Fast food is the term given to food

Fast food is the term given to food that is prepared and served very quickly, first popularized in the 1950s in the United States. While any meal with low preparation time can be considered fast food, typically the term refers to food sold in a restaurant or store with preheated or precooked ingredients, and served to the customer in a packaged form for take-out/take-away. Fast food restaurants are traditionally separated by their ability to serve food via a drive-through. The term "fast food" was recognized in a dictionary by Merriam–Webster in 1951.

Outlets may be stands or kiosks, which may provide no shelter or seating,[1] or fast food restaurants (also known as quick service restaurants). Franchise operations that are part of restaurant chains have standardized foodstuffs shipped to each restaurant from central locations.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารจานด่วนเป็นระยะที่ให้อาหารที่จะเตรียม และให้บริการได้อย่างรวดเร็ว popularized ครั้งแรก ในช่วงทศวรรษ 1950 ในสหรัฐอเมริกา ขณะที่มื้อ มีเวลาเตรียมการน้อยถือได้ว่าอาหารจานด่วน โดยทั่วไปคำหมายถึงอาหารที่ขายในร้านอาหาร หรือร้านต่ำ หรือ precooked ส่วนผสม และบริการให้กับลูกค้าในรูปแบบแพคเกจสำหรับ take-ออก/ใช้เก็บ ประเพณีร้านอาหารจานแยกออกจากกัน โดยความสามารถในการให้บริการอาหารผ่านขับรถผ่าน คำว่า "ฟาสต์ฟู้ด" ถูกรับรู้ในพจนานุกรม โดย Merriam – เว็บสเตอร์ในปีค.ศ.ได้

ร้านอาจจะยืนหรือซุ้ม ซึ่งอาจไม่มีอยู่อาศัยหรือที่นั่ง, [1] หรือร้านอาหารอย่างรวดเร็ว (เรียกอีกอย่างว่าร้านอาหารบริการด่วน) ดำเนินงานแฟรนไชส์ที่เป็นส่วนหนึ่งของห่วงโซ่อาหารมีมาตรฐานการกินส่งไปที่ร้านอาหารแต่ละสถานกลาง[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารจานด่วนเป็นคำที่กำหนดให้อาหารที่มีการเตรียมความพร้อมและเสิร์ฟได้อย่างรวดเร็วที่นิยมครั้งแรกในปี 1950 ในประเทศสหรัฐอเมริกา ในขณะที่อาหารที่มีเวลาเตรียมตัวต่ำใด ๆ ที่สามารถได้รับการพิจารณาอาหารได้อย่างรวดเร็วโดยทั่วไประยะหมายถึงอาหารที่ขายในร้านอาหารหรือเก็บด้วยส่วนผสมอุ่นหรือกึ่งสุกและทำหน้าที่ให้กับลูกค้าในรูปแบบแพคเกจสำหรับเอาออก / นำออกไป ร้านอาหารอย่างรวดเร็วจะแยกดั้งเดิมโดยความสามารถของพวกเขาที่จะให้บริการอาหารที่ผ่านการขับรถผ่าน คำว่า "อาหารจานด่วน" ได้รับการยอมรับในพจนานุกรมของ Merriam-Webster ในปี 1951 เอาท์เล็ตอาจจะยืนหรือซุ้มซึ่งอาจให้ที่พักพิงหรือที่นั่ง [1] หรือร้านอาหารอย่างรวดเร็ว (ยังเป็นที่รู้จักในฐานะร้านอาหารบริการด่วน) การดำเนินงานแฟรนไชส์ที่เป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายร้านอาหารที่ได้มาตรฐานอาหารส่งไปยังร้านอาหารจากสถานที่กลางแต่ละ. [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารจานด่วนเป็นคำที่ได้รับอาหารที่ปรุงและเสิร์ฟอย่างรวดเร็วก่อนความนิยมในปี 1950 ในสหรัฐอเมริกา ในขณะที่อาหารใด ๆที่มีเวลาเตรียมตัวน้อย ถือเป็นอาหารจานด่วน โดยทั่วไประยะ หมายถึง อาหารที่ขายในร้านอาหาร หรือร้านที่มีเตาอบหรือผ่านวัสดุและบริการเพื่อลูกค้าในแพคเกจแบบออก / ไปร้านอาหารจานด่วนแบบดั้งเดิมโดยแยกความสามารถในการเสิร์ฟอาหารผ่าน ขับรถผ่าน คำว่า " อาหารจานด่วน " ได้รับการยอมรับในพจนานุกรมโดยแมร์เรียมเว็บสเตอร์ในปี 1951 –

ร้านอาจจะยืนหรือซุ้ม ซึ่งอาจให้ไม่มีที่พักหรือที่นั่ง [ 1 ] หรือร้านอาหารอย่างรวดเร็ว ( เรียกว่าร้านอาหารบริการด่วน )ธุรกิจแฟรนไชส์ที่เป็นส่วนหนึ่งของอาหารร้านอาหารมีมาตรฐานจัดส่งให้แต่ละร้านอาหารจากสถานที่กลาง [ 2 ]