”What is it you see that I don’t?”;

”What is it you see that I don’t?”; “How do you see this differently and why?”; “Please help me understand from your perspective.”
To ask these questions requires that one no longer need to have the best or last answer. Expanding one’s understanding
becomes more important than being right or getting one’s point across

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มันเป็นสิ่งที่คุณเห็นว่าฉันทำไม่ได้"; "วิธีการทำคุณเห็นนี้แตกต่างกันและทำไม?"; ". โปรดช่วยฉันเข้าใจจากมุมมองของคุณ"
ที่จะถามคำถามเหล่านี้ต้องใช้อย่างใดอย่างหนึ่งที่ไม่จำเป็นต้องมี คำตอบที่ดีที่สุดหรือล่าสุด ขยายความเข้าใจของคน
กลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นกว่าที่เป็นสิทธิหรือได้รับจุดหนึ่งข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มันคืออะไรคุณเห็นว่า ผมไม่" "วิธีทำคุณเห็นนี้แตกต่างกัน และทำไม" "ช่วยฉันเข้าใจจากมุมมองของคุณ"
การถามคำถามเหล่านี้ต้องว่า หนึ่งไม่ต้องมีคำตอบที่ดีที่สุด หรือสุดท้าย ขยายหนึ่งจะเข้าใจ
จะสำคัญกว่าการเหมาะสม หรือการหนึ่งมีจุดข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"จะเห็นว่าผมไม่ได้หรอก?""คุณจะทำอย่างไรให้ดูนี้แตกต่างไปและทำไมจึงเป็นเช่นนี้?""โปรดช่วยฉันทำความเข้าใจจากมุมมองของคุณ"
เพื่อถามคำถามเหล่านี้ต้องมีที่ไม่มีใครได้อีกต่อไปต้องมีคำตอบที่ดีที่สุดหรือที่ผ่านมา การขยายตัวของการทำความเข้าใจ
กลายเป็นสิ่งสำคัญกว่าการได้อยู่หรือการหนึ่งของจุดข้าม