-----------------------------------

-----------------------------------------------------------------------------------------
Passage 1 Music: The Story of the Blues
What is - or what are - the Blues? The Blues is a feeling, most African Americans will tell you. If your girl or boyfriend leaves you, for instance, it's quite likely you'll feel sad or dejected for days. In other words, you'll feel blue; you'll have the blues.
What few African Americans will tell you is that the origin of the expression isn't black and American, but English, although today it's usually associated with Black Americans. In 16th century England, people who were depressed were said to
be persecuted by the "blue devils". Later, in 1807, American author Washington Irving already talked about "having a fit of the blues".
However, the blues today is generally understood as being a type of music which expresses the feeling of depression which was once common to Blacks, due to oppression, segregation and problems with the other sex. This may be the reason why Blacks used to say "White men can't have the blues", at least not the same kind of blues.
The origins of the blues are difficult to retrace because, quite naturally, an
oral genre like the blues leaves few written traces. It seems to have developed about 100 years ago, though the name "blues" was not yet used at the time. It grew out of black field songs, negro spirituals and the white folk ballads imported by
British settlers and somewhat modified on American soil.
The first blues recordings appeared around 1920. They were made by black women singers who were actually singing a somewhat adulterated form of the music which, strangely enough, was later called "the classic blues". Ma Rainey and Bessie
Smith were the most authentic and popular performers of the genre in the 1920's.
The original country or rural blues did not come to be recorded until around 1925, when the record companies realised they could make quite a profit by asking black farmers, who were at best semi-professional musicians, to record a few songs for them in return for a little whisky and about $5 per song. The lady singers, being professional entertainers, of course requested more.
Thanks to this fortunate circumstance, we are now reasonably certain that the country blues originated from the Mississippi Delta (an area in the state of Mississippi which must not be confused with the Delta of the Mississippi river in Louisiana). Blacks here once made up over 90% of the population, and were heavily exploited and oppressed. Typically in this original form of blues, a black sharecropper would sing about his hardships, while accompanying himself on the guitar. The rural blues also developed in the cotton-growing region of East Texas, and through much of the South Eastern part of the USA.In the 1920s and 1930s, many Blacks migrated to the North and Midwest. They found
work in the factories in Chicago, Detroit, St. Louis, and other cities; but ghettoes formed quite soon, when, by sheer weight of numbers, they began to overwhelm the whites who left city areas they had once had to themselves. Blacks brought their ethnic culture and their music with them. Blues singers migrated too, especially since, in a lot of cases, they were workers themselves, and like everyone else they were trying to make a better living.
A certain nostalgia for the south developed; but at the same time, the transplanted Blacks were becoming more sophisticated, preferring to listen to music played by musicians more sophisticated than the rural blues performers. Thus small blues combos, with piano, guitar, harmonica and other instruments, began to replace the solo performers. From the 40's onwards, they converted to electric instruments, and began to play a new form of blues, louder, more aggressive, which came to be called "urban blues". In the 50's, Muddy Waters and Howlin' Wolf were among the
major exponents of this type of music, and later served as models imitated by many sixties groups such as the Rolling Stones and the Animals.
After a period of hibernation in the 50's, the growing popularity of blues with young white audiences gave a lot of black blues-singers the opportunity to play again on a larger scale, for more money than before.
Still, it is quite clear that today the blues, as an independent genre, is no longer considered as very fashionable. Yet with its easy-to-learn three-chord structure, it is a convenient springboard for musical improvisation. It has had a wide influence on modern popular music of many varieties, and on musicians who wish to return to the roots of modern popular music before jumping off in another, perhaps new, direction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

-----------------------------------------------------------------------------------------เพลงเส้นทางที่ 1: เรื่องราวของเดอะบลูส์คืออะไร - หรือคืออะไร - เดอะบลูส์ เดอะบลูส์เป็นความรู้สึก ชาวอเมริกันแอฟริกันส่วนใหญ่จะบอกคุณ ถ้าสาวหรือแฟนของคุณทิ้งคุณ เช่น มีแนวโน้มค่อนข้างจะรู้สึกเศร้า หรือครูฝึกหดหู่ใจสำหรับวัน ในคำอื่น ๆ คุณจะรู้สึกสีฟ้า คุณจะมี bluesชาวอเมริกันแอฟริกันบางจะบอกอะไรคุณได้ว่า ต้นกำเนิดของนิพจน์ไม่ดำ และอเมริกัน แต่อังกฤษ แม้ว่าวันนี้ มีมักจะเกี่ยวข้องกับอเมริกันดำ ในศตวรรษที่ 16 อังกฤษ คนที่ตกได้กล่าวว่าจะได้รับ โดย "ปีศาจสีน้ำเงิน" ภายหลัง ใน 1807 ผู้เขียนอเมริกันวอชิงตันเออร์วิงแล้วคุยกัน "ไม่พอดีของเดอะบลูส์"อย่างไรก็ตาม blues วันนี้คือโดยทั่วไปเข้าใจเป็น ชนิดของเพลงที่แสดงความรู้สึกของภาวะซึมเศร้าซึ่งเมื่อไปดำ อธิปไตย แบ่งแยก และปัญหาทางเพศอื่น ๆ นี่อาจเป็นเหตุผลทำไมใช้ว่า "คนขาวไม่มี blues" ดำไม่น้อยชนิดเดียวของบลูส์ได้กำเนิดของเดอะบลูส์ยากย้อน เพราะ ค่อนข้างธรรมชาติ การประเภทปากเช่นเดอะบลูส์ทิ้งร่องรอยเขียนน้อย มันน่าจะมีพัฒนาประมาณ 100 ปีที่ผ่านมา แม้ว่าชื่อ "บลูส์" ยังใช้เวลา มันเกิดขึ้นจากฟิลด์ดำเพลง negro spirituals และบัลลาดส์พื้นบ้านสีขาวที่นำเข้าตั้งถิ่นฐานที่อังกฤษและเมื่อดินอเมริกันค่อนข้างThe first blues recordings appeared around 1920. They were made by black women singers who were actually singing a somewhat adulterated form of the music which, strangely enough, was later called "the classic blues". Ma Rainey and BessieSmith were the most authentic and popular performers of the genre in the 1920's.The original country or rural blues did not come to be recorded until around 1925, when the record companies realised they could make quite a profit by asking black farmers, who were at best semi-professional musicians, to record a few songs for them in return for a little whisky and about $5 per song. The lady singers, being professional entertainers, of course requested more.Thanks to this fortunate circumstance, we are now reasonably certain that the country blues originated from the Mississippi Delta (an area in the state of Mississippi which must not be confused with the Delta of the Mississippi river in Louisiana). Blacks here once made up over 90% of the population, and were heavily exploited and oppressed. Typically in this original form of blues, a black sharecropper would sing about his hardships, while accompanying himself on the guitar. The rural blues also developed in the cotton-growing region of East Texas, and through much of the South Eastern part of the USA.In the 1920s and 1930s, many Blacks migrated to the North and Midwest. They foundwork in the factories in Chicago, Detroit, St. Louis, and other cities; but ghettoes formed quite soon, when, by sheer weight of numbers, they began to overwhelm the whites who left city areas they had once had to themselves. Blacks brought their ethnic culture and their music with them. Blues singers migrated too, especially since, in a lot of cases, they were workers themselves, and like everyone else they were trying to make a better living.A certain nostalgia for the south developed; but at the same time, the transplanted Blacks were becoming more sophisticated, preferring to listen to music played by musicians more sophisticated than the rural blues performers. Thus small blues combos, with piano, guitar, harmonica and other instruments, began to replace the solo performers. From the 40's onwards, they converted to electric instruments, and began to play a new form of blues, louder, more aggressive, which came to be called "urban blues". In the 50's, Muddy Waters and Howlin' Wolf were among themajor exponents of this type of music, and later served as models imitated by many sixties groups such as the Rolling Stones and the Animals.After a period of hibernation in the 50's, the growing popularity of blues with young white audiences gave a lot of black blues-singers the opportunity to play again on a larger scale, for more money than before.Still, it is quite clear that today the blues, as an independent genre, is no longer considered as very fashionable. Yet with its easy-to-learn three-chord structure, it is a convenient springboard for musical improvisation. It has had a wide influence on modern popular music of many varieties, and on musicians who wish to return to the roots of modern popular music before jumping off in another, perhaps new, direction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

----------------------------------------------------------------------------------------- ทางเดิน 1 เพลง : เรื่องราวของบลูส์
อะไร - หรืออะไร - บลูส์ ? สีน้ำเงิน คือ ความรู้สึกที่ แอฟริกา คนอเมริกันส่วนใหญ่จะบอกคุณ ถ้าสาวหรือแฟนของคุณทิ้งคุณ , เช่น , มันค่อนข้างมาก คุณจะรู้สึกเศร้าหรือหดหู่มาหลายวัน ในคำอื่น ๆที่คุณจะรู้สึกสีฟ้า ; คุณต้อง
บลูส์สิ่งที่ไม่กี่ แอฟริกัน อเมริกัน จะบอกคุณว่า ที่มาของสำนวนมันไม่ดำ และอเมริกัน แต่ภาษาอังกฤษ แม้ว่าวันนี้ มันมักจะเกี่ยวข้องกับชาวอเมริกันผิวดำ ในศตวรรษที่ 16 อังกฤษ คนที่เสียใจคือ

ถูกข่มเหง โดยกล่าวว่า " ปีศาจ " สีฟ้า ต่อมาในปี 1815 , อเมริกันเขียนวอชิงตันเออร์วิงได้พูดคุยเกี่ยวกับ " มีความเหมาะสมของบลูส์ " .
อย่างไรก็ตาม the blues today is generally understood as being a type of music which expresses the feeling of depression which was once common to Blacks, due to oppression, segregation and problems with the other sex. This may be the reason why Blacks used to say "White men can't have the blues", at least not the same kind of blues.
The origins of the blues are difficult to retrace because, quite naturally, an
oral genre like the blues leaves few written traces. It seems to have developed about 100 years ago, though the name "blues" was not yet used at the time. It grew out of black field songs, negro spirituals and the white folk ballads imported by
British settlers and somewhat modified on American soil.
The first blues recordings appeared around 1920. They were made by black women singers who were actually singing a somewhat adulterated form of the music which, strangely enough, was later called "the classic blues". Ma Rainey and Bessie
Smith were the most authentic and popular performers of the genre in the 1920's.
The original country or rural blues did not come to be recorded until around 1925, when the record companies realised they could make quite a profit by asking black farmers, who were at best semi-professional musicians, to record a few songs for them in return for a little whisky and about $5 per song. The lady singers, being professional entertainers, of course requested more.
Thanks to this fortunate circumstance,ตอนนี้เราเชื่อบางประเทศบลูส์ที่มาจากมิสซิสซิปปี้เดลต้า ( พื้นที่ในรัฐมิสซิสซิปปี้ ซึ่งจะต้องไม่สับสนกับปากแม่น้ำของแม่น้ำมิสซิสซิปปีในหลุยเซียน่า ) ดำที่นี่เมื่อขึ้นกว่า 90% ของประชากร และมีทรัพยากรมาก และถูกกดขี่ โดยทั่วไปในรูปแบบเดิมของบลูส์ ,เป็น sharecropper สีดำร้องความทุกข์ยากของเขา ในขณะที่ประกอบตัวเองในกีตาร์ บลูส์ในชนบทยังพัฒนาในภูมิภาคที่เติบโตฝ้ายของเท็กซัสตะวันออก และโดยมากส่วนตะวันออกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกา ในปี ค.ศ. 1920 และ 1930 หลายคนผิวดำอพยพไปทางเหนือและตะวันตกกลาง พวกเขาพบ
ทำงานในโรงงานในชิคาโก , ดีทรอยต์ , เซนต์ หลุยส์ , และเมืองอื่น ๆแต่ ghettoes เกิดขึ้นค่อนข้างเร็ว เมื่อน้ำหนักที่แท้จริงของตัวเลข พวกเขาเริ่มล้นไข่ขาวที่ทิ้งเมืองพื้นที่พวกเขาได้เคยมีในตัวเอง คนผิวดำ นำวัฒนธรรมชาติพันธุ์ของพวกเขาและเพลงของพวกเขากับพวกเขา นักร้องบลูส์อพยพด้วย โดยเฉพาะตั้งแต่ ในหลายกรณีพวกเขาแรงงานเอง และเหมือนคนอื่น ๆ พวกเขากำลังพยายามที่จะทำให้ชีวิตดีขึ้น
A certain nostalgia for the south developed; but at the same time, the transplanted Blacks were becoming more sophisticated, preferring to listen to music played by musicians more sophisticated than the rural blues performers. Thus small blues combos, with piano, guitar, harmonica and other instruments, began to replace the solo performers. From the 40's onwards,พวกเขาแปลงเครื่องมือไฟฟ้า และเริ่มเล่น รูปแบบใหม่ของเชลซี และดัง และก้าวร้าวมากขึ้น ซึ่งก็จะเรียกว่า " เมืองสีฟ้า " ใน 50 ของน้ำโคลน howlin ' และหมาป่าในหมู่
ผู้สนับสนุนหลักของดนตรีประเภทนี้ และหลังจากทำหน้าที่เป็นแบบจำลองเลียนแบบ โดยกลุ่มตั้งมากมาย เช่น หินกลิ้ง และสัตว์
หลังจากระยะเวลาของการจองจำใน 50 ของความนิยมเติบโตของบลูส์กับผู้ชมสีขาวเล็กให้มากดำนักร้องบลูส์โอกาสที่จะเล่นอีกครั้งในระดับขนาดใหญ่ เพื่อเงินมากกว่าก่อน .
ยัง มันค่อนข้างชัดเจนว่าวันนี้ฟ้าเป็นชนิดอิสระ จะไม่ถือว่าเป็นแฟชั่นมาก แต่มันง่ายที่จะเรียนรู้สามโครงสร้างคอร์ด มันเป็นสปริงที่สะดวกสำหรับการด้นดนตรีมันมีอิทธิพลกว้างในเพลงสมัยใหม่ของหลายพันธุ์ และนักดนตรีที่ต้องการกลับไปยังรากของเพลงสมัยใหม่ก่อนที่จะกระโดดออกไปในทิศทางอื่น บางทีใหม่
.