2. Importance of crisis/disaster ma

2. Importance of crisis/disaster management for tourism

According to some authors the current state of the world is directly responsible for an increase in disasters and crises (Brammer, 1990; Blaikie, Cannon, Davis, & Wisner, 1994; Berke, 1998). As Richardson (1994) notes our environment has become a more crowded world and as the population increases pressures such as urbanisation, the extension of human settlement, and the greater use and dependence on technology have perhaps led to an increase in disasters and crises. The globalisation of the tourism industry has led to a rapid expansion of tourism businesses on an international scale in order to expand their market share and profitability. However, this process has also opened businesses up to a wider set of ‘global risks’ involved in running businesses at such a scale, as globalisation is often seen as complex and chaotic (Jessop, 1999). Greater exposure to political, economic, social and technological change in countries often removed from the bases of tourism companies requires tourism managers to effectively deal with crises and disasters (often located a substantial distance away). The world is also becoming more interdependent and connected so that small-scale crises in one part of the world can have a significant impact on other parts of the world. Political instability, or the outbreak of war in one part of the world can dramatically reduce tourist travel patterns to other parts of the world as experienced by the Gulf War of 1991 and the Iraq conflict in 2003. Tourism is therefore highly susceptible to external factors and pressures in the wider operating environment.

However, tourism is also an important economic sector for many countries and many destinations are dependent upon tourism for their growth and survival. This puts increasing pressure on managers and planners
concerned with tourism to consider the impact of crises and disasters on the industry and develop strategies to deal with the impacts to protect tourism business and society in general. There is a need to understand such incidents and examine strategies that can be used to stop or limit their impacts on a growing and important industry sector. Crisis and disaster management should be a core competency for tourism destination managers as well as business managers. This paper proposes that understanding the nature of crises and disasters is a first step in considering how to manage and reduce the impacts of such incidents.
3. Understanding crises and disasters
A number of authors have attempted to understand crises and disasters by first defining crises and disasters,
explaining the nature of crises and disaster and their lifecycle or anatomy to help improve our understanding of such phenomena, and finally, by stressing the complexity and chaotic nature of incidents which pose challenges in managing or preventing crises or disasters.

3.1. Definitions
A number of authors have attempted to define a crisis to help improve their understanding of this phenomenon. Pauchant and Mitroff (1992, p. 15) believe that a crisis is a ‘‘disruption that physically affects a system as a whole and threatens its basic assumptions, its subjective sense of self, its existential core.’’ Selbst (1978 in Faulkner 2001, p. 136) defines a crisis as ‘‘any action or failure to act that interferes with an organisation’s ongoing functions, the acceptable attainment of its objectives, its viability or survival, or that has a detrimental personal effect as perceived by the majority of its employees, clients or constituents.’’ Selbst’s focus on perceptions implies that if an organisation’s publics or stakeholders perceive a crisis, a real crisis could evolve from this misconception, illustrating that perception management is an important consideration in managing crises.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. ความสำคัญของการบริหารจัดการวิกฤต/ภัยพิบัติสำหรับท่องเที่ยว

ตามผู้เขียนบาง สถานะปัจจุบันของโลกเป็นผู้รับผิดชอบโดยตรงในการเพิ่มภัยและวิกฤต (Brammer, 1990 Blaikie ปืนใหญ่ Davis & Wisner, 1994 Berke, 1998) ริชาร์ดสัน (1994) บันทึกสภาพแวดล้อมของเราได้กลายเป็น โลกพลุกพล่าน และเป็นประชากรที่เพิ่มความดันเช่นของ บางทีขยายชำระมนุษย์ และหลังใช้ และพึ่งเทคโนโลยีได้นำขึ้นภัยและวิกฤต นโบายของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวได้นำไปขยายตัวอย่างรวดเร็วของธุรกิจการท่องเที่ยวในระดับนานาชาติมีการขยายส่วนแบ่งตลาดและผลกำไรของพวกเขา อย่างไรก็ตาม กระบวนการนี้ยังได้เปิดธุรกิจได้กว้างชุดของ 'โลกเสี่ยง' เกี่ยวข้องกับการทำงานธุรกิจดังกล่าวมีมาตราส่วน เป็นนโบายมักจะเห็นเป็นแบบซับซ้อน และวุ่นวาย (Jessop, 1999) การเมือง เศรษฐกิจ สัมผัสมากกว่า เปลี่ยนแปลงทางสังคม และเทคโนโลยีในประเทศมักจะถูกเอาออกจากฐานของบริษัทท่องเที่ยวต้องการจัดการท่องเที่ยวอย่างมีประสิทธิภาพจัดการกับวิกฤตภัย (มักจะอยู่ห่างออกไปพบ) โลกยังเป็นจัดขึ้น และเชื่อมต่อเพื่อให้วิกฤตระบุในส่วนหนึ่งของโลกสามารถมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในส่วนอื่น ๆ ของโลก ความไม่แน่นอนทางการเมือง หรือระบาดของสงครามในส่วนหนึ่งของโลกสามารถลดรูปแบบการเดินทางท่องเที่ยวกับส่วนอื่น ๆ ของโลกโดยมีประสบการณ์จากสงครามอ่าวของ 1991 และความขัดแย้งของอิรักใน 2003 ท่องเที่ยวจึงไวต่อแรงกดดันในการดำเนินงานที่กว้างขึ้นสภาพแวดล้อมและปัจจัยภายนอกสูง

อย่างไรก็ตาม ท่องเที่ยวเป็นภาคเศรษฐกิจสำคัญในหลายประเทศ และนักท่องเที่ยวจำนวนมากขึ้นท่องเที่ยวเจริญเติบโตและอยู่รอด ทำให้ความดันเพิ่มขึ้นในการจัดการและวางแผน
เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเพื่อพิจารณาผลกระทบของวิกฤตและอุบัติภัยในอุตสาหกรรม และพัฒนากลยุทธ์ในการจัดการกับผลกระทบต่อการปกป้องธุรกิจท่องเที่ยวและสังคมทั่วไป ไม่จำเป็นต้องเข้าใจปัญหาดังกล่าว และตรวจสอบกลยุทธ์ที่สามารถใช้ในการหยุด หรือจำกัดการส่งผลกระทบต่อภาคอุตสาหกรรมเติบโต และมีความสำคัญ จัดการวิกฤตและภัยพิบัติควรมีสมรรถนะหลักสำหรับผู้จัดการปลายทางการท่องเที่ยวรวมทั้งธุรกิจผู้จัดการ กระดาษนี้เสนอว่า ความเข้าใจธรรมชาติของวิกฤตและภัยพิบัติเป็นขั้นตอนแรกในการพิจารณาวิธีการจัดการ และลดผลกระทบของเหตุการณ์ดังกล่าว
3 เข้าใจวิกฤตและภัย
จำนวนผู้เขียนได้พยายามที่จะเข้าใจวิกฤตภัยวิกฤตแรกการกำหนดและภัย,
อธิบายลักษณะของวิกฤต และภัยพิบัติ และของวงจร หรือกายวิภาคศาสตร์เพื่อช่วยปรับปรุงความเข้าใจของเรา ของปรากฏการณ์ดังกล่าว และสุดท้าย โดยเน้นหนักความซับซ้อนและปัญหาที่ก่อให้เกิดความท้าทายในการจัดการ หรือป้องกันวิกฤตหรือภัยพิบัติ ธรรมชาติวุ่นวาย

3.1 ข้อกำหนด
จำนวนผู้เขียนได้พยายามกำหนดวิกฤตเพื่อช่วยปรับปรุงความเข้าใจปรากฏการณ์นี้ Pauchant และ Mitroff (1992, p. 15) เชื่อว่าวิกฤตเป็น ''ทรัพยที่มีผลกระทบต่อระบบทั้งหมด และข่มขู่ของสมมติฐานพื้นฐาน ความรู้สึกตามอัตวิสัยของตนเอง หลักของ existential '' Selbst (1978 ในฟอล์คเนอร์ 2001, p. 136) กำหนดวิกฤตเป็น '' การกระทำหรือการล้มเหลวในการกระทำที่รบกวนการฟังก์ชันขององค์การอย่างต่อเนื่อง โดยเป็นที่ยอมรับของวัตถุประสงค์ มีชีวิตอยู่รอด หรือที่มีผลต่อบุคคลผลดี โดยส่วนใหญ่ของพนักงาน ลูกค้า หรือ constituents '' เน้นภาพลักษณ์ของ Selbst หมายความว่า ถ้าชนขององค์การหรือมีส่วนได้เสียเหตุวิกฤต วิกฤตจริงสามารถพัฒนาจากความเข้าใจผิดนี้ แสดงการจัดการรับรู้นั้นเป็นการพิจารณาที่สำคัญในการจัดการวิกฤตการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ความสำคัญของการจัดการภัยพิบัติวิกฤติการท่องเที่ยว

ตามบางคนเขียนสถานะปัจจุบันของโลกเป็นผู้รับผิดชอบโดยตรงเพื่อเพิ่มในภัยพิบัติและภาวะวิกฤต ( แบรมเมอร์ , 2533 ; เบลคี่ แคนนอน เดวิส &วิสเนอร์ , 1994 ; เบิร์ก , 1998 ) ขณะที่ ริชาร์ดสัน ( 1994 ) บันทึกสภาพแวดล้อมของเราได้กลายเป็นที่แออัดมากขึ้น โลกและประชากรเพิ่มขึ้นความดัน เช่น การกลายเป็นเมือง ,ส่วนขยายของการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์และการใช้งานมากขึ้นและพึ่งพาเทคโนโลยีที่อาจจะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นในภัยพิบัติ และวิกฤตการณ์ โลกาภิวัตน์ของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวได้นำไปสู่การขยายตัวอย่างรวดเร็วของธุรกิจการท่องเที่ยวในระดับนานาชาติเพื่อขยายส่วนแบ่งการตลาดและผลกำไร อย่างไรก็ตามกระบวนการนี้ยังได้เปิดธุรกิจให้กว้างขึ้น ชุดของ ' ความเสี่ยง ' ทั่วโลกเกี่ยวข้องในการทําธุรกิจดังกล่าวในมาตรา เป็นโลกาภิวัตน์มักเห็นเป็นซับซ้อนและวุ่นวาย ( เจส , 1999 ) มากขึ้นความเสี่ยงทางการเมืองและเศรษฐกิจสังคมและการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีในประเทศมักจะถูกเอาออกจากฐานของ บริษัท การท่องเที่ยวต้องมีผู้จัดการการท่องเที่ยวได้อย่างมีประสิทธิภาพจัดการกับวิกฤตและภัยพิบัติ ( อยู่บ่อย ๆไกลมากห่าง ) โลกก็กลายเป็นการพึ่งพาซึ่งกันและกันและเชื่อมต่อเพื่อให้ขนาดเล็กวิกฤตการณ์ในส่วนหนึ่งของโลกจะมีผลกระทบต่อส่วนอื่น ๆของโลกความไม่มั่นคงทางการเมือง หรือการปะทุของสงครามในส่วนหนึ่งของโลกอย่างมากสามารถลดรูปแบบการเดินทางท่องเที่ยวไปยังส่วนอื่นๆ ของโลกที่มีประสบการณ์โดยสงครามอ่าวปี 1991 และความขัดแย้งในอิรักในปี 2003 การท่องเที่ยวจึงความรู้สึกไวต่อปัจจัยภายนอกและแรงกดดันในกว้างสะท้อน

อย่างไรก็ตามการท่องเที่ยวเป็นภาคเศรษฐกิจที่สำคัญในหลายประเทศและหลายขึ้นอยู่กับจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวสำหรับการอยู่รอดและการเจริญเติบโตของพวกเขา นี้จะเพิ่มความกดดันต่อผู้จัดการนักวางแผน
และห่วงการท่องเที่ยวเพื่อพิจารณาผลกระทบของวิกฤตและภัยพิบัติในอุตสาหกรรมและพัฒนากลยุทธ์การจัดการกับผลกระทบในการปกป้องธุรกิจการท่องเที่ยวและสังคมโดยทั่วไปมีความต้องการที่จะเข้าใจเหตุการณ์ดังกล่าวและตรวจสอบกลยุทธ์ที่คุณสามารถใช้เพื่อหยุดหรือ จำกัด ผลกระทบที่มีต่อการเติบโตและภาค อุตสาหกรรมสำคัญ วิกฤติและการจัดการภัยพิบัติควรเป็นสมรรถนะหลักสําหรับจัดการแหล่งท่องเที่ยวตลอดจนผู้จัดการธุรกิจบทความนี้เสนอว่า ความเข้าใจธรรมชาติของวิกฤตและภัยพิบัติเป็นขั้นตอนแรกในการพิจารณาวิธีการจัดการ และลดผลกระทบของเหตุการณ์ดังกล่าว .
3 เกิดความเข้าใจและภัยพิบัติ
จำนวนของผู้เขียนได้พยายามที่จะเข้าใจวิกฤตและภัยพิบัติ โดยครั้งแรกกำหนดวิกฤตและภัยพิบัติ
อธิบายลักษณะของวิกฤตและภัยพิบัติ และวงจรหรือกายวิภาคศาสตร์ของพวกเขาจะช่วยปรับปรุงความเข้าใจของปรากฏการณ์ดังกล่าวและในที่สุด โดยเน้นหนักที่ซับซ้อนและวุ่นวาย ธรรมชาติของเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความท้าทายในการบริหารจัดการหรือป้องกันวิกฤตหรือภัยพิบัติ .

1 . ความหมาย : จำนวนของผู้เขียนได้พยายามที่จะกำหนดวิกฤตเพื่อช่วยปรับปรุงความเข้าใจของปรากฏการณ์นี้และ pauchant mitroff ( 2535 , 15 หน้า ) เชื่อว่า วิกฤติก็คือ ' 'disruption ที่ร่างกาย มีผลต่อระบบโดยรวมและคุกคามของสมมติฐานพื้นฐานของความรู้สึกส่วนตัวของตนเองสู่แกน ' ' selbst ( 1978 ในแต่ละปี 2001 , หน้า 136 ) ได้กำหนดวิกฤติ ' 'any การกระทําหรือความล้มเหลวที่จะกระทำที่คาบเกี่ยวกับการทำงานอย่างต่อเนื่องขององค์กรความสำเร็จเป็นที่ยอมรับของวัตถุประสงค์ของชีวิตหรือการอยู่รอดหรือที่มีผลเป็นอันตรายส่วนบุคคล ตามการรับรู้ของพนักงานส่วนใหญ่ของลูกค้าหรือองค์ประกอบ ' ' selbst มุ่งเน้นไปที่การรับรู้ หมายถึงว่าถ้าประชาชนหรือผู้มีส่วนได้เสียขององค์กรรับรู้วิกฤต , วิกฤตจริงอาจเกิดขึ้นจากความเข้าใจผิดนี้ที่แสดงให้เห็นถึงการจัดการการรับรู้เป็นข้อพิจารณาที่สำคัญในการจัดการวิกฤติ