The next set of analyses examined w

The next set of analyses examined whether the types of coping styles used by participants were predictive of perceived coping efficacy. A multiple regression model was estimated to test the
hypothesis that higher levels of task coping would be associated with perceived coping efficacy, and that higher levels of emotion and avoidance coping would be inversely related to perceived coping efficacy. Regression results indicated the overall model significantly predicted perceived coping efficacy [R2 = .395, R2 adj = .378, F(3, 105) = 22.881, P = b.001, Cohen's f 2 = 0.653]. A summary of the regression coefficients is presented in Table 2, and indicates that as hypothesized, higher perceived coping efficacy was predicted by greater reliance on task-focused coping and less use of emotion-focused coping. Avoidance coping was unrelated to perceived coping efficacy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ตรวจสอบว่าชนิดของลักษณะการรับมือที่ใช้ โดยผู้เข้าร่วมถูกทำนายของประสิทธิภาพรับรู้รับมือชุดถัดไป แบบจำลองถดถอยหลายประเมินการทดสอบการสมมติฐานว่า ระดับสูงของงานรับมือจะเชื่อมโยงกับประสิทธิภาพรับรู้รับมือ และว่า ระดับสูงของอารมณ์และการรับมือดังกล่าวจะตรงกันข้ามที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ประสิทธิภาพรับมือ ระบุผลการถดถอยแบบจำลองโดยรวมคาดการณ์รับมือรับรู้ประสิทธิภาพอย่างมีนัยสำคัญ [R2 =.395 ปรับ R2 =.378, F (3, 105) = 22.881, P = b.001 ของโคเฮน f 2 = 0.653] สรุปของสัมประสิทธิ์การถดถอยแสดงในตารางที่ 2 และบ่งชี้ว่า เป็นการตั้งสมมติฐาน ประสิทธิภาพสูงรับรู้รับมือถูกทำนาย โดยพึ่งพามากขึ้นต่อการจัดการงานที่มุ่งเน้น และ น้อยใช้การเน้นอารมณ์รับมือ หลีกเลี่ยงรับมือถูกประสิทธิภาพรับมือรับรู้เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชุดต่อไปของการวิเคราะห์ตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นประเภทของรูปแบบการเผชิญปัญหาที่ใช้โดยผู้เข้าร่วมมีการคาดการณ์ของการรับรู้ความสามารถในการรับมือ รูปแบบการถดถอยพหุคูณเป็นที่คาดกันเพื่อทดสอบ
สมมติฐานที่ว่าระดับที่สูงขึ้นของงานการเผชิญปัญหาจะได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ความสามารถในการรับมือและที่ระดับที่สูงขึ้นของอารมณ์ความรู้สึกและการหลีกเลี่ยงการเผชิญปัญหาที่เกี่ยวข้องจะแปรผกผันกับการรับรู้ความสามารถในการรับมือ ผลการถดถอยระบุรูปแบบโดยรวมอย่างมีนัยสำคัญที่คาดการณ์การรับรู้การรับมือประสิทธิภาพ [R2 = 0.395, R2 adj = 0.378, F (3, 105) = 22.881, P = b.001, โคเฮน F 2 = 0.653] ผลรวมจากค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยจะนำเสนอในตารางที่ 2 และแสดงให้เห็นว่าเป็นสมมติฐานสูงรับรู้ความสามารถรับมือได้รับการคาดการณ์โดยความเชื่อมั่นมากขึ้นในการเผชิญปัญหางานที่มุ่งเน้นและใช้น้อยของการเผชิญปัญหาอารมณ์ความรู้สึกที่มุ่งเน้น หลีกเลี่ยงการเผชิญคือไม่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ความสามารถในการรับมือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุดต่อไปของการวิเคราะห์ตรวจสอบว่าชนิดของลักษณะการใช้โดยผู้เข้าร่วมพยากรณ์ของการรับรู้ความสามารถความเครียด . การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบเป็นประมาณทดสอบสมมติฐานที่ระดับที่สูงขึ้นของงานจะเกี่ยวข้องกับการเผชิญความเครียดประสิทธิภาพและระดับที่สูงขึ้นของอารมณ์และการหลีกเลี่ยงการเผชิญปัญหาจะเกี่ยวข้องกับการเผชิญกับความมีประสิทธิภาพ แสดงผลโดยรวมถดถอยแบบจำลองพยากรณ์การรับรู้ความสามารถเผชิญ [ R2 = 395 , R2 adj = . 378 , F ( 3 , 105 ) = 22.881 , p = b.001 โคเฮนเป็น F 2 = 0.653 ] บทสรุปของสัมประสิทธิ์ถดถอยที่แสดงในตารางที่ 2 และพบว่าเป็นความรับรู้ความสามารถเผชิญ , พบว่าโดยการพึ่งพามากขึ้นในงานที่เน้นการเผชิญปัญหาและใช้น้อย อารมณ์เครียด . การหลีกเลี่ยงการเผชิญปัญหาไม่เกี่ยวกับความมีประสิทธิภาพ