Chapter 8 = The Wild BoyDr. Alan Gr

Chapter 8 = The Wild Boy
Dr. Alan Grant stood at the top of a tree. Below him, angry Raptors waited. They couldn’t climb up, but they didn’t go away.
Alan was afraid, but he was interested in their sounds. They “said” the same thing again and again. What does that mean? He thought. What are you saying?
The Raptors made the same sounds again. Then one jumped up and almost caught his foot.
Alan looked up. He wanted to climb higher but the tree was too thin there. Then he heard a new sound. The top of the tree started to break. He looked down at the Raptors. He was very afraid now.
**The Raptors made the same sounds again
Crick-crack. Snap. Hissssssss.
A small can suddenly fell to the bottom of the tree. Thick smoke came out of it. Four more cans fell near the Raptors and there was more smoke.
The smoke hurt the Raptors’ eyes. They screamed and ran away. Somebody moved through the smoke.
“Quickly! They’ll be back!” the person called.
Alan climbed down the tree. A small, dirty hand took his arm. He ran through the smoke. His eyes hurt badly.
Some time later, he started to see again. He couldn’t hear the Raptors. He looked at the face of the other person.
It was a boy. His face and clothes were very dirty but his eyes were intelligent. Alan remembered them from Paul’s photo.
Eric Kirby’s eyes.
But they looked different now. They were wild. They were the eyes of a wild animal.
Alan and Eric came to a small building. The door and windows were very strong. Eric Opened the door and closed it behind them. Then he closed the windows and turned on a light.
“Eric,” Alan said to him, “your parents are here”
“On the island?” he asked. He wanted to see his parents again—but not here.
“Yes.”
“They’ll die. The dinosaurs will kill them.” Eric looked at the man again. He remembered that face. “You’re Alan Grant!” he said. “I read your books”
“And which book did you like best?”
“The first,” Eric said. “Before you were on the island. You like dinosaurs then.”
“That was before they tried to eat me.” Alan said.
“What are you doing here?”
“Your parents invited me. They wanted help.”
Alan looked around the small room. There was some food, but not much. “Any guns or radios?” he asked.
Eric shook his head. He opened some candy and started to eat. Then he looked at Alan. “I’m sorry,” he said. “I forgot. Here.”
Alan ate the candy quickly. He was very hungry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 8 =เด็กป่าดร. Alan ให้ยืนอยู่ที่ด้านบนของต้นไม้ ด้านล่าง เขาโกรธ Raptors รอ พวกเขาไม่สามารถปีนขึ้น แต่พวกเขาไม่ได้ไปAlan กลัว แต่เขาไม่สนใจในเสียงของพวกเขา "กล่าว" สิ่งเหมือนกันอีก นั่นหมายความว่ายังไง เขาคิด เธอพูดว่าอะไรนะRaptors ที่ทำเสียงเหมือนกันอีก แล้วไปขึ้น และเกือบจะจับเท้าของเขาAlan มองขึ้น เขาต้องไต่สูงขึ้น แต่ต้นมีบางเกินไป จากนั้น เขาได้ยินเสียงใหม่ ด้านบนของแผนภูมิการเริ่มต้นการ เขามองลงที่ Raptors เขากลัวมากตอนนี้** Raptors ทำเสียงเหมือนกันอีกคริกแตก สแนปอิน Hissssssssขนาดเล็กสามารถก็ตกไปด้านล่างของแผนภูมิ ควันหนามาจากมัน กระป๋องสี่เพิ่มเติมตกใกล้ Raptors และมีควันมากขึ้นควันเจ็บตาของ Raptors พวกเขากรีดร้อง และวิ่งหนีไป ใครย้ายผ่านควัน"เร็ว บุคคลนี้เรียกว่าพวกเขาจะกลับมา"Alan ปีนลงต้นไม้ มือเล็ก สกปรกเอาแขนของเขา เขาวิ่งผ่านควัน ตาเจ็บไม่เวลาต่อมา เขาเริ่มไปดูอีกครั้ง เขาไม่สามารถได้ยินการ Raptors เขามองใบหน้าของบุคคลอื่นมันเป็นเด็กผู้ชาย ใบหน้าของเขาและเสื้อผ้าสกปรกมาก แต่ตาก็อัจฉริยะ Alan จำได้จากรูปถ่ายของ PaulEric เคอร์บี้ตาแต่พวกเขามองแตกต่างกันตอนนี้ พวกป่า พวกสายตาของสัตว์ป่าAlan และ Eric มาถึงอาคารขนาดเล็ก ประตูและหน้าต่างแข็งแรงมาก Eric เปิดประตู และปิดงาน จากนั้นเขาปิดหน้าต่าง และเปิดไฟ"Eric," Alan กล่าวเขา "พ่อแม่อยู่ที่นี่""บนเกาะ" เขาถาม เขาอยากเห็นพ่ออีกตัว แต่ที่นี่ไม่"ใช่""พวกเขาจะตาย ไดโนเสาร์จะฆ่าพวกเขา" Eric มองที่มนุษย์อีก เขาจดจำใบหน้านั้น "คุณ Alan ให้" เขากล่าวว่า "ฉันอ่านหนังสือของคุณ""และไม่ได้จองที่คุณเช่นส่วน""ครั้งแรก Eric กล่าวว่า "ก่อนที่คุณอยู่บนเกาะ คุณชอบไดโนเสาร์แล้วกัน""ที่ได้ก่อนที่พวกเขาพยายามที่จะกินฉัน" Alan กล่าว"จะทำอะไรที่นี่""พ่อแม่เชิญผม พวกเขาต้องการความช่วยเหลือ"Alan มองรอบ ๆ ห้อง มีอาหารบางอย่าง แต่ไม่มาก "มีปืนหรือวิทยุ" เขาถามEric จับศีรษะของเขา เขาเปิดขนมบางอย่าง และเริ่มที่จะกิน แล้ว เขาดูที่ Alan "ฉันขอ เขากล่าวว่า "ฉันลืม ที่นี่"Alan กินขนมได้อย่างรวดเร็ว กำลังหิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 8 = ป่าเด็ก
ดร. อลันแกรนท์ยืนอยู่ที่ด้านบนของต้นไม้ ข้างล่าง ตัวโกรธ รออยู่ พวกเขาไม่สามารถปีนขึ้นไป แต่ก็ไม่ได้ไป
อลันก็กลัว แต่เขาสนใจในเสียงของพวกเขา พวกเขากล่าวว่า " สิ่งเดียวกันอีกครั้งและอีกครั้ง นั่นหมายความว่าอะไร ? เขาคิด คุณพูดอะไร ?
แร็ปเตอร์ทำเสียงเดียวกันอีกครั้ง แล้วกระโดดขึ้นและเกือบจะจับเท้าของเขา .
อลันเงยหน้าขึ้นมอง เขาต้องการที่จะปีนที่สูงแต่ต้นคือ ผอมเกินไป มี แล้วเขาก็ได้ยินเสียงใหม่ ด้านบนของต้นไม้เริ่มแตก เขาก้มลงมองที่ตัว . เค้ากลัวมากตอนนี้
* * ตัวทำเสียงเดียวกันอีกครั้ง
ปวดร้าว snap hissssssss .
ขนาดเล็กก็ลดลงไปด้านล่างของต้นไม้ ควันหนาออกมาจากมันอีกสี่กระป๋องหล่นอยู่ใกล้ตัว และมีควันขึ้น .
ควันเจ็บตัว ' ตา พวกเขากรีดร้องและวิ่งหนีไป ใครย้ายผ่านควัน .
" ได้อย่างรวดเร็ว พวกเขาจะได้กลับมา ! " คนที่โทรมา
อลันปีนลงต้นไม้ ขนาดเล็ก มือสกปรกจับแขนของเขา เขาวิ่งผ่านควัน ดวงตาของเขาบาดเจ็บ
หลังจากนั้น เขาเริ่มเห็นอีกครั้ง เค้าไม่ได้ยินเสียงแร็ปเตอร์ .เค้ามองหน้าอีกคน
เป็นเด็กผู้ชาย ใบหน้าและเสื้อผ้าที่สกปรกมาก แต่ตาของเขาเป็นอัจฉริยะ อลันจำได้จากพอล ภาพถ่าย ของ อีริค เคอร์บี้ ตา
.
แต่พวกเขาดูแตกต่างจากตอนนี้ พวกเขาเป็นป่า เป็นดวงตาของสัตว์ป่า
อลันและอีริคมาเป็นอาคารขนาดเล็ก ประตูและหน้าต่างที่แข็งแกร่งมาก เอริคเปิดประตูและปิดมันไว้เบื้องหลังแล้วเขาก็ปิด หน้าต่างเปิดแสง .
" เอริค " อลันกล่าวว่า " พ่อแม่อยู่ที่นี่ "
" บนเกาะ " เขาถาม เขาอยากเห็นพ่อแม่ของเขาอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ที่นี่ .
" ใช่ "
" พวกเขาจะตาย ไดโนเสาร์จะฆ่าพวกเขา . " เอริคมองชายคนนั้นอีกครั้ง เขาจำหน้านั้นได้ นายอลันแกรนท์ " เขากล่าวว่า " ฉันอ่านหนังสือของคุณ "
" และหนังสือที่คุณชอบมากที่สุด ? "
" ครั้งแรก " เอริคพูด " ก่อนที่คุณจะอยู่บนเกาะ คุณชอบไดโนเสาร์แล้ว "
" นั่นมันก่อนที่พวกเขาพยายามที่จะกินฉัน . " อลันพูด .
" คุณมาทำอะไรที่นี่ ? "
" พ่อแม่ชวนฉัน พวกเขาต้องการความช่วยเหลือ "
อลันมองไปรอบ ๆ ห้องขนาดเล็ก มีอาหารบ้าง แต่ไม่มาก " ปืนหรือวิทยุ ? " เขาถาม
เอริคส่ายหน้า เขาเปิดขนมบางอย่างและเริ่มกินแล้วเขาก็มองอลัน " ขอโทษนะครับ " เขากล่าว " ฉันลืม ที่นี่ "
อลันกินขนมเร็ว
เขาหิวมาก