Given the pervasive nature of viole

Given the pervasive nature of violence in our everyday lives, it is not surprising that many sociologists make it the focus of their study. And because violence connects to all social institutions and all social processes—from micro-level interactions between friends and family to the macro-level aggressions between nations—sociologists with a variety of scholarly interests may make violence the object of their research. For example, political sociologists might study war, genocide, terrorism and state violence; criminologists research violent crimes and the social conditions that bring them about; educational sociologists often investigate bullying and violence in schools; feminist sociologists examine domestic violence against intimate partners and children; and social psychologists survey our attitudes toward, as well as explanations for, violent acts.

To avoid being overwhelmed by the myriad social theories of violence, I would like to offer a basic, sociological understanding of this complex and multi-faceted concept. To do so, I find it useful to consider the three C’s of violence: contradictions, contextuality, and constructedness.

Contradictions of Violence. If you have never thought about the contradictory nature of violence, you only need to reflect on the inconsistent reactions to some recent examples of violence in news: a police officer shoots and kills an unarmed teenager in Ferguson, Missouri; a professional football player knocks out his fiancé in an elevator; another football player beats his four year-old son with a stick; a man kicks a stray cat over a fence; a terrorist organization releases numerous videos of beheadings; a five-year program of U.S. military drone strikes has left 2,400 people dead.

Although most of us would probably agree on the common definition of violence—the “exertion of physical force so as to injure or abuse”—the manner in which we apply this definition is anything but consistent. For all of the examples noted above, there are people (maybe even the majority us) who would vigorously condone the violence that was perpetrated in one incident but be equally passionate about condemning the violence in another incident. If we added to the mix other activities that some people consider violence (football, factory farming of animals, abortion, rape, the death penalty) then none of us would be free from incongruities in our evaluation of violence.

Contextuality of Violence. From a sociological perspective, it should come as no surprise that the way in which we understand and evaluate violence is uneven, maybe even erratic. Violence, like all forms of behavior, is highly contextual. The examples noted above all exist in a specific time and place, with specific actors. It is impossible to think that there could be a universal “violence barometer” that could objectively determine what is or is not violent without accounting for these factors. To fully understand any act of violence, we must consider the typical questions that we should be asking of all behaviors: when and where did it occur, who was involved, why was it done, what actually transpired, and how did people react. There may be additional questions to be asked but these will at least get us on track for a more complete comprehension.

To say that context matters when it comes to violence also suggests that our attitudes toward violence are not uniform nor are they inherent; instead, we learn through patterns of socialization when to judge some instances of violence as reprehensible and other forms as required. Additionally, socialization teaches us whether to engage in violence or to pursue less destructive paths of action. In your daily interactions with family, friends, and even strangers, you probably see the effects that socialization has on our approach to violence as you try to process and make sense of people’s drastically varying reactions.

Constructedness of Violence. If we agree violence is highly contextual, then it should follow logically that violence is socially constructed. However, for many people, this sociological take on violence is off the mark. For the non-sociologist, violence has little to do with nurture and almost everything to do with nature. According to this argument, humans, and are close cousins chimpanzees, are both “natural born killers with an almost psychopathic tendency towards violence and slaughter.” The ubiquity of violence, therefore, is merely a manifestation of our biological genes.

It should be obvious that as a sociologist I don’t subscribe to this “natural born killers” hypothesis. However, I realize that it is a compelling position for many people and the reason why I think it’s so compelling is the same reason why I think people gravitate toward victim blaming: it exonerates us from any wrong doing. If violence is indeed our biological destiny, then we need not critically examine the social realities we have constructed that encourage and condone violence. If violence is natural, and if victims deserve what they get, then each one of us need only be concerned with our own behavior; societal effects are secondary to our individual and biological urges.

By rejecting the argument that violence is learned, and by ignoring the ways in which the ubiquity of violence is upheld by socially constructed social structures, we fail to see how our behaviors might be influenced by other biological impulses. We also fail to account for the contradictions and contexualities of violence.

This point was suggested by eminent evolutionary biologist Stephen Jay Gould, and it is crucial to understanding the nature of violence in society: “Violence, sexism, and general nastiness are biological since they represent one subset of a possible range of behaviors. But peacefulness, equality, and kindness are just as biological—and we may see their influence increase if we can create social structures that permit them to flourish.” In other words, we are predisposed to be both violent and compassionate; how we act is largely contingent on culture and the social environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดลักษณะชุมชนที่แพร่หลายของความรุนแรงในชีวิตประจำวันของเรา มันไม่ได้น่าแปลกใจว่า พูดมากให้ความสำคัญของการศึกษา และเนื่อง จากความรุนแรงที่เชื่อมต่อกับสถาบันทางสังคมทั้งหมดและกระบวนการทางสังคมทั้งหมด — จากระดับไมโครการโต้ตอบระหว่างเพื่อนและครอบครัวเพื่อ aggressions แมระดับระหว่างประเทศ – พูด มีหลากหลายสนใจ scholarly อาจทำให้ความรุนแรงของการวิจัยได้ ตัวอย่าง พูดทางการเมืองอาจศึกษาสงคราม พันธุฆาต การก่อการร้าย และความ รุนแรงของรัฐ วิจัยปราบอาชญากรรมรุนแรงและสภาพสังคมที่นำพวกเขาเกี่ยวกับ พูดศึกษามักตรวจสอบ bullying และความรุนแรงในโรงเรียน พูด feminist ตรวจสอบความรุนแรงภายในประเทศกับคู่ค้าอย่างใกล้ชิดและเด็ก และนักจิตวิทยาสังคมสำรวจของเจตคติ เป็นคำอธิบายการ กระทำความรุนแรงเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจม โดยทฤษฎีสังคมเมืองความรุนแรง ฉันอยากจะมีความเข้าใจพื้นฐาน สังคมวิทยาแนวคิดนี้ซับซ้อน และหลายนคร ดัง ฉันคิดว่ามันมีประโยชน์ในการพิจารณา 3 C ของความรุนแรง: ฮฺที่ contextuality และ constructedness กันข้ามของความรุนแรง ถ้าคุณไม่เคยคิดเกี่ยวกับธรรมชาติขัดแย้งความรุนแรง คุณจะต้องแสดงในปฏิกิริยาที่ไม่สอดคล้องกันอย่างล่าสุดของความรุนแรงในข่าว: ตำรวจหน่อ และฆ่าวัยรุ่นมีอาวุธในเฟอร์กูสัน มิสซูรี ฟุตบอลอาชีพ knocks ออกเขา fiancé ในลิฟท์ ฟุตบอลอื่นเต้นบุตรปีสี่ ด้วยไม้ ชาย kicks แมวจรจัดผ่านรั้ว องค์กรก่อการร้ายออกวิดีโอจำนวนมากของ beheadings โปรแกรม 5 ปีของการนัดหยุดงานเสียงพึมพำที่ทหารสหรัฐจากถึง 2400 คนตาย แม้ว่าส่วนใหญ่ของเราคงจะยอมรับข้อกำหนดทั่วไปของความรุนแรง — การ "ใช้ออกแรงบังคับทางกายภาพเพื่อทำร้าย หรือละเมิด" — วิธีที่เราใช้คำนิยามนี้มีความสอดคล้องอะไรแต่ ทั้งหมดของตัวอย่างที่กล่าวข้างต้น มีคน (บางทีแม้แต่ส่วนใหญ่เรา) ที่จะโยคะ condone ความรุนแรงที่ถูกชินวัตรในเหตุการณ์หนึ่ง แต่จะเท่า ๆ กันหลงใหลประณามการใช้ความรุนแรงในเหตุการณ์อื่น ถ้าเราเพิ่มการผสมผสาน กิจกรรมอื่น ๆ ที่บางคนพิจารณาความรุนแรง (ฟุตบอล โรงงานเลี้ยงสัตว์ ทำแท้ง ข่มขืน ประหาร) แล้วไม่มีเราจะเป็นอิสระจาก incongruities ในการประเมินความรุนแรงของเราContextuality ความรุนแรง จากมุมมองของสังคมวิทยาการ มันควรมาเป็นแปลกใจที่แบบที่เราเข้าใจ และประเมินความรุนแรงไม่สม่ำเสมอ บางทีแม้แต่ความ ความรุนแรง พฤติกรรม ทุกรูปแบบเช่นเป็นคำบริบท ตัวอย่างที่กล่าวข้างต้นทั้งหมดอยู่ในเวลาและสถานที่ มีแสดงเฉพาะ ไม่คิดว่า อาจมี "ความรุนแรงบารอมิเตอร์" ที่สามารถเป็นดูว่ามีอะไร หรือไม่มีความรุนแรง โดยไม่มีการลงบัญชีสำหรับปัจจัยเหล่านี้ เป็นสากล การเข้าใจการกระทำของความรุนแรง เราต้องพิจารณาโดยทั่วไปคำถามที่เราควรถามพฤติกรรมทั้งหมดของ: ไม่ได้เกิดขึ้น ผู้เกี่ยวข้อง ทำไมมัน ทำ สิ่งจริง transpired และวิธีทำคนตอบสนอง อาจมีคำถามเพิ่มเติมเพื่อที่จะถาม แต่เหล่านี้จะน้อยรับเราติดตามทำความเข้าใจแก่ว่าบริบทที่สำคัญเมื่อมันมาถึงความรุนแรงยังแนะนำว่า เจตคติความรุนแรงเราไม่สม่ำเสมอ หรือพวกเขาโดยธรรมชาติ แทน เราได้เรียนรู้ผ่านรูปแบบของสังคมเมื่อวิพากษ์บางกรณีของความรุนแรงฟอร์มเป็น reprehensible และอื่น ๆ ตามต้องการ นอกจากนี้ การขัดเกลาทางสังคมสอนเราว่า การมีส่วนร่วมในความรุนแรง หรือไล่ทำลายน้อยเส้นทางของการดำเนินการ ในการโต้ตอบทุกวันกับครอบครัว เพื่อน และแม้แต่คนแปลกหน้า คุณอาจเห็นผลกระทบที่สังคมของเราวิธีการรุนแรงเป็นการประมวลผล และทำให้ความรู้สึกของประชาชนแตกต่างกันอย่างรวดเร็วปฏิกิริยาConstructedness ความรุนแรง ถ้าเรายอมรับความรุนแรงเป็นอย่างมากตามบริบท แล้วมันควรเป็นไปตามตรรกะที่สังคมสร้างความรุนแรงขึ้น อย่างไรก็ตาม สำหรับหลาย ๆ คน เวลานี้สังคมวิทยาเกี่ยวกับความรุนแรงได้ออกหมาย สำหรับที่ไม่ใช่-sociologist ความรุนแรงมีน้อยไม่สำคัญและเกือบทุกอย่างทำกับธรรมชาติ ตามอาร์กิวเมนต์นี้ มนุษย์ และปิด chimpanzees ลูกพี่ลูกน้อง มีทั้ง "ธรรมชาติเกิดยา มีแนวโน้มเกือบ psychopathic ต่อความรุนแรงและการฆ่ากัน" Ubiquity ความรุนแรง ดังนั้น เป็นเพียงยามยีนชีวภาพของเรามันควรจะชัดเจนว่า เป็น sociologist เป็น ฉันไม่สมัครสมาชิกสมมติฐานนี้ "ธรรมชาติเกิดยา" อย่างไรก็ตาม ฉันรู้ว่า จะเป็นตำแหน่งที่น่าสนใจสำหรับหลาย ๆ คน และเหตุผลที่ทำไมฉันคิดว่า มันน่าสนใจมากเป็นเหตุผลเดียวที่ผมคิดว่า คน gravitate ไปทางเหยื่อ blaming: มัน exonerates เราจากการกระทำผิดใด ๆ ถ้ารุนแรงเป็นจุดหมายปลายทางชีวภาพของเรา แล้วเราต้องไม่เหลือตรวจสอบจริงสังคมเราสร้างที่ส่งเสริม และ condone ความรุนแรง ถ้ารุนแรงเป็นธรรมชาติ และผู้สมควรได้รับสิ่งที่พวกเขาได้รับ แล้วเราแต่ละคนจำเป็นเท่านั้นจะเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมของเราเอง ผลข้อมูลรองของเราแต่ละคน และชีวภาพขอก่อนส่งกลับได้โดยการปฏิเสธอาร์กิวเมนต์ความรุนแรงนั้นเป็นการเรียนรู้ และ ด้วยสองวิธีที่ ubiquity ความรุนแรงยึดถือ โดยโครงสร้างทางสังคมที่สังคมสร้างขึ้น เราไม่เห็นว่าพฤติกรรมของเราอาจมีผลมาจากแรงกระตุ้นทางชีวภาพอื่น ๆ นอกจากนี้เรายังไม่สามารถกันข้ามและ contexualities ของความรุนแรงจุดนี้แนะนำ โดยนักชีววิทยาวิวัฒนาการอีก Stephen เจย์ Gould และการทำความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติของความรุนแรงในสังคม: "ความรุนแรง เพศนิยม และ nastiness ทั่วไปได้ทางชีวภาพตั้งแต่แทนย่อยหนึ่งของช่วงเป็นไปได้ของพฤติกรรม แต่กลืน ความเสมอภาค และเมตตาชีวภาพเป็นเพียง — และเราอาจเห็นผลเพิ่มถ้าเราสามารถสร้างโครงสร้างทางสังคมที่อนุญาตให้งอกงาม " ในคำอื่น ๆ เราจะสำแดงให้รุนแรง และ สังเวช ว่าเราทำหน้าที่เป็นกองใหญ่ในวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อมทางสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำหนดลักษณะที่แพร่หลายของความรุนแรงในชีวิตประจำวันของเราก็ไม่น่าแปลกใจที่นักสังคมวิทยาจำนวนมากทำให้มันจุดสำคัญของการศึกษาของพวกเขา และเพราะความรุนแรงที่เชื่อมต่อกับสถาบันทางสังคมและกระบวนการทางสังคมทั้งหมดจากปฏิสัมพันธ์ระดับจุลภาคระหว่างเพื่อนและครอบครัวกับมลภาวะระดับมหภาคระหว่างประเทศ-นักสังคมวิทยาที่มีความหลากหลายของผลประโยชน์ทางวิชาการอาจทำให้ความรุนแรงวัตถุของการวิจัยของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นนักสังคมวิทยาการเมืองอาจศึกษาสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์การก่อการร้ายและความรุนแรงของรัฐ criminologists วิจัยอาชญากรรมรุนแรงและสภาพสังคมที่จะนำพวกเขาเกี่ยวกับ; สังคมวิทยาการศึกษามักจะตรวจสอบการข่มขู่และความรุนแรงในโรงเรียน; นักสังคมวิทยาสตรีตรวจสอบความรุนแรงในครอบครัวที่ใกล้ชิดกับคู่ค้าและเด็ก; และนักจิตวิทยาสังคมการสำรวจทัศนคติของเราที่มีต่อเช่นเดียวกับคำอธิบายสำหรับการกระทำที่รุนแรง. เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกครอบงำโดยทฤษฎีทางสังคมมากมายของความรุนแรงที่ผมอยากจะนำเสนอพื้นฐานความเข้าใจทางสังคมวิทยาที่ซับซ้อนนี้และแนวคิดหลายเหลี่ยมเพชรพลอย ต้องการทำเช่นนั้นฉันคิดว่ามันมีประโยชน์ที่จะต้องพิจารณาสาม C ของการใช้ความรุนแรง. ขัดแย้ง contextuality และ constructedness ความขัดแย้งความรุนแรง ถ้าคุณไม่เคยคิดเกี่ยวกับธรรมชาติของความรุนแรงความขัดแย้งที่คุณจะต้องสะท้อนให้เห็นถึงปฏิกิริยาที่ไม่สอดคล้องกันกับบางตัวอย่างล่าสุดของความรุนแรงในข่าว: ยอดเจ้าหน้าที่ตำรวจและฆ่าวัยรุ่นอาวุธในเฟอร์กูสันมิสซูรี; เป็นนักฟุตบอลมืออาชีพเคาะออกคู่หมั้นของเขาในลิฟท์; เล่นฟุตบอลอีกเต้นลูกชายสี่ปีของเขาด้วยไม้; คนที่เตะแมวจรจัดมากกว่ารั้ว; องค์กรก่อการร้ายเผยแพร่วิดีโอหลาย beheadings; โปรแกรมห้าปีของสหรัฐนัดจมูกทหารได้ออก 2,400 คนตาย. ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ของเราอาจจะเห็นด้วยกับคำนิยามทั่วไปของความรุนแรง "การออกแรงของพละกำลังเพื่อที่จะทำร้ายหรือการละเมิด" ในลักษณะที่เราใช้ -the คำนิยามนี้คืออะไร แต่ที่สอดคล้องกัน สำหรับทุกตัวอย่างที่กล่าวข้างต้นมีคน (แม้กระทั่งส่วนใหญ่เรา) ที่จะเอาผิดอย่างจริงจังความรุนแรงที่ถูกปั่นหัวในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่อย่างเท่าเทียมกันหลงใหลเกี่ยวกับการประณามการใช้ความรุนแรงในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีก ถ้าเราเพิ่มส่วนผสมกิจกรรมอื่น ๆ ที่บางคนพิจารณาความรุนแรง (ฟุตบอลโรงงานร้างสัตว์, การทำแท้งข่มขืนโทษประหารชีวิต) แล้วไม่มีเราจะเป็นอิสระจาก incongruities ในการประเมินผลของความรุนแรง. Contextuality ความรุนแรง จากมุมมองทางสังคมวิทยามันจะมาเป็นแปลกใจว่าวิธีการที่เราเข้าใจและประเมินความรุนแรงไม่สม่ำเสมออาจจะผิดปกติแม้กระทั่ง ความรุนแรงเช่นเดียวกับทุกรูปแบบของพฤติกรรมที่เป็นบริบทสูง ตัวอย่างที่ระบุไว้ข้างต้นทั้งหมดที่มีอยู่ในเวลาที่เฉพาะเจาะจงและสถานที่กับนักแสดงที่เฉพาะเจาะจง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะคิดว่าอาจจะมีสากล "วัดความรุนแรง" ที่มีอคติสามารถตรวจสอบสิ่งที่เป็นหรือไม่เป็นความรุนแรงโดยไม่ต้องมีบัญชีสำหรับปัจจัยเหล่านี้ เพื่อให้เข้าใจการกระทำใด ๆ ของความรุนแรงเราจะต้องพิจารณาคำถามทั่วไปที่เราควรจะถามพฤติกรรมทั้งหมด: เมื่อใดและที่มันไม่เกิดขึ้นที่มีส่วนเกี่ยวข้องทำไมมันทำสิ่งที่ transpired จริงและวิธีการที่คนตอบสนอง อาจจะมีคำถามเพิ่มเติมที่จะถาม แต่เหล่านี้อย่างน้อยจะได้รับเราในการติดตามความเข้าใจที่สมบูรณ์มากขึ้น. ที่จะบอกว่าบริบทที่สำคัญเมื่อมันมาถึงการใช้ความรุนแรงนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าทัศนคติของเราที่มีต่อการใช้ความรุนแรงไม่เหมือนกันและพวกเขามีอยู่; แต่เราเรียนรู้ผ่านรูปแบบของการขัดเกลาทางสังคมเมื่อมีการตัดสินบางกรณีความรุนแรงในรูปแบบเลวทรามและอื่น ๆ ตามที่ต้องการ นอกจากนี้การขัดเกลาทางสังคมสอนเราว่าจะมีส่วนร่วมในความรุนแรงหรือการที่จะไล่ตามเส้นทางทำลายน้อยของการดำเนินการ ในการติดต่อประจำวันของคุณกับครอบครัวเพื่อนและแม้กระทั่งคนแปลกหน้าคุณอาจจะเห็นผลกระทบที่การขัดเกลาทางสังคมที่มีต่อวิธีการของเราไปสู่ความรุนแรงในขณะที่คุณพยายามที่จะดำเนินการและให้ความรู้สึกของผู้คนที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดปฏิกิริยา. Constructedness ความรุนแรง ถ้าเราเห็นการใช้ความรุนแรงเป็นบริบทสูงแล้วมันควรจะเป็นไปตามเหตุผลที่ความรุนแรงจะถูกสร้างสังคม แต่สำหรับหลาย ๆ คนนี้ใช้เวลาสังคมวิทยาเกี่ยวกับความรุนแรงเป็นปิดเครื่องหมาย สำหรับนักสังคมวิทยาที่ไม่ใช่ความรุนแรงมีน้อยจะทำอย่างไรกับการบำรุงและเกือบทุกอย่างจะทำอย่างไรกับธรรมชาติ ตามอาร์กิวเมนต์นี้มนุษย์และเป็นญาติใกล้ชิมแปนซีมีทั้ง "นักฆ่าที่เกิดจากธรรมชาติที่มีแนวโน้มโรคจิตเกือบไปสู่ความรุนแรงและการฆ่าฟัน." การแพร่หลายของการใช้ความรุนแรงจึงเป็นเพียงการแสดงออกของยีนทางชีวภาพของเรา. มันควรจะเป็นที่เห็นได้ชัด ที่เป็นนักสังคมวิทยาที่ผมไม่ได้สมัครสมาชิกวันนี้ "นักฆ่าที่เกิดจากธรรมชาติ" สมมติฐาน แต่ผมรู้ว่ามันเป็นตำแหน่งที่น่าสนใจสำหรับคนจำนวนมากและเหตุผลที่ผมคิดว่ามันเป็นที่น่าสนใจเพื่อเป็นเหตุผลเดียวกันว่าทำไมผมคิดว่าผู้คนเข้าหาเหยื่อโทษมันลบล้างความผิดเราจากการทำผิดใด ๆ หากความรุนแรงย่อมเป็นชะตากรรมทางชีวภาพของเราแล้วเราไม่จำเป็นต้องตรวจสอบอย่างยิ่งความเป็นจริงทางสังคมที่เราได้สร้างขึ้นที่ส่งเสริมให้เกิดการใช้ความรุนแรงและการให้อภัย หากความรุนแรงเป็นธรรมชาติและถ้าผู้ที่ตกเป็นเหยื่อสมควรได้รับสิ่งที่พวกเขาได้รับแล้วเราทุกคนต้องการเพียงจะเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมของเราเอง; ผลกระทบทางสังคมที่มีรองเพื่อเรียกร้องให้บุคคลและทางชีวภาพของเรา. โดยปฏิเสธข้อโต้แย้งที่รุนแรงได้เรียนรู้และไม่สนใจวิธีการที่แพร่หลายของการใช้ความรุนแรงที่จะรักษาโดยการสร้างสังคมโครงสร้างทางสังคมที่เรามองไม่เห็นว่าพฤติกรรมของเราอาจจะได้รับอิทธิพลจาก แรงกระตุ้นทางชีวภาพอื่น ๆ นอกจากนี้เรายังล้มเหลวในการบัญชีสำหรับความขัดแย้งและ contexualities ของความรุนแรง. จุดนี้ได้รับการแนะนำโดยนักชีววิทยาวิวัฒนาการที่ประสบความสำเร็จสตีเฟนเจย์กูลด์และมันเป็นสิ่งสำคัญในการทำความเข้าใจธรรมชาติของความรุนแรงในสังคม "ความรุนแรงทางเพศและความสกปรกทั่วไปทางชีวภาพตั้งแต่พวกเขา เป็นตัวแทนหนึ่งส่วนหนึ่งของช่วงเป็นไปได้ของพฤติกรรม แต่ความสงบสุขความเสมอภาคและความเมตตาเป็นเพียงทางชีวภาพและเราอาจจะเห็นการเพิ่มขึ้นอิทธิพลของพวกเขาถ้าเราสามารถสร้างโครงสร้างทางสังคมที่อนุญาตให้พวกเขาที่จะอวด "ในคำอื่น ๆ ที่เรามักจะชอบที่จะเป็นได้ทั้งความรุนแรงและความเห็นอกเห็นใจ. วิธีการที่เราทำหน้าที่เป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมและสภาพแวดล้อมทางสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้ธรรมชาติที่แพร่หลายของความรุนแรงในชีวิตประจำวันของเรา มันไม่น่าแปลกใจที่หลาย นักสังคมวิทยาให้โฟกัสของการศึกษาของพวกเขาเพราะความรุนแรงและเชื่อมต่อกับสถาบันทางสังคม และสังคมจากกระบวนการไมโคร ระดับของปฏิสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนและครอบครัวในระดับมหภาค aggressions ระหว่างประชาชาตินักสังคมวิทยากับความหลากหลายของผลประโยชน์ทางวิชาการ อาจทำให้ความรุนแรงวัตถุประสงค์ของการวิจัยของพวกเขา ตัวอย่างเช่น นักสังคมวิทยาการเมืองอาจศึกษาสงคราม การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ก่อการร้าย และรัฐ ความรุนแรงcriminologists การวิจัยอาชญากรรมรุนแรง และสังคมที่ทำให้พวกเขาเกี่ยวกับ นักสังคมวิทยาศึกษามักจะตรวจสอบกลั่นแกล้งและความรุนแรงในโรงเรียน สตรีนักสังคมวิทยาศึกษาความรุนแรงกับพันธมิตรที่ใกล้ชิดกับเด็ก และนักจิตวิทยาสังคมทัศนคติของเราต่อ รวมทั้งคำอธิบายสำหรับการกระทำรุนแรง .

เพื่อหลีกเลี่ยงการแพ้โดยทฤษฎีทางสังคมมากมายของการใช้ความรุนแรง ผมขอเสนอพื้นฐานทางสังคมวิทยานี้ซับซ้อนและ multi-faceted ความเข้าใจของแนวคิด งั้น , ผมพบว่ามันมีประโยชน์ในการพิจารณาสาม C ของความรุนแรง ความขัดแย้ง contextuality และ constructedness .

การความรุนแรง หากคุณเคยคิดเกี่ยวกับลักษณะขัดแย้ง ความรุนแรงคุณจะต้องสะท้อนให้เห็นถึงปฏิกิริยาที่สอดคล้องกับตัวอย่างล่าสุดของความรุนแรงในข่าว : ตำรวจยิงและฆ่าวัยรุ่นอาวุธในเฟอร์กูสันมิสซูรี ; ผู้เล่นฟุตบอลอาชีพของเขาและทำให้คู่หมั้นในลิฟต์ อีกสี่ปีลูกชายของเขาเล่นฟุตบอลชนะด้วยไม้ เป็นคนที่เตะแมวหลงทางมากกว่า รั้ว ;องค์กรก่อการร้ายเผยแพร่หลายวิดีโอของถูกตัดหัว ; โครงการห้าปีของการนัดหยุดงานจมูกทหารสหรัฐมีเหลือ 2400 คนตาย

แม้ว่าส่วนใหญ่ของเราอาจจะตกลงในความหมายทั่วไปของความรุนแรง " ออกแรงใช้กำลังเพื่อทำร้ายหรือละเมิด " - ลักษณะที่เราใช้นิยามนี้คืออะไร แต่ที่สอดคล้องกัน สำหรับทั้งหมดของตัวอย่างที่ระบุไว้ข้างต้นมีคน ( หรืออาจจะส่วนใหญ่ ) ใครอย่างจริงจังกับความรุนแรงที่กระทำในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ต้องเท่าเทียมกันหลงใหลเกี่ยวกับประณามความรุนแรงในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีก ถ้าเราเพิ่มส่วนผสมอื่น ๆกิจกรรมที่บางคนพิจารณาความรุนแรง ( ฟุตบอลโรงงาน ฟาร์มสัตว์ การทำแท้ง ข่มขืนโทษประหาร ) แล้วพวกเราจะเป็นอิสระ จาก incongruities ในการประเมินผลของเรา

contextuality ความรุนแรง ความรุนแรง จากมุมมองทางสังคมวิทยา มันควรจะมาเป็นแปลกใจว่าวิธีการที่เราเข้าใจและประเมินความรุนแรงมันไม่เท่ากัน อาจจะไม่อยู่กับร่องกับรอย ความรุนแรง เช่นเดียวกับทุกรูปแบบของพฤติกรรม มีบริบทตัวอย่างที่ระบุไว้ข้างต้นทั้งหมดที่มีอยู่ในเวลาที่เฉพาะเจาะจงและสถานที่ กับนักแสดงที่เฉพาะเจาะจง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะคิดว่ามันเป็นสากล " ความรุนแรงบารอมิเตอร์ " ที่เป็นกลางตรวจสอบสิ่งที่เป็นรุนแรงโดยไม่ต้องบัญชีสำหรับปัจจัยเหล่านี้ ที่จะเข้าใจในการกระทำของความรุนแรง เราต้องพิจารณาว่าเราควรจะถามคำถามทั่วไปของพฤติกรรม :มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่และที่ไหน ที่เกี่ยวข้องด้วย ทำไมถึงทำ สิ่งที่จริง transpired , และทำไมผู้คนตอบสนอง อาจจะมีคำถามเพิ่มเติมจะถามแต่เหล่านี้อย่างน้อยจะช่วยเราในการติดตามสำหรับความเข้าใจที่สมบูรณ์มากขึ้น

พูดเรื่องบริบทเมื่อมันมาถึงความรุนแรง นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าทัศนคติของเราความรุนแรงไม่ uniform หรือพวกเขาอยู่ใน แทนเราเรียนรู้ผ่านรูปแบบของการเรียนรู้ เมื่อตัดสินบางครั้งความรุนแรงรูปแบบเลวทราม และอื่น ๆตามที่ต้องการ นอกจากนี้ สังคมสอนเราว่า การมีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรง หรือไล่ทำลายน้อย เส้นทางของการกระทำ ในปฏิสัมพันธ์ประจำวันของคุณกับครอบครัว , เพื่อน , และแม้กระทั่งคนแปลกหน้าคุณอาจจะเห็นผลว่า การขัดเกลาได้ในแนวทางของเราที่จะใช้ความรุนแรง ตามที่คุณพยายามที่จะดำเนินการและให้ความรู้สึกของผู้คนในการปฏิกิริยา

constructedness ของความรุนแรง ถ้าเรายอมรับความรุนแรงจะสูงตามบริบท มันควรเป็นไปตามตรรกะความรุนแรงที่สังคมสร้างขึ้น อย่างไรก็ตาม สำหรับคนจำนวนมากนี้สังคมวิทยาใช้ความรุนแรงเป็นปิดเครื่องหมายสำหรับที่ไม่ใช่ผู้ต้องโทษ ความรุนแรงมีเพียงเล็กน้อยที่จะทำกับรักษาและเกือบทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติ ตามอาร์กิวเมนต์นี้เป็นญาติใกล้ชิดมนุษย์และลิงชิมแปนซี มีทั้ง " ธรรมชาติเกิดฆ่าด้วยเกือบจะโรคจิตแนวโน้มต่อความรุนแรงและการฆ่า . " ชื่อของความรุนแรงจึงเป็นเพียงการแสดงออกของยีนทางชีวภาพของเรา

มันควรจะเป็นที่ชัดเจนว่าเป็นนักสังคมวิทยา ผมไม่ได้สมัครสมาชิก " ธรรมชาติเกิดฆ่า " สมมติฐาน แต่ผมรู้ว่ามันเป็นตำแหน่งที่น่าสนใจสำหรับหลายๆคน และเหตุผลที่ฉันคิดว่ามันน่าสนใจมากคือเหตุผลเดียวกับที่ฉันคิดว่าคนไหลไปยังโทษเหยื่อ : exonerates เราทำอะไร . ถ้าความรุนแรงย่อมเป็นโชคชะตาของเราแท้ๆแล้วเราต้องไม่วิพากษ์วิจารณ์ตรวจสอบความเป็นจริงทางสังคม เราได้สร้างที่ส่งเสริมและนิยมความรุนแรง ถ้ารุนแรง คือ ธรรมชาติ และถ้าเหยื่อสมควรได้รับสิ่งที่พวกเขาได้รับ แล้วเราทุกคนต้องกังวลกับพฤติกรรมของเราเอง ผลกระทบทางสังคมรองเพื่อเรียกร้องให้บุคคลของเราและชีวภาพ

โดยปฏิเสธอาร์กิวเมนต์ที่รุนแรง คือ เรียนรู้และไม่สนใจวิธีการที่แพร่หลายของความรุนแรงจะยึดถือโดยสร้างสังคมโครงสร้างทางสังคม เราไม่เห็นว่าพฤติกรรมของเราอาจได้รับอิทธิพลจากการกระตุ้นทางชีวภาพอื่น ๆ เรายังไม่สามารถบัญชีสำหรับการโต้แย้ง และ contexualities ความรุนแรง

จุดนี้เป็นข้อเสนอแนะโดยสตีเฟนเจย์กูลด์ นักชีววิทยาวิวัฒนาการที่มีชื่อเสียง ,และมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจธรรมชาติของความรุนแรงในสังคม : " การแบ่งแยกเพศ ความรุนแรง และความน่ารังเกียจทั่วไปทางชีวภาพเนื่องจากพวกเขาเป็นตัวแทนหนึ่งย่อยของช่วงที่เป็นไปได้ของพฤติกรรม แต่ความสงบ ความเสมอภาค และความเมตตาเป็นเพียงทางชีวภาพและเราอาจเห็นพวกเขามีอิทธิพลเพิ่มขึ้น หากเราสามารถสร้างโครงสร้างทางสังคมที่อนุญาตให้พวกเขาที่จะเจริญรุ่งเรือง . " ในคำอื่น ๆเราดูเป็นทั้งรุนแรงและแผ่เมตตา วิธีที่เราทำส่วนใหญ่ผูกพันกับวัฒนธรรมและสภาพแวดล้อมของสังคม