Your heart was racing. Your hands w

Your heart was racing. Your hands were sweaty and your breathing hitched when he had arrived at your desk, slowly pulling it out in front of your eyes.
As you look at it, your mouth fell open and an inner curse was swallowed down.
“You know what this means, Y/N?”, he asked you lowly and serious as he looked at you.

You nodded. “Yes, Mr. Jeon.”

“Good. Meet me in the office after class. We need to talk about your grades.” With that, he walked away, moving on to the other tables and continued to hand back the test sheets.

Your eyes once again sunk on the red painted in front of you and the big circled “F” immediately stung in your sight.

In Mr. Jeon’s english class, you weren’t the best student. Honestly, you were the worst of all. Always coming late, never doing homework and you failed every test with either a “D” or an “F”, never anything above. He had already talked to your parents, encouraged you to look for a tutor, but nothing had helped. And now you were doomed. You would be kicked out of his class once you left his office. “Shit”, you finally said, letting out that curse that was slowly tickling in your throat.

-

*knock knock*

No answer. You tried again.

*knock knock*

You stood there dumbfounded in front of Mr. Jeon’s office, to where he had ordered you to come directly after class and now he let you stand here, looking like an idiot knocking on the door of an empty room. “One last try then I’ll leave”, you thought and took in a deep breath.

*knock knock*

The door wasn’t opened. Instead, you heard something from inside, indicating that he must be there, but then why wouldn’t he open the door?

Throwing your politeness overboard, you pulled down the door handle and opened it yourself, stumbling into his office. The first room was deserted as you stood there but then all of sudden, you could catch a sound in the neighbored, much smaller room. It was behind another door but still, the noise that sounded like a animalistic growl came surely from it, loud enough to pierce through the thick wooden door. You slowly, quiet as possible tip-toed closer to it and held your breath to listen better in case anything came out again and then, when you were merely centimeters away from it, it was there again, this time much clearer and deeper and much more…. humane.

Your lips slightly parted as you kept listen to it and your dazed mind finally recognize it as… moans. Deep, throaty moans that were echoing in that small room behind the door, so itching close. You gasped at a particular desperate, high-pitched whine that triggered your stupid hormones to race through your veins, making you close your thighs to futilely stop the arousal that were beginning to drip down from your soaking heat. Like in slow-motion, you drew your head closer to the door and leaned your ear on it to eavesdrop the person behind the door.

“Ugh… yes”, you heard and clamped your mouth shut with your hand when you recognized it as Mr. Jeon’s voice in a deep, husky state. “Yes”, he moaned. What should you do?, you thought in panic. You knew you shouldn’t listen but yet, you couldn’t tear yourself away from the door and most specifically the sound he was emitting.

“Yes, god damn it”, he chanted breathy. “Y/N”

.….

Your whole body froze as he said your name and you were more than sure that you had heard right.

He was doing something in there and was saying your name with it and when curiosity took over you, you gave yourself a mental push and grabbed onto the door handle, deliberately pulling it down and pushed the door open.

Mr. Jeon was sitting in his chair as usually, but his glass table revealed everything what he was doing underneath it. With his head thrown back, eyes tightly shut and hand in his pants, you immediately realized what he was doing.
“Yes, Y/N. You’re so good”, he moaned and bit onto his bottom lip in pleasure while his hand sped up.

You were stunned at what you were seeing before you and stood there in silence, in shock but still continued to watch keenly at your english teacher getting off at the thought of you. You and him were only about three meters apart and he would see you in an instant once he opened his eyes but they were shut too tightly to see anything right now. All he saw behind his closed lids was the picture of you in your too short skirt that couldn’t cover your panties when you would bend over too much, and your white, clean blouse that was, oblivious to you, exposing half of your chest to his hungry eyes. He knew that he shouldn’t be like this, every bits of conscience was nagging on him but still, his hand kept moving in an increasing speed the more the thought of you and the more he imagined you to be his.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวใจเต้น มือมีเหงื่อและลมหายใจของคุณผูก เมื่อเขาได้เดินทางมาถึงที่โต๊ะ ค่อยๆ ดึงมันออกในด้านหน้าของดวงตาของคุณอย่างที่คุณมองมัน ปากก็เปิดและมีคำสาปด้านในถูกกลืนลง" คุณรู้ว่ามันหมายถึงอะไร , Y / N ? " เขาขอให้คุณต้อย และจริงจัง เค้ามองคุณเธอพยักหน้า " ครับ คุณจอน "" ดี มาเจอฉันในที่ทำงานหลังเลิกเรียน เราต้องคุยกันเรื่องเกรด " แล้วก็เดินจากไป ย้ายไปยังตารางอื่น ๆและยังคงมือกลับแผ่นทดสอบดวงตาของคุณอีกครั้งจมบนสีแดงวาดต่อหน้าเธอและใหญ่วงกลม " F " ทันที แสบในสายตาของคุณในนายจอน เรียนภาษาอังกฤษ คุณไม่ได้เป็นนักเรียนที่ดีที่สุด จริงๆนะ นายที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมด มักจะกลับมาดึก ไม่เคยทำ การบ้าน และ คุณสอบตกหมด มีทั้ง " ดี " หรือ " F " ไม่ทุกอย่างข้างต้น เขาได้พูดกับพ่อแม่ของคุณ ให้คุณมองหาครูสอนพิเศษ แต่ไม่มีอะไรช่วยได้ และตอนนี้คุณกำลังถึงวาระ คุณคงถูกไล่ออกจากห้องของเขา เมื่อคุณออกจากสำนักงานของเขา " อึ " ในที่สุดเธอก็พูดออกมา ว่า ด่า ว่า ให้ค่อยๆ กระตุ้นในคอของคุณ-* * เคาะเคาะไม่ตอบ คุณพยายามอีกครั้ง* * เคาะเคาะเธอยืนอึ้งอยู่หน้าสำนักงานของนายจอน ที่ซึ่งเขาได้สั่งให้นายมาโดยตรง หลังเลิกเรียน และตอนนี้เขามายืนตรงนี้ได้ ดูเหมือนโง่เคาะที่ประตูของห้องว่าง " สุดท้ายแล้วผมจะลองไป " คุณคิดและเอาลมหายใจลึก* * เคาะเคาะประตูไม่เปิด แทนที่คุณจะได้ยินอะไรบางอย่างจากข้างใน แสดงว่าเขาต้องมี แต่ทำไมเขาไม่เปิดประตู ?ทิ้งความสุภาพของคุณเกินไป คุณดึงลง มือจับประตู และเปิดมันเอง สะดุดเข้าไปในสำนักงานของเขา ห้องแรกที่ถูกทิ้งร้างเป็นนายยืนอยู่ตรงนั้น แต่แล้วอยู่ๆ คุณสามารถจับเสียงใน neighbored ห้องขนาดเล็กมาก มันอยู่หลังประตูอีก แต่เสียงที่เหมือนเสียงคำรามเหมือนพวกสัตว์ก็ย่อมได้ ดังพอที่จะทะลุประตูไม้หนา เธอค่อยๆ เงียบที่สุดปลายโทดใกล้ชิดกับมันและถือลมหายใจของคุณฟังดีกว่า เผื่อมีอะไรออกมาอีก และเมื่อเธอเพียงเซนติเมตรออกจากมัน มันก็มาอีกแล้ว คราวนี้ชัดเจนมากและลึก และอีกมากมาย . . . . . . . มีมนุษยธรรมริมฝีปากเผยอเล็กน้อย ตามที่คุณเก็บไว้ฟัง และจิตก็จักเป็นเช่นนี้ . . . . . . . . . . ซึ่งเปล่งเสียงจากลำคอครางลึก ที่สะท้อนอยู่ในห้องเล็ก ๆอยู่หลังประตู มันคันปิด คุณอ้าปากค้างที่เฉพาะหมดหวัง แหลมสูง งอแง งี่เง่า ที่เรียกฮอร์โมนเพื่อการแข่งขันผ่านทางหลอดเลือดดำของคุณทำให้คุณปิดต้นขาของคุณลมๆ แล้งๆ หยุดเร้าอารมณ์ที่เริ่มหยดลงจากแช่ร้อน อย่างช้าๆ เธอดึงหัวของคุณใกล้ชิดกับประตูแล้วพิงหูมันแอบฟังคนที่อยู่หลังประตู" เฮ้อ . . . . . . . ครับ " คุณได้ยินและบีบปากกับมือของคุณเมื่อคุณได้รับการยอมรับว่า เป็น นายจอน เสียงในลึก ฮัสกี้ รัฐ " ใช่ " เขาครวญ สิ่งที่คุณควรทำ คุณคิดว่าในความตื่นตระหนก คุณรู้ว่าคุณไม่ควรฟังแต่ยังไม่ฉีกตัวเองออกไปจากประตู และมากที่สุดโดยเฉพาะเสียงที่เขาเปล่ง ." ใช่ ให้ตายสิ " เขา chanted เหม็น . " y / N ". . . . .ร่างกายแข็งเหมือนที่เขาพูดชื่อของคุณและคุณได้มากกว่าแน่ใจว่า คุณได้ยินขวาเขากำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น และพูดชื่อของคุณกับมันและเมื่อความอยากรู้ได้อยู่เหนือคุณ คุณให้ตัวเองดันจิตและจับบนประตูจงใจดึงมันลง และผลักประตูเปิดนายจอน นั่งในเก้าอี้ของเขาเป็นปกติ แต่โต๊ะกระจกเปิดเผยทุกอย่าง สิ่งที่เขาทำอยู่ข้างใต้ กับหัวของเขาโยนกลับมา ดวงตาปิดแน่น และมือในกางเกงของเขา ทันทีที่คุณตระหนักว่าเขากำลังทำอะไร" ใช่ , Y / N คุณดี " เขาครางและกัดลงบนริมฝีปากล่างของเขาในความสุขในขณะที่มือของเขาเร่งขึ้นไปนายอึ้งในสิ่งที่คุณเห็นก่อนที่คุณจะยืนอยู่ในความเงียบ ตกใจ แต่ก็ยังดูรู้ว่าที่อาจารย์ของคุณจะออกจากความคิดของคุณ คุณและเขาเป็นเพียงประมาณสามเมตรกัน และเขาจะเห็นคุณในทันทีเมื่อเขาเปิดดวงตาของเขา แต่พวกเขาปิดแน่นเกินไปที่จะเห็นอะไรตอนนี้ ทั้งหมดที่เขาเห็นหลังฝาปิดของเขาคือภาพของคุณในกระโปรงที่สั้นเกินไปที่ไม่สามารถปิดกางเกงในของคุณเมื่อคุณจะก้มลงมากเกินไป และสีขาวสะอาด เสื้อที่ถูกลบเลือนให้คุณเปิดเผยครึ่งหนึ่งของหน้าอกของคุณตาหิวของเขา เขารู้ว่าเขาไม่ควรเป็นแบบนี้ ทุกบิตของสามัญสำนึกก็บ่นเขา แต่มือของเขายังคงเคลื่อนที่ในความเร็วที่เพิ่มขึ้นมากกว่าที่คิด และยิ่งเขาคิดว่าคุณเป็นเขา