Similarly, Manivong and Cramb (2006

Similarly, Manivong and Cramb (2006), using bio-economic and financial modelling tools, present an economic analysis and development model of smallholder rubber in Luang Namtha. Using a discount rate of 8%, the NPV per person-day was around 47,000 Kip (roughly $4.5 at the time of the study) , which was roughly double the off-farm wage of 25,000 Kip. Likewise, their results also show positive net returns from the plantation in years 2 and 3 , and from Year 9, with a net positive return at the end of the productive life of the rubber in Year 40. Based on these calculations, the authors reflected that rubber was indeed a worthwhile use of the farmers’ family resources. Based on their calculations, the authors also estimated that 239,600 hectares (or 26% of the total provincial area) were considered as economically suitable for smallholder rubber plantations. Road access and moderate to high resource quality were considered key factors influencing the potential. In this sense, the authors conclude that, “given current and likely future market conditions , investment in smallholder rubber production in the uplands of Northern Laos can be highly profitable. The results from the DCF analysis for the study village help confirm that the expansion of rubber planting in that village is based on good economic returns” ((Manivong and Cramb 2008), emphasis in the original). There have been big fluctuations in the price of rubber since the study was carried out. Although most of this period experienced higher prices than the price when the study was done, given that it takes 9 years for tapping, it is not clear what the net benefits have been for the 296 hectares that these villagers planted in the second phase (2003-05).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทำนองเดียวกัน Manivong และ Cramb (2006), การใช้ชีวภาพเศรษฐกิจ และการเงินแบบจำลองเครื่องมือ ปัจจุบันเศรษฐกิจวิเคราะห์และพัฒนาแบบยางรายย่อยในหลวงน้ำทา โดยใช้อัตราส่วนลด 8%, NPV ต่อ person-day ได้ประมาณ 47,000 กีบ (ประมาณ $4.5 ในเวลาของการศึกษา), ซึ่งเป็นคู่ค่าจ้างปิดฟาร์มของ 25,000 กีบ ประมาณ ทำนองเดียวกัน ผลยังแสดงบวกสุทธิผลตอบแทนจากการปลูกในปีที่ 2 และ 3 และ 9 ปี สุทธิบวกกลับจบชีวิตประสิทธิภาพของยางใน 40 ปี จากการคำนวณเหล่านี้ ผู้เขียนสะท้อนว่า ยางแน่นอนเป็นการใช้ที่คุ้มค่าของทรัพยากรครอบครัวชาวนา ตามการคำนวณของพวกเขา ผู้เขียนประเมินว่า 239,600 เฮกตาร์ (หรือ 26% ของพื้นที่จังหวัด) พิจารณาว่าเป็นเศรษฐกิจที่เหมาะสมสำหรับสวนยางรายย่อยด้วย ถนนทางเข้าและปานกลางคุณภาพทรัพยากรสูงก็ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อศักยภาพ ในแง่นี้ ผู้เขียนสรุปได้ว่า "รับสภาพปัจจุบัน และแนวโน้มตลาดในอนาคต การลงทุนในการผลิตยางรายย่อยในการโกรกของภาคเหนือของลาวได้กำไรสูง ผลที่ได้จากการวิเคราะห์ของ DCF สำหรับหมู่บ้านศึกษาช่วยยืนยันว่า การขยายตัวของยางที่ปลูกในหมู่บ้านนั้นเป็นไปตามผลตอบแทนทางเศรษฐกิจดี" ((Manivong และ Cramb 2008), เน้นเดิม) มีขนาดใหญ่ความผันผวนของราคายางตั้งแต่การศึกษาดำเนินการ แม้ว่าส่วนใหญ่ของช่วงเวลานี้ มีประสบการณ์ราคาสูงกว่าราคาเมื่อได้ทำการศึกษา ที่ใช้เวลา 9 ปีสำหรับแตะได้ไม่ชัดเจนว่าผลประโยชน์สุทธิได้รับไร่ 296 ที่ชาวบ้านเหล่านี้ปลูกในระยะสอง (2003-05)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทำนองเดียวกัน Manivong และ Cramb (2006) โดยใช้เครื่องมือทางชีวภาพทางเศรษฐกิจและการสร้างแบบจำลองทางการเงินนำเสนอการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจและการพัฒนารูปแบบของยางรายย่อยในแขวงหลวงน้ำทา โดยใช้อัตราคิดลดที่ 8% NPV ต่อคนต่อวันอยู่ที่ประมาณ 47,000 กีบ (ประมาณ $ 4.5 ในช่วงเวลาของการศึกษา) ซึ่งเป็นประมาณสองเท่าของค่าจ้างปิดฟาร์ม 25,000 กีบ ในทำนองเดียวกันผลของพวกเขายังแสดงให้เห็นผลตอบแทนสุทธิในเชิงบวกจากการเพาะปลูกในปีที่ 2 และ 3 และจากปีที่ 9 โดยมีผลตอบแทนที่ดีสุทธิในตอนท้ายของชีวิตการผลิตของยางในปี 40 จากการคำนวณเหล่านี้ที่ผู้เขียนสะท้อนให้เห็นถึง ยางที่เป็นจริงการใช้งานที่คุ้มค่าของทรัพยากรครอบครัวเกษตรกร ขึ้นอยู่กับการคำนวณของพวกเขาผู้เขียนยังคาดว่า 239,600 เฮกตาร์ (หรือ 26% ของพื้นที่จังหวัดทั้งหมด) ได้รับการพิจารณาเป็นเศรษฐกิจที่เหมาะสมสำหรับการปลูกยางพาราของเกษตรกรรายย่อย การเข้าถึงถนนและปานกลางถึงคุณภาพทรัพยากรสูงได้รับการพิจารณาปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการที่มีศักยภาพ ในแง่นี้ผู้เขียนสรุปได้ว่า "รับเงื่อนไขของตลาดในอนาคตในปัจจุบันและแนวโน้มการลงทุนในการผลิตยางรายย่อยในพื้นที่สูงของภาคเหนือของลาวสามารถทำกำไรได้สูง ผลที่ได้จากการวิเคราะห์ DCF สำหรับความช่วยเหลือหมู่บ้านการศึกษายืนยันว่าการขยายตัวของการปลูกยางในหมู่บ้านที่อยู่บนพื้นฐานของผลตอบแทนทางเศรษฐกิจที่ดี "((Manivong และ Cramb 2008) เน้นในต้นฉบับ) มีการผันผวนมากในราคายางตั้งแต่การศึกษาได้ดำเนินการ แม้ว่าส่วนใหญ่ของช่วงเวลานี้มีประสบการณ์ราคาที่สูงกว่าราคาเมื่อการศึกษาได้ดำเนินการเสร็จแล้วกำหนดว่าจะใช้เวลา 9 ปีที่ผ่านมาแตะมันจะไม่ชัดเจนสิ่งที่เป็นประโยชน์สุทธิที่ได้รับสำหรับ 296 ไร่ที่ชาวบ้านเหล่านี้ปลูกในระยะที่สอง (2003 -05)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และในทำนองเดียวกัน manivong cramb ( 2006 ) , การใช้ไบโอทางเศรษฐกิจและการเงินเครื่องมือการสร้างแบบจำลอง , ปัจจุบันการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจและการพัฒนารูปแบบของโครงสร้างยาง หลวงน้ำทา . โดยใช้อัตราคิดลดร้อยละ 8 , NPV ต่อคน วันประมาณ 47000 กีบ ( ประมาณ $ 4.5 ในช่วงเวลาของการศึกษา ซึ่งเป็นประมาณสองเท่าจากฟาร์มค่าจ้าง 25000 กีบ . อนึ่ง ผลของพวกเขายังแสดงผลตอบแทนสุทธิที่เป็นบวกจากสวนในปีที่ 2 และ 3 จาก 9 ปี กับ สุทธิ ผลตอบแทนที่ดี ในตอนท้ายของชีวิตการผลิตของยาง ปี 40 จากการคำนวณเหล่านี้ ผู้เขียนสะท้อนให้เห็นว่ายางมันก็ใช้คุ้มค่าของเกษตรกรครอบครัวทรัพยากร จากการคำนวณของพวกเขา ผู้เขียนก็ประมาณว่า 239600 เฮกตาร์ ( หรือ 26 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่จังหวัดทั้งหมด ) พบว่า โครงสร้างเศรษฐกิจ เหมาะสำหรับปลูกยาง ถนนทางเข้า และมีคุณภาพสูงทรัพยากรปานกลาง ถือว่าเป็นปัจจัยสําคัญที่มีอิทธิพลต่อศักยภาพ ในความรู้สึกนี้ , ผู้เขียนสรุปว่า " ระบุปัจจุบันและเงื่อนไขแนวโน้มตลาดในอนาคต การลงทุนในการผลิตยางโครงสร้างในโกรกทางภาคเหนือของลาว สามารถ กําไรสูง ผลจากการวิเคราะห์ประเมินการศึกษาหมู่บ้านช่วยยืนยันว่า การขยายตัวของการปลูกยางพาราในหมู่บ้านนั้นจะขึ้นอยู่กับผลตอบแทนทางเศรษฐกิจที่ดี " ( ( manivong และ cramb 2008 ) เน้นในต้นฉบับ ) มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ในราคายาง ตั้งแต่การศึกษา . แม้ว่าส่วนใหญ่ของช่วงเวลานี้ที่มีราคาสูงกว่าราคา เมื่อศึกษาเสร็จ ระบุว่าใช้เวลา 9 ปี กรีด มันไม่ได้ชัดเจนว่าผลประโยชน์สุทธิที่ได้รับสำหรับ 296 ไร่ที่ชาวบ้านปลูกในเฟสที่สอง ( 2003-05 )