It is apparent from these three set

It is apparent from these three sets of results that the solvent
used to disperse the flavor onto porous starch is a key factor in
determining the flavor's performance over shelf life, as confirmed
also by SPME/GC-FID analysis. In accordance to sensory test results,
the flavor content of PPSPG after 6 months was greatly reduced (see
Table 5), compared to the other 4 aged products, more markedly for
those molecules that also initially resulted lower. The flavor content
in PPSPG, PPSTA and PPSMCT followed a pattern according to solvent
polarity. For the majority of molecules, where the content was very
low in PPSPG, it resulted higher in PPSTA and higher still in PPSMCT
(see for example a-pinene, myrcene, a-terpinene, p-cymene, ocymene,
b-ocymene, g-terpinene, estragol and b-ionone in Table 5).
These molecules are, in fact, more apolar than polar in nature, and
the more apolar the solvent used, the better PPS performed over
time. It can therefore be inferred that in order to maintain the flavor
content over time, a solvent of similar polarity to the molecules
present should be chosen, for plating onto porous starch. This is in
accordance with our previous findings (Belingheri et al., 2012)
where we observed that polar solvents (ethanol and propylene
glycol) ensured the highest flavor retention over time when
encapsulating a polar molecule (diacetyl). This means that on
knowing the composition of a flavor it should be possible to choose
an optimum solvent or mixture of solvents to ensure the highest
retention of flavor molecules over time, when using porous starch
as a carrier. It is important also that the porous starch resulted, in
presence of triacetin and MCT, not significantly different from the
spray dried product, making the use of porous starch a valid
alternative to the spray drying process for converting liquid flavors
to powders.
Over time, the majority of the flavor molecules decreased in all
products. SD and PM often showed similar levels for flavor molecules
after 6 months, with few exceptions where SD seemed to have
almost completely lost a certain molecule (a-pinene, o-cymene and
b-ocymene, see Table 5). As stated earlier, it is an unexpected result
that the flavor plated onto maltodextrin resulted not significantly
different from the spray dried product, considering that maltodextrin
generally offers no physical protection to the liquid flavor
(Salzer, 2007), and not only was this detected in the sensory tests
but it was also confirmed discussed earlier in the text, a physical interaction different to
adsorption could be occurring between the flavor molecules and
maltodextrin. Even though maltodextrin does not encapsulate the
flavors, it is possible that complexes between the carbohydrate and
the flavor molecules are formed, and this can limit the loss of flavor
molecules over time. It is possible that a difference between PM and
SD becomes more apparent after longer storage times than those
considered in this study. It would be interesting to confirm this
hypothesis in the future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นได้ชัดเจนจากเหล่านี้สามชุดของผลลัพธ์ที่ตัวทำละลายใช้กระจายรสลงบนแป้ง porous เป็นปัจจัยหลักในการกำหนดประสิทธิภาพของรสชาติมากกว่าอายุ เป็นยืนยันแล้วนอกจากนี้ โดยการวิเคราะห์ SPME/GC-FID ในผลการทดสอบทางประสาทสัมผัสเนื้อหารสของ PPSPG หลังจาก 6 เดือนได้ลดลงอย่างมาก (ดูตาราง 5), เมื่อเทียบกับ 4 อายุผลิตภัณฑ์อื่น ๆ อย่างเด่นชัดมากขึ้นสำหรับโมเลกุลเหล่านั้นยังแรกเกิดต่ำกว่า เนื้อหารสใน PPSPG, PPSTA และ PPSMCT ตามแบบตามตัวทำละลายขั้ว สำหรับส่วนใหญ่ของโมเลกุล ซึ่งเนื้อหาได้มากต่ำใน PPSPG มันส่งผลให้สูงขึ้น ใน PPSTA และสูงกว่ายัง PPSMCT(ดูตัวอย่างได้ pinene, myrcene ที่ terpinene, p cymene, ocymeneb ocymene, g terpinene, estragol และ ionone b ในตาราง 5)โมเลกุลเหล่านี้มี ในความเป็นจริง apolar เพิ่มเติมกว่าขั้วโลกในธรรมชาติ และapolar เพิ่มเติมตัวทำละลายที่ใช้ PPS ดีดำเนินการผ่านเวลา มันสามารถจึงสรุปที่รักษารสชาติเนื้อหาช่วงเวลา ตัวทำละลายของขั้วคล้ายกับโมเลกุลปัจจุบันควรจะเลือก สำหรับชุบลงในแป้ง porous นี้เป็นสามัคคีกับเราค้นพบก่อนหน้านี้ (Belingheri et al., 2012)ที่เราสังเกตที่ขั้วโลกหรือสารทำละลาย (เอทานอลและโพรพิลีนglycol) มั่นใจเก็บรักษารสชาติสูงสุดเหนือเวลาencapsulating โมเลกุลมีขั้ว (diacetyl) นี้หมายความ ว่า ในรู้องค์ประกอบของรสชาติมันควรจะสามารถเลือกตัวทำละลายที่เหมาะสมการผสมหรือสารทำละลายให้สูงสุดเก็บรักษาโมเลกุลรสเวลา เมื่อใช้แป้ง porousเป็นผู้ขนส่ง มีความสำคัญที่แป้ง porous ผล ในของ triacetin และเครื่อง ไม่แตกต่างอย่างมากจากการผลิตภัณฑ์สเปรย์แห้ง ทำใช้แป้ง porous ถูกต้องทางเลือกสเปรย์แห้งกระบวนการสำหรับการแปลงของเหลวรสชาติกับผงช่วงเวลา ส่วนใหญ่ของโมเลกุลรสลดลงในทั้งหมดผลิตภัณฑ์ SD และน.มักจะพบระดับโมเลกุลรสคล้ายหลังจาก 6 เดือน มีข้อยกเว้นบางที่ที่ SD ดูเหมือนจะ มีโมเลกุลบางที่หายไปเกือบหมด (เป็น pinene, o-cymene และb-ocymene ดูตาราง 5) ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ มันเป็นผลลัพธ์ไม่คาดคิดว่า รสชาติชุบบน maltodextrin ผลไม่มากแตกต่างจากสเปรย์จะแห้งผลิตภัณฑ์ maltodextrin ที่พิจารณาโดยทั่วไปมีการป้องกันไม่ให้รสชาติของเหลว(Salzer, 2007) และไม่เพียงแต่ นี้พบในการทดสอบทางประสาทสัมผัสแต่มันยังถูกยืนยันกล่าวถึงก่อนหน้านี้ในข้อความ การโต้ตอบทางกายภาพที่แตกต่างดูดซับอาจเกิดขึ้นระหว่างโมเลกุลรส และmaltodextrin ถึงแม้ว่าจะไม่มีซ่อน maltodextrinรสชาติ เป็นไปได้ที่สิ่งอำนวยความสะดวกระหว่างการคาร์โบไฮเดรต และรสโมเลกุลจะเกิดขึ้น และนี้สามารถจำกัดการสูญเสียรสชาติโมเลกุลเมื่อเวลาผ่าน เป็นไปได้ที่ความแตกต่างระหว่าง PM และSD ได้ชัดเจนมากขึ้นหลังจากเวลาเก็บข้อมูลนานกว่าพิจารณาในการศึกษานี้ มันจะน่าสนใจเพื่อยืนยันนี้สมมติฐานในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเห็นได้ชัดจากทั้งสามชุดผลที่ตัวทำละลายที่ใช้ในการสลายรสชาติลงบนแป้งที่มีรูพรุนเป็นปัจจัยสำคัญในการพิจารณาประสิทธิภาพรสชาติในช่วงอายุการเก็บรักษาได้รับการยืนยันโดยอยู/ GC-FID วิเคราะห์ สอดคล้องกับผลการทดสอบทางประสาทสัมผัสเนื้อหารสชาติของ PPSPG ภายหลัง 6 เดือนได้รับการลดลงอย่างมาก (ดูตารางที่5) เมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์อื่น ๆ 4 อายุมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดสำหรับโมเลกุลที่ยังส่งผลในขั้นต้นที่ลดลง เนื้อหารสชาติใน PPSPG, PPSTA และ PPSMCT ตามรูปแบบตามตัวทำละลายขั้ว สำหรับส่วนใหญ่ของโมเลกุลที่เนื้อหาเป็นอย่างต่ำใน PPSPG ก็ส่งผลที่สูงขึ้นใน PPSTA และสูงกว่ายังคงอยู่ใน PPSMCT (ดูตัวอย่างเช่น-pinene, myrcene เป็น-terpinene, p-cymene, ocymene, B-ocymene กรัม -terpinene, estragol และ B-Ionone ในตารางที่ 5). โมเลกุลเหล่านี้จะในความเป็นจริงมากขึ้นกว่า apolar ขั้วโลกในธรรมชาติและมากขึ้นapolar ตัวทำละลายที่ใช้ในการดำเนินการที่ดีกว่า PPS ในช่วงเวลา ดังนั้นจึงสามารถสรุปว่าในการที่จะรักษารสชาติเนื้อหาในช่วงเวลาของตัวทำละลายขั้วคล้ายกับโมเลกุลที่ปัจจุบันควรจะเลือกสำหรับชุบแป้งลงบนที่มีรูพรุน นี้อยู่ในสอดคล้องกับผลการวิจัยของเราก่อนหน้า (Belingheri et al., 2012) ที่เราตั้งข้อสังเกตว่าขั้วโลกละลาย (เอทานอลและโพรพิลีนไกลคอล) มั่นใจการเก็บรักษารสชาติที่สูงที่สุดในช่วงเวลาที่ห่อหุ้มโมเลกุลขั้วโลก (diacetyl) ซึ่งหมายความว่าในวันที่รู้ว่าองค์ประกอบของรสชาติที่ควรจะเป็นไปได้ที่จะเลือกตัวทำละลายที่เหมาะสมหรือมีส่วนผสมของตัวทำละลายเพื่อให้แน่ใจว่าสูงสุดการเก็บรักษาของโมเลกุลรสเมื่อเวลาผ่านไปเมื่อใช้แป้งที่มีรูพรุนเป็นผู้ให้บริการ มันเป็นสิ่งสำคัญว่าแป้งที่มีรูพรุนส่งผลในการปรากฏตัวของ triacetin และ MCT, ไม่แตกต่างจากสินค้าแห้งสเปรย์ทำให้การใช้แป้งที่มีรูพรุนที่ถูกต้องทางเลือกในการกระบวนการอบแห้งสเปรย์สำหรับการแปลงรสชาติของเหลวผง. เมื่อเวลาผ่านไป ส่วนใหญ่ของโมเลกุลรสชาติที่ลดลงในทุกผลิตภัณฑ์ SD และ PM มักจะแสดงให้เห็นว่าระดับโมเลกุลคล้ายกันสำหรับรสชาติภายหลัง6 เดือนโดยมีข้อยกเว้นที่ SD ดูเหมือนจะหายไปเกือบสมบูรณ์โมเลกุลบาง(a-pinene, o-cymene และB-ocymene ดูตารางที่ 5) ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ก็เป็นผลที่ไม่คาดคิดว่ารสชาติชุบบน maltodextrin ส่งผลให้ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างจากสเปรย์แห้งผลิตภัณฑ์พิจารณาว่าmaltodextrin โดยทั่วไปมีไม่มีการป้องกันทางกายภาพเพื่อรสชาติที่เป็นของเหลว(Salzer 2007) และไม่เพียงแค่นี้ถูกตรวจพบใน ประสาทสัมผัสการทดสอบแต่มันก็ยืนยันยังกล่าวถึงก่อนหน้านี้ในข้อความที่เป็นปฏิสัมพันธ์ทางกายภาพที่แตกต่างกันในการดูดซับสามารถจะเกิดขึ้นระหว่างโมเลกุลของรสชาติและmaltodextrin แม้ว่า maltodextrin ไม่แค็ปซูรสชาติก็เป็นไปได้ว่าระหว่างคอมเพล็กซ์คาร์โบไฮเดรตและโมเลกุลของรสชาติที่จะเกิดขึ้นและนี้สามารถจำกัด การสูญเสียรสชาติโมเลกุลเมื่อเวลาผ่านไป เป็นไปได้ว่าความแตกต่างระหว่าง PM และSD กลายเป็นที่ชัดเจนมากขึ้นหลังจากที่การจัดเก็บข้อมูลอีกต่อไปครั้งกว่าผู้พิจารณาในการศึกษาครั้งนี้ มันจะน่าสนใจที่จะยืนยันเรื่องนี้สมมติฐานในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็นได้ชัดจากทั้งสามชุดของผลลัพธ์ที่ตัวทำละลายที่ใช้ในการสลาย
ลงบนแป้ง รสพรุน เป็นปัจจัยสำคัญในการกำหนดประสิทธิภาพของรสชาติมากกว่า

ชีวิตชั้น ยืนยันโดยการวิเคราะห์ spme / gc-fid . ตามผลการทดสอบทางประสาทสัมผัส
รสเนื้อหาของ ppspg หลังจาก 6 เดือนลดลงอย่างมาก ( ดู
ตารางที่ 5 ) เมื่อเทียบกับอีก 4 อายุผลิตภัณฑ์อีกอย่าง สำหรับผู้ที่ยังทำให้โมเลกุล
เริ่มลดลง รสชาติของเนื้อหาใน ppspg
, และ ppsta ppsmct ตามรูปแบบตามตัวทำละลาย
ขั้ว สำหรับส่วนใหญ่ของโมเลกุล ที่มีเนื้อหามาก
ppspg ต่ำ ทำให้ ppsta สูงกว่าและสูงกว่ายังคง ppsmct
( เห็นตัวอย่างไปนีนไมร์ซีน a-terpinene p-cymene , , , ocymene b-ocymene g-terpinene
, , , ,และ estragol b-ionone ในตารางที่ 5 ) .
โมเลกุลเหล่านี้ ในความเป็นจริง apolar มากกว่าขั้วโลกในธรรมชาติและ
ยิ่ง apolar ตัวทำละลายที่ใช้ ดีกว่า PPS มีประสิทธิภาพเหนือ
ครั้ง จึงจะบอกได้ว่าเพื่อรักษารส
เนื้อหาตลอดเวลา ตัวทำละลายของขั้วคล้ายกับโมเลกุล
ปัจจุบันควรเลือกสำหรับเคลือบลงบนแผ่นแป้ง นี่คือ
ตามข้อมูลเดิม ( belingheri et al . , 2012 )
ที่เราสังเกตได้ว่าขั้วโลกตัวทำละลายเอธานอล และโพรพิลีนไกลคอลในรส
) มั่นใจสูงสุดตลอดเวลาเมื่อ
ห่อหุ้มเป็นโมเลกุลมีขั้ว ( Name ) แปลว่า
ทราบองค์ประกอบของรสชาติมันควรจะเป็นไปได้ที่จะเลือกที่เหมาะสมหรือส่วนผสมตัวทำละลาย

ของตัวทำละลายเพื่อให้สูงสุดความคงทนของกลิ่นโมเลกุลตลอดเวลา เมื่อใช้
แป้งพรุนเป็นพาหะ มันเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้แป้งมีรูพรุนในการแสดงตนของไตรอะซิติน
และ บริษัท ไม่แตกต่างจาก
สเปรย์แห้งผลิตภัณฑ์ , การใช้แผ่นแป้งเป็นทางเลือกที่ถูกต้อง
กับสเปรย์กระบวนการอบแห้งเพื่อเปลี่ยนรสชาติของเหลวผง
.
ตลอดเวลาส่วนใหญ่ของรสชาติโมเลกุลลดลงในผลิตภัณฑ์ทั้งหมด

SD และ PM มักจะแสดงให้เห็นระดับโมเลกุลของกลิ่นรสคล้าย
หลังจาก 6 เดือน มีข้อยกเว้นเพียงไม่กี่ที่ที่ SD ดูจะ
เกือบสมบูรณ์สูญเสียโมเลกุลบางอย่าง ( ไปนีน o-cymene
, และ b-ocymene เห็นตารางที่ 5 ) ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ ก็ไม่คาดคิดว่า รสผล
ชุบลงบนผลอย่างมีนัยสำคัญ
มอลแตกต่างจากผลิตภัณฑ์สเปรย์แห้ง พิจารณาว่ามอล
โดยทั่วไปมีการป้องกันทางกายภาพเพื่อรสชาติของเหลว
( เซลเซอร์ , 2007 ) , และไม่เพียง แต่เป็นนี้ตรวจพบในการทดสอบทางประสาทสัมผัส
แต่มันก็ยังยืนยันที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ในข้อความโต้ตอบที่แตกต่างกันทางกายภาพ

อาจจะเกิดขึ้นระหว่างการดูดซับโมเลกุล และรสชาติ
DE .แม้ว่ามอลไม่ได้แค็ปซูล
รสชาติ มันเป็นไปได้ว่า สารประกอบเชิงซ้อนระหว่างคาร์โบไฮเดรตและ
รสโมเลกุลที่เกิดขึ้น และสามารถ จำกัด การสูญเสียโมเลกุลกลิ่น
ตลอดเวลา เป็นไปได้ว่า ความแตกต่างระหว่าง pm และ
SD จะเห็นได้ชัดมากขึ้นหลังจากที่ยาวกระเป๋าครั้งกว่า
พิจารณาในการศึกษานี้ มันจะน่าสนใจที่จะยืนยันเรื่องนี้

ผลในอนาคต