when the Reverend Jerry Falwell lea

when the Reverend Jerry Falwell learned that the Supreme Court had reversed his $200,000 judgment against Hustler magazine for the emotional distress that he had suffered from an outrageous parody, his response was typical of those who seek to censor speech: "Just as no person may scream 'Fire!' in a crowded theater when there is no fire, and find cover under the First Amendment, likewise, no sleazy merchant like Larry Flynt should be able to use the First Amendment as an excuse for maliciously and dishonestly attacking public figures, as he has so often done."

Justice Oliver Wendell Holmes's classic example of unprotected speech—falsely shouting "Fire!" in a crowded theater—has been invoked so often, by so many people, in such diverse contexts, that it has become part of our national folk language. It has even appeared—most appropriately—in the theater: in Tom Stoppard's play Rosencrantz and Guildenstern Are Dead a character shouts at the audience, "Fire!" He then quickly explains: "It's all right—I'm demonstrating the misuse of free speech." Shouting "Fire!" in the theater may well be the only jurisprudential analogy that has assumed the status of a folk argument. A prominent historian recently characterized it as "the most brilliantly persuasive expression that ever came from Holmes' pen." But in spite of its hallowed position in both the jurisprudence of the First Amendment and the arsenal of political discourse, it is and was an inapt analogy, even in the context in which it was originally offered. It has lately become—despite, perhaps even because of, the frequency and promiscuousness of its invocation—little more than a caricature of logical argumentation.

The case that gave rise to the "Fire!"-in-a-crowded-theater analogy—Schenck v. United States—involved the prosecution of Charles Schenck, who was the general secretary of the Socialist Party in Philadelphia, and Elizabeth Baer, who was its recording secretary. In 1917 a jury found Schenck and Baer guilty of attempting to cause insubordination among soldiers who had been drafted to fight in the First World War. They and other party members had circulated leaflets urging draftees not to "submit to intimidation" by fighting in a war being conducted on behalf of "Wall Street's chosen few. " Schenck admitted, and the Court found, that the intent of the pamphlets' "impassioned language" was to "influence" draftees to resist the draft. Interestingly, however, Justice Holmes noted that nothing in the pamphlet suggested that the draftees should use unlawful or violent means to oppose conscription: "In form at least [the pamphlet] confined itself to peaceful measures, such as a petition for the repeal of the act" and an exhortation to exercise "your right to assert your opposition to the draft." Many of its most impassioned words were quoted directly from the Constitution.

Justice Holmes acknowledged that "in many places and in ordinary times the defendants, in saying all that was said in the circular, would have been within their constitutional rights." "But," he added, "the character of every act depends upon the circumstances in which it is done." And to illustrate that truism he went on to say,
The most stringent protection of free speech would not protect a man in falsely shouting fire in a theater, and causing a panic. It does not even protect a man from an injunction against uttering words that may have all the effect of force.
Justice Holmes then upheld the convictions in the context of a wartime draft, holding that the pamphlet created "a clear and present danger" of hindering the war effort while our soldiers were fighting for their lives and our liberty.

The example of shouting "Fire!" obviously bore little relationship to the facts of the Schenck case. The Schenck pamphlet contained a substantive political message. It urged its draftee readers to think about the message and then—if they so chose—to act on it in a lawful and nonviolent way. The man who shouts "Fire!" in a crowded theater is neither sending a political message nor inviting his listener to think about what he has said and decide what to do in a rational, calculated manner. On the contrary, the message is designed to force action without contemplation. The message "Fire!" is directed not to the mind and the conscience of the listener but, rather, to his adrenaline and his feet. It is a stimulus to immediate action, not thoughtful reflection. It is—as Justice Holmes recognized in his follow-up sentence—the functional equivalent of "uttering words that may have all the effect of force."

Indeed, in that respect the shout of "Fire!" is not even speech, in any meaningful sense of that term. It is a clang sound—the equivalent of setting off a nonverbal alarm. Had Justice Holmes been more honest about his example, he would have said that freedom of speech does not protect a kid who pulls a fire alarm in the absence of a fire. But that obviously would have been irrelevant to the case at hand. The proposition that pulling an alarm is not protected speech certainly leads to the conclusion that shouting the word fire is also not protected. But the core analogy is the nonverbal alarm, and the derivative example is the verbal shout. By cleverly substituting the derivative shout for the core alarm, Holmes made it possible to analogize one set of words to another—as he could not have done if he had begun with the self-evident proposition that setting off an alarm bell is not free speech.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อการ Reverend Jerry Falwell รู้ว่า ศาลฎีกาได้กลับเขาพิพากษา $200000 กับวารสาร Hustler ความทุกข์ทางอารมณ์ที่เขาได้รับความเดือดร้อนจากการล้อเลียนแขก ตอบถูกโดยทั่วไปของผู้ที่พยายามพูดสาระ: "เพียงเป็นบุคคลไม่อาจร้อง 'ไฟ ' ในโรงละครแออัดเมื่อมีไม่มีไฟ และค้นหาครอบคลุมภายใต้แก้ไขครั้งแรกทำนอง พ่อค้าไม่กลางเช่น Larry Flynt ควรสามารถใช้แก้ไขแรกเป็นข้อแก้ตัวของเจตนา และปิดตัวเลขสาธารณะ โจมตีเป็นบ่อยทำ "ยุติธรรม Oliver Wendell โฮลมส์เป็นตัวอย่างคลาสสิกของป้องกันเสียง — แอบตะโกน "ไฟไหม้" ในโรงละครแออัดซึ่งถูกเรียกบ่อย คนจำนวนมาก ในบริบทดังกล่าวหลากหลาย มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชาติภาษาพื้นบ้าน แม้ได้ปรากฏตัวอย่างเหมาะสมมากที่สุด — ในโรงละคร: Tom Stoppard เล่น Rosencrantz และ Guildenstern จะตายอักขระ shouts ที่ผู้ชม "ไฟ ไหม้" เขาแล้วอย่างรวดเร็วอธิบาย: "มันถูกตัวฉันกำลังเห็นด่าว่าเสีย" ตะโกน "ไฟไหม้" ในโรงละครที่ดีอาจจะเปรียบเทียบ jurisprudential เท่านั้นที่ได้ถือว่าสถานะของอาร์กิวเมนต์พื้นบ้าน นักประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นเมื่อเร็ว ๆ นี้ลักษณะจะเป็น "ที่สุดเก่ง persuasive นิพจน์ที่มาจากปากกาของโฮมส์" แต่แม้ว่าตำแหน่ง hallowed วัลทั้งอาร์เซนอลของวาทกรรมทางการเมืองและการแก้ไขแรก มันเป็น และมีการเปรียบเทียบ inapt แม้ในบริบทที่มันเดิมถวาย เมื่อเร็ว ๆ นี้เป็น — แม้ บางทีก็ เพราะ ความถี่และ promiscuousness ของการเรียกตัวน้อยภาพล้อของ argumentation ตรรกะกรณีที่เกิดการแบบ "ไฟไหม้"-ใน-เป็น-แออัด-เปรียบเทียบภาพยนตร์ — Schenck v. สหรัฐอเมริกา — โจทก์ Schenck ชาร์ลส์ผู้เป็นเลขาธิการทั่วไปพรรคสังคมนิยมในฟิลาเดลเฟีย และเอลิซาเบธรัซเซลเบเออร์ ผู้เป็นเลขานุการของบันทึกที่เกี่ยวข้องกับการ ใน 1917 เป็นคณะลูกขุนพบ Schenck และรัซเซลเบเออร์ของพยายามทำ insubordination ในหมู่ทหารที่ได้รับร่างเพื่อต่อสู้ในสงครามโลกครั้งหนึ่ง พวกเขาและสมาชิกพรรคได้หมุนเวียนไปรับกระตุ้นให้ draftees ไม่ต้อง "การข่มขู่" โดยการต่อสู้ในสงครามที่กำลังดำเนินการในนามของ "วอลล์สตรีทของท่านไม่" ยอมรับ Schenck และศาล พบ ว่า จุดประสงค์ของเอกสารแผ่นพับขอ "impassioned ภาษา" มี "อิทธิพล" draftees ฝืนร่าง เป็นเรื่องน่าสนใจ ไร โฮลมส์ยุติธรรมกล่าวว่า ไม่มีอะไรในแผ่นแนะนำว่า draftees ที่ควรใช้วิธีการรุนแรง หรือผิดกฎหมายเพื่อต่อต้านทหาร: "ในฟอร์มที่น้อยที่สุด [ในจุลสาร] จำกัดตัวเองไปวัดเงียบสงบ เช่นหนังสือสำหรับการยกเลิกพระราชบัญญัติ" และตักเตือนการออกกำลังกาย "ของคุณถูกเพื่อยืนยันรูปฝ่ายค้านเพื่อร่าง" คำของ impassioned มากที่สุดมากมายได้เสนอราคาได้โดยตรงจากรัฐธรรมนูญโฮลมส์ยุติธรรมยอมรับว่า "ในหลาย และ ในเวลาปกติที่จำเลย คำพูดที่กล่าวในวง จะได้รับภายในสิทธิที่รัฐธรรมนูญ" "แต่ เขาเพิ่ม "ของทุกการกระทำขึ้นอยู่ กับสถานการณ์ที่จะทำ" และ การแสดงที่ truism เขาก็จะพูดว่าการป้องกันอย่างเข้มงวดที่สุดของเสียจะปกป้องคนในแอบตะโกนไฟในโรงละคร และก่อให้เกิดความตื่นตระหนก มันไม่ได้ป้องกันคนคำสั่งกับกล่าวคำคำที่อาจมีผลกระทบทั้งหมดของกองทัพโฮลมส์ยุติธรรมแล้วยึดถือเรียนในบริบทของร่างเป็นความโหดร้าย ถือว่า จุลสารที่สร้าง "ชัดเจน และปัจจุบันอันตราย" ของการขัดขวางความพยายามของสงครามในขณะที่ทหารของเราได้ต่อสู้ชีวิตและเสรีภาพของเราตัวอย่างของตะโกน "ไฟไหม้" แบกความสัมพันธ์เล็กน้อยกับข้อเท็จจริงกรณี Schenck อย่างชัดเจน จุลสาร Schenck ประกอบด้วยข้อความทางการเมืองแน่น มันกระตุ้นให้อ่าน draftee ความคิดเกี่ยวกับข้อความแล้ว — ถ้าพวกเขาจึงเลือก — เพื่อดำเนินการกับแบบถูกกฎหมาย และรุนแรง คน shouts "ไฟไหม้" ในโรงละครที่แออัดไม่มีส่งข้อความทางการเมือง หรือเชิญชวนฟังของเขาจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่พระองค์ตรัส และตัดสินใจว่า จะทำในลักษณะเชือด คำนวณ ดอก ข้อความถูกออกแบบมาเพื่อบังคับใช้การดำเนินการ โดยไม่มีการสะสม ข้อความ "ไฟไหม้" จะตรงไม่จิตใจและจิตสำนึกของการฟัง แต่ ค่อนข้าง ความตื่นเต้นของเขาและเท้าของเขา กระตุ้นการดำเนินการในทันที สะท้อนเด่นไม่ได้ เป็น — เป็นโฮลมส์ยุติธรรมรู้จักในประโยคของเขาติดตามผลซึ่งทำงานเหมือนกับการ "กล่าวคำคำที่อาจมีผลกระทบทั้งหมดของกองทัพ"แน่นอน ประการที่ shout "ไฟไหม้" ได้แม้เสียง ในทุกความหมายของคำว่า เป็น clang ที่เสียงซึ่งเทียบเท่ากับตั้งปลุก nonverbal ได้ซื่อสัตย์มากขึ้นเกี่ยวกับตัวอย่างความยุติธรรมโฮมส์ เขาจะได้กล่าวว่า เสรีภาพในการพูดปกป้องเด็กที่ดึงสัญญาณไฟไหม้ของไฟ แต่ที่แน่นอนจะมีความเกี่ยวข้องกับกรณีที่ เสนอที่ดึงปลุกไม่ป้องกันเสียงนำไปสู่บทสรุปที่ตะโกนไฟคำยังไม่มีป้องกันอย่างแน่นอน แต่เทียบหลักปลุก nonverbal และตัวอย่างอนุพันธ์ shout ด้วยวาจา โดยคำนึงการ shout ในอนาคตสำหรับการเตือนหลักแทน โฮลมส์ทำการ analogize คำอีกชุดหนึ่งซึ่งเขาอาจไม่ได้ทำถ้าเขาเริ่ม ด้วยข้อเสนอวีรกรรมที่ตั้งปิดการปลุกระฆังเป็นไม่เสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อสาธุคุณเจอร์รี่ ฟอลเวลได้เรียนรู้ว่า ศาลฎีกาได้มีคำพิพากษากลับของเขา $ 200000 กับนักธุรกิจนิตยสารสำหรับความทุกข์ทางอารมณ์ที่เขาได้รับความเดือดร้อนจากการล้อเลียนอุกอาจ การตอบสนองของเขาเป็นปกติของผู้ที่แสวงหาที่จะเซ็นเซอร์คำพูด : " อย่างที่คนไม่อาจตะโกนว่า ไฟไหม้ ! ในโรงเมื่อไม่มีไฟ และหาที่กำบังภายใต้การแก้ไขครั้งแรกเช่นเดียวกันไม่สกปรกพ่อค้าเหมือนไพรเออรี ออฟไซออนควรจะสามารถใช้ก่อนการแก้ไข เป็นข้ออ้างมุ่งร้ายมิชอบโจมตีและตัวเลขสาธารณะ เขาจึงมักจะทำ "

ผู้พิพากษาโอลิเวอร์ เวนเดลล์ โฮล์มส์ของคลาสสิกตัวอย่างไม่มีการพูดเท็จ ตะโกน " ไฟไหม้ ! ! " ในโรงมีการเรียกใช้บ่อยๆ จากคนมากมาย ในบริบทที่หลากหลาย เช่นมันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของภาษาพื้นบ้านแห่งชาติของเรา มีปรากฏมากที่สุดอย่างเหมาะสมในโรงละครในทอม stoppard เล่นโรเซนครันทซ์ guildenstern ตายและตัวละครที่คนดูตะโกน " ไฟไหม้ ! ! " เขารีบอธิบายว่า : " มันคือทั้งหมดที่ right-i กำลังแสดงให้เห็นถึงการใช้คำพูดฟรี " ตะโกน " ไฟไหม้ !" ในละครอาจจะดีเพียง jurisprudential คล้ายคลึงที่ได้ถือว่าสถานะของพื้นบ้าน การโต้แย้ง นักประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นเมื่อเร็ว ๆนี้มีลักษณะเป็น " ที่สุดเก่งโน้มน้าวใจการแสดงออกที่มาจากโฮล์มส์ ปากกา แต่ทั้งๆที่ตำแหน่งที่สักการะบูชาของทั้งในกฎหมายของการแก้ไขและคลังแสงของวาทกรรมทางการเมืองมันเป็นและถูกเปรียบเทียบซึ่งไม่เหมาะสม ,แม้ในบริบทที่ถูกเสนอ มันเลยกลายเป็นแม้บางทีอาจจะเพราะ ความถี่และ promiscuousness ของคำขอร้องเล็กน้อยกว่าล้อของการโต้แย้งทางตรรกะ

กรณีที่ให้สูงขึ้นเพื่อ " ไฟ " - in-a-crowded-theater คล้ายคลึง Schenck โวลต์สหรัฐอเมริกาเกี่ยวข้องคดี Schenck ชาร์ลส์ ,ใครเป็นเลขาธิการพรรคสังคมนิยมในฟิลาเดลเฟียและอลิซาเบธแบร์ ที่บันทึกของเลขานุการ ในปี 1917 และคณะลูกขุนพบ Schenck แบร์มีความผิดของความพยายามที่จะทำให้เกิดความกระด้างกระเดื่องในหมู่ทหารที่ถูกเกณฑ์ เพื่อต่อสู้ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเขาและสมาชิกพรรคอื่น ๆมีหมุนเวียนใบปลิวเรียกร้องให้นาวิกไม่ " ส่งข่มขู่ " โดยการต่อสู้ในสงครามถูกดำเนินการในนามของ " Wall Street เลือกน้อย " เชงก์ ยอมรับ และศาลพบว่าเจตนาของจุลสาร " กระตุ้นอารมณ์ภาษา " มี " อิทธิพล " นาวิกต่อต้านร่าง แต่อย่างไรก็ตามความยุติธรรมโฮล์มส์กล่าวว่าไม่มีอะไรในแผ่นพับแนะนำว่า ควรใช้วิธีรุนแรงนาวิกผิดกฎหมายหรือต่อต้านการเกณฑ์ทหาร " ในรูปแบบอย่างน้อย [ จุลสาร ] กักขังตัวเองให้มาตรการที่เงียบสงบเช่นคำร้องสำหรับการยกเลิกการกระทำ " และการตักเตือนให้ออกกำลังกาย " เพื่อยืนยันการต่อต้านของร่าง" มีหลายคำที่ประทับใจมากที่สุดของมันถูกยกมาโดยตรงจากรัฐธรรมนูญ

ความยุติธรรมโฮล์มส์ได้รับการยอมรับว่า " ในหลายสถานที่และในเวลาปกติ จำเลย ในเรื่องทั้งหมดที่ได้กล่าวใน วงกลม จะได้รับภายในสิทธิตามรัฐธรรมนูญของพวกเขา . " " แต่ " เขาเพิ่ม , " ตัวละครของทุกกฎหมายขึ้น ตามสภาพที่เรียบร้อย" และเพื่อแสดงให้เห็นว่าตัตวศาสตร์เขาก็ยังพูดว่า
การป้องกันที่เข้มงวดมากที่สุดของการพูดฟรีจะไม่ปกป้อง คนที่แอบอ้างตะโกนไฟในโรงละคร และก่อให้เกิดความตื่นตระหนก มันไม่ได้ปกป้องมนุษย์จาก uttering คำสั่งต่ออาจได้ผลของแรง
ความยุติธรรมโฮล์มส์แล้วยึดถือความเชื่อมั่นในบริบทของสงครามร่างถือแผ่นพับสร้าง " อันตรายที่ชัดเจนและปัจจุบัน " ขัดขวางความพยายามทำสงครามในขณะที่ทหารของเราต่อสู้เพื่อชีวิตและเสรีภาพของเรา

ตัวอย่างของตะโกน " ไฟไหม้ ! ! " เห็นได้ชัดว่าเบื่อหน่อยกับข้อเท็จจริงของคดี Schenck . แผ่นพับ Schenck บรรจุเนื้อหาสาระทางการเมืองข้อความมันกระตุ้นให้ผู้อ่าน draftee เพื่อคิดเกี่ยวกับข้อความ แล้วถ้าพวกเขาจึงเลือกที่จะทำมันในทางที่ถูกต้อง และการไม่ใช้ความรุนแรง คนที่ตะโกน " ไฟไหม้ ! ! " ในโรงไม่ส่งข้อความทางการเมืองหรือเชิญชวนให้ผู้ฟังของเขาที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาพูดและตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรในการคำนวณต่างๆ ในทางตรงกันข้ามข้อความถูกออกแบบมาเพื่อบังคับให้กระทำโดยวิปัสสนา ข้อความ " ไฟ " คือกำกับไม่ให้จิตใจและมโนธรรมของผู้ฟัง แต่ค่อนข้าง เขาตื่นเต้นและเท้าของเขา มันคือการกระตุ้นให้ทันที ไม่ได้คิดสะท้อนมันเป็นโฮล์มส์ความยุติธรรมรู้จักในประโยคของเขาติดตามเทียบเท่าการทำงานของ " uttering คำที่อาจจะได้ผลของการบังคับ "

แน่นอนในที่เคารพ ตะโกนว่า " ไฟไหม้ ! ! " ไม่ได้พูดในความรู้สึกใด ๆ ความหมายของคําว่า มันเป็นเสียงเคร้งเทียบเท่ากับการปิดสัญญาณเตือนภัยแบบ . มีความยุติธรรม ซื่อสัตย์ เพิ่มเติมเกี่ยวกับ Holmes ตัวอย่างของเขาเขาได้กล่าวว่า เสรีภาพในการพูดไม่ได้ปกป้องเด็กที่ดึงสัญญาณเตือนไฟไหม้ในการขาดงานของไฟ แต่ที่แน่ชัด คงไม่เกี่ยวข้องกับกรณีที่ . เรื่องที่ดึงปลุกไม่ได้รับการพูดแน่นอนนำไปสู่ข้อสรุปที่ตะโกนคำว่า ไฟก็ยังไม่คุ้ม แต่หลักคือ ปลุกความคล้ายคลึงกัน ,และตัวอย่างที่ดัดแปลงเป็นตะโกนด้วยวาจา โดยชาญฉลาดแทนตะโกนอนุพันธ์สำหรับหลักเตือนโฮล์มส์ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบหนึ่งชุดของคำอื่นที่เขาจะไม่ทำ ถ้าเขาเริ่มด้วยตนเองครับว่าตั้งค่าปิดสัญญาณเตือนภัย ไม่ใช่การพูดฟรี