Tom's early life.Let us skip a numb

Tom's early life.

Let us skip a number of years.

London was fifteen hundred years old, and was a great town--for that day. It had a hundred thousand inhabitants--some think double as many. The streets were very narrow, and crooked, and dirty, especially in the part where Tom Canty lived, which was not far from London Bridge. The houses were of wood, with the second story projecting over the first, and the third sticking its elbows out beyond the second. The higher the houses grew, the broader they grew. They were skeletons of strong criss-cross beams, with solid material between, coated with plaster. The beams were painted red or blue or black, according to the owner's taste, and this gave the houses a very picturesque look. The windows were small, glazed with little diamond-shaped panes, and they opened outward, on hinges, like doors.

The house which Tom's father lived in was up a foul little pocket called Offal Court, out of Pudding Lane. It was small, decayed, and rickety, but it was packed full of wretchedly poor families. Canty's tribe occupied a room on the third floor. The mother and father had a sort of bedstead in the corner; but Tom, his grandmother, and his two sisters, Bet and Nan, were not restricted--they had all the floor to themselves, and might sleep where they chose. There were the remains of a blanket or two, and some bundles of ancient and dirty straw, but these could not rightly be called beds, for they were not organised; they were kicked into a general pile, mornings, and selections made from the mass at night, for service.

Bet and Nan were fifteen years old--twins. They were good-hearted girls, unclean, clothed in rags, and profoundly ignorant. Their mother was like them. But the father and the grandmother were a couple of fiends. They got drunk whenever they could; then they fought each other or anybody else who came in the way; they cursed and swore always, drunk or sober; John Canty was a thief, and his mother a beggar. They made beggars of the children, but failed to make thieves of them. Among, but not of, the dreadful rabble that inhabited the house, was a good old priest whom the King had turned out of house and home with a pension of a few farthings, and he used to get the children aside and teach them right ways secretly. Father Andrew also taught Tom a little Latin, and how to read and write; and would have done the same with the girls, but they were afraid of the jeers of their friends, who could not have endured such a queer accomplishment in them.

All Offal Court was just such another hive as Canty's house. Drunkenness, riot and brawling were the order, there, every night and nearly all night long. Broken heads were as common as hunger in that place. Yet little Tom was not unhappy. He had a hard time of it, but did not know it. It was the sort of time that all the Offal Court boys had, therefore he supposed it was the correct and comfortable thing. When he came home empty-handed at night, he knew his father would curse him and thrash him first, and that when he was done the awful grandmother would do it all over again and improve on it; and that away in the night his starving mother would slip to him stealthily with any miserable scrap or crust she had been able to save for him by going hungry herself, notwithstanding she was often caught in that sort of treason and soundly beaten for it by her husband.

No, Tom's life went along well enough, especially in summer. He only begged just enough to save himself, for the laws against mendicancy were stringent, and the penalties heavy; so he put in a good deal of his time listening to good Father Andrew's charming old tales and legends about giants and fairies, dwarfs and genii, and enchanted castles, and gorgeous kings and princes. His head grew to be full of these wonderful things, and many a night as he lay in the dark on his scant and offensive straw, tired, hungry, and smarting from a thrashing, he unleashed his imagination and soon forgot his aches and pains in delicious picturings to himself of the charmed life of a petted prince in a regal palace. One desire came in time to haunt him day and night: it was to see a real prince, with his own eyes. He spoke of it once to some of his Offal Court comrades; but they jeered him and scoffed him so unmercifully that he was glad to keep his dream to himself after that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทอมของช่วงชีวิตให้เราข้ามตัวเลขของปีลอนดอนได้ห้าร้อยปี และเป็นเมืองที่ดี - วันที่ มันมีเป็นร้อยพันคน - บางคนคิดว่า คู่มากที่สุด ถนนก็แคบมาก และคด และสกปรก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่อาศัยอยู่ที่ Tom Canty ซึ่งไม่ไกลจากลอนดอนบริดจ์ บ้านถูกไม้ มีสองประเมินผ่านครั้งแรก และที่สามติดของแต่งออกนอกเหนือจากที่สอง บ้านเติบโตสูง กว้างที่พวกเขาเติบโต พวกเขามีโครงกระดูกของคริสแอข้ามคานแข็ง ด้วยวัสดุของแข็งระหว่าง เคลือบ ด้วยปูนปลาสเตอร์ คานมีสีแดง หรือสีน้ำเงิน หรือสี ดำ ตามรสนิยมของเจ้าของ และนี้ให้บ้านดูสวยงามมาก มีหน้าต่างขนาดเล็ก เคลือบ ด้วยน้อยเพชรรูปบานหน้าต่าง และพวกเขาเปิดขาออก ใน hinges เช่นประตูพ่อของทอมที่อาศัยอยู่ในบ้านมีค่ากระเป๋าน้อยเหม็นที่เรียกว่า Offal คอร์ท จากเลนพุดดิ้ง เล็ก ผุ และสาธารณ แต่มันถูกบรรจุเต็มไปด้วยครอบครัวที่ยากจน wretchedly เผ่าของ Canty ครอบครองห้องพักบนชั้นสาม แม่และพ่อที่มีการจัดเรียงของ bedstead มุม แต่ทอม ยายของเขา และเขาน้องสาวสองคน น่าน และเดิมพันไม่จำกัด — พวกเขามีพื้นทั้งหมดเพื่อตัวเอง และอาจนอนที่พวกเขาเลือก มีของเป็น หรือสอง และรวมข้อมูลบางอย่างของโบราณ และสกปรกฟาง แต่เหล่านี้อาจไม่เรื่องเรียกเตียง สำหรับพวกเขาก็ไม่จัด พวกเขาถูกเตะเข้ากองทั่วไป เป่า และเลือกทำในเวลากลางคืน สำหรับบริการจากมวลชนวางเดิมพันและน่านได้ห้าปี - แฝด พวกดีต้อนรับของคนหญิง อโยธยา นั้นในผ้าขี้ริ้ว และซึ้งซะ แม่เหมือนพวกเขาได้ แต่พ่อและยายถูกคู่ของ fiends พวกเขาได้เมาเมื่อใดก็ ตามที่พวกเขาสามารถ แล้ว สู้กันหรือใครอื่นที่มาในแบบ พวกเขาสาป และ swore เสมอ เมา หรือเงียบ ขรึม จอห์น Canty ถูกขโมย และแม่ของเขาขอทาน พวกเขาทำ beggars ของเด็ก แต่ไม่สามารถทำให้ขโมยของพวกเขา หมู่ แต่ไม่ rabble dreadful ที่อาศัยอยู่บ้าน ถูกอารมณ์เก่าดีที่กษัตริย์มีเปิดบ้านและบ้านกับเงินบำนาญของ farthings กี่ และเคยได้รับเด็กไว้ และสอนให้เขารู้จักวิธีขวาแอบ คุณพ่อแอนดรูว์สอนต้มให้ยังติเล็กน้อย และวิธีการอ่าน และ เขียน และจะทำเหมือนกับหญิง แต่พวกเขากลัว jeers ของเพื่อนของพวกเขา ที่อาจไม่มีทนเช่นแบบแปลก ๆ ความสำเร็จในศาล Offal ทั้งหมดเป็นเพียงเช่นกลุ่มอื่นเป็นบ้านของ Canty ฟเครื่อง จลาจล และ brawling ถูกใบสั่ง มี ลองทุกคืน และเกือบทั้งคืน หัวเสียทั่วไปที่ความหิวในสถานที่ได้ แต่ทอมเล็กน้อยไม่มีความสุขไม่ได้ เขามีเวลาที่ยากของมัน แต่ไม่รู้ว่ามัน มันเป็นการเรียงลำดับของเวลาที่มีเด็กผู้ชาย Offal คอร์ท ดังนั้น เขาควรเป็นสิ่งถูกต้อง และสะดวกสบาย เมื่อเขามา บ้านมือเปล่าในเวลากลางคืน เขารู้พ่อจะสาปแช่งเขา และ thrash เขาแรก และว่า เมื่อเขาเสร็จ ยายแวะจะทำทั้งหมดกว่าอีก และปรับปรุงการ และที่เก็บในเวลากลางคืน ลูก starving จะเขาแอบกับเสียเองหรือเปลือกที่เธอเคยบันทึกเขาไปหิวตัวเอง อย่างไรก็ตามเธอมักจะติดอยู่ในการจัดเรียงของกบฏ และตีสนิทมัน โดยสามีของเธอไม่ ชีวิตของทอมไปตามดีพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูร้อน เขาเพียงขอร้องเพียงพอที่จะบันทึกตัวเอง สำหรับกฎหมายกับ mendicancy ถูกเข้มงวด และโทษ หนัก ดังนั้น เขาใส่ในข้อเสนอดีเวลาฟังนิทานแห่งเก่าและตำนานเกี่ยวกับยักษ์ และนางฟ้า แคระ genii และ ปราสาทหลัง และคิงส์งดงาม และปริ๊นซ์ดีพ่อแอนดรูว์ หัวโตจะเต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์เหล่านี้ และในคืนเขาวางในมืดบนเขาไม่เพียงพอ และไม่เหมาะสมฟาง เหนื่อย หิว และ smarting จาก thrashing เป็น เขาปลดปล่อยจินตนาการของเขา และลืมเขาปวดเมื่อยและปวดใน picturings อร่อย charmed ชีวิตของเจ้าในวังพระราช petted ตนเองเร็ว ๆ นี้ หนึ่งต้องมาในเวลาหลอกหลอนเขากลางวันกลางคืน: ก็ดูเจ้าจริง ด้วยตาตนเอง เขาพูดถึงมันไปเขา comrades คอร์ท Offal ครั้งเดียว แต่พวกเขา jeered เขา และ scoffed เขาให้ unmercifully ว่า เขายินดีที่จะให้ความฝันของเขาเองหลังจากนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทอม ของชีวิต

เราข้ามหลายปี

ลอนดอนอายุร้อยปี และเป็นเมืองที่ยิ่งใหญ่ สำหรับวันนั้น มันมีเป็นแสนคน -- บางคนคิดว่าสองครั้งเป็นจำนวนมาก ถนนแคบและคดเคี้ยว และสกปรก โดยเฉพาะในส่วนที่ ทอม canty อาศัยอยู่ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสะพานลอนดอน บ้านที่เป็นไม้มี 2 เรื่องที่ฉายผ่านแรกและที่สามของข้อศอก ยื่นออกนอก 2 ยิ่งบ้านโต กว้าง พวกเขาเติบโต พวกโครงกระดูกของคานไขว้ แข็งแรง วัสดุแข็งระหว่างเคลือบด้วยปูนปลาสเตอร์ คานทาสีแดง หรือ น้ำเงิน หรือดำ ตามรสนิยมของเจ้าของ และทำให้บ้านดูสวยงามหน้าต่างเล็กๆ เคลือบด้วยเพชรรูปบานเล็ก ๆน้อย ๆและพวกเขาเปิดขาออก , บานพับ , เช่นประตู

บ้านซึ่งพ่อของทอมอยู่ขึ้นเหม็นกระเป๋าเล็กน้อยเรียกว่าเครื่องในศาลของพุดดิ้ง เลน มีขนาดเล็ก ผุ และโทรม แต่ก็เต็มไปด้วยครอบครัวอย่างเคราะห์ร้ายที่น่าสงสาร canty เผ่าครอบครองห้องบนชั้นสามพ่อ กับแม่ มีการจัดเรียงของเตียงนอนในมุม แต่ทอม ยายของเขา และน้องสาวสองคนของเขาเงินน่าน , ไม่ จำกัด -- พวกเขาทั้งหมดพื้นกับตัวเอง และอาจจะนอนที่พวกเขาเลือก มีซากของผ้าห่ม หรือสอง และการรวมกลุ่มของโบราณและสกปรก ฟาง แต่เหล่านี้อาจไม่สมควรถูกเรียกว่าเตียง เพราะเขาไม่จัด ;เขาถูกเตะลงไปกองทั่วไป ตอนเช้า และ เลือก สร้างจากมวลสารในเวลากลางคืนสำหรับบริการ

ว่าน่านเป็นสิบห้าปีเก่า - ฝาแฝด เขาเป็นคนจิตใจดีหญิง มลทิน นุ่งห่มผ้าขี้ริ้วและลึกซึ้งงมงาย . แม่ของพวกเขาชอบพวกเขา แต่คุณพ่อและคุณย่าเป็นคู่รักของอสูรกาย พวกเขาเมาเมื่อใดก็ ตามที่พวกเขาจะ ;แล้วพวกเขาต่อสู้กับแต่ละอื่น ๆหรือคนอื่นที่มาในทาง ; พวกเขาถูกสาปและสาบานเสมอ เมาหรือไม่เมา ; จอห์น canty เป็นขโมย และแม่ขอทานของเขา พวกเขาทำให้ขอทานเด็ก แต่ล้มเหลวที่จะให้ขโมยของพวกเขา ของ แต่ไม่ได้ของ น่าสะพรึงกลัว สามัญชนที่อาศัยอยู่ในบ้านเป็นพระเก่าดีๆที่กษัตริย์มีการเปิดออกของบ้านและมีบำนาญของมณฑลฟาร์ธิงทั้งน้อยและเขาเคยรับเด็กไว้ และสอนพวกเขาวิธีการที่เหมาะสมอย่างลับๆ พ่อแอนดริวสอนทอมเล็กน้อย ละติน และวิธีการอ่าน และเขียน และจะทำแบบเดียวกันกับหญิงสาว แต่เขาก็กลัวเย้ยหยันของเพื่อนของพวกเขาที่ไม่อาจจะทนกับความสำเร็จดังกล่าว หรือในพวกเขา .

ทุกเครื่องใน เช่น ศาลก็เป็นอีกกลุ่ม canty ของบ้าน เมา และทะเลาะวิวาท คือ หน่วย เพื่อ มี ทุก ๆคืน และเกือบทั้งคืน หัวแตกเป็นเหมือนความหิวในสถานที่แบบนั้น แต่ไอ้เด็กทอม ไม่ใช่ไม่มีความสุข เขามีเวลาที่ลำบากแล้ว แต่ไม่รู้ว่ามันมันคือเวลาที่ผู้ชายทุกเครื่องในศาลได้ ดังนั้น เขาควรเป็นสิ่งที่ถูกต้องและสะดวกสบาย เมื่อเขากลับมาบ้านมือเปล่าในตอนกลางคืน เขารู้ว่าพ่อจะแช่งเขา และตีเขาก่อน และเมื่อเขาเสร็จยายน่ากลัวจะทำมันทั้งหมดอีกครั้งและปรับปรุงมันและที่ไปในคืนที่เขาหิว แม่ก็จะแอบไปย่องกับเศษทุกข์ใด ๆหรือเปลือกที่เธอได้รับสามารถที่จะช่วยให้เขา โดยจะหิวเอง แต่เธอมักจะถูกจับมันเป็นกบฎ และได้ตีมัน โดยสามีของเธอ

ไม่ ชีวิตของทอมไปพร้อมกันได้ดีพอ โดยเฉพาะในฤดูร้อน เขาขอแค่พอเอาตัวรอดสำหรับกฎหมายต่อต้านการขอทานอยู่ที่เข้มงวด และบทลงโทษหนัก เขาใส่ในการจัดการที่ดีของเวลาของเขาฟังดีพ่อของแอนดรูเสน่ห์เก่าเรื่องเล่าและตำนานเกี่ยวกับยักษ์และภูตแคระ และภูตในนิทานโรมัน และ Enchanted ปราสาทงดงาม และกษัตริย์และเจ้าชาย หัวโต จะเต็มไปด้วยสิ่งอัศจรรย์เหล่านี้และหลายคืน ตามที่เขาวางในที่มืดบนฟางหน้า และความไม่พอใจของเขาเหนื่อย หิว และดูดีหรือไม่จาก thrashing เขาปลดปล่อยจินตนาการของเขา และในไม่ช้า ลืมปวดเมื่อยและปวดใน picturings อร่อยกับตัวเองในชีวิตของเจ้าชายเลี้ยงในพระราชวังพระราช หนึ่งต้องการมาหลอกหลอนเขาในเวลากลางวันและกลางคืน : มันต้องดูองค์จริง ด้วยตาของเขาเอง เขาพูดถึงมันเมื่อบางสหายเครื่องในศาลของเขาแต่พวกเขาก็หัวเราะเยาะเขา และเย้ยหยันเขาอย่างไร้ความปราณี เขาดีใจที่ทำให้ความฝันของเขาเอง หลังจากนั้น