- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
2Roger Chillingworth’s secretBack i
2
Roger Chillingworth’s secret
B
ack inside the prison, Hester Prynne became strangely fearful and excited. The prison officer, Master Brackett, watched her carefully, afraid that she would do something violent, either to herself or to the child. By night-time, unable to quieten her, and worried about the child who screamed without stopping, Brackett decided to bring a doctor to her.
He described him to Hester as someone who had learned much about natural medicines from the Indians. But the man who followed Brackett into the prison was the man Hester had seen on the edge of the crowd earlier, the man she had watched in fear. His name, she was told, was Roger Chillingworth
Bracket brought the man in, and stood watching in surprise as Hester became as still as death. The child, however, continued to cry.
‘Please leave us alone,’ Chillingworth said to the prison officer,’ and you will soon have peace in your house.’
He had entered the room calmly, carrying a small bag, and he remained calm after Brackett had left them. First he went to the child and looked carefully at her. Then he opened his bag, took out some powder, and put it into a cup of water.
‘Here, woman!’ he said. ‘The child is yours, not mine. Give this to her.’
Hester did not move, and when she spoke, her voice was a whisper. ‘Don’t take your revenge on an innocent child.’
‘Silly woman!’ he replied, half coldly, half kindly. ‘If this poor, miserable baby was my own – mine, as well as yours! – I would give her the same medicine.’
He still hesitated, so he took the child and gave her the medicine himself. Almost at once she became quiet, and after a moment fell peacefully asleep.
Chillingworth prepared another drink of medicine and held out the cup to Hester. ‘Drink it!’ he said. ‘It cannot quieten your troubled soul, but it will calm you.’
She took it from him slowly, but her eyes were full of doubt about his reasons for helping her. Then she looked at her sleeping child.
‘I have thought of death,’ she said. ‘I have wished for it, and even prayed for it, but if death is in this cup, then I ask you to think again before I drink it.’
‘You need not be afraid,’ he replied calmly. ‘If I wanted revenge, then what more could I ask than to let you live – and suffer, under the shadow of this shame?’
As he spoke, he put his fingers on the scarlet letter, which suddenly seemed to burn red-hot on Hester’s bosom.
She drank the medicine quickly, then sat down on the bed where the child was sleeping. She watched, trembling as the man she had wronged pulled up a chair and sat beside her.
‘Hester,’ he said, ‘you’ve been weak, but I’ve been stupid. Look at me! I’m old and ugly. I was ugly from the moment that I was born. But you? You were young and beautiful, and full of life. How could I have imagined, the day that I married you, that you would ever love me? How could a man of books and learning be so stupid?’
‘I never felt or pretended any love for you,’ said Hester.
‘True,’ he replied. ‘But I hoped to make you love me.’
‘I have greatly wronged you.’ Hester whispered.
‘We have wronged each other,’ he said. ‘I’m not looking for revenge, Hester. I wish you no harm. But there is a man living who has wronged us both! Who is he?’
‘Do not ask me!’ she cried, looking straight at him. ‘You will never know his name!’
His smile was both dark and confident. ‘Believe me, Hester,’ he said, ‘I shall know him! Although he does not wear a letter of shame on his clothes, as you do, I shall read it on his heart. I shall see it in his eyes. I shall watch him tremble, and I will myself tremble with him. But don’t be afraid. I won’t hurt him, or harm his position in the town if he is an important man here. Nor shall I inform the law. No, let him live! Let him pretend to be an honest man! Heaven will punish him for me. But I will know him!’
‘You say you will not harm him,’ said Hester, confused and afraid, ‘but your words frighten me.’
‘One thing I ask you – you who were my wife,’ he said. ‘You have kept your lover’s secret, now keep mine! Tell nobody that you ever called me husband. No one in this land knows me. But here, on this wild edge of the earth, I shall stay, because you and yours, Hester Prynne, belong to me. Love or hate, right or wrong, my home is where you are and where he is. But keep my secret!’
‘Why do you want this?’ said Hester, suddenly afraid of this secret agreement, although she did not know why. Why not say openly who you are, and send me away at once?’
‘Perhaps because I do not want to hear what people say about a husband who loses his wife to another man,’ he said. ‘Let them think your husband is already dead. Pretend not to know me. Do not tell our secret to anyone, and most of all, not to your lover. Do not fail in this, Hester! Remember, his good name, his position, his life will be in my hands!’
‘I will keep your secret, as I have kept his,’ said Hester.
‘And now, Mistress Prynne,’ said the man called Roger Chillingworth, ‘I will leave you alone with your child and the scarlet letter.’ He smiled, slowly.
Hester stared at him, afraid of the expression in his eyes.
‘Why do you smile at me?’ she asked. ‘Have you tied me into an agreement that will destroy my soul?’
‘Not your soul,’ he answered, with another smile. ‘No, not yours!’
Roger Chillingworth’s secret
B
ack inside the prison, Hester Prynne became strangely fearful and excited. The prison officer, Master Brackett, watched her carefully, afraid that she would do something violent, either to herself or to the child. By night-time, unable to quieten her, and worried about the child who screamed without stopping, Brackett decided to bring a doctor to her.
He described him to Hester as someone who had learned much about natural medicines from the Indians. But the man who followed Brackett into the prison was the man Hester had seen on the edge of the crowd earlier, the man she had watched in fear. His name, she was told, was Roger Chillingworth
Bracket brought the man in, and stood watching in surprise as Hester became as still as death. The child, however, continued to cry.
‘Please leave us alone,’ Chillingworth said to the prison officer,’ and you will soon have peace in your house.’
He had entered the room calmly, carrying a small bag, and he remained calm after Brackett had left them. First he went to the child and looked carefully at her. Then he opened his bag, took out some powder, and put it into a cup of water.
‘Here, woman!’ he said. ‘The child is yours, not mine. Give this to her.’
Hester did not move, and when she spoke, her voice was a whisper. ‘Don’t take your revenge on an innocent child.’
‘Silly woman!’ he replied, half coldly, half kindly. ‘If this poor, miserable baby was my own – mine, as well as yours! – I would give her the same medicine.’
He still hesitated, so he took the child and gave her the medicine himself. Almost at once she became quiet, and after a moment fell peacefully asleep.
Chillingworth prepared another drink of medicine and held out the cup to Hester. ‘Drink it!’ he said. ‘It cannot quieten your troubled soul, but it will calm you.’
She took it from him slowly, but her eyes were full of doubt about his reasons for helping her. Then she looked at her sleeping child.
‘I have thought of death,’ she said. ‘I have wished for it, and even prayed for it, but if death is in this cup, then I ask you to think again before I drink it.’
‘You need not be afraid,’ he replied calmly. ‘If I wanted revenge, then what more could I ask than to let you live – and suffer, under the shadow of this shame?’
As he spoke, he put his fingers on the scarlet letter, which suddenly seemed to burn red-hot on Hester’s bosom.
She drank the medicine quickly, then sat down on the bed where the child was sleeping. She watched, trembling as the man she had wronged pulled up a chair and sat beside her.
‘Hester,’ he said, ‘you’ve been weak, but I’ve been stupid. Look at me! I’m old and ugly. I was ugly from the moment that I was born. But you? You were young and beautiful, and full of life. How could I have imagined, the day that I married you, that you would ever love me? How could a man of books and learning be so stupid?’
‘I never felt or pretended any love for you,’ said Hester.
‘True,’ he replied. ‘But I hoped to make you love me.’
‘I have greatly wronged you.’ Hester whispered.
‘We have wronged each other,’ he said. ‘I’m not looking for revenge, Hester. I wish you no harm. But there is a man living who has wronged us both! Who is he?’
‘Do not ask me!’ she cried, looking straight at him. ‘You will never know his name!’
His smile was both dark and confident. ‘Believe me, Hester,’ he said, ‘I shall know him! Although he does not wear a letter of shame on his clothes, as you do, I shall read it on his heart. I shall see it in his eyes. I shall watch him tremble, and I will myself tremble with him. But don’t be afraid. I won’t hurt him, or harm his position in the town if he is an important man here. Nor shall I inform the law. No, let him live! Let him pretend to be an honest man! Heaven will punish him for me. But I will know him!’
‘You say you will not harm him,’ said Hester, confused and afraid, ‘but your words frighten me.’
‘One thing I ask you – you who were my wife,’ he said. ‘You have kept your lover’s secret, now keep mine! Tell nobody that you ever called me husband. No one in this land knows me. But here, on this wild edge of the earth, I shall stay, because you and yours, Hester Prynne, belong to me. Love or hate, right or wrong, my home is where you are and where he is. But keep my secret!’
‘Why do you want this?’ said Hester, suddenly afraid of this secret agreement, although she did not know why. Why not say openly who you are, and send me away at once?’
‘Perhaps because I do not want to hear what people say about a husband who loses his wife to another man,’ he said. ‘Let them think your husband is already dead. Pretend not to know me. Do not tell our secret to anyone, and most of all, not to your lover. Do not fail in this, Hester! Remember, his good name, his position, his life will be in my hands!’
‘I will keep your secret, as I have kept his,’ said Hester.
‘And now, Mistress Prynne,’ said the man called Roger Chillingworth, ‘I will leave you alone with your child and the scarlet letter.’ He smiled, slowly.
Hester stared at him, afraid of the expression in his eyes.
‘Why do you smile at me?’ she asked. ‘Have you tied me into an agreement that will destroy my soul?’
‘Not your soul,’ he answered, with another smile. ‘No, not yours!’
0/5000
2
ลับ Roger Chillingworth
B
เป็น ack ภายในเรือนจำ Hester Prynne แพงกว่าน่ากลัว และตื่นเต้น เจ้าหน้าที่เรือนจำ Brackett หลัก เฝ้าดูเธออย่างรอบคอบ กลัวว่า เธอจะทำอะไรรุนแรง เพื่อตัวเอง หรือ ให้เด็ก โดยเวลากลางคืน ไม่สามารถ quieten เธอ และกังวลเกี่ยวกับเด็กกรีดร้องโดยไม่หยุด Brackett ตัดสินใจนำแพทย์เธอ
เขาอธิบายเขาไป Hester เป็นคนที่ได้เรียนรู้มากเกี่ยวกับธรรมชาติยาจากอินเดีย แต่คนที่ตาม Brackett เข้าคุกถูกผู้ชายเห็น Hester บนขอบของฝูงชนก่อนหน้านี้ คนที่เธอได้ดูกลัว ชื่อของเขา เธอไม่รู้ มี Roger Chillingworth
วงเล็บนำคนใน และยืนดูในความประหลาดใจเป็น Hester เป็นยังคงเป็นเป็นตาย เด็ก อย่างไรก็ตาม ยังคงร้องไห้
'กรุณาฝากคนเดียว Chillingworth กล่าวว่า เจ้าหน้าที่เรือนจำ และเร็ว ๆ นี้คุณจะมีความสงบสุขในบ้านของคุณ '
เขาได้ป้อนห้องเย็น ถุงขนาดเล็ก การถือครอง และเขายังคงเงียบสงบหลังจาก Brackett ได้ทิ้ง ครั้งแรกเขาไปลูก และมองดูอย่างที่เธอ แล้วเขาเปิดกระเป๋าของเขา เอาออกบางผง และใส่ลงในถ้วยของน้ำ
' นี่ หญิง' เขากล่าวว่า "ลูกเป็นของคุณ เหมืองแร่ไม่ จะให้เธอ '
Hester ไม่ย้าย และเมื่อเธอพูด เสียงของเธอมี whisper 'ไม่มีแก้แค้นสำหรับเด็กเป็นผู้บริสุทธิ์'
'โง่ผู้หญิง ' เบิกบาน coldly ครึ่ง ครึ่งหนึ่งกรุณา "ถ้าลูกนี้ยากจน อนาถตัวเอง – เหมืองแร่ และคุณ -ฉันจะให้เธอยาเดียวกัน'
เขายังคง hesitated เพื่อให้เขาเอาเด็ก และยาตัวเองให้เธอ เกือบครั้งเธอกลายเป็นเงียบ และหลังจากครู่ทารกสงบหลับ.
Chillingworth เตรียมเครื่องดื่มยา และจัดหาถ้วยเพื่อ Hester 'ดื่ม ' เขากล่าวว่า 'มันไม่ quieten วิญญาณของปัญหา แต่มันจะสงบคุณ'
เธอเอาจากเขาช้า แต่ตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสงสัยเกี่ยวกับเหตุผลที่เขาช่วยเธอ แล้วเธอมองเธอนอนเด็ก.
'ฉันได้คิดว่า ความตาย เธอกล่าว 'ฉันมีปรารถนามัน และแม้อธิษฐานเรื่อง แต่ถ้าตายในถ้วยนี้ แล้วฉันขอให้คุณคิดอีกครั้งก่อนที่ฉันดื่ม'
'ไม่ต้องกลัว เขาตอบเบา ๆ 'ถ้าอยากแก้แค้น แล้วได้อะไร ผมถามกว่า จะปล่อยให้คุณ อยู่ – และ ประสบ ภายใต้เงาของความอัปยศนี้'
เป็นเขาพูด เขาใส่นิ้วมือของเขาบนตัวอักษรสีแดง ซึ่งก็ดูเหมือนจะเขียนลื่นบนของ Hester ทรวง
เธอดื่มยาอย่างรวดเร็ว แล้วนั่งลงบนเตียงนอนที่นอนเด็ก เธอเฝ้าดู งก ๆ คนเธอมีน้อยดึงขึ้นเป็นเก้าอี้ และนั่งข้าง her.
'Hester เขากล่าวว่า, ' คุณเคยอ่อนแอ แต่ผมเคยโง่ มองฉัน ผมเป็นคนเก่า และน่าเกลียด ผมเกลียดจากช่วงเวลาที่ฉันเกิด แต่คุณ คุณสาว และสวยงาม และชีวิตชีวา วิธีสามารถฉันมีจินตนาการ วันที่ฉันแต่งงานคุณ ที่คุณเคยชอบฉัน วิธีคนของหนังสือและการเรียนรู้อาจให้โง่?'
'ฉันไม่เคยรู้สึก หรือ pretended ใด ๆ รักคุณ กล่าว Hester
'True เขาตอบ 'แต่ฉันหวังว่าจะทำให้คุณรักฉัน'
' ฉันมีมาก wronged คุณ' Hester กระซิบ.
'เราได้ wronged กัน เขากล่าวว่า ' ที่ผมกำลังหา Hester แก้แค้น ขอให้คุณทำร้ายไม่ แต่มีชีวิตที่มี wronged เราทั้งสองคน ใครคือเขา? "
'ไม่ต้องถามฉัน ' เธอร้อง ดูตรงที่เขา 'คุณจะไม่เคยทราบชื่อของเขา'
ยิ้มมีทั้งมืด และมั่นใจ "เชื่อฉัน Hester เขากล่าวว่า, ' จะรู้เขา แม้ว่าเขาไม่ใส่จดหมายอัปยศบนเสื้อผ้า คุณ ผมจะอ่านมันในหัวใจ ฉันจะเห็นมันในสายตาของเขา ฉันจะดูเขาสั่นเครือ และฉันจะตัวสั่นเครือกับเขา แต่ไม่ต้องตกใจ ฉันจะไม่ทำร้ายเขา หรือเป็นอันตรายต่อตำแหน่งของเขาในเมืองถ้าเขาเป็นคนสำคัญที่นี่ หรือฉันจะบอกกฎหมาย ไม่ ให้เขาอยู่ ปล่อยให้เขาทำเป็นเป็น คนซื่อสัตย์ สวรรค์จะลงโทษเขาให้ฉัน แต่จะรู้เขา!'
'คุณบอกว่า คุณจะไม่เป็นอันตรายต่อเขา กล่าวว่า Hester สับสน และ กลัว 'แต่คำของคุณขู่ฉัน '
'สิ่งหนึ่งที่ขอให้คุณ – คุณที่ภรรยาของฉัน ที่เขากล่าวว่า ' คุณได้เก็บความลับของคนรัก ให้ฉันเดี๋ยวนี้ บอกไม่มีใครว่า คุณเคยเรียกฉันสามี ไม่มีใครในแผ่นดินนี้รู้ฉัน แต่ที่นี่ บนขอบนี้ป่าของโลก จะ อยู่ เนื่องจากคุณและคุณ Hester Prynne เป็นสมาชิกของฉัน ความรักหรือเกลียด ถูก หรือ ผิด บ้านของฉันเป็นที่ที่คุณอยู่และที่กำลัง แต่เก็บความลับของฉัน!'
'ทำไมคุณต้องนี้ ' กล่าวว่า Hester กลัวทันใดนั้นข้อตกลงลับ ถึงแม้ว่าเธอไม่รู้ทำไม ทำไมไม่พูดอย่างเปิดเผยที่คุณมี และส่งไปในครั้งเดียว ?'
'ที เพราะฉันไม่อยากได้ยิน สิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับสามีสูญเสียภรรยากับชายอื่น เขากล่าวว่า ' ให้พวกเขาคิดว่า สามีของคุณอยู่แล้วตาย ไก๋ฉัน ไม่บอกความลับของเรา กับทุกคน ที่สุด ไม่ ให้คนที่คุณรัก ไม่ล้มเหลวในนี้ Hester จำ ชื่อของเขาดี ตำแหน่งของเขา ชีวิตของเขาจะอยู่ในมือของฉัน!'
' ฉันจะเก็บความลับของคุณ ตามที่ได้เก็บของเขา กล่าว Hester
'และตอนนี้ เล็ก Prynne กล่าวว่า คนที่เรียกว่า Roger Chillingworth 'จะฝากคุณคนเดียวกับลูกของคุณและตัวอักษรสีแดงนั้น' ยิ้ม ช้า
Hester จ้องไปที่เขา นิพจน์ในสายตาของเขากลัว
'ทำไมทำคุณยิ้มที่ฉัน "เธอถาม 'คุณเชื่อมโยงฉันเป็นข้อตกลงที่จะทำลายจิตใจของฉัน"
'ไม่จิตใจของคุณ ที่เขาตอบ ดีอีกด้วย ' ไม่มี ไม่ได้ของคุณ!'
ลับ Roger Chillingworth
B
เป็น ack ภายในเรือนจำ Hester Prynne แพงกว่าน่ากลัว และตื่นเต้น เจ้าหน้าที่เรือนจำ Brackett หลัก เฝ้าดูเธออย่างรอบคอบ กลัวว่า เธอจะทำอะไรรุนแรง เพื่อตัวเอง หรือ ให้เด็ก โดยเวลากลางคืน ไม่สามารถ quieten เธอ และกังวลเกี่ยวกับเด็กกรีดร้องโดยไม่หยุด Brackett ตัดสินใจนำแพทย์เธอ
เขาอธิบายเขาไป Hester เป็นคนที่ได้เรียนรู้มากเกี่ยวกับธรรมชาติยาจากอินเดีย แต่คนที่ตาม Brackett เข้าคุกถูกผู้ชายเห็น Hester บนขอบของฝูงชนก่อนหน้านี้ คนที่เธอได้ดูกลัว ชื่อของเขา เธอไม่รู้ มี Roger Chillingworth
วงเล็บนำคนใน และยืนดูในความประหลาดใจเป็น Hester เป็นยังคงเป็นเป็นตาย เด็ก อย่างไรก็ตาม ยังคงร้องไห้
'กรุณาฝากคนเดียว Chillingworth กล่าวว่า เจ้าหน้าที่เรือนจำ และเร็ว ๆ นี้คุณจะมีความสงบสุขในบ้านของคุณ '
เขาได้ป้อนห้องเย็น ถุงขนาดเล็ก การถือครอง และเขายังคงเงียบสงบหลังจาก Brackett ได้ทิ้ง ครั้งแรกเขาไปลูก และมองดูอย่างที่เธอ แล้วเขาเปิดกระเป๋าของเขา เอาออกบางผง และใส่ลงในถ้วยของน้ำ
' นี่ หญิง' เขากล่าวว่า "ลูกเป็นของคุณ เหมืองแร่ไม่ จะให้เธอ '
Hester ไม่ย้าย และเมื่อเธอพูด เสียงของเธอมี whisper 'ไม่มีแก้แค้นสำหรับเด็กเป็นผู้บริสุทธิ์'
'โง่ผู้หญิง ' เบิกบาน coldly ครึ่ง ครึ่งหนึ่งกรุณา "ถ้าลูกนี้ยากจน อนาถตัวเอง – เหมืองแร่ และคุณ -ฉันจะให้เธอยาเดียวกัน'
เขายังคง hesitated เพื่อให้เขาเอาเด็ก และยาตัวเองให้เธอ เกือบครั้งเธอกลายเป็นเงียบ และหลังจากครู่ทารกสงบหลับ.
Chillingworth เตรียมเครื่องดื่มยา และจัดหาถ้วยเพื่อ Hester 'ดื่ม ' เขากล่าวว่า 'มันไม่ quieten วิญญาณของปัญหา แต่มันจะสงบคุณ'
เธอเอาจากเขาช้า แต่ตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสงสัยเกี่ยวกับเหตุผลที่เขาช่วยเธอ แล้วเธอมองเธอนอนเด็ก.
'ฉันได้คิดว่า ความตาย เธอกล่าว 'ฉันมีปรารถนามัน และแม้อธิษฐานเรื่อง แต่ถ้าตายในถ้วยนี้ แล้วฉันขอให้คุณคิดอีกครั้งก่อนที่ฉันดื่ม'
'ไม่ต้องกลัว เขาตอบเบา ๆ 'ถ้าอยากแก้แค้น แล้วได้อะไร ผมถามกว่า จะปล่อยให้คุณ อยู่ – และ ประสบ ภายใต้เงาของความอัปยศนี้'
เป็นเขาพูด เขาใส่นิ้วมือของเขาบนตัวอักษรสีแดง ซึ่งก็ดูเหมือนจะเขียนลื่นบนของ Hester ทรวง
เธอดื่มยาอย่างรวดเร็ว แล้วนั่งลงบนเตียงนอนที่นอนเด็ก เธอเฝ้าดู งก ๆ คนเธอมีน้อยดึงขึ้นเป็นเก้าอี้ และนั่งข้าง her.
'Hester เขากล่าวว่า, ' คุณเคยอ่อนแอ แต่ผมเคยโง่ มองฉัน ผมเป็นคนเก่า และน่าเกลียด ผมเกลียดจากช่วงเวลาที่ฉันเกิด แต่คุณ คุณสาว และสวยงาม และชีวิตชีวา วิธีสามารถฉันมีจินตนาการ วันที่ฉันแต่งงานคุณ ที่คุณเคยชอบฉัน วิธีคนของหนังสือและการเรียนรู้อาจให้โง่?'
'ฉันไม่เคยรู้สึก หรือ pretended ใด ๆ รักคุณ กล่าว Hester
'True เขาตอบ 'แต่ฉันหวังว่าจะทำให้คุณรักฉัน'
' ฉันมีมาก wronged คุณ' Hester กระซิบ.
'เราได้ wronged กัน เขากล่าวว่า ' ที่ผมกำลังหา Hester แก้แค้น ขอให้คุณทำร้ายไม่ แต่มีชีวิตที่มี wronged เราทั้งสองคน ใครคือเขา? "
'ไม่ต้องถามฉัน ' เธอร้อง ดูตรงที่เขา 'คุณจะไม่เคยทราบชื่อของเขา'
ยิ้มมีทั้งมืด และมั่นใจ "เชื่อฉัน Hester เขากล่าวว่า, ' จะรู้เขา แม้ว่าเขาไม่ใส่จดหมายอัปยศบนเสื้อผ้า คุณ ผมจะอ่านมันในหัวใจ ฉันจะเห็นมันในสายตาของเขา ฉันจะดูเขาสั่นเครือ และฉันจะตัวสั่นเครือกับเขา แต่ไม่ต้องตกใจ ฉันจะไม่ทำร้ายเขา หรือเป็นอันตรายต่อตำแหน่งของเขาในเมืองถ้าเขาเป็นคนสำคัญที่นี่ หรือฉันจะบอกกฎหมาย ไม่ ให้เขาอยู่ ปล่อยให้เขาทำเป็นเป็น คนซื่อสัตย์ สวรรค์จะลงโทษเขาให้ฉัน แต่จะรู้เขา!'
'คุณบอกว่า คุณจะไม่เป็นอันตรายต่อเขา กล่าวว่า Hester สับสน และ กลัว 'แต่คำของคุณขู่ฉัน '
'สิ่งหนึ่งที่ขอให้คุณ – คุณที่ภรรยาของฉัน ที่เขากล่าวว่า ' คุณได้เก็บความลับของคนรัก ให้ฉันเดี๋ยวนี้ บอกไม่มีใครว่า คุณเคยเรียกฉันสามี ไม่มีใครในแผ่นดินนี้รู้ฉัน แต่ที่นี่ บนขอบนี้ป่าของโลก จะ อยู่ เนื่องจากคุณและคุณ Hester Prynne เป็นสมาชิกของฉัน ความรักหรือเกลียด ถูก หรือ ผิด บ้านของฉันเป็นที่ที่คุณอยู่และที่กำลัง แต่เก็บความลับของฉัน!'
'ทำไมคุณต้องนี้ ' กล่าวว่า Hester กลัวทันใดนั้นข้อตกลงลับ ถึงแม้ว่าเธอไม่รู้ทำไม ทำไมไม่พูดอย่างเปิดเผยที่คุณมี และส่งไปในครั้งเดียว ?'
'ที เพราะฉันไม่อยากได้ยิน สิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับสามีสูญเสียภรรยากับชายอื่น เขากล่าวว่า ' ให้พวกเขาคิดว่า สามีของคุณอยู่แล้วตาย ไก๋ฉัน ไม่บอกความลับของเรา กับทุกคน ที่สุด ไม่ ให้คนที่คุณรัก ไม่ล้มเหลวในนี้ Hester จำ ชื่อของเขาดี ตำแหน่งของเขา ชีวิตของเขาจะอยู่ในมือของฉัน!'
' ฉันจะเก็บความลับของคุณ ตามที่ได้เก็บของเขา กล่าว Hester
'และตอนนี้ เล็ก Prynne กล่าวว่า คนที่เรียกว่า Roger Chillingworth 'จะฝากคุณคนเดียวกับลูกของคุณและตัวอักษรสีแดงนั้น' ยิ้ม ช้า
Hester จ้องไปที่เขา นิพจน์ในสายตาของเขากลัว
'ทำไมทำคุณยิ้มที่ฉัน "เธอถาม 'คุณเชื่อมโยงฉันเป็นข้อตกลงที่จะทำลายจิตใจของฉัน"
'ไม่จิตใจของคุณ ที่เขาตอบ ดีอีกด้วย ' ไม่มี ไม่ได้ของคุณ!'
การแปล กรุณารอสักครู่..
2
Roger Chillingworth’s secret
B
ack inside the prison, Hester Prynne became strangely fearful and excited. The prison officer, Master Brackett, watched her carefully, afraid that she would do something violent, either to herself or to the child. By night-time, unable to quieten her, and worried about the child who screamed without stopping, Brackett decided to bring a doctor to her.
He described him to Hester as someone who had learned much about natural medicines from the Indians. But the man who followed Brackett into the prison was the man Hester had seen on the edge of the crowd earlier, the man she had watched in fear. His name, she was told, was Roger Chillingworth
Bracket brought the man in, and stood watching in surprise as Hester became as still as death. The child, however, continued to cry.
‘Please leave us alone,’ Chillingworth said to the prison officer,’ and you will soon have peace in your house.’
He had entered the room calmly, carrying a small bag, and he remained calm after Brackett had left them. First he went to the child and looked carefully at her. Then he opened his bag, took out some powder, and put it into a cup of water.
‘Here, woman!’ he said. ‘The child is yours, not mine. Give this to her.’
Hester did not move, and when she spoke, her voice was a whisper. ‘Don’t take your revenge on an innocent child.’
‘Silly woman!’ he replied, half coldly, half kindly. ‘If this poor, miserable baby was my own – mine, as well as yours! – I would give her the same medicine.’
He still hesitated, so he took the child and gave her the medicine himself. Almost at once she became quiet, and after a moment fell peacefully asleep.
Chillingworth prepared another drink of medicine and held out the cup to Hester. ‘Drink it!’ he said. ‘It cannot quieten your troubled soul, but it will calm you.’
She took it from him slowly, but her eyes were full of doubt about his reasons for helping her. Then she looked at her sleeping child.
‘I have thought of death,’ she said. ‘I have wished for it, and even prayed for it, but if death is in this cup, then I ask you to think again before I drink it.’
‘You need not be afraid,’ he replied calmly. ‘If I wanted revenge, then what more could I ask than to let you live – and suffer, under the shadow of this shame?’
As he spoke, he put his fingers on the scarlet letter, which suddenly seemed to burn red-hot on Hester’s bosom.
She drank the medicine quickly, then sat down on the bed where the child was sleeping. She watched, trembling as the man she had wronged pulled up a chair and sat beside her.
‘Hester,’ he said, ‘you’ve been weak, but I’ve been stupid. Look at me! I’m old and ugly. I was ugly from the moment that I was born. But you? You were young and beautiful, and full of life. How could I have imagined, the day that I married you, that you would ever love me? How could a man of books and learning be so stupid?’
‘I never felt or pretended any love for you,’ said Hester.
‘True,’ he replied. ‘But I hoped to make you love me.’
‘I have greatly wronged you.’ Hester whispered.
‘We have wronged each other,’ he said. ‘I’m not looking for revenge, Hester. I wish you no harm. But there is a man living who has wronged us both! Who is he?’
‘Do not ask me!’ she cried, looking straight at him. ‘You will never know his name!’
His smile was both dark and confident. ‘Believe me, Hester,’ he said, ‘I shall know him! Although he does not wear a letter of shame on his clothes, as you do, I shall read it on his heart. I shall see it in his eyes. I shall watch him tremble, and I will myself tremble with him. But don’t be afraid. I won’t hurt him, or harm his position in the town if he is an important man here. Nor shall I inform the law. No, let him live! Let him pretend to be an honest man! Heaven will punish him for me. But I will know him!’
‘You say you will not harm him,’ said Hester, confused and afraid, ‘but your words frighten me.’
‘One thing I ask you – you who were my wife,’ he said. ‘You have kept your lover’s secret, now keep mine! Tell nobody that you ever called me husband. No one in this land knows me. But here, on this wild edge of the earth, I shall stay, because you and yours, Hester Prynne, belong to me. Love or hate, right or wrong, my home is where you are and where he is. But keep my secret!’
‘Why do you want this?’ said Hester, suddenly afraid of this secret agreement, although she did not know why. Why not say openly who you are, and send me away at once?’
‘Perhaps because I do not want to hear what people say about a husband who loses his wife to another man,’ he said. ‘Let them think your husband is already dead. Pretend not to know me. Do not tell our secret to anyone, and most of all, not to your lover. Do not fail in this, Hester! Remember, his good name, his position, his life will be in my hands!’
‘I will keep your secret, as I have kept his,’ said Hester.
‘And now, Mistress Prynne,’ said the man called Roger Chillingworth, ‘I will leave you alone with your child and the scarlet letter.’ He smiled, slowly.
Hester stared at him, afraid of the expression in his eyes.
‘Why do you smile at me?’ she asked. ‘Have you tied me into an agreement that will destroy my soul?’
‘Not your soul,’ he answered, with another smile. ‘No, not yours!’
Roger Chillingworth’s secret
B
ack inside the prison, Hester Prynne became strangely fearful and excited. The prison officer, Master Brackett, watched her carefully, afraid that she would do something violent, either to herself or to the child. By night-time, unable to quieten her, and worried about the child who screamed without stopping, Brackett decided to bring a doctor to her.
He described him to Hester as someone who had learned much about natural medicines from the Indians. But the man who followed Brackett into the prison was the man Hester had seen on the edge of the crowd earlier, the man she had watched in fear. His name, she was told, was Roger Chillingworth
Bracket brought the man in, and stood watching in surprise as Hester became as still as death. The child, however, continued to cry.
‘Please leave us alone,’ Chillingworth said to the prison officer,’ and you will soon have peace in your house.’
He had entered the room calmly, carrying a small bag, and he remained calm after Brackett had left them. First he went to the child and looked carefully at her. Then he opened his bag, took out some powder, and put it into a cup of water.
‘Here, woman!’ he said. ‘The child is yours, not mine. Give this to her.’
Hester did not move, and when she spoke, her voice was a whisper. ‘Don’t take your revenge on an innocent child.’
‘Silly woman!’ he replied, half coldly, half kindly. ‘If this poor, miserable baby was my own – mine, as well as yours! – I would give her the same medicine.’
He still hesitated, so he took the child and gave her the medicine himself. Almost at once she became quiet, and after a moment fell peacefully asleep.
Chillingworth prepared another drink of medicine and held out the cup to Hester. ‘Drink it!’ he said. ‘It cannot quieten your troubled soul, but it will calm you.’
She took it from him slowly, but her eyes were full of doubt about his reasons for helping her. Then she looked at her sleeping child.
‘I have thought of death,’ she said. ‘I have wished for it, and even prayed for it, but if death is in this cup, then I ask you to think again before I drink it.’
‘You need not be afraid,’ he replied calmly. ‘If I wanted revenge, then what more could I ask than to let you live – and suffer, under the shadow of this shame?’
As he spoke, he put his fingers on the scarlet letter, which suddenly seemed to burn red-hot on Hester’s bosom.
She drank the medicine quickly, then sat down on the bed where the child was sleeping. She watched, trembling as the man she had wronged pulled up a chair and sat beside her.
‘Hester,’ he said, ‘you’ve been weak, but I’ve been stupid. Look at me! I’m old and ugly. I was ugly from the moment that I was born. But you? You were young and beautiful, and full of life. How could I have imagined, the day that I married you, that you would ever love me? How could a man of books and learning be so stupid?’
‘I never felt or pretended any love for you,’ said Hester.
‘True,’ he replied. ‘But I hoped to make you love me.’
‘I have greatly wronged you.’ Hester whispered.
‘We have wronged each other,’ he said. ‘I’m not looking for revenge, Hester. I wish you no harm. But there is a man living who has wronged us both! Who is he?’
‘Do not ask me!’ she cried, looking straight at him. ‘You will never know his name!’
His smile was both dark and confident. ‘Believe me, Hester,’ he said, ‘I shall know him! Although he does not wear a letter of shame on his clothes, as you do, I shall read it on his heart. I shall see it in his eyes. I shall watch him tremble, and I will myself tremble with him. But don’t be afraid. I won’t hurt him, or harm his position in the town if he is an important man here. Nor shall I inform the law. No, let him live! Let him pretend to be an honest man! Heaven will punish him for me. But I will know him!’
‘You say you will not harm him,’ said Hester, confused and afraid, ‘but your words frighten me.’
‘One thing I ask you – you who were my wife,’ he said. ‘You have kept your lover’s secret, now keep mine! Tell nobody that you ever called me husband. No one in this land knows me. But here, on this wild edge of the earth, I shall stay, because you and yours, Hester Prynne, belong to me. Love or hate, right or wrong, my home is where you are and where he is. But keep my secret!’
‘Why do you want this?’ said Hester, suddenly afraid of this secret agreement, although she did not know why. Why not say openly who you are, and send me away at once?’
‘Perhaps because I do not want to hear what people say about a husband who loses his wife to another man,’ he said. ‘Let them think your husband is already dead. Pretend not to know me. Do not tell our secret to anyone, and most of all, not to your lover. Do not fail in this, Hester! Remember, his good name, his position, his life will be in my hands!’
‘I will keep your secret, as I have kept his,’ said Hester.
‘And now, Mistress Prynne,’ said the man called Roger Chillingworth, ‘I will leave you alone with your child and the scarlet letter.’ He smiled, slowly.
Hester stared at him, afraid of the expression in his eyes.
‘Why do you smile at me?’ she asked. ‘Have you tied me into an agreement that will destroy my soul?’
‘Not your soul,’ he answered, with another smile. ‘No, not yours!’
การแปล กรุณารอสักครู่..
2
รับทราบชิลิงก์เวิร์ทเป็นความลับ
B
อ๊ากภายในคุก เฮสเตอร์พรินน์ก็แปลกกลัวและตื่นเต้น เจ้าหน้าที่เรือนจำ อาจารย์แบร๊คเก็ต เฝ้าดูเธออย่างระมัดระวัง กลัวว่าเธอจะทำอะไรที่รุนแรงทั้งกับตัวเองหรือกับเด็ก โดยในช่วงเวลากลางคืน ไม่สามารถทำให้เธอและเป็นห่วงเด็กที่ร้องโดยไม่หยุด แบร๊คเก็ตตัดสินใจพาแพทย์ของเธอ
เขาอธิบายเขา เฮสเตอร์เป็น คนที่ถูกเรียนรู้มากเกี่ยวกับยาธรรมชาติจากอินเดียนแดง แต่คนที่ตาม แบร๊คเก็ตเข้าคุกน่ะ เฮสเตอร์ ได้ เห็น บนขอบของฝูงชนก่อนหน้านี้ ผู้ชายที่เธอเคยดูในความกลัว ชื่อของเขา เธอก็บอก คือ โรเจอร์ ชิลิงก์เวิร์ท
วงเล็บนำชาย และยืนดูอย่างประหลาดใจ เป็น เฮสเตอร์ ก็ยังตาย เด็กอย่างไรก็ตาม ยังคงร้องไห้ . . .
'please ตามลำพัง ' ชิลิงก์เวิร์ทกล่าวว่า เจ้าหน้าที่เรือนจำ และคุณเร็ว ๆนี้จะอยู่ในบ้าน มีความสงบ '
เขาเข้าห้องไปอย่างสงบ แบกถุงเล็ก และเขายังคงสงบหลังจากแบร๊คเก็ตทิ้งพวกเขา ก่อนเขาไปที่เด็กและมองอย่างที่เธอ แล้วเขาก็เปิดกระเป๋าแล้วหยิบแป้งบาง และใส่ลงในถ้วยน้ำ
'here ผู้หญิง !' เขากล่าว ' เด็กของเธอ ไม่ใช่ของฉัน ให้สิ่งนี้กับเธอ '
เฮสเตอร์ไม่ขยับ ตอนเธอพูด เสียงเธอกระซิบ ' อย่าแก้แค้นของคุณเด็กไร้เดียงสา '
'silly ผู้หญิง ! ' เขาตอบอย่างเย็นชา ครึ่งครึ่ง ละม่อม ' ถ้าคนจนอนาถทารกของฉันและของฉันเองเช่นเดียวกับคุณ ! - ผมจะเอายาให้เธอเหมือนกัน "
เขายังคงลังเลเขาจึงพาเด็กและให้ยาให้เธอเอง เกือบจะทันที เธอจึงเงียบ และหลังจากนั้นก็หลับอย่างสงบ .
ชิลิงก์เวิร์ทเตรียมเครื่องดื่มของยา และถือถ้วยให้ เฮสเตอร์ " ดื่มมัน ! ' เขากล่าว มันไม่สามารถทำให้จิตใจเป็นทุกข์ แต่มันจะสงบคุณ '
เธอเอาไปจากเขาอย่างช้าๆ แต่ตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยเกี่ยวกับเหตุผลที่ช่วยเธอแล้วเธอมองลูกหลับ .
" คิดว่าการตาย , ' เธอกล่าว " ฉันไม่ได้หวัง และภาวนาให้มัน แต่ถ้าตายในถ้วยนี้ แล้วผมก็ขอให้คุณคิดอีกครั้งก่อนจะดื่มมัน . '
' คุณไม่จำเป็นต้องกลัว " เขาตอบอย่างใจเย็น ' ถ้าฉันต้องการแก้แค้น แล้ว แล้วผมถามว่า ให้คุณใช้ชีวิต ) และประสบ ใต้เงาแห่งความอัปยศนี้ ? '
อย่างที่เขาพูดเขาเอานิ้วมือของเขาในจดหมายของ Scarlet ซึ่งก็จะเผาร้อนแดงบนอกของเฮสเตอร์ .
เธอดื่มยาอย่างรวดเร็ว แล้วนั่งลงบนเตียงที่เด็กหลับ เธอดู สั่นเป็นผู้ชายเธอรู้สึกผิดที่ดึงเก้าอี้และนั่งลงข้างๆเธอ
'hester ' เขากล่าวว่า ' คุณกำลังอ่อนแอ แต่ผมโง่ มองที่ฉัน ฉันแก่และน่าเกลียดฉันน่าเกลียดจากช่วงเวลาที่ฉันเกิด แต่คุณ ? คุณยังสาวและสวย และเต็มรูปแบบของชีวิต ทำไมฉันต้องคิด วันที่ฉันแต่งงานกับคุณ ที่คุณเคยรักฉัน ทำไมผู้ชายของหนังสือและเรียนรู้ถึงโง่นัก '
" ไม่เคยรู้สึกหรือเสแสร้งใด ๆความรักสำหรับคุณ ' เฮสเตอร์ .
'true ' เขาตอบ ' แต่ผมหวังให้คุณรักฉัน '
" มีมากทำผิดต่อเธอ' เฮสเตอร์กระซิบ .
เราทำผิดกับแต่ละอื่น ๆ " เขากล่าว " ฉันก็ไม่ได้ต้องการแก้แค้น เฮสเตอร์ ฉันหวังว่าคุณจะไม่มีอันตราย แต่มันมีผู้ชายอาศัยอยู่ที่ทำผิดต่อเราทั้งคู่ เขาคือใคร ? '
' ไม่ได้ถามฉัน ' เธอร้องขึ้น มองตรงไปที่เขา คุณจะไม่มีวันรู้จักชื่อของเขา '
รอยยิ้มของเขา ทั้งมืด และมั่นใจ ' เชื่อผม เฮสเตอร์ , ' เขากล่าวว่า ' ผมจะรู้จักเขาถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ใส่จดหมายของความอัปยศบนเสื้อผ้าของเขา เหมือนที่คุณทำ ผมจะอ่านมันบนหัวใจของเขา ข้าเห็นในดวงตาของเขา ผมจะดูเขาสั่นและฉันจะหวั่นไหวกับเขา แต่ไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่ทำให้เขาเจ็บ หรือเป็นอันตรายต่อตำแหน่งของเขาในเมือง ถ้าเขาเป็นคนที่สำคัญที่นี่ หรือจะให้ฉันแจ้งกฎหมาย ไม่ , ให้เขาอยู่ ให้เขาเป็นผู้ชายที่ซื่อสัตย์ !สวรรค์จะลงโทษเขาสำหรับฉัน แต่ฉันก็รู้จักเขา '
' คุณพูดคุณจะไม่ทำร้ายเขา ' เฮสเตอร์ สับสนและกลัว แต่คำพูดของคุณทำให้ฉัน . '
'one สิ่งที่ฉันขอให้คุณและคุณที่เป็นภรรยาของฉัน " เขากล่าว ' คุณต้องเก็บเป็นความลับของคนรักของคุณ ตอนนี้ให้ฉัน ! บอกใครว่าเธอเคยเรียกฉันว่าสามี ไม่มีใครในแผ่นดินนี้รู้ว่าฉัน แต่ที่นี่ บนขอบนี้ป่าของโลก ผมจะอยู่เพราะคุณและคุณเฮสเตอร์พรินน์ เป็นของฉัน รักหรือเกลียด ถูก หรือ ผิด บ้านคือที่ที่คุณมีและที่ที่เขาอยู่ แต่ความลับของฉัน '
'why คุณต้องการไอ้นี่มั้ย ' เฮสเตอร์ กลัวของข้อตกลงลับนี้ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไม ทำไมไม่พูดอย่างเปิดเผยว่าคุณเป็นใคร และส่งฉันไปที่ '
' บางทีอาจเป็นเพราะผมไม่ได้ต้องการที่จะได้ยินสิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับสามี ที่สูญเสียภรรยากับชายอื่น " เขากล่าว ให้พวกเขาคิดว่าสามีของคุณตายแล้ว แกล้งทำเป็นไม่รู้จักผม ไม่ได้บอกความลับกับใคร และส่วนใหญ่ของทั้งหมด ไม่ใช่เพื่อคนรักของคุณ ไม่ล้มเหลวในเรื่องนี้ เฮสเตอร์ จำได้ว่า เขาชื่อ ตำแหน่งของเขา ชีวิตของเขาก็อยู่ในมือของฉัน '
" จะเก็บความลับของคุณเป็นฉันได้เก็บของเขา ' เฮสเตอร์ .
และตอนนี้ นายหญิงพรินน์ ' ชายชื่อ โรเจอร์ ชิลิงก์เวิร์ท ' ผมจะทิ้งเธอไว้ลำพังกับลูกของคุณและตัวอักษรสีแดง เขายิ้มอย่างช้าๆ
เฮสเตอร์จ้องมองเขา กลัวสายตาของเขา . . . . . .
'why คุณยิ้ม ที่ฉัน ? ' เธอถาม ' คุณมัดฉันเป็นข้อตกลงว่า จะทำลายชีวิตของฉัน '
'not ของคุณวิญญาณ ' เขาตอบด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง " ไม่ ไม่ใช่คุณ ! '
รับทราบชิลิงก์เวิร์ทเป็นความลับ
B
อ๊ากภายในคุก เฮสเตอร์พรินน์ก็แปลกกลัวและตื่นเต้น เจ้าหน้าที่เรือนจำ อาจารย์แบร๊คเก็ต เฝ้าดูเธออย่างระมัดระวัง กลัวว่าเธอจะทำอะไรที่รุนแรงทั้งกับตัวเองหรือกับเด็ก โดยในช่วงเวลากลางคืน ไม่สามารถทำให้เธอและเป็นห่วงเด็กที่ร้องโดยไม่หยุด แบร๊คเก็ตตัดสินใจพาแพทย์ของเธอ
เขาอธิบายเขา เฮสเตอร์เป็น คนที่ถูกเรียนรู้มากเกี่ยวกับยาธรรมชาติจากอินเดียนแดง แต่คนที่ตาม แบร๊คเก็ตเข้าคุกน่ะ เฮสเตอร์ ได้ เห็น บนขอบของฝูงชนก่อนหน้านี้ ผู้ชายที่เธอเคยดูในความกลัว ชื่อของเขา เธอก็บอก คือ โรเจอร์ ชิลิงก์เวิร์ท
วงเล็บนำชาย และยืนดูอย่างประหลาดใจ เป็น เฮสเตอร์ ก็ยังตาย เด็กอย่างไรก็ตาม ยังคงร้องไห้ . . .
'please ตามลำพัง ' ชิลิงก์เวิร์ทกล่าวว่า เจ้าหน้าที่เรือนจำ และคุณเร็ว ๆนี้จะอยู่ในบ้าน มีความสงบ '
เขาเข้าห้องไปอย่างสงบ แบกถุงเล็ก และเขายังคงสงบหลังจากแบร๊คเก็ตทิ้งพวกเขา ก่อนเขาไปที่เด็กและมองอย่างที่เธอ แล้วเขาก็เปิดกระเป๋าแล้วหยิบแป้งบาง และใส่ลงในถ้วยน้ำ
'here ผู้หญิง !' เขากล่าว ' เด็กของเธอ ไม่ใช่ของฉัน ให้สิ่งนี้กับเธอ '
เฮสเตอร์ไม่ขยับ ตอนเธอพูด เสียงเธอกระซิบ ' อย่าแก้แค้นของคุณเด็กไร้เดียงสา '
'silly ผู้หญิง ! ' เขาตอบอย่างเย็นชา ครึ่งครึ่ง ละม่อม ' ถ้าคนจนอนาถทารกของฉันและของฉันเองเช่นเดียวกับคุณ ! - ผมจะเอายาให้เธอเหมือนกัน "
เขายังคงลังเลเขาจึงพาเด็กและให้ยาให้เธอเอง เกือบจะทันที เธอจึงเงียบ และหลังจากนั้นก็หลับอย่างสงบ .
ชิลิงก์เวิร์ทเตรียมเครื่องดื่มของยา และถือถ้วยให้ เฮสเตอร์ " ดื่มมัน ! ' เขากล่าว มันไม่สามารถทำให้จิตใจเป็นทุกข์ แต่มันจะสงบคุณ '
เธอเอาไปจากเขาอย่างช้าๆ แต่ตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยเกี่ยวกับเหตุผลที่ช่วยเธอแล้วเธอมองลูกหลับ .
" คิดว่าการตาย , ' เธอกล่าว " ฉันไม่ได้หวัง และภาวนาให้มัน แต่ถ้าตายในถ้วยนี้ แล้วผมก็ขอให้คุณคิดอีกครั้งก่อนจะดื่มมัน . '
' คุณไม่จำเป็นต้องกลัว " เขาตอบอย่างใจเย็น ' ถ้าฉันต้องการแก้แค้น แล้ว แล้วผมถามว่า ให้คุณใช้ชีวิต ) และประสบ ใต้เงาแห่งความอัปยศนี้ ? '
อย่างที่เขาพูดเขาเอานิ้วมือของเขาในจดหมายของ Scarlet ซึ่งก็จะเผาร้อนแดงบนอกของเฮสเตอร์ .
เธอดื่มยาอย่างรวดเร็ว แล้วนั่งลงบนเตียงที่เด็กหลับ เธอดู สั่นเป็นผู้ชายเธอรู้สึกผิดที่ดึงเก้าอี้และนั่งลงข้างๆเธอ
'hester ' เขากล่าวว่า ' คุณกำลังอ่อนแอ แต่ผมโง่ มองที่ฉัน ฉันแก่และน่าเกลียดฉันน่าเกลียดจากช่วงเวลาที่ฉันเกิด แต่คุณ ? คุณยังสาวและสวย และเต็มรูปแบบของชีวิต ทำไมฉันต้องคิด วันที่ฉันแต่งงานกับคุณ ที่คุณเคยรักฉัน ทำไมผู้ชายของหนังสือและเรียนรู้ถึงโง่นัก '
" ไม่เคยรู้สึกหรือเสแสร้งใด ๆความรักสำหรับคุณ ' เฮสเตอร์ .
'true ' เขาตอบ ' แต่ผมหวังให้คุณรักฉัน '
" มีมากทำผิดต่อเธอ' เฮสเตอร์กระซิบ .
เราทำผิดกับแต่ละอื่น ๆ " เขากล่าว " ฉันก็ไม่ได้ต้องการแก้แค้น เฮสเตอร์ ฉันหวังว่าคุณจะไม่มีอันตราย แต่มันมีผู้ชายอาศัยอยู่ที่ทำผิดต่อเราทั้งคู่ เขาคือใคร ? '
' ไม่ได้ถามฉัน ' เธอร้องขึ้น มองตรงไปที่เขา คุณจะไม่มีวันรู้จักชื่อของเขา '
รอยยิ้มของเขา ทั้งมืด และมั่นใจ ' เชื่อผม เฮสเตอร์ , ' เขากล่าวว่า ' ผมจะรู้จักเขาถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ใส่จดหมายของความอัปยศบนเสื้อผ้าของเขา เหมือนที่คุณทำ ผมจะอ่านมันบนหัวใจของเขา ข้าเห็นในดวงตาของเขา ผมจะดูเขาสั่นและฉันจะหวั่นไหวกับเขา แต่ไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่ทำให้เขาเจ็บ หรือเป็นอันตรายต่อตำแหน่งของเขาในเมือง ถ้าเขาเป็นคนที่สำคัญที่นี่ หรือจะให้ฉันแจ้งกฎหมาย ไม่ , ให้เขาอยู่ ให้เขาเป็นผู้ชายที่ซื่อสัตย์ !สวรรค์จะลงโทษเขาสำหรับฉัน แต่ฉันก็รู้จักเขา '
' คุณพูดคุณจะไม่ทำร้ายเขา ' เฮสเตอร์ สับสนและกลัว แต่คำพูดของคุณทำให้ฉัน . '
'one สิ่งที่ฉันขอให้คุณและคุณที่เป็นภรรยาของฉัน " เขากล่าว ' คุณต้องเก็บเป็นความลับของคนรักของคุณ ตอนนี้ให้ฉัน ! บอกใครว่าเธอเคยเรียกฉันว่าสามี ไม่มีใครในแผ่นดินนี้รู้ว่าฉัน แต่ที่นี่ บนขอบนี้ป่าของโลก ผมจะอยู่เพราะคุณและคุณเฮสเตอร์พรินน์ เป็นของฉัน รักหรือเกลียด ถูก หรือ ผิด บ้านคือที่ที่คุณมีและที่ที่เขาอยู่ แต่ความลับของฉัน '
'why คุณต้องการไอ้นี่มั้ย ' เฮสเตอร์ กลัวของข้อตกลงลับนี้ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไม ทำไมไม่พูดอย่างเปิดเผยว่าคุณเป็นใคร และส่งฉันไปที่ '
' บางทีอาจเป็นเพราะผมไม่ได้ต้องการที่จะได้ยินสิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับสามี ที่สูญเสียภรรยากับชายอื่น " เขากล่าว ให้พวกเขาคิดว่าสามีของคุณตายแล้ว แกล้งทำเป็นไม่รู้จักผม ไม่ได้บอกความลับกับใคร และส่วนใหญ่ของทั้งหมด ไม่ใช่เพื่อคนรักของคุณ ไม่ล้มเหลวในเรื่องนี้ เฮสเตอร์ จำได้ว่า เขาชื่อ ตำแหน่งของเขา ชีวิตของเขาก็อยู่ในมือของฉัน '
" จะเก็บความลับของคุณเป็นฉันได้เก็บของเขา ' เฮสเตอร์ .
และตอนนี้ นายหญิงพรินน์ ' ชายชื่อ โรเจอร์ ชิลิงก์เวิร์ท ' ผมจะทิ้งเธอไว้ลำพังกับลูกของคุณและตัวอักษรสีแดง เขายิ้มอย่างช้าๆ
เฮสเตอร์จ้องมองเขา กลัวสายตาของเขา . . . . . .
'why คุณยิ้ม ที่ฉัน ? ' เธอถาม ' คุณมัดฉันเป็นข้อตกลงว่า จะทำลายชีวิตของฉัน '
'not ของคุณวิญญาณ ' เขาตอบด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง " ไม่ ไม่ใช่คุณ ! '
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันตัองการนั่งข้างลูกเรือ
- สีเหลืองใสมีการตกตะกอน
- แต่งหน้า
- How dangerous a country it can be
- I have a great big family if you count m
- นางแบบ
- ถ้าคุณเจอใครที่ดีกว่าฉัน โปรดบอกฉันด้วย
- คุณพูดอังกฤษเก่งจังนะค่ะ
- คุณบอกอะไรฉัน ฉันไม่ทันได้อ่าน ไฟฟ้ามันต
- 2 มกราคม
- horror
- lest
- Right in brand names
- ไม่อยากให้ฉันรบกวนก็บอกมา
- ฉันเป็นผู้หญิงตั้งแต่ลืมตาดูโลกครั้งแรก
- no caption
- 문화센터방송통신대학교시민대학교야간대학교전문 대학
- ฉันชอบวิชาภาษาจีน
- The dauten toy corporation uses an injec
- I hope you have a wonderful day and that
- Why is it important to wear a personal f
- คุณมีเวลาว่างบ่อยแค่ไหน
- 15th September I must give passport to T
- I'm someone simply anything.but for some
