4.4. TemperatureTemperature is a cr

4.4. Temperature

Temperature is a crucial factor for the growth and metabolic activity of microorganisms and diversity of microbial community (Nedwell, 1999). Earthworm is a poikilotherm and the body temperature is significantly associated to outside temperature, which would make earthworms mortality under higher or lower temperature (Edwards and Lofty, 1980). Yin et al. (2011) reported that the effect of the filter bed temperature on the removal of organics was in accordance with the binomial distribution and the removal of NH4+-N was in accordance with the Sigmoidal equation. However, there was no obvious influence on the removal of TN and TP. Besides, the range of optimal temperature for earthworm survival was 16–25 °C. Subsequently, Wang et al., 2013a and Wang et al., 2013b studied the performance of MEEs fed synthetic wastewater over the course of one year. The results showed that MEEs could efficiently eliminated COD and NH3-N from wastewater during summer and autumn. When temperatures and ammonia-oxidizing bacteria activities were the highest in autumn, the NH3-N degradation rate constant (KNH3-N) generally peaked. Arora and Kazmi (2015) also explored the effects of seasonal temperature on the treatment efficiency with a special attention to pathogen removal in MEEs. The results showed that COD and BOD5 reduction, indicator organisms and pathogen removal, earthworm population, bacterial and actinomycetes number were significantly affected by the variation in ambient temperature, but TSS removal and fungi number were not affected. During the spring and autumn period in which the mean temperature was 25–27 °C, higher removal of BOD5 and COD was accomplished. In this optimum temperature range, the activity, growth and reproduction of earthworm species (E. fetida) were the most active. However, the pathogen removal efficacy of MEEs increased with the increase in temperature, which implied that the pathogen removal efficiency of MEEs was remarkable impacted by temperature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.4 อุณหภูมิ

อุณหภูมิเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับการเจริญเติบโตและการเผาผลาญกิจกรรมของจุลินทรีย์และความหลากหลายของกลุ่มจุลินทรีย์ (Nedwell, 1999) ไส้เดือนเป็น poikilotherm และอุณหภูมิของร่างกายมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญอุณหภูมิภายนอกซึ่งจะทำให้อัตราการตายของไส้เดือนดินภายใต้อุณหภูมิสูงหรือต่ำกว่า (เอ็ดเวิร์ดและสูงส่ง 1980) หยิน et al, (2011) รายงานว่าผลของอุณหภูมิเตียงกรองกำจัดสารอินทรีย์ที่อยู่ในสอดคล้องกับการกระจายทวินามและการกำจัดของ NH4 + -N อยู่ในสอดคล้องกับสมการ Sigmoidal แต่ไม่มีอิทธิพลที่เห็นได้ชัดในการกำจัดของเทนเนสซีและค่า TP นอกจากนี้ช่วงของอุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการอยู่รอดของไส้เดือนดินคือ 16-25 องศาเซลเซียส ต่อมาวัง et al., 2013a และวัง et al., 2013b ศึกษาประสิทธิภาพการทำงานของ Mees ที่เลี้ยงน้ำเสียสังเคราะห์ในช่วงเวลาหนึ่งปี ผลการศึกษาพบว่า Mees ได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถกำจัดซีโอดีและ NH3-N จากน้ำเสียในช่วงฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง เมื่ออุณหภูมิและแอมโมเนียออกซิไดซ์กิจกรรมแบคทีเรียที่สูงที่สุดในฤดูใบไม้ร่วง NH3-N คงที่อัตราการย่อยสลาย (KNH3-N) แหลมทั่วไป Arora และ Kazmi (2015) นอกจากนี้ยังมีการสำรวจผลกระทบของอุณหภูมิตามฤดูกาลที่มีต่อประสิทธิภาพการรักษาที่มีความสนใจเป็นพิเศษกับการกำจัดเชื้อโรคใน Mees ผลการศึกษาพบว่าการลดซีโอดีและ BOD5 ชีวิตตัวบ่งชี้และการกำจัดเชื้อโรคประชากรไส้เดือน, แบคทีเรียและ actinomycetes จำนวนได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญจากการเปลี่ยนแปลงในอุณหภูมิ แต่กำจัด TSS และจำนวนเชื้อราที่ไม่ได้รับผลกระทบ ช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงในช่วงที่อุณหภูมิเฉลี่ย 25-27 องศาเซลเซียสการกำจัดที่สูงขึ้นของ BOD5 และซีโอดีได้สำเร็จ ในช่วงอุณหภูมิที่เหมาะสมนี้กิจกรรมการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ของสายพันธุ์ไส้เดือนดิน (อี Fetida) มีการใช้งานมากที่สุด แต่ประสิทธิภาพในการกำจัดเชื้อโรคของ Mees เพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิซึ่งส่อให้เห็นว่าประสิทธิภาพในการกำจัดเชื้อโรคของ Mees ได้รับผลกระทบจากอุณหภูมิที่โดดเด่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.4 . อุณหภูมิอุณหภูมิเป็นปัจจัยที่สำคัญสำหรับการเจริญเติบโตและการสลายกิจกรรมของจุลินทรีย์และความหลากหลายของชุมชนจุลินทรีย์ ( nedwell , 1999 ) ไส้เดือนเป็น poikilotherm และอุณหภูมิของร่างกายมีความสัมพันธ์กับอุณหภูมิภายนอก ซึ่งจะทำให้ไส้เดือนตายภายใต้อุณหภูมิสูง หรือต่ำ ( Edwards และสูงส่ง , 1980 ) หยิน et al . ( 2011 ) ได้รายงานว่า ผลของตัวกรองอุณหภูมิในการกำจัดสารอินทรีย์สอดคล้องกับการแจกแจงทวินามและการกำจัด NH4 + ) สอดคล้องกับสมการ sigmoidal . แต่ไม่มีที่ชัดเจนต่อการกำจัดไนโตรเจนและฟอสฟอรัส นอกจากนี้ ช่วงอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการอยู่รอดของไส้เดือน 16 – 25 ° C และ Wang et al . , ที่มีมากกว่า และ Wang et al . , 2013b ศึกษาประสิทธิภาพของมีส์ป้อนน้ำเสียสังเคราะห์ที่ผ่านหลักสูตร 1 ปี พบว่ามีส์สามารถมีประสิทธิภาพกำจัดซีโอดี และ 4 cluster จากน้ำเสียในช่วงฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง เมื่ออุณหภูมิและจำนวนแบคทีเรียออกซิไดซ์แอมโมเนียกิจกรรมสูงสุดในฤดูใบไม้ร่วง , 4 cluster ท้ายแถว ( knh3-n ) โดยทั่วไปแหลม . พฤศจิกายน kazmi ( 2015 ) และศึกษาผลของอุณหภูมิตามฤดูกาลในประสิทธิภาพการรักษาที่มีความสนใจพิเศษในการกำจัดเชื้อโรคในมีส์ . ผลการศึกษาพบว่า การลดซีโอดีและ factor สิ่งมีชีวิตตัวบ่งชี้ และเชื้อโรค กำจัดประชากรไส้เดือน , แบคทีเรียและแอคติโนมัยซีทจำนวนอย่างมีนัยสำคัญที่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงในอุณหภูมิปกติ แต่การกำจัด TSS และเชื้อราจำนวนไม่ได้รับผลกระทบ . ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงระยะเวลาที่อุณหภูมิเฉลี่ย 25 – 27 ° C สูงกว่าการกำจัด factor และซีโอดีได้ . ในช่วงอุณหภูมิที่เหมาะสม กิจกรรมการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ของไส้เดือนชนิด ( เช่น fetida ) ถูกใช้งานมากที่สุด อย่างไรก็ตาม ประสิทธิภาพของการกำจัดเชื้อโรคมีส์เพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มอุณหภูมิ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพในการกำจัดเชื้อโรคมีส์ไม่ธรรมดาผลกระทบจากอุณหภูมิ