by other anthropogenic sources. S.

by other anthropogenic sources. S. enterica was not detected
at all, or was detected at a very low frequency from three of
the four reference sites, suggesting that very low levels of S.
enterica of wildlife origin make their way to streams in these
remote regions; however, certain wildlife species are
attracted to agricultural and urban areas where food is
abundant and could play a more important role in dissemination
of salmonellae in these environments. In the current
study, agricultural sites were also in closer proximity to
additional potential sources of contamination such as residential
septic systems; therefore, many of the agricultural
sites are likely to be receiving inputs from humans, domestic
animals, and wildlife. Isolation rates were similar between
the reference and agricultural sites in the South Nation. This
same site was identified previously as having one of the
highest human-specific Bacteroides prevalence rates; therefore,
contributions to surface water contamination by S.
enterica at this site are likely due to wildlife and human activity
in otherwise natural, undeveloped land (Marti et al.,
2013).
Several factors (e.g., hydrological, topographical, climatic,
etc.) may impact the presence of pathogens in surface water,
accounting for differences among watersheds and sampling
sites within the same watershed, and these have been discussed
elsewhere (Wilkes et al., 2011). For this study, we
compared data on the leading S. enterica serovars responsible
for clinical illness across Canada collected by NESP to S.
enterica serovars and subtypes observed in surface water. As
FoodNet Canada sentinel sites evolve, region-specific Salmonella
serovar strain collections will be available from human
clinical, sewage, animal, food, and other environmental
sources and these data will be used to examine local transmission
dynamics and inform source attribution studies. In
this study, a high proportion of S. enterica serovars isolated
from surface water (i.e., 11/65 serovars accounted for 40% of
all S. enterica isolated) that are among those most commonly
reported as having caused human illness was observed. This
suggests that there is a link among S. enterica serovars isolated
from humans, animals, and the environment, and that water
is a good indicator of the levels of specific S. enterica serovars in
humans and animals.
In addition to the isolation of many clinically significant S.
enterica serovars, interesting temporal and spatial trends were
observed in this study. Certain serovars appeared to be
widespread across watersheds, while others tended to be
restricted to a particular watershed or region. Likewise, each
watershed contained certain serovars that were isolated
more frequently than any others e either seasonally or yearround
e and also many that were only detected once
throughout the study. Such trends involving the presence or
absence of specific serovars over time may provide clues to
the source(s) of contamination in an area. The spatial and
temporal persistence of particular serovars in this study
suggests there are constantly contributing sources of these
serovars; however, relatively greater survival by a specific
serovar during and after transmission from host to water
(e.g., resistance to desiccation) may also influence persistence.
None the less, areas where certain clinically significant
serovars persist in the environment may require more
extensive monitoring.
Other temporally persistent S. enterica serovars e albeit less
commonly implicated in human salmonellosis e were also
observed in this study (NESP, 2010; Table S1). For example, S.
Kentucky and S. Rubislaw were isolated repeatedly over a
number of years; however, they were restricted to a particular
watershed or region, and also tended to be associated with a
specific season. This information could be useful for risk
management, since such serovars may indicate a unique
source of contamination. S. Kentucky is commonly isolated
from birds and is constantly among the top three serovars
isolated from chicken samples; however, it may also be isolated
from bovine sources (e.g., Demczuk and Pankhurst, 2007;
Johnson et al., 2010; Ravel et al., 2010; Van Kessel et al., 2012). It
was the most frequently isolated serovar in both the South
Nation and Grand Rivers located in southern Ontario, but it
was not obtained from any of the other watersheds studied,
including the Sumas, where poultry production is most
intense in Canada. Given that poultry production is not as
intense in the South Nation and Grand watershed study areas,
the high prevalence of S. Kentucky in these rivers, especially
during the cooler months of October to March (78% prevalence),
is interesting. March and October are critical months
for migratory birds in the province, and could help explain
transmission of this serovar to water. In addition, crops that
are attractive to birds such as wheat and corn are common in
Ontario; therefore, it is possible that several factors associated
with migratory birds (e.g., location of migration channels,
availability of food, and proximity of food source and ‘resting
sites’ to rivers) are influencing surface water contamination
with S. Kentucky in the province.
The identification of temporally and spatially restricted S.
enterica serovars was another interesting finding of the current
study. These serovars were not necessarily restricted to a
particular season, but were restricted to a particular time
period without repeated occurrence at the same time in subsequent
years. This suggests that there may be transient
sources of S. enterica contamination. For example, S.
Oranienburg was isolated four times between March and
August of 2008 in the Grand, but not at any other time in this
watershed.
Serovars Enteritidis, Typhimurium, and Heidelberg were
chosen for further characterization because they are responsible
for the greatest proportion of human salmonellosis in
Canada (NESP, 2010). Fecal samples were only available at one
watershed, and were disproportionately sampled relative to
surface water (Jokinen et al., 2011); however, it was not our
intention to identify specific sources of contamination at each
watershed. Data were instead used to determine whether
serovars and subtypes present in animals and sewage may
also be found in water and cases of human illness. Some PTs
and PFGE patterns associated with human cases of salmonellosis
were observed among both fecal samples and multiple
water sampling sites/dates within the same watershed.
For example, S. Enteritidis PT8 and PT13 are very common
among human cases of salmonellosis (Nesbitt et al., 2012), and
S. Heidelberg PT19 has been most commonly associated with
salmonellosis in Canada for several years (NESP, 2009; 2010). S.
Heidelberg PT19 was detected in the Grand on one occasion,
although it was reported previously at a higher frequency in
this river (Thomas et al., 2012), and also from wastes from
water r e s e arch 7 6 ( 2 0 1 5 ) 1 2 0e1 3 1 129

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยแหล่งที่มาของมนุษย์อื่น ๆ ไม่พบ S. entericaทั้งหมด หรือพบความถี่ต่ำมากจากสามแหล่งอ้างอิง 4 แนะนำที่มากต่ำระดับ s ได้enterica กำเนิดสัตว์ป่าทำให้กระแสของพวกเขาไปในเหล่านี้ภูมิภาคระยะไกล อย่างไรก็ตาม บางชนิดสัตว์ป่าดึงดูดในพื้นที่เกษตร และเมืองที่เป็นอาหารอุดมสมบูรณ์ และสามารถมีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่ของ salmonellae ในสภาพแวดล้อมเหล่านี้ ในปัจจุบันศึกษา เกษตรถูกยังในชิดไปเพิ่มเติมอาจทำให้การปนเปื้อนเช่นที่อยู่อาศัยระบบบำบัดน้ำเสีย ดังนั้น จำนวนมากของการเกษตรอเมริกามักจะรับอินพุตจากมนุษย์ ในประเทศสัตว์ และสัตว์ป่า ราคาแยกได้เหมือนกันระหว่างอ้างอิงและเว็บไซต์ด้านการเกษตรในประเทศใต้ นี้ไซต์เดียวกันระบุก่อนหน้านี้ว่ามีอย่างหนึ่งสูงสุดเฉพาะบุคคล Bacteroides ชุกราคา ดังนั้นผลงานการปนเปื้อนของน้ำผิวดินโดยเอสenterica ที่มักเนื่องจากกิจกรรมมนุษย์และสัตว์ป่าในดินแดนธรรมชาติมิฉะนั้น undeveloped (วาน่า et al.,2013)ปัจจัยหลายอย่าง (เช่น อุทกวิทยา topographical, climaticฯลฯ) อาจส่งผลกระทบต่อสถานะของโรคในน้ำผิวดินบัญชีสำหรับผลต่างระหว่างรูปธรรมและสุ่มตัวอย่างเว็บไซต์ภายในลุ่มน้ำเดียวกัน และเหล่านี้มีการกล่าวถึงอื่น ๆ (Wilkes et al., 2011) สำหรับการศึกษานี้ เราเปรียบเทียบข้อมูลในการนำ S. enterica serovars รับผิดชอบการเจ็บป่วยทางคลินิกทั้งรวบรวม โดย NESP ไปยัง senterica serovars และ subtypes ในน้ำผิวดิน เป็นFoodNet แคนาดายามไซต์พัฒนา ซัลเฉพาะภูมิภาคserovar ต้องใช้คอลเลกชันจะมีมนุษย์คลินิก น้ำเสีย สัตว์ อาหาร และอื่น ๆ สิ่งแวดล้อมแหล่งที่มาและข้อมูลเหล่านี้จะถูกใช้เพื่อตรวจสอบการส่งข้อมูลภายในdynamics และแจ้งแหล่งที่มาแสดงที่มาศึกษา ในศึกษา สัดส่วนที่สูงของ S. enterica serovars แยกต่างหากจากผิวน้ำ (เช่น 11/65 serovars คิดเป็น 40% ของทั้งหมด S. enterica แยกต่างหาก) ที่มีอยู่มากที่สุดรายงานว่า มีสาเหตุการเจ็บป่วยของมนุษย์ได้สังเกต นี้แนะนำว่า มีความเชื่อมโยงระหว่าง S. enterica serovars แยกต่างหากจากมนุษย์ สัตว์ สิ่งแวดล้อม และน้ำเป็นตัวบ่งชี้เฉพาะ S. enterica serovars ในระดับดีมนุษย์และสัตว์นอกจากการแยกของ S. มากอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกมี enterica serovars ขมับ และปริภูมิแนวโน้มที่น่าสนใจสังเกตในการศึกษานี้ บาง serovars ปรากฏ ว่าแพร่หลายในรูปธรรม ขณะที่คนอื่นมีแนวโน้มที่จะจำกัดเฉพาะพื้นที่ลุ่มน้ำหรือพื้นที่ ในทำนองเดียวกัน แต่ละพื้นที่ลุ่มน้ำอยู่บาง serovars ที่แยกข้อมูลมากกว่าอื่น ๆ อีทั้ง seasonally หรือ yearroundอี และหลายที่ตรวจพบเพียงครั้งเดียวตลอดการศึกษา แนวโน้มดังกล่าวเกี่ยวข้องกับสถานะ หรือขาดของ serovars เฉพาะช่วงเวลาที่อาจให้ข้อมูลแหล่งการปนเปื้อนในพื้นที่ ในพื้นที่ และติดตาขมับของ serovars ใดในการศึกษานี้แนะนำให้มีอย่างต่อเนื่องสนับสนุนแหล่งเหล่านี้serovars อย่างไรก็ตาม อยู่รอดค่อนข้างสูง โดยเฉพาะserovar ระหว่าง และ หลังการส่งข้อมูลจากการให้น้ำ(เช่น ทนต่อ desiccation) ยังอาจมีผลคงอยู่ได้None ยิ่ง พื้นที่ที่สำคัญบางอย่างทางคลินิกserovars ยังคงมีอยู่ในสิ่งแวดล้อมอาจต้องเพิ่มเติมการตรวจอย่างละเอียดอื่น ๆ แบบ temporally S. enterica serovars อีแม้ว่าน้อยโดยทั่วไปเกี่ยวข้องในมนุษย์ salmonellosis อียังมีสังเกตในการศึกษานี้ (NESP, 2010 ตาราง S1) ตัว s ได้เคนตั๊กกี้และ Rubislaw s ได้ถูกแยกหลายครั้งผ่านการจำนวนปี อย่างไรก็ตาม พวกเขาถูกจำกัดเฉพาะลุ่มน้ำหรือภูมิภาค และยัง มีแนวโน้มที่จะเชื่อมโยงกับการเฉพาะฤดูกาล ข้อมูลนี้อาจมีประโยชน์สำหรับความเสี่ยงจัดการ ตั้งแต่ serovars ดังกล่าวอาจระบุเฉพาะแหล่งที่มาของการปนเปื้อน เคนตั๊กกี้ s ได้ถูกแยกโดยทั่วไปจากนก และเป็น serovars อันดับ 3 ตลอดเวลาแยกต่างหากจากตัวอย่างไก่ อย่างไรก็ตาม มันอาจจะแยกจากแหล่งวัว (เช่น Demczuk และเรือนเบี้ย 2007Al. และ Johnson, 2010 Al. ราเวลร้อยเอ็ด 2010 Van Kessel et al., 2012) มันมี serovar แยกบ่อยที่สุดในภาคใต้ทั้งประเทศและแม่น้ำแกรนด์ตั้งอยู่ในภาคใต้ออนตาริโอ แต่ไม่ถูกรับจากรูปธรรมอื่น ๆ ศึกษารวม Sumas ที่ผลิตสัตว์ปีกเป็นส่วนใหญ่รุนแรงในประเทศแคนาดา ระบุว่าสัตว์ปีกผลิตไม่เป็นรุนแรงในประเทศใต้และพื้นที่ศึกษาลุ่มน้ำแกรนด์ความชุกสูงของเคนตั๊กกี้ s ได้ในแม่น้ำเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างเดือนตุลาคมถึงมีนาคม (ชุก 78%),เป็นที่น่าสนใจ เดือนมีนาคมและเดือนตุลาคมเป็นเดือนที่สำคัญสำหรับนกอพยพมาในจังหวัด และช่วยอธิบายส่ง serovar นี้น้ำ นอกจากนี้ ขยายที่กำลังสนใจนกเช่นข้าวสาลีและข้าวโพดมีทั่วไปในออนตาริโอ จึง มันเป็นไปได้ว่า ปัจจัยหลายอย่างเกี่ยวข้องมีนกอพยพ (เช่น ตำแหน่งย้ายช่องอาหาร และใกล้แหล่งอาหาร และ ' อย่างไซต์ของแม่น้ำ) จะมีอิทธิพลต่อการปนเปื้อนของน้ำผิวดินมีเคนตั๊กกี้ s ได้ในจังหวัดรหัสของ S. temporally และ spatially จำกัดenterica serovars ถูกค้นพบที่น่าสนใจอื่นของปัจจุบันศึกษา Serovars เหล่านี้ไม่จำเป็นต้องจำกัดการเฉพาะฤดูกาล แต่มีจำกัดเวลาระบุรอบระยะเวลา โดยไม่มีการเกิดซ้ำในเวลาเดียวกันในเวลาต่อมาปี นี้แนะนำว่า อาจจะมีแบบฉับพลันแหล่งที่มาของ S. enterica ปน ตัว s ได้Oranienburg ถูกแยก 4 ครั้งระหว่างเดือนมีนาคม และสิงหาคมของปี 2008 ในเดอะแกรนด์ แต่ไม่เวลานี้ลุ่มน้ำนั้นSerovars Enteritidis, Typhimurium และไฮเดลเบิร์กเลือกจำแนกเพิ่มเติมเพราะเป็นผู้รับผิดชอบในสัดส่วนสูงสุดของ salmonellosis มนุษย์ในแคนาดา (NESP, 2010) ตัวอย่าง fecal มีเฉพาะที่พื้นที่ลุ่มน้ำ และสลายมีความสัมพันธ์กับน้ำผิวดิน (Jokinen et al., 2011); อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ของเราความตั้งใจที่จะระบุแหล่งที่มาเฉพาะการปนเปื้อนในแต่ละลุ่มน้ำนั้น แต่ใช้ข้อมูลในการกำหนดว่าอาจ serovars และ subtypes ในสัตว์และน้ำเสียนอกจากนี้ยัง พบในน้ำและกรณีเจ็บป่วยของมนุษย์ คะแนนบางและรูปแบบของ PFGE ที่เกี่ยวข้องกับกรณีมนุษย์ของ salmonellosisได้สังเกตตัวอย่าง fecal และหลายน้ำไซต์สุ่มตัวอย่าง/วันภายในลุ่มน้ำเดียวกันตัวอย่าง S. Enteritidis PT8 และ PT13 เป็นกันมากในกรณีมนุษย์ของ salmonellosis (Nesbitt et al., 2012), และS. ไฮเดลเบิร์ก PT19 แล้วมักเกี่ยวข้องกับsalmonellosis ในแคนาดาหลายปี (NESP, 2009; 2010) S ได้ไฮเดลเบิร์ก PT19 พบในโรงที่ครั้งหนึ่งแม้ว่าจะมีรายงานก่อนหน้านี้ที่ความถี่สูงในแม่น้ำนี้ (Thomas et al., 2012), และยังเสียจาก7 6 (2 0 1 5) โค้งน้ำ r e s e 1 2 0e1 3 1 129

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยแหล่งที่มาของมนุษย์อื่น ๆ S. enterica ไม่พบ
เลยหรือถูกตรวจพบที่ความถี่ที่ต่ำมากจากสาม
สี่เว็บไซต์อ้างอิงบอกว่าระดับที่ต่ำมากของเอส
enterica แหล่งกำเนิดของสัตว์ป่าเดินไปที่ลำธารเหล่านี้ใน
พื้นที่ห่างไกล; แต่สัตว์ป่าบางอย่าง
ดึงดูดให้พื้นที่ทำการเกษตรและในเมืองที่มีอาหาร
อุดมสมบูรณ์และอาจมีบทบาทสำคัญมากขึ้นในการเผยแพร่
ของเชื้อแบคทีเรียชนิดนี้ในสภาพแวดล้อมเหล่านี้ ในปัจจุบัน
การศึกษาเว็บไซต์การเกษตรก็ยังอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับ
แหล่งที่มีศักยภาพที่เพิ่มขึ้นของการปนเปื้อนเช่นที่อยู่อาศัย
ระบบบำบัดน้ำเสีย; ดังนั้นหลายการเกษตร
เว็บไซต์มีแนวโน้มที่จะได้รับปัจจัยการผลิตจากมนุษย์ในประเทศ
สัตว์และสัตว์ป่า อัตราการแยกมีความคล้ายคลึงกันระหว่าง
การอ้างอิงและเว็บไซต์ทางการเกษตรในภาคใต้ประเทศ นี้
เว็บไซต์เดียวกันได้รับการระบุก่อนหน้านี้ว่ามีหนึ่งใน
ที่สูงที่สุดของมนุษย์ Bacteroides เฉพาะอัตราความชุก; จึง
มีส่วนร่วมกับการปนเปื้อนน้ำผิวเอส
enterica ที่เว็บไซต์นี้น่าจะเกิดจากสัตว์ป่าและกิจกรรมของมนุษย์
ในธรรมชาติเป็นอย่างอื่นที่ดินรอการพัฒนา (Marti et al.,
2013).
มีหลายปัจจัย (เช่นอุทกวิทยาภูมิประเทศภูมิอากาศ
ฯลฯ ) อาจส่งผลกระทบต่อการปรากฏตัวของเชื้อโรคในน้ำพื้นผิวที่
บัญชีสำหรับความแตกต่างระหว่างแหล่งต้นน้ำและการสุ่มตัวอย่าง
เว็บไซต์ที่อยู่ในลุ่มน้ำเดียวกันและเหล่านี้ได้รับการกล่าวถึง
ที่อื่น ๆ (วิลก์ส et al., 2011) สำหรับการศึกษานี้เรา
เมื่อเทียบกับข้อมูลในชั้นนำของเอส enterica serovars รับผิดชอบ
สำหรับการเจ็บป่วยทางคลินิกทั่วประเทศแคนาดาที่เก็บรวบรวมโดย NESP เอส
serovars enterica และเชื้อพบในแหล่งน้ำผิวดิน ในฐานะที่เป็น
FoodNet แคนาดาเว็บไซต์แมวมองวิวัฒนาการ Salmonella เฉพาะของภูมิภาค
คอลเลกชันความเครียด serovar จะสามารถใช้ได้จากมนุษย์
คลินิกน้ำเสีย, สัตว์, อาหาร, และสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ
แหล่งที่มาและข้อมูลเหล่านี้จะถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบการส่งท้องถิ่น
และแจ้งการเปลี่ยนแปลงการศึกษาแหล่งที่มาแสดงที่มา ใน
การศึกษาครั้งนี้สัดส่วนที่สูงของเอส enterica serovars ที่แยก
จากน้ำผิวดิน (คือ 11/65 serovars คิดเป็น 40% ของ
ทั้งหมด enterica แยกเอส) ที่อยู่ในหมู่ผู้มากที่สุด
รายงานว่ามีการก่อให้เกิดความเจ็บป่วยของมนุษย์พบว่า นี้
แสดงให้เห็นว่ามีการเชื่อมโยงในกลุ่มเอส enterica serovars แยก
จากมนุษย์สัตว์และสิ่งแวดล้อมและน้ำที่
เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของระดับของเฉพาะเอส enterica serovars ใน
มนุษย์และสัตว์.
นอกจากการแยกของหลาย อย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกเอส
enterica serovars แนวโน้มเวลาและพื้นที่ที่น่าสนใจได้รับการ
ตั้งข้อสังเกตในการศึกษาครั้งนี้ บาง serovars ดูเหมือนจะเป็น
แหล่งต้นน้ำแพร่หลายไปทั่วในขณะที่คนอื่น ๆ มีแนวโน้มที่จะถูก
จำกัด ให้เฉพาะลุ่มน้ำหรือภูมิภาค ในทำนองเดียวกันในแต่ละ
ลุ่มน้ำมี serovars บางอย่างที่แยกได้
บ่อยกว่าคนอื่น ๆ e ทั้งฤดูกาลหรือพบในรอบปี
ที่ e และจำนวนมากที่ถูกตรวจพบเพียงครั้งเดียว
ตลอดการศึกษา แนวโน้มดังกล่าวที่เกี่ยวข้องกับการแสดงตนหรือ
ขาดของ serovars เฉพาะในช่วงเวลาที่อาจให้เบาะแส
แหล่งที่มา (s) การปนเปื้อนในพื้นที่ เชิงพื้นที่และ
คงอยู่ชั่วขณะ serovars โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการศึกษานี้
แสดงให้เห็นอย่างต่อเนื่องมีส่วนร่วมในแหล่งที่มาของเหล่านี้
serovars; แต่การอยู่รอดค่อนข้างมากขึ้นโดยเฉพาะ
serovar ระหว่างและหลังการส่งผ่านจากโฮสต์ลงไปในน้ำ
(เช่นความต้านทานต่อการผึ่งให้แห้ง) นอกจากนี้ยังอาจมีผลต่อการคงอยู่.
ไม่น้อยกว่าพื้นที่ที่มีนัยสำคัญทางคลินิกบาง
serovars คงอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อาจจำเป็นต้องมี
การตรวจสอบอย่างกว้างขวาง.
อื่น ๆ ถาวรชั่วคราว enterica เอสอี serovars แม้จะน้อยกว่า
ที่เกี่ยวข้องกันทั่วไปในรูปแบบ e salmonellosis มนุษย์นอกจากนี้ยังได้
ตั้งข้อสังเกตในการศึกษาครั้งนี้ (NESP 2010; S1 ตาราง) ยกตัวอย่างเช่นเอส
เคนตั๊กกี้และเอส Rubislaw ที่แยกได้ซ้ำแล้วซ้ำอีกในช่วง
หลายปี; แต่พวกเขาถูก จำกัด ให้เฉพาะ
ลุ่มน้ำหรือภูมิภาคและยังมีแนวโน้มที่จะเชื่อมโยงกับ
ฤดูกาลที่เฉพาะเจาะจง ข้อมูลเหล่านี้จะเป็นประโยชน์สำหรับความเสี่ยง
การจัดการตั้งแต่ serovars ดังกล่าวอาจบ่งบอกถึงเอกลักษณ์
แหล่งที่มาของการปนเปื้อน เอสเคนตั๊กกี้เป็นปกติที่แยก
จากนกและมีอย่างต่อเนื่องในด้านบนสาม serovars
ที่แยกได้จากตัวอย่างไก่ แต่มันก็อาจจะแยกได้
จากแหล่งวัว (เช่น Demczuk และเรือนเบี้ย 2007;
จอห์นสัน, et al, 2010;. Ravel et al, 2010;.. แวนเคสเซล et al, 2012) มัน
เป็นส่วนใหญ่ที่แยก serovar บ่อยทั้งในภาคใต้
ประเทศและแม่น้ำแกรนด์ตั้งอยู่ในภาคใต้ของออนตาริ แต่มัน
ก็ไม่ได้รับจากส่วนใดของแหล่งต้นน้ำอื่น ๆ ที่ศึกษา
รวมทั้ง Sumas ที่การผลิตสัตว์ปีกเป็นส่วนใหญ่
ที่รุนแรงในแคนาดา ระบุว่าการผลิตสัตว์ปีกไม่เป็น
ที่รุนแรงในประเทศภาคใต้และพื้นที่ศึกษาลุ่มน้ำแกรนด์
ชุกสูงของเอเคนตั๊กกี้ในแม่น้ำเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในช่วงเดือนที่เย็นของตุลาคม-มีนาคม (78% ชุก)
เป็นที่น่าสนใจ เดือนมีนาคมและตุลาคมเป็นเดือนที่สำคัญ
สำหรับนกอพยพในจังหวัดและสามารถช่วยอธิบาย
การส่ง serovar นี้ลงไปในน้ำ นอกจากนี้ยังมีพืชที่
มีความน่าสนใจให้กับนกเช่นข้าวสาลีและข้าวโพดเป็นเรื่องธรรมดาใน
ออนตาริ; ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าปัจจัยต่างๆที่เกี่ยวข้อง
กับนกอพยพ (เช่นที่ตั้งของช่องโยกย้าย
พร้อมของอาหารและความใกล้ชิดของแหล่งอาหารและพักผ่อน
เว็บไซต์ 'แม่น้ำ) มีอิทธิพลต่อการปนเปื้อนแหล่งน้ำผิวดิน
ที่มีเอสเคนตั๊กกี้ในจังหวัด
บัตรประจำตัวของชั่วคราวและเอส จำกัด ตำแหน่ง
enterica serovars เป็นอีกหนึ่งการค้นพบที่น่าสนใจของปัจจุบัน
การศึกษา serovars เหล่านี้ไม่จำเป็นต้อง จำกัด
เฉพาะฤดูกาล แต่ถูก จำกัด เวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในช่วงเวลาที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยไม่ต้องในเวลาเดียวกันต่อมาใน
ปีที่ผ่านมา นี้แสดงให้เห็นว่าอาจจะมีชั่วคราว
แหล่งที่มาของการปนเปื้อน S. enterica ยกตัวอย่างเช่นเอส
Oranienburg ที่แยกสี่ครั้งระหว่างเดือนมีนาคมและ
เดือนสิงหาคมของปี 2008 ในแกรนด์ แต่ไม่ได้ในเวลาอื่น ๆ ใน
ลุ่มน้ำ.
serovars Enteritidis, Typhimurium และถูกไฮเดลเบิร์ก
เลือกสำหรับลักษณะต่อไปเพราะพวกเขามีความรับผิดชอบ
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับสัดส่วน ของเชื้อ Salmonella มนุษยชนใน
แคนาดา (NESP 2010) ตัวอย่างอุจจาระที่มีอยู่เพียงหนึ่งใน
ลุ่มน้ำและได้ชิมเป็นสัดส่วนเทียบกับ
พื้นผิวของน้ำ (Jokinen et al, 2011.); แต่มันก็ไม่ได้เรา
ตั้งใจที่จะระบุแหล่งที่มาของการปนเปื้อนที่เฉพาะเจาะจงในแต่ละ
ลุ่มน้ำ ข้อมูลถูกนำมาใช้แทนเพื่อตรวจสอบว่า
serovars และเชื้ออยู่ในสัตว์และน้ำเสียอาจ
ยังพบได้ในน้ำและกรณีของการเจ็บป่วยของมนุษย์ บาง PTs
และรูปแบบการ PFGE ที่เกี่ยวข้องกับกรณีของมนุษย์ salmonellosis
ถูกตั้งข้อสังเกตในหมู่ทั้งอุจจาระและหลาย
เว็บไซต์ที่เก็บตัวอย่างน้ำ / วันภายในลุ่มน้ำเดียวกัน.
ตัวอย่างเช่นเอส Enteritidis PT8 และ PT13 ที่พบบ่อยมาก
ในหมู่มนุษย์กรณีของเชื้อ Salmonella (บิตต์, et al . 2012) และ
เอส ไฮเดลเบิร์ก PT19 มีความเกี่ยวข้องมากที่สุดกับ
เชื้อ Salmonella ในแคนาดาเป็นเวลาหลายปี (NESP 2009; 2010) เอส
ไฮเดลเบิร์ก PT19 ถูกตรวจพบในแกรนด์มีอยู่ครั้งหนึ่ง
แม้ว่าจะมีรายงานก่อนหน้านี้ที่ความถี่ที่สูงขึ้นใน
แม่น้ำสายนี้ (โทมัส et al., 2012) และยังมาจากของเสียจาก
น้ำ rese โค้ง 7 6 (2 0 1 5) 1 2 3 1 0e1 129

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยแหล่งที่มาของมนุษย์อื่น ๆ เอส enterica
ทั้งหมดไม่พบ หรือพบในความถี่ต่ำมากจาก 3
4 อ้างอิงเว็บไซต์ แนะนำว่า ต่ำมากระดับของ S
enterica กำเนิดสัตว์ป่าให้วิธีการของพวกเขากับกระแสเหล่านี้
ภูมิภาคห่างไกล อย่างไรก็ตาม สัตว์ป่าบางพวก
ชอบเกษตร และพื้นที่ชุมชนที่อาหาร
คือมากมาย และอาจมีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่
ของซาลโมเนลล่าในสภาพแวดล้อมเหล่านี้ ในการศึกษาปัจจุบัน
เว็บไซต์เกษตรก็ใกล้
เพิ่มเติมศักยภาพแหล่งปนเปื้อน เช่น ระบบบำบัดน้ำเสีย ที่อยู่อาศัย
; ดังนั้นหลายของการเกษตร
เว็บไซต์มีแนวโน้มที่จะได้รับปัจจัยการผลิตจากมนุษย์ ในประเทศ
สัตว์และสัตว์ป่าอัตราการแยกเชื้อที่คล้ายคลึงกันระหว่าง
อ้างอิงและเว็บไซต์เกษตรในประเทศใต้ เว็บไซต์นี้ถูกระบุก่อนหน้านี้ว่ามีหนึ่ง

สูงสุดของมนุษย์โดยเฉพาะ bacteroides อัตราความชุกของการติดเชื้อ ดังนั้น การปนเปื้อนของน้ำผิวดิน
เขียนโดย S .
enterica ที่เว็บไซต์นี้อาจเนื่องจากสัตว์ป่าและกิจกรรมมนุษย์
ในมิฉะนั้นธรรมชาติ พัฒนาที่ดิน ( มาร์ตี้ et al . ,
2013 .
ปัจจัยหลายประการ เช่น ด้านอุทกวิทยา ภูมิอากาศ ภูมิประเทศ ฯลฯ , ,
) อาจส่งผลกระทบต่อสถานะของเชื้อโรคในน้ำพื้นผิว
บัญชีสำหรับความแตกต่างระหว่างลุ่มน้ำและ
เว็บไซต์ตัวอย่างภายในลุ่มน้ำเดียวกันและเหล่านี้ได้รับการกล่าวถึง
ที่อื่น ( Wilkes et al . , 2011 ) ครั้งนี้เรา
เมื่อเทียบข้อมูลา enterica โนรับผิดชอบ
Sสำหรับคลินิกโรคทั่วแคนาดารวบรวมโดย nesp เพื่อ S .
enterica โนชนิดย่อยพบในน้ำและพื้นผิว เป็นผู้ foodnet
เว็บไซต์แคนาดาคายไนซาลโมเนลลาสายพันธุ์
เฉพาะภูมิภาคคอลเลกชันจะสามารถใช้ได้จากมนุษย์
คลินิก , สิ่งปฏิกูล , สัตว์ , อาหาร , และแหล่งข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อม
อื่น ๆ และข้อมูลเหล่านี้จะถูกใช้เพื่อตรวจสอบ
ส่งท้องถิ่นพลวัตและแจ้งแหล่งที่มาศึกษา ใน
การศึกษานี้ สัดส่วนของ S
enterica โนแยกจากน้ำผิวดิน ( เช่น 11 / 65 ซีโรวาร์คิดเป็น 40% ของทั้งหมด enterica
แยก ) ซึ่งอยู่ในหมู่ผู้มัก
ที่มีรายงานว่าเป็นมนุษย์ ทำให้เจ็บป่วย ) นี้
เห็นว่ามีการเชื่อมโยงระหว่าง S . enterica โนแยก
จากมนุษย์ , สัตว์และ สิ่งแวดล้อม และน้ำ
เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของระดับของที่ระบุ enterica โน

ในมนุษย์และสัตว์ นอกจากจะแยกหลายทาง S .
enterica ยาโน น่าสนใจชั่วคราวพื้นที่และแนวโน้มเป็น
ที่พบในการศึกษานี้ บางซีโรวาร์ปรากฏเป็น
ฉาวข้ามลุ่มน้ำ ขณะที่คนอื่นมีแนวโน้มที่จะ
เขตลุ่มน้ำใดหรือภูมิภาค อนึ่ง แต่ละลุ่มน้ำมีบางซีโรวาร์
ที่แยก
บ่อยกว่าคนอื่น อี ทั้งฤดูกาล หรือ yearround
E และอีกหลายที่แต่ที่ตรวจพบเมื่อ
ตลอดการศึกษา แนวโน้มดังกล่าวเกี่ยวข้องกับตนหรือ
ขาดเฉพาะซีโรวาร์ตลอดเวลา อาจให้เบาะแส
แหล่งที่มาของการปนเปื้อนในพื้นที่พื้นที่และเก็บรักษาชั่วคราวเฉพาะโน

แสดงว่ามีการศึกษาอย่างต่อเนื่องให้เกิดแหล่งโนเหล่านี้
; แต่ค่อนข้างมากกว่าการอยู่รอดโดยเฉพาะไน
ในระหว่างและหลังการส่งจากโฮสต์ไปยังน้ำ
( เช่นความต้านทานส่วน ) นอกจากนี้ยังอาจมีผลต่อความคงอยู่ .
ไม่มีใครน้อยพื้นที่ที่บางอย่างทางการแพทย์ ที่สําคัญ
โนคงอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อาจต้องมีการตรวจสอบอย่างละเอียดมากขึ้น
.
อื่นชั่วคราวแบบถาวร . enterica โน E แม้ว่าน้อยกว่า
มักพัวพันมนุษย์ ซาลโมเนลโลซีส E ยัง
ที่พบในการศึกษานี้ ( nesp 2010 ; ตาราง S1 ) ตัวอย่างเช่น , S .
เคนตั๊กกี้และ S . rubislaw แยกซ้ำมากกว่า
จำนวนของปี อย่างไรก็ตาม พวกเขามี จำกัด เพื่อประโยชน์เฉพาะ
หรือภูมิภาคและมีแนวโน้มที่จะเชื่อมโยงกับ
ฤดูกาลเฉพาะ ข้อมูลนี้อาจเป็นประโยชน์เพื่อการบริหารความเสี่ยง
ตั้งแต่เช่นโนอาจบ่งบอกถึงแหล่งเฉพาะ
ของการปนเปื้อน ชื่อแม่น้ำในรัฐเคนตั๊กกี้สหรัฐอเมริกาจะถูกแยกโดยทั่วไป
จากนก และตลอดเวลาในด้านบนสามโน
ที่แยกได้จากตัวอย่างไก่ ; อย่างไรก็ตาม , มันอาจจะแยก
จากแหล่ง pantip.com ( เช่น และ demczuk เรือนเบี้ย , 2007 ;
จอห์นสัน et al . , 2010 ; ราเวล et al . , 2010 ; ฟาน เคสเซล et al . , 2012 ) มัน
เป็นแยกบ่อยที่สุดไน ทั้งในประเทศและแม่น้ำใต้
แกรนด์ตั้งอยู่ในภาคใต้ Ontario , แต่มัน
ไม่ได้จากใด ๆของอื่น ๆรวมทั้งลุ่มน้ำศึกษา
sumas ที่การผลิตสัตว์ปีกส่วนใหญ่
รุนแรงในแคนาดา ที่ได้รับการผลิตสัตว์ปีกไม่ได้
ที่รุนแรงในประเทศใต้และแกรนด์สันปันน้ำพื้นที่การศึกษาสูง , ความชุกของสหรัฐอเมริกาในรัฐเคนตั๊กกี้

ในแม่น้ำเหล่านี้ โดยเฉพาะในช่วงเย็น เดือนตุลาคมถึงมีนาคม ( 78 % ความชุก )
น่าสนใจ เดือนมีนาคมและตุลาคม
เดือนสำคัญสำหรับนกอพยพในจังหวัด และช่วยอธิบาย
ส่งซีโรวาร์กับน้ำ นอกจากนี้พืช
ที่น่าสนใจให้กับนก เช่น ข้าวสาลี และข้าวโพดมีทั่วไปใน
Ontario ; ดังนั้น จึงเป็นไปได้ว่า ปัจจัยที่เกี่ยวข้องหลาย
กับนกอพยพ เช่น ตำแหน่งของการโยกย้ายช่อง
ความพร้อมของอาหาร และใกล้แหล่งอาหารและที่พัก
' เว็บไซต์ ' แม่น้ำ ) จะมีผลต่อการปนเปื้อนน้ำกับ S .
เคนตั๊กกี้
ในจังหวัดกำหนดและจำกัด S .
enterica ชั่วคราวเปลี่ยนโนอีกหาที่น่าสนใจของการศึกษาปัจจุบัน

ซีโรวาร์เหล่านี้ไม่ได้ จำกัด ให้ได้
ฤดูกาลโดยเฉพาะ แต่จำกัดระยะเวลาเวลา
เฉพาะโดยไม่ซ้ำที่เกิดขึ้นพร้อมกันในเวลาต่อมา
ปี นี้แสดงให้เห็นว่าอาจมีแหล่งชั่วคราว
S . enterica ปนเปื้อนตัวอย่างเช่น , S .
Oranienburg ได้ 4 ครั้ง ระหว่างเดือน มีนาคม - สิงหาคม ปี 2008 ใน
แกรนด์ แต่เวลาอื่น ๆ ในลุ่มน้ำนี้
.
enteritidis นาโน , และไฮเดลเบิร์กถูก
เลือกการเพิ่มเติมเพราะพวกเขามีความรับผิดชอบสำหรับสัดส่วนของมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

( nesp ซัลโมเนลล่าในแคนาดา , 2010 ) ตัวอย่างอุจจาระมีเพียงหนึ่ง
ลุ่มน้ำและมีสัดส่วนสัมพัทธ์ตัวอย่าง

น้ำผิวดิน ( jokinen et al . , 2011 ) ; อย่างไรก็ตาม , มันไม่ใช่ความตั้งใจของเราที่จะระบุแหล่งที่มาของการปนเปื้อน

เฉพาะในแต่ละลุ่มน้ำ ข้อมูล คือ แทนที่จะใช้เพื่อตรวจสอบว่าชนิดย่อยในปัจจุบันและ
โนในสัตว์และน้ำเสียอาจ
ยังสามารถพบได้ในน้ำและกรณีของการเจ็บป่วยของมนุษย์ บางแต้ม
และรูปแบบ PFGE เกี่ยวข้องกับกรณีมนุษย์ของซาลโมเนลล่า
พบในอุจจาระ ตัวอย่างและการสุ่มตัวอย่างเว็บไซต์หลาย
น้ำ / วันที่ภายในลุ่มน้ำเดียวกัน .
ตัวอย่างเช่นสหรัฐอเมริกาและ enteritidis pt8 pt13 เป็นเรื่องธรรมดามากในหมู่มนุษย์
กรณีของซาลโมเนลล่า ( Nesbitt et al . , 2012 ) และ เอส ไฮเดลเบิร์ก pt19
ได้รับมากที่สุด โดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับ
ซัลโมเนลล่าในแคนาดาเป็นเวลาหลายปี ( nesp ,2009 ; 2010 ) S .
Heidelberg pt19 ที่ตรวจพบในแกรนด์เมื่อครั้งหนึ่ง
ถึงแม้ว่ามันจะรายงานก่อนหน้านี้ที่ความถี่สูงขึ้นในแม่น้ำนี้
( โทมัส et al . , 2012 ) และจากของเสียจากน้ำ r e s e )
7 6 2 0 1 1 2 3 5 ) 0e1 129
1