“Retreat.” thought Zuo Qiu surprise

“Retreat.” thought Zuo Qiu surprised but… wasn’t it too late?



“CLAP!” At that moment, a clear and loud clapping noise spread in the atmosphere. The entire crowd was dumbfounded.



He wanted to slap Lin Feng but he had been slapped by Lin Feng in return…?



Lin Feng had not used much of his strength. Zuo Qiu was still standing there but his dignity had been hurt more than his cheek. His dignity had even been completely trampled over and he had completely lost face.



“You dared to hit me?!” said Zuo Qiu who didn’t realize what had just happened. He touched his cheek. It was burning… and he had a large bruise on his face.



“What gave you the first clue?” said Lin Feng in reply to his stupid question.



“You have tested my patience enough today. I’m tired of your ignorance. Get lost.” said Lin Feng while raising his hand and slapping Zuo Qiu again. That time, Lin Feng didn’t restrain himself from using his strength. The palm of his hand immediately crashed onto Zuo Qiu’s face which sent him flying several meters backwards.



When the crowd heard Zuo Qiu’s body heavily fall down onto the ground, they shivered for a second. That slap… how cruel!



Lin Feng turned around and looked at Zhong Ling. She looked surprised and made a step back.



“You deserve the same thing.” said Lin Feng. Zhong Ling’s pupils shrank. She looked incredibly scared. What a humiliation.



“I WILL KILL YOU!!!” suddenly shouted Zuo Qiu furiously while slowly standing up.



“WHISTLING MOON WOLF!” yelled Zuo Qiu. Zuo Qiu’s whistling moon wolf was moving towards Lin Feng at an incredible speed. It looked like it was travelling faster than light. It emitted a dazzling light as it moved and seemed like it was tearing the atmosphere apart.



“Animal.” said Lin Feng. A bright light flashed between the wolf and Lin Feng. Suddenly, there was no light remaining between them and no sound could be heard. The Moon Wolf’s body fell heavily onto the ground with no sign of life.



“That light came from a sword. It was definitely a sword.” said some people in the crowd. It had been an extremely quick and agile sword attack. One sword strike and he had killed the Ling level Moon Wolf.



“YOU…….” said Zuo Qiu extremely furious. His face looked demonic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พักผ่อน." คิดคูซูยูประหลาดใจ แต่...ไม่สายเกินไป "ตบ" ขณะที่การ clapping เสียง ชัดแพร่กระจายในบรรยากาศ ฝูงชนทั้งหมดถูกมหาศาล เขาอยากจะตบเฟิงหลิน แต่เขามีการตบ โดยเฟิงหลินกลับมา... หลินเฟิงได้ใช้ของแข็ง คูซูยูยังคงยืน แต่เกียรติของเขาได้รับบาดเจ็บมากกว่าแก้มของเขา ศักดิ์ศรีของเขาได้แม้ถูกสมบูรณ์เหยียบย่ำผ่าน และเขาได้สูญเสียใบหน้าอย่างสมบูรณ์ "คุณกล้าที่จะตีฉัน!" กล่าวว่า คูซูยูที่ไม่ได้รู้อะไรได้เกิดขึ้นเพียง เขาสัมผัสแก้มของเขา มันกำลังเผาไหม้... และเขามีรอยช้ำขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา "อะไรให้คุณเงื่อนงำแรก" กล่าวว่า เฟิงหลินในการตอบกลับคำถามของเขาโง่ "คุณได้ทดสอบความอดทนของฉันวันนี้พอ ฉันเหนื่อยกับการไม่รู้ของคุณ หลงไป"กล่าวว่า เฟิงหลินยกมือของเขา และตบคูซูยูอีกครั้ง เวลานั้น หลินเฟิงไม่ยับยั้งตัวเองจากการใช้ความแข็งแรงของเขา มือของเขาทันที crashed ลงบนใบหน้าซูยูคูซึ่งส่งเขาบินหลายเมตรย้อนหลัง เมื่อฝูงชนได้ยินซูยูคูร่างหนักล้มลงบนพื้นดิน พวกเขา shivered เป็นครั้งที่สอง ที่ตบ...วิธีโหดร้าย หลินเฟิงหันไปรอบ ๆ และดูจงหลิง เธอมองดูประหลาดใจ และทำขั้นตอนหลัง "คุณสมควรได้รับสิ่งเดียวกัน" กล่าวว่า หลินเฟิง นักเรียนจงหลิงหด เธอมองกลัวอย่างไม่น่าเชื่อ ความอัปยศอดสู "ฉันจะฆ่าคุณ!!!" ก็ตะโกนคูซูยูกระโชกขณะลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ "วงศ์ย่อยแดงดวงจันทร์หมาป่า" ตะโกนคูซูยู หมาป่าพระจันทร์แดงซูยูคูถูกย้ายไปยังเฟิงหลินมีความเร็วสูง มันดูเหมือนมันเป็นการเดินทางเร็วกว่าแสง มันปล่อยออกมามีแสงพราวมันย้าย และดูเหมือนถูกฉีกขาดบรรยากาศแตกต่าง "สัตว์." กล่าวว่า เฟิงหลิน แสงสว่างเป็นประกายระหว่างหมาป่าและหลินเฟิง ทันใดนั้น มีไม่มีแสงที่เหลือระหว่างพวกเขา และอาจจะได้ยินเสียงไม่ ร่างกายของหมาป่าดวงจันทร์ตกหนักบนพื้นดินที่มีไม่มีสัญญาณของชีวิต "แสงสว่างนั้นมาจากดาบ ได้แน่นอนเป็นดาบ"กล่าวว่า บางคนในฝูงชน มันได้รับการโจมตีของดาบที่คล่องตัว และรวดเร็วมาก ตีดาบที่หนึ่งและเขาได้ฆ่าหมาป่าลิงระดับดวงจันทร์ "คุณ..." กล่าวว่า คูซูยูโกรธมาก ใบหน้าของเขาดูเหมือนปิศาจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"รีทรีท." คิด Zuo Qiu ประหลาดใจ แต่ ... มันก็ไม่สายเกินไป? "CLAP!" ในขณะที่มีความชัดเจนและดังแพร่กระจายตบมือเสียงในบรรยากาศ ฝูงชนทั้งตะลึง. เขาอยากจะตบหลินฮ แต่เขาได้รับการตบโดยหลินฮในทางกลับกัน ... ? หลินฮไม่ได้ใช้มากของความแข็งแรงของเขา Zuo Qiu ก็ยังคงยืนอยู่ที่นั่น แต่ศักดิ์ศรีของเขาได้รับบาดเจ็บมากกว่าแก้มของเขา ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของเขาได้รับการเหยียบย่ำสมบูรณ์กว่าและเขาได้หายไปอย่างสมบูรณ์ใบหน้า. "คุณกล้าที่จะตีฉัน ?!" Zuo Qiu กล่าวว่าที่ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เขาสัมผัสแก้มของเขา มันถูกเผาไหม้ ... และเขาก็มีรอยช้ำขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา. "มีอะไรให้คุณเบาะแสแรก?" หลินฮกล่าวว่าในการตอบคำถามโง่ของเขา. "คุณมีการทดสอบความอดทนของฉันวันนี้พอ ฉันเหนื่อยจากความไม่รู้ของคุณ ได้หายไป. "หลินฮกล่าวว่าขณะที่การระดมมือของเขาและตบ Zuo Qiu อีกครั้ง เวลานั้นหลินฮไม่ได้ยับยั้งตัวเองจากการใช้ความแข็งแกร่งของเขา ฝ่ามือของเขาทันทีทับลงไปบนใบหน้า Zuo Qiu ซึ่งส่งให้เขาบินหลายเมตรข้างหลัง. เมื่อฝูงชนได้ยินร่างกาย Zuo Qiu ของหนักล้มลงบนพื้นดินที่พวกเขาสั่นเป็นครั้งที่สอง ตบว่า ... วิธีที่โหดร้าย! หลินฮหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ Zhong หลิง เธอมองประหลาดใจและทำขั้นตอนกลับ. "คุณสมควรได้รับสิ่งเดียวกัน." หลินฮกล่าวว่า นักเรียน Zhong หลิงหดตัว กลัวเธอมองอย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งที่เป็นความอัปยศอดสู. "ฉันจะฆ่าคุณ !!!" ก็ตะโกน Zuo Qiu คึกขณะที่ช้าลุกขึ้นยืน. "ผิวปาก MOON WOLF!" ตะโกน Zuo Qiu Zuo Qiu ผิวปากของดวงจันทร์หมาป่าถูกย้ายไปยังฮหลินที่ความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ มันดูเหมือนว่ามันกำลังเดินทางได้เร็วกว่าแสง มันปล่อยออกมาแสงพราวขณะที่มันเคลื่อนและดูเหมือนว่ามันถูกฉีกขาดออกจากกันบรรยากาศ. "สัตว์." หลินฮกล่าวว่า ไฟสว่างประกายระหว่างหมาป่าและหลินฮ ทันใดนั้นมีแสงที่เหลืออยู่ระหว่างพวกเขาและไม่มีเสียงอาจจะได้ยิน ร่างกายของดวงจันทร์หมาป่าลดลงอย่างหนักลงบนพื้นดินที่มีสัญญาณของชีวิต. "ไฟที่มาจากดาบ มันเป็นดาบแน่นอน. "กล่าวว่าบางคนในฝูงชน จะได้รับการโจมตีดาบมากอย่างรวดเร็วและคล่องตัว หนึ่งตีดาบและเขาได้ฆ่าระดับหลิงหมาป่าดวงจันทร์. "คุณ ...... ." กล่าวว่า Zuo Qiu โกรธมาก ใบหน้าของเขามองปีศาจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ถอย " คิดว่าจั่วจิวตกใจแต่ . . . . . . . ไม่ได้มันสายเกินไป ?" ปรบมือ ! " ตอนนั้น ที่ชัดเจน และเสียงตบมือดังกระจายในบรรยากาศ ฝูงชนก็พูดไม่ออกเขาอยากจะตบหลินฟง แต่เขาถูกตบโดย หลินฟง กลับ . . . . . . . ?หลินฟงได้ใช้มากของความแข็งแรงของเขา จั่วจิวก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น แต่ศักดิ์ศรีของเขาได้รับบาดเจ็บมากกว่าที่แก้ม ศักดิ์ศรีของเขาได้แม้ถูกเหยียบย่ำลงไป และเขาได้หายไปทั้งหมด หน้า" เธอกล้าตบฉันเหรอ ! " กล่าวว่าจั่วชิวที่ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เขาจับที่แก้มของเขา มันไหม้แล้ว . . . . . . . และเขามีรอยฟกช้ำขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา" มีอะไรให้พี่เค้าก่อน " บอกว่า หลินฟงตอบคําถามโง่ๆของเขา" วันนี้คุณได้ทดสอบความอดทนเพียงพอของฉัน ฉันเหนื่อยของความไม่รู้ของคุณ หลงทาง " บอกว่า หลินฟง ขณะยกมือและตบหน้าจั่วชิวอีกครั้ง ตอนนั้น หลินฟงไม่ยับยั้งตัวเองจากการใช้ความแข็งแรงของเขา ฝ่ามือของเขาทันที ชนบนของจั่วชิวหน้าซึ่งส่งเขาไปหลายเมตร บินถอยหลังเมื่อผู้คนได้ยินร่างจั่วชิวมาก ล้มลงบนพื้นดินที่พวกเขาสั่นเป็นครั้งที่สอง ที่ตบ . . . ใจร้ายจัง !หลินฟงหันไปรอบ ๆและมองจงหลิง เธอดูตกใจและถอยหลัง" นายก็เหมือนกัน " บอกว่า หลินฟง ก็จงหลิง รูม่านตาหดแล้ว ดูเธอกลัวมาก อะไรคือความอัปยศอดสู" ผมจะฆ่าคุณ ! ! ! ! ! ! ! ! " ก็ตะโกนจั่วจิวคึกในขณะที่ยืนขึ้นอย่างช้าๆ" เสียงนกหวีดหมาป่าดวงจันทร์ " ตะโกนจั่วจิว . ของจั่วชิว . . หมาป่าดวงจันทร์เคลื่อนต่อ หลินฟง ที่ความเร็วเหลือเชื่อ มันดูเหมือนมันเดินทางเร็วกว่าแสง มันปล่อยออกมาเป็นแสงเจิดจ้าที่ย้ายไป และดูเหมือนว่ามันกำลังฉีกบรรยากาศกัน" สัตว์ " บอกว่า หลินฟง แสงประกายสดใส ระหว่าง หมาป่า กับ หลินฟง ทันใดนั้นมีแสงที่เหลืออยู่ระหว่างพวกเขาและไม่มีเสียงอาจจะได้ยิน ร่างของหมาป่าดวงจันทร์ตกลงมาอย่างหนักบนพื้น ไม่มีสัญญาณของชีวิต" แสงที่ออกมาจากดาบ มันเป็นมั่นเหมาะดาบ " กล่าวว่าบางคนในฝูงชน มันได้รวดเร็วมาก และโจมตี ดาบที่ว่องไว ดาบจู่โจมเขาได้ฆ่าระดับหลิงหมาป่าดวงจันทร์ ." คุณ . . . . . . . " กล่าวว่าจั่วชิวมาก โมโหมาก ใบหน้าของเขาดูปีศาจ