A 6-week plyometric training progra

A 6-week plyometric training program was developed using two training sessions per week. The training program was based on recommendations of intensity and volume from Piper and Erdmann, 1998, using similar drills, sets, and repetitions. From a physiological and psychological standpoint, four to six weeks of high intensity power training is an optimal length of time for the CNS to be stressed without excessive strain or fatigue (Adams et al., 1992). It is the belief of some sports physiologists that neuromuscular adaptations contributing to explosive power occur early in the power cycle of the periodization phase of training (Adams et al., 1992). Plyometrics were only performed twice per week to allow for sufficient recovery between workouts as recommended by researchers (Adams et al., 1992).

Training volume ranged from 90 foot contacts to 140 foot contacts per session while the intensity of the exercises increased for five weeks before tapering off during week six as recommended by Piper and Erdmann, 1998 and used previously in another study (Miller et al., 2002). The intensity of training was tapered so that fatigue would not be a factor during post-testing. The plyometric training group trained at the same time of day, two days a week, throughout the study. During the training, all subjects were under direct supervision and were instructed on how to perform each exercise.

Testing procedures

Three tests conducted both pre and post training were used to determine agility outcomes. The T-test (Figure 1) was used to determine speed with directional changes such as forward sprinting, left and right side shuffling, and backpedaling. The Illinois agility test (Figure 2) was used to determine the ability to accelerate, decelerate, turn in different directions, and run at different angles. These tests were selected based upon established criteria data for males and females and because of their reported validity and reproducibility of the tests (Pauole et al., 2000; Roozen, 2004). Finally, a force plate test (Figure 3) was used to measure quickness and power (ground contact time while hopping). This test was created to mimic the dot drill that requires an athlete to stay balanced in order to shift their body weight in several different directions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรแกรมการฝึกอบรม 6 สัปดาห์ plyometric ถูกพัฒนาโดยใช้ฝึกสองครั้งต่อสัปดาห์ โปรแกรมการฝึกอบรมเป็นไปตามคำแนะนำของความเข้มและปริมาณจากพริกไทยและ Erdmann, 1998 ใช้ฝึกซ้อมเหมือน ชุด และทำซ้ำ จากอันเป็นสรีรวิทยา และจิตใจ 4-6 สัปดาห์ของการฝึกอบรมการไฟฟ้าความเข้มสูงเป็นระยะเวลาสำหรับ CNS จะถูกเน้นโดยไม่ต้องใช้มากเกินไปหรือล้า (Adams et al., 1992) เหมาะสม มันเป็นความเชื่อของบาง physiologists กีฬาที่กล้ามท้องให้เกิดพลังงานระเบิดเกิดขึ้นในช่วงวงจรพลังงานของระยะ periodization ของ (Adams et al., 1992) การฝึกอบรม มีทำ Plyometrics ได้เฉพาะสองครั้งต่อสัปดาห์เพื่อให้การกู้คืนเพียงพอระหว่างการออกกำลังกายแนะนำ โดยนักวิจัย (Adams et al., 1992)ปริมาณการฝึกอยู่ในช่วงจากเท้า 90 ติดต่อติดต่อเท้า 140 ต่อเซสชันในขณะที่ความเข้มของการออกกำลังกายเพิ่มขึ้น 5 สัปดาห์ก่อนปิดเครื่องระหว่างสัปดาห์หกเป็นแนะนำพริกไทยและ Erdmann, 1998 และใช้ก่อนหน้านี้ในการศึกษาอื่น (มิลเลอร์และ al., 2002) ความเข้มของการฝึกอบรมถูกเรียวให้ล้าจะเป็นตัวคูณในช่วงหลังการทดสอบ กลุ่มการฝึก plyometric ฝึกกันวัน สองวันต่อสัปดาห์ ตลอดการศึกษา ในระหว่างการฝึกอบรม หัวเรื่องทั้งหมดอยู่ภายใต้การดูแล และได้รับคำแนะนำการออกกำลังกายแต่ละวิธีการทดสอบทั้งก่อนดำเนินการทดสอบสาม และฝึกลงถูกใช้เพื่อกำหนดผลลัพธ์ความว่องไว T-ทดสอบ (รูปที่ 1) ถูกใช้เพื่อกำหนดความเร็วทิศทางการเปลี่ยนแปลงไป sprinting ซ้าย และขวาสลับ และ backpedaling ทดสอบความว่องไวของประเทศ (รูปที่ 2) ถูกใช้เพื่อกำหนดความสามารถในการเร่ง ชะลอ เปิดในทิศทางที่แตกต่างกัน และเรียกใช้ในมุมที่แตกต่าง ทดสอบเหล่านี้ถูกเลือกตามเงื่อนไขกำหนดข้อมูล สำหรับชายและหญิง และการใช้รายงานและ reproducibility ของการทดสอบ (Pauole et al., 2000 Roozen, 2004) สุดท้าย การทดสอบแผ่นบังคับ (รูป 3) ถูกใช้เพื่อวัด quickness และพลังงาน (พื้นดินติดต่อเวลาขณะกระโดด) การทดสอบนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเลียนแบบลงรายละเอียดของจุดที่ต้องการเป็นนักกีฬาการสมดุลการกะน้ำหนักของพวกเขาในหลายทิศทางที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรแกรมการฝึกอบรมพลัยโอเมตริก 6 สัปดาห์ได้รับการพัฒนาโดยใช้การฝึกอบรมสองต่อสัปดาห์ โปรแกรมการฝึกอบรมได้ตามคำแนะนำของความรุนแรงและปริมาณจากไพเพอร์และ Erdmann 1998 โดยใช้การฝึกซ้อมที่คล้ายกันชุดและซ้ำ จากมุมมองทางสรีรวิทยาและจิตวิทยา, 4-6 สัปดาห์ของการฝึกอบรมพลังงานความเข้มสูงเป็นระยะเวลาที่เหมาะสมของเวลาที่ระบบประสาทส่วนกลางที่จะเครียดโดยไม่ต้องเครียดมากเกินไปหรือเมื่อยล้า (อดัมส์ et al., 1992) มันเป็นความเชื่อของกีฬาบาง physiologists ที่ดัดแปลงประสาทและกล้ามเนื้อส่วนร่วมในการระเบิดพลังที่เกิดขึ้นในช่วงต้นของวงจรไฟฟ้าของเฟส periodization ของการฝึกอบรม (อดัมส์ et al., 1992) Plyometrics ได้ดำเนินการเพียงสองครั้งต่อสัปดาห์เพื่อให้การกู้คืนเพียงพอระหว่างการออกกำลังกายตามคำแนะนำของนักวิจัย (อดัมส์ et al., 1992). ปริมาณการฝึกอบรมตั้งแต่ 90 รายชื่อฟุตถึง 140 รายชื่อฟุตต่อครั้งขณะที่ความรุนแรงของการออกกำลังกายที่เพิ่มขึ้นสำหรับห้าสัปดาห์ ก่อนที่เรียวออกไปในช่วงหกสัปดาห์ตามคำแนะนำของไพเพอร์และ Erdmann, ปี 1998 และนำมาใช้ก่อนหน้านี้ในการศึกษาอื่น (มิลเลอร์ et al., 2002) ความเข้มของการฝึกอบรมที่ได้รับการเรียวเพื่อให้ความเมื่อยล้าที่จะไม่เป็นปัจจัยในระหว่างการทดสอบการโพสต์ กลุ่มที่ผ่านการฝึกอบรมการฝึกอบรมพลัยโอเมตริกในเวลาเดียวกันของวันสองวันต่อสัปดาห์ตลอดการศึกษา ในระหว่างการฝึกอบรมอาสาสมัครทั้งหมดอยู่ภายใต้การกำกับดูแลโดยตรงและได้รับคำสั่งเกี่ยวกับวิธีการดำเนินการออกกำลังกายแต่ละ. ขั้นตอนการทดสอบสามการทดสอบดำเนินการฝึกอบรมทั้งก่อนและหลังการใช้ในการตรวจสอบผลความคล่องตัว T-ทดสอบ (รูปที่ 1) ถูกใช้ในการกำหนดความเร็วกับการเปลี่ยนแปลงทิศทางเช่นวิ่งไปข้างหน้าซ้ายและด้านขวาสับและ backpedaling อิลลินอยส์ทดสอบความคล่องตัว (รูปที่ 2) ถูกใช้ในการตรวจสอบความสามารถในการเร่งชะลอตัวลงหันไปในทิศทางที่แตกต่างกันและทำงานในมุมที่แตกต่าง การทดสอบเหล่านี้ได้รับการคัดเลือกขึ้นอยู่กับข้อมูลที่จัดตั้งขึ้นตามเกณฑ์สำหรับชายและหญิงและเพราะความถูกต้องรายงานของพวกเขาและการทำสำเนาของการทดสอบ (Pauole et al, 2000;. Roozen, 2004) ในที่สุดการทดสอบแรงแผ่น (รูปที่ 3) ถูกนำมาใช้ในการวัดความรวดเร็วและพลังงาน (พื้นดินระยะเวลาสัมผัสในขณะที่กระโดด) การทดสอบนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเลียนแบบเจาะจุดที่ต้องเป็นนักกีฬาจะอยู่ที่สมดุลในการที่จะเปลี่ยนน้ำหนักร่างกายของพวกเขาในทิศทางที่แตกต่างกัน