Rano and I went down the basement f

Rano and I went down the basement for a moment.
That was because I left ojousama in charge of the funds.

I knocked on the door to the room where she was.

“Excuse us.”

Ojousama was sitting on the bed hugging her knees, with her face buried in her arms.

She had been feeling down like this ever since we slipped out of the mansion.
It wasn’t unreasonable.
Not even one night had passed, and a fun surprise party had turned into her parents getting captured as prisoners.

The fact that she herself was being pursued didn’t make things any better.
She didn’t even have the time to calm her heart.

That she would eat her meals was a relief, at least.

“Ojousama, I’m sorry to disturb your rest. I wish to report our plans from now on.”

In order to give ojousama some peace of mind, I explained my plans.
I told her that I was planning on the two of us going to the Dragon Continent.
Once we crossed the country’s border, the Vampire main house certainly wouldn’t come after us, and our safety can be guaranteed, I stressed.

I thought that with this, she would calm down a bit and I hope maybe she would cheer up

“For that reason I will need ojousama to release the funds you’re holding…. will that be alright?”
“…………”

However, Ojousama composedly tore up the plan I put forth.

Ojousama raised her face.
It’s been a while since I’ve seen her face.

Her eyes was red from crying, her cheeks were a bit thin.
The color of her skin was bad, and her hair had also lost its sheen.
Her slim limbs looked like they had became thinner.

[I’m not going to the Dragon Continent]

Ojousama wrote in her usual mini blackboard, rejecting my proposal.

As a whole, she had became weaker.
It was a matter of course.
The little girl who had been raised with delicate care had suddenly been thrust into a situation where her future is uncertain. Of course she would weaken.

And yet only the glint in ojousama’s eyes did not become weak.
In fact it is shining, it’s burning hotter than the sun.

Ojousama wrote on her mini blackboard.

[I’m not running away. Lute-oniichan, let’s fight to save father and mother! Let’s fight to the bitter end!]
“……………………………..eh?”

Ojousama had shifted into a strange gear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Rano และไปลงห้องใต้ดินสำหรับครู่ที่ถูก เพราะความ ojousama รับผิดชอบเงินฉันกังวานประตูห้องที่เธอ"แก้ตัว"Ojousama นั่งอยู่บนเตียงกอดหัวเข่าของเธอ กับใบหน้าของเธอฝังอยู่ในอ้อมแขนของเธอเธอก็รู้สึกลงเช่นนี้ตั้งแต่เราเล็ดรอดออกจากคฤหาสน์มันไม่ได้ unreasonableไม่ได้คืนได้ผ่าน สนุกแปลกใจพรรคมีเปิดเป็นมารดาการจับเป็นเชลยความจริงที่ว่า ตัวเขาเองถูกถูกติดตามไม่ทำสิ่งใด ๆ ที่ดีกว่านอกจากนี้เธอยังไม่มีเวลาสงบใจของเธอว่า เธอจะกินอาหารของเธอถูกช่วย น้อย"Ojousama ขอโทษเพื่อรบกวนการพักผ่อนของคุณ ฉันต้องการรายงานแผนของเราจากกัน"เพื่อให้ ojousama บางสบายใจ ฉันอธิบายแผนของฉันฉันบอกเธอว่า ฉันถูกวางในเราไปตามทวีปมังกรทั้งสองเมื่อเราข้ามชายแดนของประเทศ บ้านหลักแวมไพร์แน่นอนจะไม่มาหลังจากเรา และตู้ของเราสามารถ รับประกัน ฉันเน้นคิดว่า นี้ เธอจะสงบลงเล็กน้อย และฉันหวังว่าบางทีเธอจะปลอบโยน"เหตุผลที่จะ ojousama จะปล่อยเงิน คุณกำลังถือ...ที่จะครับ"“…………”อย่างไรก็ตาม Ojousama composedly ฉีกแผนที่ผมใส่มาOjousama ยกใบหน้าของเธอจะได้รับในขณะที่ตั้งแต่ฉันได้เห็นใบหน้าของเธอตาของเธอเป็นสีแดงจากร้องไห้ แก้มเธอได้บางเล็กน้อยคือสีผิวของเธอ แล้วผมก็ยังหายไปของชีนแขนขาของเธอบางที่ดูเหมือนว่าพวกเขากลายเป็นน้ำมันทินเนอร์[ฉันไม่จะไปทวีปดราก้อน]Ojousama ที่เขียนในกระดานดำการจองปกติขนาดเล็กของเธอ ปฏิเสธข้อเสนอของฉันทั้งหมด เธอได้กลายเป็นแข็งแกร่งมันเป็นเรื่องปกติสาวน้อยที่ได้รับการเลี้ยง ด้วยการดูแลที่ละเอียดอ่อนได้ทันทีการกระตุกในสถานการณ์ที่ไม่แน่นอนในอนาคตของเธอ แน่นอนเธอจะอ่อนตัวลงและยัง glint ในสายตาของ ojousama เท่านั้นไม่กลายเป็นอ่อนแอในความเป็นจริงมัน มันจะเผาไหม้ร้อนกว่าดวงอาทิตย์Ojousama เขียนบนกระดานดำของมินิ[ฉันไม่ทำงานไป ลูท-oniichan ลองต่อสู้ต้องใช้พ่อและแม่ เราต่อสู้เพื่อสิ้นสุดขม]“……………………………..eh?”Ojousama ได้เปลี่ยนเข้าเกียร์ผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Rano และฉันก็ลงไปชั้นใต้ดินสักครู่.
นั่นเป็นเพราะผมเหลือ ojousama ในค่าใช้จ่ายของกองทุน. ฉันเคาะประตูที่ห้องของเธออยู่ที่ไหน. "ขอโทษเรา." Ojousama กำลังนั่งอยู่บนเตียงกอดเข่าของเธอ กับใบหน้าของเธอถูกฝังอยู่ในอ้อมแขนของเธอ. เธอได้รับความรู้สึกลงเช่นนี้นับตั้งแต่ที่เราหลุดออกจากคฤหาสน์. มันไม่ได้ไม่มีเหตุผล. ไม่ได้คืนหนึ่งได้ผ่านไปและบุคคลที่น่าแปลกใจสนุกได้กลายเป็นพ่อแม่ของเธอได้รับการจับ นักโทษ. ความจริงที่ว่าเธอเองก็ถูกไล่ล่าไม่ได้ทำสิ่งใด ๆ ที่ดี. เธอไม่ได้มีเวลาที่จะสงบหัวใจของเธอ. ที่เธอจะกินอาหารของเธอถูกบรรเทาอย่างน้อย. "Ojousama ผม ขอโทษที่รบกวนส่วนที่เหลือของคุณ ฉันต้องการที่จะรายงานแผนการของเราจากนี้ไป. " เพื่อที่จะให้ ojousama สบายใจบางผมอธิบายแผนของฉัน. ฉันบอกเธอว่าฉันกำลังวางแผนเราสองคนไปที่ทวีปมังกร. เมื่อเราข้ามพรมแดนของประเทศ บ้านหลักแวมไพร์ไม่แน่นอนจะมาหลังจากที่เราและความปลอดภัยของเราสามารถรับประกันผมเครียด. ผมคิดว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอจะสงบลงเล็กน้อยและฉันหวังว่าเธออาจจะมีกำลังใจขึ้น"สำหรับเหตุผลที่ฉันจะต้องมี ojousama ที่จะปล่อยเงินที่คุณถือ ... ที่จะไม่เป็นไร " "............ " อย่างไรก็ตาม Ojousama ใจเย็นฉีกแผนฉันนำออกมา. Ojousama ยกใบหน้าของเธอ. จะได้รับในขณะที่ตั้งแต่ผมเคยเห็นใบหน้าของเธอ. ดวงตาของเธอเป็นสีแดงจากร้องไห้แก้มของเธอ เป็นบิตบาง. สีผิวของเธอเป็นที่ไม่ดีและผมของเธอได้สูญเสียยังเงาของ. บางแขนขาของเธอดูเหมือนว่าพวกเขาได้กลายเป็นน้ำมันทินเนอร์. [ฉันไม่ได้ไปทวีปมังกร] Ojousama เขียนกระดานดำเธอปกติมินิ ปฏิเสธข้อเสนอของฉัน. ในฐานะที่เป็นทั้งที่เธอได้กลายเป็นที่อ่อนแอ. มันเป็นเรื่องของหลักสูตร. สาวน้อยที่ได้รับการเลี้ยงดูด้วยการดูแลที่ละเอียดอ่อนได้รับก็ผลักดันเข้าสู่สถานการณ์ที่ในอนาคตของเธอคือความไม่แน่นอน แน่นอนเธอจะลดลง. และยังมีเพียงแววตาใน ojousama ไม่ได้เป็นอ่อนแอ. ในความเป็นจริงมันจะส่องแสงก็เผาไหม้ร้อนกว่าดวงอาทิตย์. Ojousama เขียนบนกระดานดำขนาดเล็กของเธอ. [ฉันไม่ได้วิ่งหนี เกรียง-oniichan ให้ต่อสู้เพื่อช่วยพ่อและแม่! ขอต่อสู้ไปที่ปลายขม!] "................................. ..eh?" Ojousama ได้เปลี่ยนเป็นเกียร์ที่แปลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Rano และฉันลงไปข้างล่างสักครู่ .
เพราะหนูทิ้ง ojousama ผู้รับผิดชอบกองทุน

ฉันเคาะประตูถึงห้องที่เธอ

" ขอโทษนะครับ "

ojousama นั่งอยู่บนเตียง กอดเข่าของเธอกับใบหน้าของเธออยู่ในอ้อมแขนของเธอ

เธอเคยรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เราแอบออกมาจากคฤหาสน์

มันไม่ได้ไร้เหตุผล แม้แต่คืนเดียว ได้ผ่านและความสนุกสนานปาร์ตี้ได้กลายเป็นพ่อแม่ของเธอถูกจับเป็นเชลย

ความจริงที่ว่าเธอถูกตามล่า ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น .
เธอไม่ได้มีเวลาที่จะสงบจิตใจของเธอ

เธอกินอาหารของเธอรู้สึกโล่งอก อย่างน้อยที่สุด . . .

" ojousama ฉันขอโทษที่รบกวนการพักผ่อนของคุณ . ฉันต้องการรายงานแผนการของเราอีกแล้ว "

เพื่อให้ ojousama สบายใจ ผมได้อธิบายแผนการของฉัน .
ผมบอกเธอว่าผมวางแผนกับเราสองคนจะไปทวีปมังกร .
เมื่อเราข้ามชายแดนของประเทศ แวมไพร์หลักบ้านแน่นอนจะไม่ตามล่าเรา , และความปลอดภัยของเราสามารถรับประกัน ผมเครียด

ฉันคิดว่าเรื่องนี้เธอจะใจเย็นลงสักนิด และผมหวังว่า บางทีเธออาจจะเชียร์ขึ้น

" เหตุผลที่ผมจะต้อง ojousama ที่จะปล่อยเงินที่คุณถืออยู่ . . . . . . . จะไม่เป็นไรเหรอคะ "
" . "

แต่ ojousama ใจเย็นฉีกแผนที่ผมวางไว้

ojousama ยกใบหน้าของเธอ .
มันนานแล้วที่ฉันได้เห็นใบหน้าของเธอ

ตาของเธอแดงจากการร้องไห้ แก้มของเธอเป็นบิตบาง .
สีผิวของเธอเป็นคนไม่ดี และผมเธอได้สูญเสียเงาของมัน
แขนขาเรียวของเธอดูเหมือนจะได้กลายเป็นเรียว

[ ผมไม่ไปทวีปมังกร ]

ojousama เขียนของเธอตามปกติ มินิ กระดานดำ ปฏิเสธข้อเสนอของผม

โดยรวม เธอได้กลายเป็นอ่อนแอ .
มันเป็นเรื่องของหลักสูตร .
สาวน้อยที่ถูกเลี้ยงด้วย การดูแลที่ละเอียดอ่อนได้ก็ถูกผลักเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ อนาคตเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน แน่นอน เธอจะอ่อนแอ .

แต่เพียง ojousama วิบวับในดวงตาไม่ได้อ่อนแอ
ในความเป็นจริงมันสว่าง มันไหม้แล้วร้อนกว่าดวงอาทิตย์

ojousama เขียนบนกระดานดำเธอมิ

[ ผมไม่วิ่งหนี พี่พิณ เรามาสู้เพื่อช่วยพ่อและแม่ สู้ให้ถึงที่สุด ! ................................... ]
" เอ๊ะ "

ojousama ได้เปลี่ยนเป็นแปลก ๆเกียร์