรียกร้องให้เธอ ชิที่ถูกต้องอ่านสถานการณ์ให้ออกหัวเราะบังคับ หลังจากที่คิดเกี่ยวกับการเล็ก ๆ น้อย ๆ และเธอก็หันมาจ้องมองเธอจากยูที่เผยให้เห็นรอยยิ้มพยักหน้าในขณะที่มีต่อฮาจิเมะ. "จากนั้นโปรดของฉันครั้งแรก" "ปฏิเสธ" "... ทำไม? ไม่ว่ามากผมคิดว่าในที่สุดก็มีเวลามี COMEEE !!! มันเป็นชนิดของเวลานั้นใช่มั้ย? ใช่มั้ย? โปรดอ่านอารมณ์! " "ผมพูดว่า 'ที่อยู่ในความสามารถของฉัน'." "ที่ค่อนข้างภายในความสามารถของคุณ! แม้ว่าคุณตั้งใจให้ฉันออกไปที่คุณทำกับยูซัง! ฉันรู้ว่ามันเกิดขึ้น! หัวใจของฉันรู้สึกว่าเมื่อใดก็ตามที่ว่างเปล่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะแสดงสีหน้ากับคำพูดที่พูดพร้อมกัน แม้ว่าเขาจะได้รับการยกย่อง คือ การประเมินอย่างคลุมเครือสีสันสำหรับผู้หญิงคิดว่า ผู้ชายที่เป็น " คนดี "

" ได้โปรดอย่าพูดถึงฉัน . . . ฉันแค่อยากจะขอแบบเต็มคำอธิบายของเหตุผล . . . . . . . "

" . . . . . . . เหตุผล ? "

มีมากกว่าไม่มีสีสันนิพจน์ในขณะที่เขาข่วนเขา แก้มจะยังคงพูด แต่ฮาจิเมะก็คิ้วกระตุกในปฏิกิริยาจะพูด

" ใช่แล้ว เกี่ยวกับไอโกะโดะ ผู้ถูกทิ้งไว้กับความรู้สึกไม่สบายและเกี่ยวกับทำไมเด็กที่เรียกว่าชิมิ ถูกฆ่า . . . . . . . เหตุผลในการกระทำของคุณ . "

" . . . . . . . ผมไม่ได้อธิบายแล้วเหรอ เขาคือศัตรู . . . . . . . "

" นั่นคือเหตุผลที่เธอ " ฆ่า " เขา และไม่ใช่เหตุผลที่คุณ " ไม่บันทึก " เขาใช่มั้ยหลังจากทั้งหมดที่เขาได้รับบาดแผลฉกรรจ์ในตอนนั้น และเขาก็จะตายในไม่กี่นาทีถ้าเธอทิ้งเขาไป . . . . . . . มันต้องมีเหตุผลว่าทำไมคุณตั้งใจจะฆ่าเขาใช่มั้ย "

" . . . . . . . คุณบังเอิญสังเกตสถานการณ์ค่อนข้างดี "

แล้วจะชี้ให้เห็นตี bullseye เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน ดังนั้น ผลกระทบ เมื่อ ฮาจิเมะ ฆ่าเขา ในขณะที่ไอโกะอ้อนวอนให้ช่วยแรงเกินไปดังนั้นข้อเท็จจริงที่ว่ามันไม่จำเป็นสำหรับฮาจิเมะจะฆ่าเขาถูกซ่อนไว้อย่างดี จะที่สังเกตเห็นความเป็นจริงนั้น ได้กล่าวว่า มี " ตา " ของขุนนาง ฮาจิเมะเสียงอุ้มชื่นชมต่อจะใครไม่ได้หลอก

แม้ชิ ผู้ซึ่งมีใบหน้าของเธอออกไปนอกหน้าต่างเพื่อเพลิดเพลินกับลม กล่าวว่า " อย่างที่คุณว่า ตอนนี้ฉันยังสังเกตเห็นว่า " เธอหันไปมองฮาจิเมะ ใครเป็นคนขับด้วยการรู้จักดู ฮาจิเมะลังเลเล็กน้อยในการตอบคำถาม แต่ยูเอะตอบเขาก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร

" . . . . . . . ฮาจิเมะเป็นสึนเดะเระ "

" " " " " " . . . . . . . " สึนเดะเระ ? " " "

อาจจะเพราะ Yue ตีเล็บบนหัว ฮาจิเมะยังใบหน้าโป๊กเกอร์และยังคงความเงียบของเขา สมาชิกคนอื่น ๆได้แต่นกแก้วของเธอ

" . . . . . . . คุณไอโกะ ในคำอื่น ๆที่คุณกำลังกังวลเกี่ยวกับเธอ