An old man with steel rimmed specta

An old man with steel rimmed spectacles and very dusty clothes sat by the side of the road. There was a pontoon bridge across the river and carts, trucks, and men, women and children were crossing it. The mule- drawn carts staggered up the steep bank from the bridge with soldiers helping push against the spokes of the wheels. The trucks ground up and away heading out of it all and the peasants plodded along in the ankle deep dust. But the old man sat there without moving. He was too tired to go any farther.
It was my business to cross the bridge, explore the bridgehead beyond and find out to what point the enemy had advanced. I did this and returned over the bridge. There were not so many carts now and very few people on foot, but the old man was still there.
"Where do you come from?" I asked him.
"From San Carlos," he said, and smiled.
That was his native town and so it gave him pleasure to mention it and he smiled.
"I was taking care of animals," he explained.
"Oh," I said, not quite understanding.
"Yes," he said, "I stayed, you see, taking care of animals. I was the last one to leave the town of San Carlos."
He did not look like a shepherd nor a herdsman and I looked at his black dusty clothes and his gray dusty face and his steel
rimmed spectacles and said, "What animals were they?"
"Various animals," he said, and shook his head. "I had to leave them."
I was watching the bridge and the African looking country of the Ebro Delta and wondering how long now it would be
before we would see the enemy, and listening all the while for the first noises that would signal that ever mysterious event called contact, and the old man still sat there.
"What animals were they?" I asked.
"There were three animals altogether," he explained. "There were two goats and a cat and then there were four pairs of pigeons."
And you had to leave them?" I asked.
"Yes. Because of the artillery. The captain told me to go because of the artillery."
"And you have no family?" I asked, watching the far end of the bridge where a few last carts were hurrying down the slope
of the bank.
"No," he said, "only the animals I stated. The cat, of course, will be all right. A cat can look out for itself, but I cannot think
what will become of the others."
"What politics have you?" I asked.
"I am without politics," he said. "I am seventy-six years old. I have come twelve kilometers now and I think now I can go
no further."
"This is not a good place to stop," I said. "If you can make it, there are trucks up the road where it forks for Tortosa."
"I will wait a while," he said, " and then I will go. Where do the trucks go?"
"Towards Barcelona," I told him.
"I know no one in that direction," he said, "but thank you very much. Thank you again very much."
He looked at me very blankly and tiredly, and then said, having to share his worry with someone, "The cat will be all right, I
am sure. There is no need to be unquiet about the cat. But the others. Now what do you think about the others?" "Why they'll probably come through it all right."
"You think so?"
"Why not," I said, watching the far bank where now there were no carts.
"But what will they do under the artillery when I was told to leave because of the artillery?" "Did you leave the dove cage unlocked?" I asked.
"Yes."
"Then they'll fly."
"Yes, certainly they'll fly. But the others. It's better not to think about the others," he said.
"If you are rested I would go," I urged. "Get up and try to walk now."
"Thank you," he said and got to his feet, swayed from side to side and then sat down backwards in the dust.
"I was taking care of animals," he said dully, but no longer to me. "I was only taking care of animals."
There was nothing to do about him. It was Easter Sunday and the Fascists were advancing toward the Ebro. It was a gray
overcast day with a low ceiling so their planes were not up. That and the fact that cats know how to look after themselves was all the good luck that old man would ever have.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชรากับเหล็ก rimmed แว่นตาและเสื้อผ้าที่ฝุ่นมากนั่งอยู่ริมถนน มีโป๊ะสะพานข้ามแม่น้ำ และรถ รถบรรทุก และ ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กถูกข้าม ล่อ - ออกเหลื่อมกันรถขึ้นตลิ่งสูงชันจากสะพานกับทหารที่ช่วยผลักดันกับซี่ล้อ รถบรรทุกดินขึ้น และเก็บหัวข้อจากทั้งหมด และชาวนา plodded ไปในฝุ่นลึกข้อเท้า แต่คนนั่งโดยไม่ย้าย เขาเหนื่อยเกินไปใด ๆ อยู่ห่างมันเป็นธุรกิจของฉันข้ามสะพาน สำรวจหัวสะพานเหนือ และหาว่าจุดศัตรูมีขั้นสูง ทำอย่างนี้ และส่งคืนผ่านสะพาน ยังไม่มีรถมากขณะนี้และคนน้อยมากบนเท้า แต่คนยังมี"คุณมาจาก" ผมถามเขา"จาก San Carlos เขากล่าวว่า และยิ้มที่เมืองบ้านเกิดของเขา และเพื่อให้เขายินดีในการพูด และเขายิ้ม"ฉันไม่ดูแลสัตว์ เขาอธิบาย"โอ้ ผมพูด ไม่เข้าใจ"ใช่ เขากล่าวว่า "แขก คุณเห็น ดูแลสัตว์ ผมคนสุดท้ายจะออกจากเมือง San Carlos "เขาไม่ได้ดูเหมือนเป็นคนเลี้ยงแกะหรือ herdsman และฉันมองผ้าฝุ่นสีดำ และสีเทาหน้าฝุ่น และเหล็กของเขาrimmed แว่นตา และกล่าว ว่า "สัตว์ใดพวกเขา""สัตว์ต่าง ๆ เขากล่าวว่า และจับศีรษะของเขา "ผมจะปล่อยให้พวกเขา"ฉันมองดูสะพานและแอฟริกามอง เดลต้า Ebro ประเทศ และสงสัยว่า ระยะนี้ จะเป็นbefore we would see the enemy, and listening all the while for the first noises that would signal that ever mysterious event called contact, and the old man still sat there."What animals were they?" I asked."There were three animals altogether," he explained. "There were two goats and a cat and then there were four pairs of pigeons."And you had to leave them?" I asked."Yes. Because of the artillery. The captain told me to go because of the artillery.""And you have no family?" I asked, watching the far end of the bridge where a few last carts were hurrying down the slopeof the bank."No," he said, "only the animals I stated. The cat, of course, will be all right. A cat can look out for itself, but I cannot thinkwhat will become of the others.""What politics have you?" I asked."I am without politics," he said. "I am seventy-six years old. I have come twelve kilometers now and I think now I can gono further.""This is not a good place to stop," I said. "If you can make it, there are trucks up the road where it forks for Tortosa.""I will wait a while," he said, " and then I will go. Where do the trucks go?""Towards Barcelona," I told him."I know no one in that direction," he said, "but thank you very much. Thank you again very much."He looked at me very blankly and tiredly, and then said, having to share his worry with someone, "The cat will be all right, Iam sure. There is no need to be unquiet about the cat. But the others. Now what do you think about the others?" "Why they'll probably come through it all right.""You think so?""Why not," I said, watching the far bank where now there were no carts."But what will they do under the artillery when I was told to leave because of the artillery?" "Did you leave the dove cage unlocked?" I asked."Yes.""Then they'll fly.""Yes, certainly they'll fly. But the others. It's better not to think about the others," he said."If you are rested I would go," I urged. "Get up and try to walk now.""Thank you," he said and got to his feet, swayed from side to side and then sat down backwards in the dust."I was taking care of animals," he said dully, but no longer to me. "I was only taking care of animals."There was nothing to do about him. It was Easter Sunday and the Fascists were advancing toward the Ebro. It was a grayovercast day with a low ceiling so their planes were not up. That and the fact that cats know how to look after themselves was all the good luck that old man would ever have.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายชรากับเหล็กขอบแว่นตาและเสื้อผ้า ฝุ่นเยอะมาก นั่งข้างๆถนน มีโป๊ะสะพานข้ามแม่น้ำและ carts รถบรรทุก และ ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กที่เดินข้ามมัน ล่อ - ลากเกวียนโงนเงนขึ้นธนาคารที่สูงชันจากสะพานกับทหารช่วยผลักดันกับซี่ลวดของล้อรถบรรทุกดิน และห่างออกไปจากมันทั้งหมด และชาวบ้าน plodded ตามข้อเท้าลึกในฝุ่น แต่คนแก่นั่งโดยไม่ต้องย้าย เขาเหนื่อยเกินไปที่จะไปไกลกว่านี้ได้
มันธุรกิจของฉันจะข้ามสะพาน , สํารวจสะพานเลย และหาจุดที่ศัตรูมีขั้นสูง ฉันทำแบบนี้และก็ข้ามสะพานมีเกวียนมากตอนนี้ และน้อยคนมากที่เท้า แต่ชายชรายังคงมี .
" เจ้ามาจากไหน " ฉันถามเขา .
" จากซานคาร์ลอส " เขากล่าวและยิ้ม
ที่เมืองบ้านเกิดของเขาและมันทำให้เขาเพลิดเพลิน พูดถึง และเขายิ้ม .
" ผมดูแลสัตว์ " เขาอธิบาย .
" โอ้ " ผมพูดไม่ค่อยเข้าใจ
" ครับ " เขากล่าวว่า " ผมอยู่ที่คุณเห็นการดูแลสัตว์ ฉันเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากเมืองซาน คาร์ลอส
เขาไม่ได้เหมือนผู้เลี้ยงแกะและเกษตรกรผู้เลี้ยงสัตว์และฉันมองเสื้อผ้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นสีดำและใบหน้าเปื้อนฝุ่นสีเทา
เหล็กของเขาขอบแว่นและกล่าวว่า " สัตว์มีอะไรบ้าง ? "
" สัตว์ต่าง ๆ , " เขากล่าว , และส่ายหัวของเขา " . ผมต้องจากพวกเขา "
.ผมดูที่สะพานและมองประเทศแอฟริกาของเดลต้าแม่น้ำเอโบรและสงสัยมานาน ตอนนี้มันคงจะ
ก่อนที่เราจะเห็นศัตรู และการฟังทั้งหมดในขณะที่สำหรับครั้งแรกที่สัญญาณเสียงที่เคยลึกลับเหตุการณ์ที่เรียกว่า ติดต่อ ชายชรายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น .
" สิ่งที่สัตว์ของพวกเขา " ผมถาม .
" มีสัตว์สามทั้งหมด " เขาอธิบาย" มีแพะสองตัวกับแมวแล้วก็มี 4 คู่ของนกพิราบ " .
และคุณต้องปล่อยให้พวกเขา ? " ผมถาม .
" ครับ เพราะของปืนใหญ่ กัปตันบอกไปเพราะ " ปืนใหญ่ "
" และคุณไม่มีครอบครัวเหรอ ? " ฉันถาม มองไกลสุดของสะพานที่ไม่กี่เกวียนกำลังรีบลงลาดชัน
ของธนาคาร .
" ไม่ " เขากล่าวว่า " สัตว์ที่ผมกล่าว แมว , แน่นอนจะต้องไม่เป็นไร แมวสามารถมองออกไปสำหรับตัวเอง แต่ผมก็ไม่คิดว่าอะไรจะกลายเป็นของคนอื่น ๆ
.
" การเมืองอะไรคุณ ? ผมถาม .
" ผมไม่มีการเมือง " เขากล่าว ผมมีปี ผมได้มา 12 กิโลเมตรแล้ว และฉันคิดว่า ฉันสามารถไป
ไม่เพิ่มเติม . "
" นี้ไม่ได้เป็นสถานที่ที่ดีที่จะหยุด " ผมกล่าว ถ้าคุณสามารถทำให้มันมีขึ้นถนนที่รถบรรทุกส้อมสำหรับตอร์โตซ่า "
." ข้าจะรอสักพัก " เขากล่าว " แล้วผมจะไป แล้วรถบรรทุกไป ? "
" ต่อบาร์เซโลน่า " ผมบอกเขา .
" ฉันรู้ว่าหนึ่งในทิศทางที่ " เขากล่าว " แต่ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคุณอีกมาก "
เค้ามองผมอย่างว่างเปล่า และกระรอก แล้วว่า มีการแบ่งปันความกังวลของเขากับใคร " แมวจะไม่เป็นไร ฉัน
มั่นใจ ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นความไม่สงบเกี่ยวกับแมวแต่คนอื่น ๆ ตอนนี้สิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ? " ทำไมพวกเขาจะผ่านมันมาได้ "
" งั้นเหรอ ? "
" ทำไมล่ะ " ฉันพูดและมองไกลธนาคารที่ตอนนี้ไม่มีเกวียน .
" แต่พวกเขาจะทำอะไร สังกัด ปืนใหญ่ เมื่อฉันได้บอกออกไปเพราะปืนใหญ่ ? " คุณทำกรงนกเขา ปลดล็อค ? ฉันถาม

" " ค่ะ " แล้วพวกเขาก็จะบิน "
" แน่นอนพวกเขาจะบินไปแต่คนอื่น ๆ มันจะดีกว่าถ้าไม่คิดเกี่ยวกับคนอื่น ๆ " เขากล่าว .
" ถ้าคุณจับฉันไป " ผมเรียกร้องให้ " ลุกขึ้นและพยายามที่จะเดินแล้ว "
" ขอบคุณ " เขากล่าวและมีเท้าที่มาจากด้านข้าง แล้วนั่งลงไปในฝุ่น .
" ผมดูแลสัตว์ " เขาพูดเร็ว แต่ไม่มีฉัน ฉันก็แค่ดูแลสัตว์ "
มีอะไรเกี่ยวกับเขามันคือวันอาทิตย์อีสเตอร์และฟาสซิสต์เป็น advancing ต่อ Ebro . มันเป็นวันที่มืดครึ้มสีเทา
มีเพดานต่ำมาก เครื่องบินของพวกเขาไม่ได้ขึ้น ที่และความจริงที่ว่าแมวรู้วิธีการดูแลเองทั้งหมด โชคดีที่ชายชราที่เคยมี