Hierarchal logistic regression mode

Hierarchal logistic regression models using both feeding vs. non-feeding and moving vs. stationary activities as the response variable were fitted with tests of significant effects based on the mean deviance. For feeding vs. non-feeding activities, the probability of feeding was explained by quadratic regressions in size for each combination of time of day and depth; the fitted curves together with 95% approximate confidence intervals and the observed proportions are shown in Figs. 2(a) and (b). The interaction between time of day and size of starfish is extremely strong for both depths, with small starfish tending to feed predominantly at night, whereas larger starfish tend to feed more frequently during the day. For the largest starfish (.50 cm) time of day does not appear to influence feeding behaviour, though few observations were available as reflected in the comparatively wide confidence intervals. Though there were significant interactions between depth and both time of day and the quadratic polynomials in size, the pattern of size and time of day effects is of similar form for both depths though more obtained by averaging the parameter estimates from the two quadratic polynomials in Fig. 2(c). Note the results (Fig. 2(d)) differ substantially from those obtained by simply fitting size to the overall proportions of feeding starfish in each size category. This is due to the larger number of daytime observations which biases the estimates in favour of the daytime feeding pattern. Over the whole size range, the estimates adjusted for bias are lower than the unadjusted ones (Fig. 2(d)), with a substantial difference of 10–20% for starfish .40 cm. The estimated probabilities of feeding vary little with size, with all starfish feeding for about 45% of the 24 h period. For moving vs. stationary activities, quadratic regressions in size were required for each combination of size and depth. The overall patterns were similar to the feeding vs. non-feeding activities with smaller animals being on the move more frequently during the night, whereas medium size starfish tended to move more during the day (Figs. 3(a)
and (b)). The effects of depth entered the models additively (i.e. there were no interactions between depth and size and/or time of day) representing an increase of 2.22 (95% CI5(1.82, 2.71)) in the relative odds of the starfish moving when at depths .3 m. As was the case with feeding vs. non-feeding activity, depth had less effect than size or time of day and the curves pooled over depth are shown in Fig. 3(c). The probability of motion as a function of size was estimated in the same manner as for feeding activity, and shows a steady increase from |5% for small animals (10 cm), up to | 20% for large animals (60 cm) (Fig. 3(d)).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ ทั้งอาหารเทียบกับไม่ให้อาหาร และการย้ายเทียบกับกับกิจกรรมเป็นตัวแปรตอบสนองได้ติดตั้งทดสอบผลสำคัญตาม deviance หมายถึงแบบจำลองการถดถอยโลจิสติก hierarchal สำหรับอาหารเทียบกับกิจกรรมที่ไม่ใช่อาหาร ความน่าเป็นของอาหารถูกอธิบาย โดย regressions กำลังสองขนาดสำหรับแต่ละชุดของเวลาของวันและความลึก เส้นโค้งผ่อนกับช่วงความเชื่อมั่นประมาณ 95% และสัดส่วนที่พบจะแสดงใน Figs. 2(a) และ (b) ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเวลาและขนาดของปลาดาวได้แข็งแกร่งมากในทั้งสองระดับความลึก มีปลาดาวขนาดเล็กแนวให้ อาหารส่วนใหญ่ในเวลากลางคืน ในขณะที่ปลาดาวใหญ่มักให้ อาหารบ่อยมากขึ้นในระหว่างวัน สำหรับปลาดาวที่ใหญ่ที่สุด (.50 ซม.) เวลาไม่ มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการให้อาหาร ว่าสังเกตไม่มีการสะท้อนในช่วงความเชื่อมั่นกว้างดีอย่างหนึ่ง แม้ว่ามีการโต้ตอบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความลึกและเวลาทั้งวันและ polynomials กำลังสองในขนาด รูปแบบขนาดและเวลาของวันผลได้ของแบบฟอร์มที่คล้ายกันสำหรับความลึกทั้งว่าขึ้นได้ โดยการหาค่าเฉลี่ยพารามิเตอร์ประเมินจาก polynomials กำลังสองสองใน Fig. 2(c) หมายเหตุผลลัพธ์ (Fig. 2(d)) แตกต่างมากจากรับตามขนาดสัดส่วนโดยรวมของอาหารปลาดาวในแต่ละประเภทขนาดที่เหมาะสมก็ นี่คือเนื่องจากหมายเลขใหญ่สังเกตเวลากลางวันซึ่ง biases ประเมินลงรูปให้อาหารเวลากลางวัน ช่วงทั้งขนาด การประเมินที่ปรับปรุงสำหรับความโน้มเอียงจะต่ำกว่าที่ไม่ได้ปรับคน (Fig. 2(d)) มีความแตกต่างที่พบ 10-20% สำหรับปลาดาว.40 ซม. กิจกรรมประเมินของอาหารแตกต่างกันเล็กน้อยกับขนาด ปลาดาวทั้งหมดที่ให้อาหารประมาณ 45% ของระยะเวลา 24 ชม ย้ายเทียบกับกิจกรรมเครื่องเขียน regressions กำลังสองในขนาดที่ถูกต้องสำหรับแต่ละชุดของขนาดและความลึก รูปแบบโดยรวมคล้ายกันที่อาหารเทียบกับกิจกรรมที่ไม่ให้อาหารกับสัตว์ขนาดเล็กในการย้ายบ่อยในตอนกลางคืน ในขณะที่ปลาดาวขนาดกลางมีแนวโน้มที่จะ ย้ายขึ้นในระหว่างวัน (Figs. 3(a)และ (b) ผลของความลึกป้อนแบบจำลอง additively (เช่นมีการโต้ตอบระหว่างความลึก และขนาด และ/หรือเวลาของวัน) แสดงถึงการเพิ่มขึ้นของ 2.22 (95% CI5 (1.82, 2.71)) ในราคาญาติของปลาดาวเคลื่อนที่ลึก.3 m เป็นกรณีที่ มีการให้อาหารเปรียบเทียบกับกิจกรรมที่ไม่ใช่อาหาร ลึกได้ผลน้อยกว่าขนาดเวลา และแสดงเส้นโค้งทางถูกพูกว่าลึก Fig. 3(c) ความน่าเป็นของการเคลื่อนไหวเป็นฟังก์ชันของขนาดที่ประเมินในลักษณะเดียวกันสำหรับอาหารกิจกรรม และแสดงเป็น steady เพิ่มจาก |5% สำหรับสัตว์ขนาดเล็ก (10 ซม.), สูงสุด | 20% สำหรับสัตว์ขนาดใหญ่ (60 ซม.) (Fig. 3(d))

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซับซ้อนแบบจำลองการถดถอยโลจิสติกโดยใช้ทั้งการให้อาหารที่ไม่ได้กับการให้อาหารและการย้ายกับกิจกรรมนิ่งเป็นตัวแปรตอบสนองกำลังพอดีกับการทดสอบผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับค่าเฉลี่ยเบี่ยงเบน สำหรับการให้อาหารกับกิจกรรมที่ไม่ใช่การให้อาหารน่าจะเป็นของการให้อาหารที่ถูกอธิบายได้ด้วยสมการถดถอยในขนาดสำหรับการรวมกันของช่วงเวลาของวันและความลึกของแต่ละคน เส้นโค้งที่ติดตั้งพร้อมกับช่วงความเชื่อมั่นโดยประมาณ 95% และสัดส่วนสังเกตเห็นที่แสดงอยู่ในมะเดื่อ 2 (ก) และ (ข) การทำงานร่วมกันระหว่างช่วงเวลาของวันและขนาดของปลาดาวที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากสำหรับความลึกทั้งมีปลาดาวขนาดเล็กพุ่งให้อาหารส่วนใหญ่ในเวลากลางคืนขณะที่ปลาดาวขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะกินอาหารบ่อยครั้งมากขึ้นในระหว่างวันที่ สำหรับปลาดาวที่ใหญ่ที่สุด (0.50 เซนติเมตร) เวลาของวันไม่ปรากฏที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการให้อาหาร แต่ข้อสังเกตที่มีอยู่ไม่กี่ที่แสดงในช่วงความเชื่อมั่นค่อนข้างกว้าง แม้ว่าจะมีการโต้ตอบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความลึกและช่วงเวลาของวันทั้งสองและพหุนามกำลังสองในขนาดรูปแบบของขนาดและเวลาของผลกระทบในวันนี้คือรูปแบบที่คล้ายกันสำหรับความลึกทั้งสอง แต่ได้รับมากขึ้นโดยเฉลี่ยประมาณพารามิเตอร์จากทั้งสองพหุนามกำลังสองในรูป . 2 (ค) หมายเหตุผล (รูปที่ 2. (ง)) มีความแตกต่างอย่างมากจากที่ได้ตามขนาดที่เหมาะสมเพียงเพื่อสัดส่วนโดยรวมของการให้อาหารปลาดาวในหมวดหมู่แต่ละขนาด นี่คือสาเหตุที่จำนวนขนาดใหญ่ของการสังเกตในเวลากลางวันซึ่งอคติประมาณการในความโปรดปรานของรูปแบบการให้อาหารกลางวัน กว่าช่วงขนาดทั้งประมาณการที่ปรับอคติจะต่ำกว่าคนเท็มเพลต (รูปที่ 2. (ง)) มีความแตกต่างที่สำคัญของ 10-20% สำหรับปลาดาว 0.40 ซม. ความน่าจะเป็นที่คาดกันของการให้อาหารที่แตกต่างกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีขนาดด้วยการให้อาหารปลาดาวทั้งหมดประมาณ 45% ของระยะเวลา 24 ชั่วโมง สำหรับความเคลื่อนไหวกับกิจกรรมเขียนสมการถดถอยในขนาดที่ถูกต้องสำหรับการรวมกันของแต่ละขนาดและความลึก รูปแบบโดยรวมมีความคล้ายคลึงกับการให้อาหารกับกิจกรรมที่ไม่ใช่การให้อาหารกับสัตว์ที่มีขนาดเล็กเป็นที่ย้ายบ่อยครั้งมากขึ้นในช่วงเวลากลางคืนในขณะที่ปลาดาวขนาดกลางมีแนวโน้มที่จะย้ายมากขึ้นในระหว่างวันที่ (มะเดื่อ. 3 (ก)
และ (ข)) . ผลกระทบของความลึกเข้ามาในรูปแบบ additively (เช่นมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างความลึกและขนาดและ / หรือเวลาของวัน) คิดเป็นเพิ่มขึ้น 2.22 (95% Ci5 (1.82, 2.71)) ในราคาที่ญาติของปลาดาวย้ายเมื่อ ลึก 0.3 เมตร อย่างเช่นกรณีที่มีการให้อาหารกับกิจกรรมที่ไม่ให้อาหารลึกมีผลน้อยกว่าขนาดหรือเวลาของวันและเส้นโค้งรวบรวมความลึกมากกว่าที่จะแสดงในรูปที่ 3 (ค) ความน่าจะเป็นของการเคลื่อนไหวเป็นหน้าที่ของขนาดการให้เป็นที่คาดกันในลักษณะเช่นเดียวกับกิจกรรมให้อาหารและแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจาก | 5% สำหรับสัตว์ขนาดเล็ก (10 ซม.) ขึ้นไป | 20% สำหรับสัตว์ขนาดใหญ่ (60 ซม.) (รูป. 3 (ง))

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

hierarchal ถดถอยโลจิสติกแบบใช้ทั้งอาหารและไม่ใช่อาหาร และเคลื่อนที่และกิจกรรมเครื่องเขียนเป็นการตอบสนองตัวแปรถูกติดตั้งด้วยการทดสอบของอิทธิพลจากค่าเฉลี่ยเบี่ยงเบน สำหรับการให้อาหารและไม่ใช่อาหารกิจกรรม ความน่าจะเป็นของอาหารก็สามารถอธิบายได้ด้วยสมการถดถอยกำลังสอง ในขนาดสำหรับแต่ละชุดของเวลาของวันและความลึกติดตั้งโค้งพร้อมกับความเชื่อมั่น 95% โดยประมาณ และพบว่าสัดส่วนจะเป็นมะเดื่อ . 2 ( ก ) และ ( ข ) ปฏิสัมพันธ์ระหว่างช่วงเวลาของวันและขนาดของปลาดาวเป็นอย่างมาก ทั้งระดับความลึกที่มีขนาดเล็กปลาดาวพุ่งฟีดส่วนใหญ่ในเวลากลางคืนในขณะที่ปลาดาวขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะป้อนบ่อยมากขึ้นในระหว่างวัน สำหรับปลาดาวใหญ่ที่สุด ( .50 ซม. ) เวลาของวันไม่ปรากฏที่จะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการกินอาหาร แต่สังเกตไม่กี่มีเป็นสะท้อนให้เห็นในความเชื่อมั่นโดยกว้าง ถึงจะมีปฏิสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างความลึกและเวลาของวันและพหุนามกำลังสอง ในขนาดรูปแบบของขนาดและเวลาของวันผลเป็นรูปแบบคล้ายกัน ทั้งความลึก แต่เพิ่มเติมได้โดยเฉลี่ยค่าประมาณการจากสองสมพหุนามในรูปที่ 2 ( C ) หมายเหตุผล ( รูปที่ 2 ( D ) แตกต่างกันอย่างมากจากผู้ที่ได้รับโดยเพียงแค่ปรับขนาดสัดส่วนโดยรวมของอาหารปลาดาวในแต่ละขนาด ประเภทเนื่องจากมีขนาดใหญ่จำนวนของเวลากลางวันสังเกตซึ่งอคติประมาณการในความโปรดปรานของแบบแผนการกินอาหารกลางวัน ในช่วงที่ขนาดทั้งหมด ประมาณการปรับตั้งค่าน้อยกว่าคนที่ยังไม่ปรับปรุง ( รูปที่ 2 ( D ) มีความแตกต่างอย่างมากจาก 10 – 20% สำหรับปลาดาว 40 เซนติเมตร การประมาณความน่าจะเป็นของการให้อาหารแตกต่างกันเล็กน้อยกับขนาดกับปลาดาวให้อาหารประมาณ 45% ของ 24 ชั่วโมง ระยะเวลา สำหรับการย้ายและกิจกรรม stationary กำลังสองสมการถดถอยในขนาดที่ถูกต้องสำหรับแต่ละชุดของขนาดและความลึก รูปแบบโดยรวมคล้ายคลึงกับอาหารและไม่ใช่อาหาร กิจกรรมที่มีขนาดเล็กสัตว์ที่ย้ายบ่อยในช่วงกลางคืนในขณะที่ปลาดาวขนาดกลางมีแนวโน้มที่จะย้ายมากขึ้นในระหว่างวัน ( Figs 3 ( a ) และ ( b )
) ผลของความลึกเข้าไปแบบ additively ( เช่นระหว่างความลึกและขนาดและ / หรือเวลาของวัน ) คิดเป็นเพิ่มขึ้น 2.22 ( 95% ci5 ( 1.82 , 2 ) ) ในราคาสัมพัทธ์ของปลาดาวย้ายเมื่อที่ความลึก 3 เมตร เป็นกรณีที่มีการให้อาหารและไม่ใช่อาหาร กิจกรรม ,ความลึกน้อยกว่าผลที่มากกว่าขนาดหรือเวลาของวันและเส้นโค้งรวมมากกว่าความลึก แสดงในรูปที่ 3 ( C ) ความเป็นไปได้ของการเคลื่อนไหวเป็นฟังก์ชันของขนาดประมาณในลักษณะเดียวกัน เช่น อาหาร กิจกรรม การแสดง และมั่นคงเพิ่มขึ้นจาก | 5% สำหรับสัตว์เล็ก ( 10 ซม. ) ถึง | 20% สำหรับสัตว์ขนาดใหญ่ ( 60 ซม. ) ( รูปที่ 3 ( d ) )