Is actually small but rising, the t

Is actually small but rising, the trade bias approach would lead one to conclude that it is fairly large but falling.
Third, we might consider the ‘structure’ of output and exports, under the assumption that greater similarity suggests greater macroeconomic symmetry and, hence, each country would be susceptible (and would wish to react similarly) to the same types of economic shocks. Trends in Thailand and Malaysia and Malaysia are similar in this regard: over the 1960-1984 period (Kose, Kim, and Plummer 2000). 1999, the share of industry, agriculture, and services in output were almost exactly the same in Malaysia and Thailand.
Finally, it is possible to consider symmetry of economic structures by focusing on the correlation of business cycles, an exercise that was used frequently in the case of European countries wishing to join in monetary union. The correlation of macroeconomic variables throughout the business cycle permit us to examine the degree to which countries exhibit common responses to international trends and shocks. Using a first-difference filter, one finds that the correlation of the business cycles in Thailand and Malaysia has increased substantially: over the 1960-1996 period, the correlation was 0.35; over 19985-1996 (i.e., the new period of economic liberalisation), the correlation almost doubled to 0.66 (Kose, Kim, and Plummer 2000). It is also noteworthy that each country’s growth correlation with Asia in general also increased substantially over this period and was even greater than the bilateral correlation estimation in both period (rising to over 0.70 for each country). This suggests that there is evidence of increasing symmetry of the economies of Thailand and Malaysia at the macroeconomic level.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นจริงขนาดเล็ก แต่เพิ่ม ขึ้น วิธีการตั้งค้าจะทำการสรุปว่า มันเป็นค่อนข้างมาก แต่ลดลง ที่สาม เราอาจพิจารณา 'โครงสร้าง' ของผลผลิตและส่งออก ภายใต้สมมติฐานว่า ความคล้ายคลึงกันมากขึ้นแนะนำสมมาตรมากกว่าเศรษฐกิจมหภาค และ ดังนั้น แต่ละประเทศจะไวต่อ (และจะต้องตอบสนองในทำนองเดียวกัน) กับแรงกระแทกเศรษฐกิจชนิดเดียวกัน แนวโน้มในประเทศไทย และมาเลเซีย และมาเลเซียมีลักษณะในการนี้: ในช่วง 1960-1984 (Kose คิม และ 2000 พลัมเมอร์) ปี 1999 ส่วนแบ่งของอุตสาหกรรม การเกษตร และบริการในผลลัพธ์ได้เกือบตรงเหมือนกันในประเทศมาเลเซียและประเทศไทย ในที่สุด มันได้พิจารณาสมมาตรของโครงสร้างทางเศรษฐกิจ โดยเน้นความสัมพันธ์ของวงจรธุรกิจ การออกกำลังกายที่ถูกใช้บ่อยในกรณีของประเทศที่ประสงค์จะเข้าร่วมสหภาพการเงินยุโรป ความสัมพันธ์ของตัวแปรเศรษฐกิจมหภาคตลอดทั้งวงจรธุรกิจทำให้เราตรวจสอบระดับที่ประเทศแสดงตอบรับแรงกระแทกและแนวโน้มระหว่างประเทศทั่วไป ใช้ตัวแรกแตกต่าง หนึ่งพบว่า ความสัมพันธ์ของธุรกิจรอบประเทศไทย และมาเลเซียได้เพิ่มขึ้นมาก: ในช่วง 1960-1996 สหสัมพันธ์ 0.35 โอ 19985-1996 (เช่น รอบระยะเวลาใหม่ของการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจ), สหสัมพันธ์เกือบสองเท่ากับ 0.66 (Kose คิม และ 2000 พลัมเมอร์) ก็ยังน่าสนใจว่า ความสัมพันธ์เจริญเติบโตของแต่ละประเทศกับเอเชียโดยทั่วไปยังเพิ่มขึ้นมากช่วงนี้ และเป็นยิ่งกว่าการประเมินความสัมพันธ์ทวิภาคีในรอบระยะเวลาทั้งสอง (เพิ่มขึ้นไปกว่า 0.70 สำหรับแต่ละประเทศ) แนะนำว่า มีหลักฐานของสมมาตรเพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจของประเทศไทยและมาเลเซียในระดับเศรษฐกิจมหภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จริงที่มีขนาดเล็ก แต่เพิ่มขึ้นวิธีอคติการค้าจะนำไปสู่หนึ่งที่จะสรุปว่ามันค่อนข้างใหญ่ แต่ลดลง.
ประการที่สามเราอาจจะพิจารณาโครงสร้างของการส่งออกและการส่งออกภายใต้สมมติฐานที่ว่ามีความคล้ายคลึงกันมากขึ้นแสดงให้เห็นสัดส่วนเศรษฐกิจมหภาคมากขึ้นและด้วยเหตุนี้ แต่ละประเทศจะได้รับผลกระทบ (และจะต้องการที่จะตอบสนองในทำนองเดียวกัน) เพื่อประเภทเดียวกันของเศรษฐกิจ แนวโน้มในไทยและมาเลเซียและมาเลเซียมีความคล้ายคลึงกันในเรื่องนี้: ในช่วง 1960-1984 (โคเซ่คิมและพลัมเม 2000) ปี 1999 หุ้นของอุตสาหกรรมการเกษตรและการให้บริการในการส่งออกเกือบจะเหมือนกันในประเทศมาเลเซียและประเทศไทย.
ในที่สุดก็เป็นไปได้ที่จะต้องพิจารณาสัดส่วนของโครงสร้างทางเศรษฐกิจโดยการมุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของวงจรธุรกิจการออกกำลังกายที่ถูกใช้บ่อยใน กรณีของประเทศในยุโรปที่ประสงค์จะเข้าร่วมในสหภาพการเงิน ความสัมพันธ์ของตัวแปรทางเศรษฐกิจมหภาคตลอดวงจรธุรกิจให้เราสามารถตรวจสอบระดับที่ประเทศแสดงการตอบสนองที่พบบ่อยกับแนวโน้มระหว่างประเทศและแรงกระแทก ใช้ตัวกรองครั้งแรกที่ความแตกต่างหนึ่งพบว่าความสัมพันธ์ของวงจรธุรกิจในประเทศไทยและมาเลเซียที่มีการเพิ่มขึ้นอย่างมาก: ในช่วง 1960-1996 ระยะเวลาที่ความสัมพันธ์เป็น 0.35; มากกว่า 19985-1996 (เช่นระยะเวลาใหม่ของการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจ) ความสัมพันธ์เกือบสองเท่าถึง 0.66 (โคเซ่คิมและพลัมเม 2000) นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสังเกตว่าการเจริญเติบโตของความสัมพันธ์ของแต่ละประเทศในเอเชียโดยทั่วไปยังเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงนี้และเป็นมากขึ้นกว่าประมาณการความสัมพันธ์ทวิภาคีในช่วงเวลาที่ทั้งสอง (เพิ่มขึ้นกว่า 0.70 สำหรับแต่ละประเทศ) นี้แสดงให้เห็นว่ามีหลักฐานของการเพิ่มสัดส่วนของเศรษฐกิจของไทยและมาเลเซียในระดับเศรษฐกิจมหภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นขนาดเล็ก แต่เพิ่มขึ้น , Trade Bias วิธีการทำให้ใครสรุปได้ว่ามันค่อนข้างใหญ่แต่ล้ม .
3 เราอาจจะพิจารณา ' โครงสร้าง ' ของผลผลิตและการส่งออกภายใต้สมมติฐานว่า ความเหมือนให้มากขึ้นมากขึ้นเศรษฐกิจมหภาค สมมาตร และ ดังนั้น แต่ละประเทศก็จะอ่อนแอ ( และจะต้องการที่จะตอบสนองในทํานองเดียวกัน ) กับชนิดเดียวกันของเศรษฐกิจ .แนวโน้มในไทยและมาเลเซีย และมาเลเซียจะคล้ายกันในเรื่องนี้ : เหนือ 1960-1984 ระยะเวลา ( โคเซ่ คิม และ พลัมเมอร์ 2000 ) 1999 , ร่วมกันของอุตสาหกรรม เกษตรกรรม และบริการ ผลผลิตอยู่เกือบตรงเดียวกันในมาเลเซียและไทย .
ในที่สุดก็เป็นไปได้ที่จะพิจารณาความสมมาตรของโครงสร้างทางเศรษฐกิจ โดยเน้นความสัมพันธ์ของวัฏจักรธุรกิจการออกกำลังกายที่ถูกใช้บ่อยในกรณีของประเทศในยุโรปที่ประสงค์จะเข้าร่วมในสหภาพการเงิน . ความสัมพันธ์ของตัวแปรทางเศรษฐกิจตลอดทั้งวงจรธุรกิจ อนุญาตให้เราเพื่อตรวจสอบระดับ ประเทศ ที่แสดงการตอบสนองทั่วไปแนวโน้มระหว่างประเทศและกระแทก ใช้กรองกันก่อนหนึ่งพบว่า ความสัมพันธ์ของวัฏจักรธุรกิจในไทยและมาเลเซียได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก : เหนือ 1960-1996 ระยะเวลาความสัมพันธ์ 0.35 ; มากกว่า 19985-1996 ( เช่นระยะเวลาใหม่ของการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจ ความสัมพันธ์เกือบสองเท่าถึง 0.66 ( โคเซ่ คิม และ พลัมเมอร์ 2000 )มันเป็นน่าสังเกตว่าแต่ละประเทศเจริญความสัมพันธ์กับเอเชียโดยทั่วไปยังเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงนี้ และยังสูงกว่าประมาณการความสัมพันธ์ทวิภาคี ทั้งในช่วงเวลาที่เพิ่มขึ้นกว่า 0.70 สำหรับแต่ละประเทศ ) นี้บ่งบอกว่ามีหลักฐานของการสมมาตรของเศรษฐกิจของไทยและมาเลเซียในระดับเศรษฐกิจมหภาค .