I'm dyslexic, and they didn't figur

I'm dyslexic, and they didn't figure that out until I was int eh fifth grade, so I was VERY behind. My teacher teacher wanted to catch me up because she knew my parents didn't want to have to send me to a special school so she made the class read a book a week. Soon after that "my problem" became more like a challenge so enjoyed proving people wrong. Before I knew it, I was hooked on books.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน dyslexic และพวกเขาไม่ได้คิดว่า ออกจนผม int เอ๊ะ ห้าเกรด ดังนั้นฉันไม่มากหลัง ครูอาจารย์ของฉันต้องการที่จะจับฉันขึ้น เพราะเธอรู้ว่า พ่อไม่ต้องการให้ส่งผมไปเรียนพิเศษเพื่อเธอทำชั้นอ่านหนังสือสัปดาห์ หลังจากที่ "ปัญหาของฉัน" เป็นเหมือนความท้าทายดังนั้น ชอบพิสูจน์คนผิด ก่อนที่ฉันรู้ ฉันถูกติดยาเสพติดในหนังสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉัน dyslexic และพวกเขาก็ไม่ได้คิดออกว่าจนผมใช่มั้ย int เกรดห้าดังนั้นผมมากที่อยู่เบื้องหลัง ครูครูของฉันต้องการที่จะจับฉันเพราะเธอรู้ว่าพ่อแม่ของฉันไม่ต้องการที่จะต้องส่งให้ฉันไปโรงเรียนพิเศษเพื่อให้เธอทำในชั้นเรียนอ่านหนังสือสัปดาห์ หลังจากนั้นไม่นาน "ปัญหาของฉัน" กลายเป็นความท้าทายมากขึ้นเช่นเพื่อให้มีความสุขกับการพิสูจน์คนผิด ก่อนที่ผมจะรู้ว่าผมติดยาเสพติดในหนังสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันความจำไม่ค่อยดีอะ แต่เราไม่ได้หาทางออกจนผม int เอ๊ะป. 5 ผมเลยหลัง ครูของฉันต้องการที่จะจับฉัน เพราะเธอรู้ว่าพ่อแม่ของฉันไม่อยากส่งฉันเข้าโรงเรียนพิเศษ เธอจึงตัดสินใจเรียน อ่าน หนังสือ สัปดาห์ หลังจากนั้นไม่นานฉัน " ปัญหา " ก็ยิ่งเหมือนท้าทายให้พิสูจน์กับคนผิด ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ฉันติดหนังสือ