In the course of committing a theft

In the course of committing a theft the accused, who had broken into a house occupied by a woman of 73 years of age, attacked her with his fists. He struck her, and kicked her in the face. From those injuries, although they could have been inflicted with a moderate degree of violence, she died. He was convicted of capital murder. The trial judge directed the jury that malice aforethought would be implied if the victim were killed by the voluntary act of the accused done with intent to cause her grievous bodily harm. On appeal against conviction on the ground that the direction was wrong in law in view of Homicide Act 1957 s 1(1): Held the conviction should stand because s 1(1) did not abolish the doctrine of implied malice, viz, that malice aforethought may be implied from the voluntary act of an accused inflicting grievous bodily harm on the deceased causing her death; but s 1(1) did abolish the doctrine of constructive malice, viz, that the causing of death in the course of committing some felony of violence (eg, rape) other than that which resulted in the killing amounted to murder, and, although in the present case deceased’s death had been caused in the furtherance of the crime of theft, yet there had been also the inflicting of grievous bodily harm from which malice aforethought, essential to the crime of murder, might rightly be implied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในหลักสูตรของการยอมรับการขโมย ผู้ถูกกล่าวหา ใครมีแบ่งด้วยหญิงที่มีอายุ 73 ปีบ้าน โจมตีเธอ ด้วยหมัดของเขา เขาหลงเธอ และเตะเธอในใบหน้า จากการบาดเจ็บเหล่านั้น แม้ว่าพวกเขาสามารถได้เกิดกับตัวปานกลางความรุนแรง ตาย เขาถูกตัดสินลงโทษของฆาตกรรมหลวง ผู้พิพากษาทดลองนำคณะลูกขุนที่จะนัย aforethought เจ็บแค้นถ้าเหยื่อถูกฆ่าตาย โดยการกระทำความสมัครใจของผู้ถูกกล่าวหาทำ มีเจตนาทำร้ายร่างกายเธอ grievous ในการอุทธรณ์ต่อความเชื่อมั่นในพื้นดินที่ผิดกฎหมายมุมมอง 1(1) s 1957 กระทำฆาตกรรมทิศทาง: จับเชื่อมั่นควรยืน เพราะ s 1(1) ได้ไม่ยุบหลักคำสอนของเจ็บแค้นโดยนัย viz ว่า อาจนัย aforethought เจ็บแค้นจากการกระทำความสมัครใจของผู้ต้องหา inflicting ทำร้ายร่างกาย grievous ในชีวิตที่ทำให้เกิดการตายของเธอ s 1(1) ไม่ยุบลัทธิของความสร้างสรรค์ความมุ่งร้าย viz ที่มีสาเหตุของการเสียชีวิตในหลักสูตรของการยอมรับบาง felony ความรุนแรง (เช่น ข่มขืน) นอกจากที่ซึ่งมีผลในการฆ่าสังหาร และ แม้ว่าในกรณีมี การตายของผู้ตายได้รับเกิดส่งอาชญากรรมโจรกรรม ยังมีได้ยัง inflicting ของ grievous ทำร้ายร่างกายจากที่เจ็บแค้น aforethought เรื่องอาจมีนัยสำคัญกับอาชญากรรมฆาตกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในหลักสูตรของการกระทำที่ถูกกล่าวหาว่าขโมยที่ได้บุกเข้าไปในบ้านที่ถูกครอบครองโดยผู้หญิง 73 ปีของอายุโจมตีของเธอกับหมัดของเขา เขาหลงเธอและเตะของเธอในใบหน้า จากการบาดเจ็บเหล่านั้นถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับความทุกข์ทรมานที่มีระดับปานกลางของความรุนแรงเธอเสียชีวิต เขาถูกตัดสินลงโทษในข้อหาฆาตกรรม ผู้พิพากษาพิจารณาคดีกำกับคณะลูกขุนว่าอาฆาตพยาบาทปองร้ายจะได้รับโดยนัยถ้าเหยื่อถูกฆ่าตายโดยการกระทำที่สมัครใจของผู้ถูกกล่าวหากระทำมีเจตนาที่จะก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายของเธออย่างเจ็บปวด เกี่ยวกับการอุทธรณ์กับความเชื่อมั่นบนพื้นดินที่ทิศทางที่เป็นความผิดในกฎหมายในมุมมองของการฆาตกรรมพระราชบัญญัติ 1957 s 1 (1): จัดความเชื่อมั่นควรจะยืนเพราะ s 1 (1) ไม่ได้ยกเลิกคำสอนของการปองร้ายโดยนัยกล่าวคือการปองร้ายว่า คิดไว้แล้วอาจจะส่อให้เห็นจากการกระทำด้วยความสมัครใจของผู้ถูกกล่าวหาก่อให้เกิดความบาดเจ็บสาหัสในผู้เสียชีวิตสาเหตุการตายของเธอ แต่ s 1 (1) ได้ยกเลิกคำสอนของความอาฆาตพยาบาทสร้างสรรค์ ได้แก่ ที่ก่อให้เกิดการเสียชีวิตในหลักสูตรของการกระทำผิดทางอาญาของความรุนแรงบางอย่าง (เช่นการข่มขืน) นอกเหนือจากที่ซึ่งมีผลในการฆ่าจำนวนฆาตกรรมและแม้ว่า ในกรณีที่ปัจจุบันการตายของผู้เสียชีวิตที่เกิดจากการได้รับในการผลักดันของการก่ออาชญากรรมของการโจรกรรมที่ยังมีการทำร้ายของยังบาดเจ็บสาหัสจากการที่อาฆาตพยาบาทปองร้ายที่จำเป็นกับอาชญากรรมที่เกิดการฆาตกรรมอาจจะมีนัยที่ถูกต้อง