Lockers, metal detectors, steel doo

Lockers, metal detectors, steel doors, C.O.
to C.O., different forms, desks—mouth open, turn—so
slow I use the time to practice patience,
grace, tenderness for glassed-in guards. The rules
recited as if they were the same rules every week:
I can wear earrings. I cannot wear earrings. I can wear
my hair up. I cannot wear my hair up. I dressed
by rote: cords in blue or brown, grey turtleneck, black
clogs. The prisoners, all in grey sweatshirts, blue jeans,
joked I looked like them, fit in. I didn't think about it,
until I dreamed of being shuffled in and locked
in there, hustled through the heavy doors.
In the dream the guards just shook their heads, smirked
when I spelled out my name, shook the freezing bars.
Instead of nightly escorts out, I'd stay in there
forever. Who would know? So I went to Goodwill,
spent ten bucks on pink angora, walked back down those halls
a movie star. When I stood at the front of the class
there rose a sharp collective sigh. The one
who said she never heard of pandering
until the arraignment said OK, I'm going
to tell her. Then she told me: freedom is wasted
on women like me. They hate the dark cotton, jeans
they have to wear, each one a shadow of the other their
whole sentence. You could wear red! she accused.
Their favorite dresses, silk slips, wool socks all long gone,
bagged up for sisters, moms—maybe Goodwill,
maybe I flicked past them looking for this cotton candy pink
angora cardigan, pearl buttons. They can't stop staring, so
I take it off and pass it around, let each woman hold it
in her arms, appraise the wool between her fingers,
a familiar gesture, second nature, from another world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตู้ , เครื่องตรวจจับโลหะ , ประตูเหล็ก , C.O .
คุยกับต้นสังกัด , รูปแบบต่าง โต๊ะ ปากเปิด เปิดแล้ว
ช้าผมใช้เวลาฝึกความอดทน
เกรซ อ่อนโยนสำหรับแว่นในยาม กฎ
เป็นหากพวกเขาเป็นกฎเดียวกันทุกสัปดาห์ :
ผมใส่ต่างหู ผมไม่สามารถต่างหูสวมใส่ ฉันสามารถสวมใส่
ผมของฉันขึ้น ผมไม่สามารถใส่ผมของฉันขึ้น ฉันแต่งตัว
โดยการท่องจำ : สายไฟสีฟ้าหรือสีน้ำตาล คอเต่า สีเทา ,รองเท้าสีดำ

นักโทษทั้งหมดในสีเทาเสื้อยีนส์สีฟ้า
เมื่อฉันเหมือนพวกเขาพอดีกับ ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน ,
จนกว่าฉันฝันของการเป็นสับและล็อค
มันแหวกประตูหนัก .
ในความฝันยามเพียงสั่นศีรษะของพวกเขาแสยะยิ้ม
เมื่อฉันสะกดชื่อของฉัน สั่นหนาวแถบ
แทนงานคุ้มกันออกมา ฉันก็อยู่ในนั้น
ตลอดไป ใครจะไปรู้ดังนั้นฉันไปที่เมตตา
ใช้เวลาสิบเหรียญ Angora สีชมพู เดินลงมาห้องโถงนั้น
ดารา เมื่อฉันยืนอยู่ที่หน้าห้อง
มีกุหลาบคมส่วนรวมถอนหายใจ หนึ่ง
ที่บอกว่าไม่เคยได้ยินจนกระทั่งกล่าวหาว่าเสียๆหายๆ

โอเค ฉันจะบอกเธอ แล้วเธอบอกฉันว่าเสรีภาพคือเสียเวลา
ผู้หญิงอย่างฉัน พวกเขาเกลียดฝ้ายสีเข้ม กางเกงยีนส์
พวกเขาต้องสวมแต่ละตัว เงาของอื่น ๆของพวกเขา
ทั้งประโยค คุณสามารถสวมใส่สีแดง เธอกล่าวหา .
ที่ชื่นชอบของพวกเขาชุด , ผ้าหลุด , ขนสัตว์ถุงเท้าทั้งหมดหายไปนาน
ถุงให้น้องสาว แม่อาจจะเมตตา
บางทีฉันสะบัดที่ผ่านมาพวกเขามองหาขนมสายไหมสีชมพู
Angora คาร์ดิแกน กระดุมมุก พวกเขาไม่สามารถหยุดจ้องมอง ดังนั้น
ฉันถอดมันออกและเอาไปให้ผู้หญิงแต่ละคนถือ
ในอ้อมแขนของเธอประเมินขนสัตว์ระหว่างนิ้วมือของเธอ
ท่าทางคุ้นเคยธรรมชาติที่สองจากโลกอื่น