The Historical Carnival of Ivrea is

The Historical Carnival of Ivrea is the city’s most important festival, during which the Ivrea community celebrates its right to decide for itself, commemorating an incident that is said to date back to medieval times, when the starving townspeople were freed from the tyranny of an evil baron. According to legend, around 1200 A.D. the baron was overthrown thanks to the rebellion of a miller’s daughter, Violetta, betrothed to Toniotto, when she refused to abide by the ”jus primae noctis’ imposed by the tyrant on all young brides. She went to the castle, beheaded the baron and incited the people to revolt, leading to the destruction of the castle, which was never re-built, and the institution of a free municipality. The Orange Battle re-enacts this rebellion: the people, interpreted by the nine teams of orange-throwers on foot, fight the overlord’s army, personified by the throwers on horse-drawn carts wearing protective clothing and masks recalling ancient armour.
Orange-throwing originated around the middle of the 19th century. Before then, in the Middle Ages, the battle was waged using beans.
In fact, it is said that twice a year the lord gave a pot of beans to the poor families who, as a sign of their contempt, threw the beans onto the street. The same beans were also used at Carnival time, thrown in fun at spontaneous opponents.
In the 1800s, along with confetti, sugared almonds, lupin beans and flowers, girls also threw a few oranges from their balconies at the carnival parade. Their idea was to attract the attention of the boys they were smitten by, using this aristocratic, exotic fruit grown on the French Riviera.
From the coaches, for fun, they began to get their own back and, gradually, from being a tribute it turned into a duel. In fact, from the 1854 carnival poster we learn that General Panietti ordered that “for the success of the carnival in the last three days it is forbidden to throw oranges or other items vehemently” – but in later years this rule was not complied with, on the contrary, the throwing became a real “head to head” fight between the throwers on the balconies and those in the streets.
Only after the Second World War, with the formation of the first orange-throwing teams, did the battle take on its present-day form, following strict rules.
Nowadays over 4000 throwers on foot belonging to nine teams (Picche, Morte, Tuchini, Scacchi, Arduini, Pantere, Diavoli, Mercenari and Credendari) take part in the battle, as well as over 50 horse-drawn carts (carts and pairs with 10 throwers aboard and carts and fours with 12 throwers aboard), making a total of about 5000 people involved.
The Carnival is really a large-scale role play, in addition to being an extraordinary lesson in civic-mindedness: thousands of people that peacefully throng the squares to celebrate a festival of freedom, in a combative atmosphere like that of the Orange Battle, respecting unwritten rules, are a fine example of civility that the city can proudly boast and must “defend”.
The battle takes place according to an unwritten gentleman’s code, followed by all the participants, that guarantees their overall safety (apart from a few inevitable black eyes ) and keeps the battle on the lines of a real “sports” competition in which it is those who are the most skilful and throw the oranges hardest that win. The duel between the throwers on foot and those on the carts often turns into a private fight and, even though they are part of the crowd, the closer the relationship between the fighters, the harder the fight. Throwing as strongly as possible is a sign of respect towards an acquaintance, to honour the battle together. At the end, a handshake endorses their re-found friendship.
The battle is without doubt the most spectacular part of the carnival highlighting the fight for freedom, the symbol of the Ivrea festival. Along with all the other historical events that are part of carnival, the orange battle constitutes an incredible cultural patrimony, which makes Ivrea one of the leading carnivals on both the national and international scene. Orange-throwing is also the time with the highest collective participation. Everybody can take part by enrolling in one of the nine teams on foot or by manning the carts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติศาสตร์เทศกาลแห่ง Ivrea เป็นเทศกาลของเมืองที่สำคัญที่สุดในระหว่างที่ชุมชน Ivrea ฉลองสิทธิในการตัดสินใจด้วยตัวเองเพื่อเป็นการระลึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่มีการกล่าวว่าวันที่กลับไปยุคกลางเมื่อชาวเมืองหิวโหยเป็นอิสระจากการปกครองแบบเผด็จการของความชั่วร้ายที่ บารอน ตามตำนานรอบ 1200 AD บารอนก็เจ๊งขอบคุณกบฏของลูกสาวของมิลเลอร์ของไวโอเล็ต, คู่หมั้น Toniotto เมื่อเธอปฏิเสธที่จะปฏิบัติตาม "jus primae Noctis 'ที่กำหนดโดยเผด็จการในเจ้าสาวหนุ่มสาว เธอเดินไปปราสาทหัวบารอนและเข้าฝันคนไปประท้วงที่นำไปสู่การล่มสลายของปราสาทซึ่งไม่เคยสร้างขึ้นอีกครั้งและสถาบันการศึกษาของเทศบาลฟรี การรบสีส้มอีก enacts-จลาจลนี้:.
คนตีความโดยทีมเก้าเครื่องเก็บและพ่นสีส้มเดินเท้าต่อสู้กับกองทัพเหนือหัวของตนโดยพ่นบนรถม้าสวมชุดป้องกันและหน้ากากนึกถึงเกราะโบราณส้มขว้างปาเกิดขึ้นประมาณกลางศตวรรษที่ 19 ก่อนหน้านั้นในยุคกลาง, การต่อสู้ที่ถูกยืดเยื้อโดยใช้ถั่ว.
ในความเป็นจริงมันก็บอกว่าปีละสองครั้งพระเจ้าให้หม้อถั่วกับครอบครัวที่ยากจนที่เป็นสัญลักษณ์ของการดูถูกพวกเขาโยนถั่วบน ถนน ถั่วเดียวกันยังถูกนำมาใช้ในช่วงเวลาเทศกาลโยนในสนุกที่ฝ่ายตรงข้ามที่เกิดขึ้นเอง.
ในปี 1800 พร้อมกับลูกปา, อัลมอนด์ sugared ถั่วหมาป่าและดอกไม้สาวยังโยนส้มไม่กี่จากระเบียงของพวกเขาที่ขบวนพาเหรดเทศกาล ความคิดของพวกเขาเพื่อดึงดูดความสนใจของเด็ก ๆ ที่พวกเขาพ่ายแพ้โดยใช้ขุนนางนี้ผลไม้ที่แปลกใหม่ที่ปลูกในริเวียร่าของฝรั่งเศส.
จากโค้ชเพื่อความสนุกสนานที่พวกเขาเริ่มที่จะได้รับกลับมาของตัวเองและค่อยๆจากการส่งส่วยมัน กลายเป็นต่อสู้ ในความเป็นจริงจากโปสเตอร์เทศกาล 1854 เราได้เรียนรู้ว่านายพล Panietti สั่งว่า "สำหรับความสำเร็จของงานรื่นเริงในช่วงสามวันที่ผ่านมามันเป็นสิ่งต้องห้ามที่จะโยนส้มหรือรายการอื่น ๆ อย่างฉุนเฉียว" - แต่ในปีต่อมากฎนี้ไม่ได้ปฏิบัติตาม ในทางตรงกันข้ามการขว้างปากลายเป็นจริง "หัวเพื่อหัว" การต่อสู้ระหว่างพ่นบนระเบียงและผู้ที่อยู่ในถนน.
แต่หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองที่มีการก่อตัวของทีมสีส้มโยนครั้งแรกที่ไม่ต่อสู้ใช้เวลาในการ ปัจจุบันรูปแบบวันที่ตามกฎระเบียบที่เข้มงวด.
ปัจจุบันกว่า 4000 เครื่องเก็บและการเดินเท้าเป็นของทีมเก้า (Picche, เต Tuchini, Scacchi, Arduini, Pantere, Diavoli, Mercenari และ Credendari) มีส่วนร่วมในการต่อสู้เช่นเดียวกับกว่า 50 รถม้าลาก (รถลากและคู่ที่มี 10 เครื่องเก็บเรือและรถลากและสี่กับ 12 เครื่องเก็บและต่างประเทศ) ทำให้รวมประมาณ 5,000 คนที่เกี่ยวข้อง.
เทศกาลเป็นจริงบทบาทขนาดใหญ่เล่นนอกจากจะเป็นบทเรียนที่พิเศษใน เทศบาลใจกว้าง: หลายพันคนที่สงบมุงสี่เหลี่ยมเพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลแห่งเสรีภาพในบรรยากาศการต่อสู้เช่นเดียวกับที่การสู้รบของออเรนจ์, การเคารพกฎระเบียบที่ไม่ได้เขียนไว้เป็นตัวอย่างที่ดีของความสุภาพว่าเมืองภูมิใจที่สามารถโม้และต้อง "ปกป้อง ".
การสู้รบที่เกิดขึ้นตามรหัสสุภาพบุรุษไม่ได้เขียนไว้ตามด้วยผู้เข้าร่วมทุกคนที่รับประกันความปลอดภัยโดยรวมของพวกเขา (นอกเหนือจากสายตาไม่กี่สีดำหลีกเลี่ยงไม่ได้) และช่วยให้การต่อสู้บนเส้นของจริง" กีฬา "การแข่งขันในการที่จะ เป็นผู้ที่มีฝีมือมากที่สุดและโยนส้มที่ยากที่สุดที่จะชนะ การต่อสู้ระหว่างเครื่องเก็บและการเดินเท้าและผู้ที่อยู่ในรถมักจะกลายเป็นการต่อสู้ส่วนตัวและถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของฝูงชนที่ใกล้ชิดความสัมพันธ์ระหว่างนักสู้ที่ยากต่อสู้ โยนเป็นอย่างมากที่เป็นไปได้เป็นสัญญาณของการเคารพต่อความใกล้ชิดเพื่อเป็นเกียรติแก่การต่อสู้ร่วมกัน ในตอนท้ายการจับมือราชบัณฑิตมิตรภาพใหม่พบของพวกเขา.
การต่อสู้โดยไม่ต้องสงสัยส่วนที่น่าตื่นเต้นที่สุดของเทศกาลไฮไลท์การต่อสู้เพื่อเสรีภาพสัญลักษณ์ของเทศกาล Ivrea พร้อมกับเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์อื่น ๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลการต่อสู้ส้มถือว่าเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่น่าทึ่งซึ่งจะทำให้ Ivrea หนึ่งใน carnivals ชั้นนำทั้งในที่เกิดเหตุระดับชาติและนานาชาติ ออเรนจ์ขว้างปานอกจากนี้ยังมีเวลาอยู่กับการมีส่วนร่วมรวมสูงสุด ทุกคนสามารถมีส่วนร่วมโดยการลงทะเบียนในหนึ่งในเก้าทีมเดินเท้าหรือประจำรถเข็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาร์นิวัลของประวัติศาสตร์ปาเป็นเทศกาลของเมืองที่สำคัญที่สุดในช่วงที่ชุมชนปาฉลองสิทธิที่จะตัดสินใจสำหรับตัวเอง ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าวันที่กลับไปยังยุคกลาง เมื่อหิว ชาวเมืองถูกปลดปล่อยจากแอกของบารอนชั่วร้าย ตามตำนาน ประมาณ 1200 A.D .บารอนถูกโค่นอำนาจด้วยการกบฏของลูกสาวของมิลเลอร์ไวโอเล็ตต้าไว้ toniotto เมื่อเธอปฏิเสธที่จะปฏิบัติตาม " จัส primae น๊ ' ที่กําหนดโดยทรราชในเจ้าสาวเล็กทั้งหมด เธอจะไปปราสาท ตัดหัว บารอน และยุยงให้ประชาชนปฏิวัติไปสู่การทำลายปราสาท ซึ่งเคยถูกสร้างมา , และสถาบันของเทศบาลฟรีการต่อสู้ enacts กบฏนี้ส้ม Re : คนแปลโดยเก้าทีมงานของสีส้มเผาโดยการเดินเท้า ต่อสู้กับกองทัพของขุน สร้างโดยเผาบนม้าลากเกวียน สวมชุดป้องกันและมาสก์เรียกเกราะโบราณ
เทศกาลปาส้มที่มารอบกลางของศตวรรษที่ 19 ก่อนหน้านั้น ในยุคกลาง , การต่อสู้ขับเคี่ยวกันใช้ถั่ว .
ในความเป็นจริงมันบอกว่าสองปี องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหม้อถั่วเพื่อครอบครัวที่ยากจน เป็นเครื่องหมายของการหมิ่นประมาทของพวกเขาโยนเมล็ดลงบนถนน ถั่วเดียวกันนี้ยังใช้ในเวลางานรื่นเริง โยนในความสนุกสนานที่ฝ่ายตรงข้ามธรรมชาติ .
ในอังกฤษ พร้อมกับ ลูกปา , sugared อัลมอนด์ ถั่วลูปินและดอกไม้ สาวๆยังโยนไม่กี่ส้มจากเฉลียงที่งานพาเหรดความคิดของพวกเขาคือเพื่อดึงดูดความสนใจของเด็กๆ พวกเขาถูกโจมตีโดยใช้ฐานันดร ผลไม้แปลกใหม่ที่ปลูกในริเวียร่า ฝรั่งเศส .
จากโค้ช เพื่อความสนุกสนาน พวกเขาเริ่มที่จะกลับมาของพวกเขาเอง และค่อย ๆ จากการเป็นส่วย มันกลายเป็นการดวล ในความเป็นจริงจาก 1854 งานรื่นเริงโปสเตอร์ เราเรียนรู้ว่า panietti ทั่วไปสั่งว่า " เพื่อความสำเร็จของงานคาร์นิวัล ในช่วง 3 วัน ห้ามโยนส้มหรือรายการอื่น ๆและร้อนแรง " แต่ในปีต่อมากฎนี้ไม่ปฏิบัติตาม , ในทางตรงกันข้าม , โยนเป็นหัวจริง " หัว " การต่อสู้ระหว่าง เผาบนระเบียงและในถนน
หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 กับการก่อตัวของทีมแรกสีส้มจัด ทำยุทธใช้ในรูปแบบปัจจุบัน ตามกฎที่เข้มงวด
ปัจจุบันกว่า 4000 เผาบนเท้าของเก้าทีม ( picche จาก tuchini scacchi , , , arduini pantere diavoli , , , , และ mercenari credendari ) ใช้เวลาส่วนหนึ่งใน การต่อสู้ตลอดจนกว่า 50 ม้าลากเกวียน ( รถเข็นและคู่กับ 10 เผาบนเรือและเกวียนและสี่กับ 12 ยิงเรือ ) , การรวมประมาณ 5 , 000 คน เกี่ยวข้อง
งานรื่นเริงมันเล่นบทบาทขนาดใหญ่ นอกจากจะเป็นบทเรียนพิเศษในการใช้อำนาจประชาชนหลายพันคนที่มาชุมนุมกันอย่างสงบ : สี่เหลี่ยม เพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลแห่งเสรีภาพในบรรยากาศของการต่อสู้ที่ดุดัน เช่น ส้ม , เคารพกฎที่ไม่ได้เขียนไว้เป็นตัวอย่างที่ดีของความศิวิไลซ์ที่เมืองภูมิใจที่สามารถโม้และต้อง " ปกป้อง " .
การต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นตามรหัสที่กำหนดไว้ของสุภาพบุรุษ ตามด้วยผู้เข้าร่วมทั้งหมดที่รับประกันความปลอดภัยโดยรวมของพวกเขา ( นอกจากบางหลีกเลี่ยงดวงตาสีดำ ) และทำให้การต่อสู้บนบรรทัดของจริง " กีฬา " การแข่งขันที่เป็นผู้ที่มีฝีมือที่สุดและโยนส้มยากที่จะชนะ การดวลระหว่างเผาเท้าที่อยู่บนรถเข็นมักจะกลายเป็นการต่อสู้ส่วนตัว และแม้ว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของฝูงชนเพื่อความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างสู้ยากสู้ โยนเป็นอย่างมากที่สุด คือ สัญลักษณ์ของความเคารพต่อความคุ้นเคยแก่ ต่อสู้ด้วยกัน ในที่สุด จับมือ รับรองอีกครั้งของพวกเขาพบมิตรภาพ
ต่อสู้โดยไม่ต้องสงสัย ส่วนที่น่าตื่นเต้นที่สุดของงาน เน้นการต่อสู้เพื่อเสรีภาพ สัญลักษณ์ของเทศกาลปา .พร้อมกับทุกคนอื่น ๆเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เป็นส่วนหนึ่งของเทศกาล , การต่อสู้สีส้มถือเป็นมรดกวัฒนธรรมที่น่าทึ่งซึ่งทำให้วารีหนึ่งใน carnivals ทั้งในระดับชาติและระดับนานาชาติ . เทศกาลปาส้มมีเวลากับการมีส่วนร่วมโดยรวมสูงสุด ทุกคนสามารถมีส่วนร่วมโดยการลงทะเบียนในหนึ่งในเก้าทีมในการเดินเท้าหรือโดย Manning เกวียน .