It might be noted, however, that so

It might be noted, however, that sociological arguments about individualisation (e.g. Beck and Beck-Gernsheim 2001) suggest that socio-economic patterns of the sort that are discussed in Bourdieu’s research are likely to be increasingly difficult to identify. This is recognised in the way in which advertising and market research attempt to find ever finer
categories into which to classify population segments (and see Addis and Holbrook 2001). What is interesting here too is that rather than beginning with social classifications and then seeing how they are reflected in consumption patterns (e.g. modes of museum visiting), the consumption patterns typically provide the starting point from which social types—or perhaps, more loosely, cultural formations—are identified. Examples of museum visitor studies that work in this way include Veron and Levasseur (1983) and Macdonald (1992, 2002), both discussed below; though neither links them to wider sociodemographic characteristics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันอาจจะตั้งข้อสังเกต อย่างไรก็ตาม ว่า อาร์กิวเมนต์สังคมวิทยาเกี่ยวกับ individualisation (เช่นเบ็คและเบ็ค Gernsheim 2001) แนะนำว่า จะให้ยากขึ้นที่จะระบุรูปแบบเศรษฐกิจสังคมการเรียงที่จะกล่าวถึงในงานวิจัยของ Bourdieu นี้จะยังแบบในโฆษณาและวิจัยพยายามค้นหาเคยปลีกย่อยใดประเภทที่จัดประเภทเซ็กเมนต์ของประชากร (และดูแอดและ Holbrook 2001) สิ่งน่าสนใจที่นี่มากเกินไปคือ มากกว่าเริ่มต้นจัดประเภทสังคมและเห็นว่าพวกเขาปรากฏในการใช้รูปแบบ (เช่นวิธีการเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์), รูปแบบการใช้ให้จุดเริ่มต้นจากชนิดที่สังคมโดยทั่วไปแล้ว — หรือบางที ที่ ซึ่ง ก่อตัวทางวัฒนธรรมซึ่งจะ ตัวอย่างของผู้เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์การศึกษาที่ทำงานในลักษณะนี้ได้แก่ Veron และ Levasseur (1983) และแมคโดนัลด์ (1992, 2002), ทั้งอธิบายไว้ด้านล่าง แต่ ไม่ลิงค์ให้กับกว้าง sociodemographic ลักษณะการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันอาจจะตั้งข้อสังเกตอย่างไรว่าข้อโต้แย้งเกี่ยวกับสังคมวิทยา individualisation (เช่นเบ็คและเบ็ค-Gernsheim 2001) ชี้ให้เห็นว่ารูปแบบทางเศรษฐกิจและสังคมของการจัดเรียงที่กล่าวถึงในการวิจัย Bourdieu มีแนวโน้มที่จะเป็นเรื่องยากมากขึ้นที่จะระบุ นี้ได้รับการยอมรับในวิธีการที่การโฆษณาและการวิจัยตลาดที่พยายามที่จะหาที่ดีกว่าที่เคย
เป็นที่ประเภทการจำแนกกลุ่มประชากร (และดูแอดิสและฮอลบรู 2001) สิ่งที่น่าสนใจที่นี่ก็เป็นว่าแทนที่จะเริ่มต้นด้วยการจำแนกประเภทสังคมและเห็นแล้วว่าพวกเขาจะสะท้อนให้เห็นในรูปแบบการบริโภค (เช่นโหมดของการเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์) รูปแบบการบริโภคมักจะให้เป็นจุดเริ่มต้นจากการที่สังคมประเภทหรือบางทีอาจจะมากขึ้นอย่างอิสระ การก่อตัวจะถูกวัฒนธรรมระบุ ตัวอย่างของการศึกษาของผู้เข้าชมพิพิธภัณฑ์ที่ทำงานในลักษณะนี้ ได้แก่ Veron และ Levasseur (1983) และ Macdonald (1992, 2002) ทั้งสองกล่าวถึงด้านล่าง; แม้ว่าจะไม่มีการเชื่อมโยงให้พวกเขามีลักษณะที่ยาวนานที่กว้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันอาจจะระบุไว้ อย่างไรก็ตาม อาร์กิวเมนต์ทางสังคมวิทยาเกี่ยวกับ individualisation ( เช่น เบค และ เบ็คแกร์นสไฮม์ 2001 ) ชี้ให้เห็นว่า รูปแบบเศรษฐกิจของการจัดเรียงที่กล่าวถึงใน บูร์ดิเยอการวิจัยมีแนวโน้มที่จะยากมากที่จะระบุ นี้ได้รับการยอมรับในวิธีการที่โฆษณา วิจัยตลาดและพยายามที่จะหา
เคยขึ้นประเภทที่แยกกลุ่มประชากร ( ดู แอดดิส โฮลบรูคและ 2001 ) มีอะไรที่น่าสนใจเหมือนกันคือแทนที่จะเริ่มต้นด้วยเรื่องสังคมและดูว่าพวกเขาจะถูกแสดงในรูปแบบการบริโภค ( เช่นโหมดของพิพิธภัณฑ์การเยี่ยมชม ) , รูปแบบการมักจะมีจุดเริ่มต้นจากการที่สังคมประเภท หรือบางที เพิ่มเติม looselyการก่อตัวของวัฒนธรรมจะระบุ ตัวอย่างของพิพิธภัณฑ์ชมการศึกษาว่า ทํางานในลักษณะนี้และรวมถึง veron levasseur ( 1983 ) และ แม็คโดนัลด์ ( 1992 , 2002 ) ทั้งสองกล่าวถึงด้านล่าง แต่ไม่มีการเชื่อมโยงไปยังอุตสาหกรรมที่กว้างขึ้นของ