1. INTRODUCTIONForeign aid agencies

1. INTRODUCTION
Foreign aid agencies have begun to confront the dilemmas
of how politics shapes development interventions and outcomes.
While in academia the politics of aid and development
is a mature research agenda (Booth, 2011, 2012; Bra¨utigam &
Knack, 2004; Callaghy & Ravenhill, 1993; Hickey, 2013;
Hudson & Leftwich, 2014; Hyden, 2008; Nelson, 1996; Van
de Walle, 2001; Wright & Winters, 2010), in practitioner circles
the incorporation of political goals and methods into policy
practice is at best an “almost revolution” (Carothers & de
Gramont, 2013). Governance, corruption, and institutions
have entered the rhetoric and – to some extent – strategies
of major multilateral and bilateral agencies (e.g., DFID,
2009a; UNDP, 2002; World Bank, 2012), but the question
remains whether a change in discourse can have an actual
impact on operations. Over the last 15 years various forms
of political or political-economy analysis (PEA) 1 have been
developed across OECD donors with the objective of supplying
an analytical framework for aid effectiveness
(Dahl-Østergaard, Unsworth, Robinson, & Jensen, 2005;
OECD, 2009). From a PEA perspective, the vanquishing of
pro-developmental political forces by anti-developmental ones
is among the chief reasons for the recurrent failure of
aid-sponsored reform initiatives, a diagnosis that forces
donors to think politically and perhaps even act politically
(Rocha Menocal, 2014; Routley & Hulme, 2013; Yanguas,
2012). But can aid bureaucracies actually incorporate the principles
of political analysis into their practice? Are the messy
demands of political analysis reconcilable with underlying disbursement
incentives and entrenched professional cultures?
Does the introduction of more politically-smart methods have
lasting repercussions beyond the very people who advocate
them?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำหน่วยงานช่วยเหลือจากต่างประเทศได้เริ่มที่จะเผชิญหน้ากับวิกฤติของวิธีการทางการเมืองแทรกแซงการพัฒนารูปร่างและผลลัพธ์. ในขณะที่ในภาคการศึกษาการเมืองของความช่วยเหลือและการพัฒนาเป็นวาระการวิจัยผู้ใหญ่ (บูธ 2011, 2012; Brautigam และถนัด2004; Callaghy และ Ravenhill 1993; Hickey, 2013; ฮัดสันและ Leftwich 2014; Hyden 2008; เนลสัน, 1996; แวนเดอWalle 2001; ไรท์ & วินเทอร์ 2010), ในวงการผู้ประกอบการรวมตัวกันของเป้าหมายทางการเมืองและวิธีการลงไปในนโยบายการปฏิบัติที่ดีที่สุด "เกือบปฏิวัติ" (Carothers และเดอGramont 2013) การกำกับดูแลการทุจริตและสถาบันได้เข้าสำนวนและ - บางส่วน - กลยุทธ์ของหน่วยงานพหุภาคีและทวิภาคีที่สำคัญ(เช่น DFID, 2009a; UNDP, 2002; World Bank, 2012) แต่คำถามที่ยังคงอยู่ไม่ว่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงในวาทกรรมที่ทำได้ที่เกิดขึ้นจริงมีผลกระทบต่อการดำเนินงาน ในช่วง 15 ปีที่ผ่านมารูปแบบต่าง ๆของการวิเคราะห์ทางการเมืองหรือทางการเมืองเศรษฐกิจ (กฟภ.) 1 ที่ได้รับการพัฒนาข้ามบริจาคของOECD โดยมีวัตถุประสงค์ของการจัดส่งกรอบการวิเคราะห์เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพการช่วยเหลือ(ดาห์ล-Østergaard, Unsworth โรบินสัน & เซ่น 2005 โออีซีดี 2009) จากมุมมองของกฟภ. ที่ vanquishing ของกองกำลังทางการเมืองสนับสนุนการพัฒนาโดยคนที่ต่อต้านการพัฒนาเป็นหนึ่งในเหตุผลที่หัวหน้าความล้มเหลวที่เกิดขึ้นอีกของความคิดริเริ่มการปฏิรูปการช่วยเหลือสนับสนุนการวินิจฉัยที่บังคับให้ผู้บริจาคที่จะคิดทางการเมืองและอาจจะทำหน้าที่ทางการเมือง(Rocha Menocal 2014; & Routley Hulme, 2013; Yanguas, 2012) แต่สามารถช่วยธิปไตยจริงรวมหลักการของการวิเคราะห์ทางการเมืองในการปฏิบัติของพวกเขา เป็นยุ่งความต้องการของการวิเคราะห์ทางการเมืองประนีประนอมกับการเบิกจ่ายภายใต้แรงจูงใจและวัฒนธรรมระดับมืออาชีพที่ยึดที่มั่น? ไม่แนะนำวิธีการอื่น ๆ ทางการเมืองที่สมาร์ทมีผลกระทบยาวนานเกินกว่าที่คนมากที่สนับสนุนพวกเขา?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป - การเมืองได้กลายเป็นปัญหาสำคัญในวาทกรรมการพัฒนา และยังใช้ในการวิเคราะห์การเมืองเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและช่วยทำให้ภายในหน่วยงาน
ยังคง จำกัด พัฒนา บทความนี้ใช้ข้อมูลเชิงคุณภาพจากสองธรรมาภิบาล
สรุป - การเมืองได้กลายเป็นปัญหาสำคัญในวาทกรรมการพัฒนา และยังใช้ในการวิเคราะห์การเมืองเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและช่วยทำให้ภายในหน่วยงาน
ยังคง จำกัด พัฒนา บทความนี้ใช้ข้อมูลเชิงคุณภาพจากสองธรรมาภิบาล
สรุป - การเมืองได้กลายเป็นปัญหาสำคัญในวาทกรรมการพัฒนา และยังใช้ในการวิเคราะห์การเมืองเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและช่วยทำให้ภายในหน่วยงาน
ยังคง จำกัด พัฒนา บทความนี้ใช้ข้อมูลเชิงคุณภาพจากสองธรรมาภิบาล
สรุป - การเมืองได้กลายเป็นปัญหาสำคัญในวาทกรรมการพัฒนา และยังใช้ในการวิเคราะห์การเมืองเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและช่วยทำให้ภายในหน่วยงาน
ยังคง จำกัด พัฒนา บทความนี้ใช้ข้อมูลเชิงคุณภาพจากสองธรรมาภิบาล
สรุป - การเมืองได้กลายเป็นปัญหาสำคัญในวาทกรรมการพัฒนา และยังใช้ในการวิเคราะห์การเมืองเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและช่วยทำให้ภายในหน่วยงาน
ยังคง จำกัด พัฒนา บทความนี้ใช้ข้อมูลเชิงคุณภาพจากสองธรรมาภิบาล