So let go, put everything down, eve

So let go, put everything down, everything except the knowing. Don't be fooled if visions or sounds arise in your mind during meditation. Lay them all down. Don't take hold of anything at all, just stay with this unified awareness. Don't worry about the past or the future, just be still and you will reach the place where there's no advancing, no retreating and no stopping, where there's nothing to grasp at or cling to. Why? Because there's no self, no "me" or "mine." It's all gone. The Buddha taught to empty yourself of everything in this way, not to carry anything around... to know, and having known, let go.
Realizing the Dhamma, the path to freedom from the round of birth and death, is a task that we all have to do alone. So keep trying to let go and understand the teachings. Put effort into your contemplation. Don't worry about your family. At the moment they are as they are, in the future they will be like you. There's no-one in the world who can escape this fate. The Buddha taught to lay down those things that lack a real abiding essence. If you lay everything down you will see the real truth, if you don't, you won't. That's the way it is. And it's the same for everyone in the world. So don't grasp at anything.
Even if you find yourself thinking, well that's all right too, as long as you think wisely. Don't think foolishly. If you think of your children, think of them with wisdom, not with foolishness. Whatever the mind turns to, think of it with wisdom, be aware of its nature. To know something with wisdom is to let it go and have no suffering over it. The mind is bright, joyful and at peace. It turns away from distractions and is undivided. Right now what you can look to for help and support is your breath.
This is your own work, no-one else's. Leave others to do their own work. You have your own duty and responsibility, you don't have to take on those of your family. Don't take on anything else, let it all go. This letting go will make your mind calm. Your sole responsibility right now is to focus your mind and bring it to peace. Leave everything else to the others. Forms, sounds, odors, tastes... leave them to the others to attend to. Put everything behind you and do your own work, fulfill your own responsibility. Whatever arises in your mind, be it fear of pain, fear of death, anxiety about others or whatever, say to it, "Don't disturb me. You're no longer any concern of mine." Just keep this to yourself when you see those dhammas arise.
What does the word dhamma refer to? Everything is a dhamma, there is nothing that is not a dhamma. And what about "world"? The world is the very mental state that is agitating you at the present moment. "What are they going to do? When I'm gone who will look after them? How will they manage?" This is all just the "world." Even the mere arising of a thought fearing death or pain is the world. Throw the world away! The world is the way it is. If you allow it to dominate your mind it becomes obscured and can't see itself. So whatever appears in the mind, just say, "This isn't my business. It's impermanent, unsatisfactory and not self."
Thinking you'd like to go on living for a long time will make you suffer. But thinking you'd like to die right away or very quickly isn't right either. It's suffering, isn't it? Conditions don't belong to us, they follow their own natural laws. You can't do anything about the way the body is. You can beautify it a little, make it attractive and clean for a while, like the young girls who paint their lips and let their nails grow long, but when old age arrives, everybody's in the same boat. That's the way the body is, you can't make it any other way. What you can improve and beautify is the mind.
Anyone can build a house of wood and bricks, but the Buddha taught that that sort of home is not our real home, it's only nominally ours. It's home in the world and it follows the ways of the world. Our real home is inner peace. An external, material home may well be pretty but it is not very peaceful. There's this worry and then that, this anxiety and then that. So we say it's not our real home, it's external to us. Sooner or later we'll have to give it up. it's not a place we can live in permanently because it doesn't truly belong to us, it belongs to the world. Our body is the same. We take it to be a self, to be "me" or "mine," but in fact it's not really so at all, it's another worldly home. Your body has followed its natural course from birth, until now it's old and sick, and you can't forbid it from doing that. That's the way it is. Wanting it to be any different would be as foolish as wanting a duck to be like a chicken. When you see that that's impossible -- that a duck must be a duck and a chicken must be a chicken, and that the bodies have to get old and die -- you will find courage and energy. However much you want the body to go on lasting, it won't do that.
The Buddha said

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น ปล่อย เอาลง ยกเว้นจะรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่มีหลอกถ้าวิสัยทัศน์หรือเสียงเกิดขึ้นในใจของคุณในระหว่างทำสมาธิ วางทั้งหมดลง ไม่หยิบอะไรเลย เพียงแค่อยู่กับความตระหนักนี้รวม ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอดีตหรืออนาคต ก็จะยังคง และคุณจะไปถึง มีความก้าวหน้าไม่มี ไม่เพียงไม่ หยุด ไม่เข้าใจที่ หรือยึดถือสิ่งใด ๆ ทำไม เนื่องจากไม่มีตัวตนไม่มี "ฉัน" หรือ "ฉัน" มันหมด พระพุทธเจ้าสอนเพื่อล้างตัวเองของทุกอย่างในนี้ไป ไม่มีอะไรรอบ...ต้องรู้ และมีชื่อเสียง ปล่อย ตระหนักถึงธรรม เส้นทางการเป็นอิสระจากรอบของการเกิดและความตาย เป็นงานที่เราต้องทำคนเดียว ดังนั้น ให้พยายามปล่อย และเข้าใจคำสอนที่ ใส่ความพยายามลงในสื่อของคุณ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับครอบครัวของคุณ ในขณะที่พวกเขามีพวกเขาเป็น ในอนาคต พวกเขาจะได้เหมือนคุณ ไม่มีใครในโลกที่สามารถหลบหนีชะตากรรมนี้ได้ พระพุทธเจ้าสอนให้วางสิ่งเหล่านั้นที่ขาดสาระสำคัญที่ยึดถือปฏิบัติจริง ถ้าคุณวาง ทุกอย่างลงคุณจะเห็นความจริงจริง ถ้าคุณ คุณจะไม่ ก็คือ และเป็นเหมือนกันสำหรับทุกคนในโลก จึง ไม่เข้าใจในอะไร ถ้าคุณพบว่าตัวเองคิด ดีที่ถูกเกินไป ตราบใดที่คุณคิดว่า อย่างชาญฉลาด อย่าคิดว่า โง่ ถ้าคุณคิดว่า เด็กของคุณ คิดว่า พวกเขา มีสติปัญญา ไม่ มีความ จะอะไรก็ตามใจ คิดว่า มัน มีสติปัญญา ตระหนักถึงธรรมชาติของ รู้อะไรกับภูมิปัญญาให้มันไป และทุกข์ไม่มีก็ จิตใจจะสดใส จอยฟูล และสันติภาพ มันจะอยู่รบกวน และมี undivided ขณะที่คุณสามารถหาการช่วยเหลือและเป็นลมหายใจของคุณ นี่คืองานของคุณเอง ไม่มีผู้ใดอื่นของ ปล่อยให้ผู้อื่นในการทำงานของตนเอง คุณมีหน้าที่และความรับผิดชอบของคุณเอง คุณไม่จำเป็นต้องใช้ในบรรดาครอบครัวของคุณ ไม่ใช้อะไร ให้มันหมดไป ให้ไปนี้จะทำให้จิตสงบ ความรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวของคุณขณะนี้ ได้มุ่งเน้นจิตนำสู่สันติภาพ ปล่อยทุกอย่างให้ผู้อื่น แบบฟอร์ม เสียง กลิ่น รสชาติ...ปล่อยพวกเขาให้ผู้อื่นเข้าไป ใส่ทุกอย่างที่อยู่ข้างหลังคุณ และทำงานเอง ตอบสนองความรับผิดชอบของคุณเอง สิ่งที่เกิดขึ้นในใจของคุณ ไม่ว่าจะเป็นความกลัวของความเจ็บปวด กลัวความตาย ความวิตกกังวลเกี่ยวกับผู้อื่นหรืออะไรก็ตาม กล่าวถึง "อย่ารบกวนฉัน คุณไม่กังวลใด ๆ ของฉัน" เพียงทำให้กับตัวเองเมื่อคุณเห็นธรรมเหล่านั้นเกิดขึ้น อะไรไม่ธรรมคำหมายถึง ทุกอย่างไม่เป็นธรรม ไม่มีสิ่งใดที่ไม่เป็นธรรม และสิ่งที่เกี่ยวกับ "โลก" หรือไม่ โลกเป็นรัฐมากจิตที่เป็น agitating คุณในปัจจุบัน "สิ่งพวกเขาไปทำ เมื่อฉันหายไป ที่จะดูพวกเขา การจะบริหาร" นี้เป็นเพียง "โลกนี้" แม้จะเพียงเกิดความคิดที่กลัวความตายหรือความเจ็บปวดเป็นโลก ทิ้งโลก โลกนั้นคือ ถ้าคุณอนุญาตให้ครองใจ จะบดบัง และไม่เห็นตัวเอง ดังนั้น สิ่งปรากฏขึ้นในจิตใจ ว่า "นี้ไม่ใช่ธุรกิจของฉัน มันคือ impermanent เฉย ๆ และตนเองไม่" คิดว่า คุณอยากจะไปอยู่กินสำหรับเป็นเวลานานจะทำให้ทุกข์ แต่คิดว่า คุณอยากตายทันที หรือเร็วมากไม่เหมาะสมอาจ มันเป็นความทุกข์ ไม่มัน เงื่อนไขที่ไม่เป็นของเรา พวกเขาทำตามกฎหมายธรรมชาติของตนเอง คุณไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับทางร่างกาย คุณสามารถสวยงามเล็กน้อย ทำให้น่าสนใจ และทำความสะอาดในขณะ เช่นสาวที่สีของริมฝีปาก และปล่อยให้เล็บของพวกเขาเติบโตยาวนาน แต่เมื่ออายุมาก ถึง ที่ของทุกคนในเรือลำเดียวกัน ซึ่งเป็นวิธีที่ร่างกายได้ คุณไม่สามารถทำวิธีอื่น สิ่งที่คุณสามารถปรับปรุง และตกแต่งสวยงามถูกใจ ทุกคนสามารถสร้างบ้านไม้และอิฐ แต่พระพุทธเจ้าสอนว่า เรียงที่บ้านไม่ใช่บ้านที่แท้จริงของเรา เป็นเพียงในนามของเรา เป็นหน้าแรกในโลก และเป็นไปตามวิธีการของโลก บ้านที่แท้จริงของเราคือ ความสงบสุข ภายนอก วัสดุบ้านดีอาจจะสวย แต่ไม่มาก มีความกังวลนี้แล้ว ความวิตกกังวลนี้แล้ว ดังนั้นเราว่า มันไม่ใช่บ้านเราจริง มันเป็นภายนอกเรา ไม่ช้าก็เร็วเราจะต้องให้มันขึ้น มันไม่มีเราสามารถอาศัยอยู่อย่างถาวรเนื่องจากมันไม่ได้เป็นของเรา เรื่องของโลก ร่างกายของเราจะเหมือนกัน เราจะให้ ตนเอง "ฉัน" หรือ "เหมือง แต่ในความเป็นจริงมันไม่จริงทั้งหมดดังนั้น มันเป็นทางบ้าน ร่างกายของคุณได้ตามหลักสูตรของธรรมชาติกำเนิด จนตอนนี้ มันจะเก่า และป่วย และคุณไม่สามารถห้ามการปฏิบัติที่ ก็คือ ต้องให้ใด ๆ ที่แตกต่างกันจะโง่เป็นว่าเป็ดจะเหมือนไก่ เมื่อคุณเห็นว่า จะไม่ - ว่า เป็ดต้องเป็ดไก่ต้องเป็นไก่ และที่ร่างกายต้องได้รับเก่า และตาย - หาความกล้าหาญและพลังงาน อย่างไรคุณต้องใช้ร่างกายไปอยู่ยาวนาน มันจะไม่ทำที่ พระพุทธเจ้ากล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นปล่อยให้ไปใส่ทุกอย่างลงทุกอย่างยกเว้นรู้ ไม่หลงกลถ้าวิสัยทัศน์หรือเสียงที่เกิดขึ้นในใจของคุณระหว่างการทำสมาธิ วางพวกเขาทั้งหมดลง ไม่ได้ใช้ถือของอะไรเลยเพียงแค่อยู่กับการรับรู้แบบครบวงจรนี้ ไม่ต้องกังวลกับอดีตหรืออนาคตเพียง แต่จะยังคงและคุณจะไปถึงสถานที่ที่ไม่มีความก้าวหน้าไม่ถอยและไม่หยุดที่ไม่มีอะไรที่จะเข้าใจหรือยึดติดกับ ทำไม? เพราะมีตัวเองไม่มี "ฉัน" หรือ "เหมือง". มันหายไปทั้งหมด พระพุทธเจ้าสอนให้ตัวเองว่างเปล่าของทุกอย่างในลักษณะนี้ไม่ได้ที่จะดำเนินการอะไรไปรอบ ๆ ... ที่จะรู้และมีที่รู้จักกันปล่อยให้ไป.
ตระหนักถึงธรรมะเส้นทางที่จะมีเสรีภาพจากรอบของการเกิดและการตายที่เป็นงานที่ เราทุกคนต้องทำคนเดียว เพื่อให้พยายามที่จะปล่อยให้ไปและเข้าใจคำสอน ใส่ความพยายามในการทำสมาธิของคุณ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับครอบครัวของคุณ ในขณะที่พวกเขาจะเป็นพวกเขาในอนาคตพวกเขาจะเป็นเช่นเดียวกับคุณ ไม่มีใครในโลกที่สามารถหลบหนีชะตากรรมนี้เป็น พระพุทธเจ้าสอนให้วางสิ่งเหล่านั้นที่ขาดสาระสำคัญการปฏิบัติจริง หากคุณวางทุกอย่างลงคุณจะเห็นความจริงที่แท้จริงถ้าคุณทำไม่ได้คุณจะไม่ นั่นคือวิธีที่มันเป็น และมันก็เป็นเหมือนกันสำหรับทุกคนในโลก จึงไม่เข้าใจอะไร.
แม้ว่าคุณจะพบว่าตัวเองคิดว่าดีว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องมากเกินไปตราบใดที่คุณคิดอย่างชาญฉลาด อย่าคิดที่โง่เขลา ถ้าคุณคิดว่าลูก ๆ ของคุณคิดว่าพวกเขามีปัญญาไม่ได้อยู่กับความโง่เขลา สิ่งที่ใจหันไปคิดว่ามันด้วยสติปัญญาให้ตระหนักถึงธรรมชาติของมัน ที่จะรู้ว่าสิ่งที่มีปัญญาคือการปล่อยให้มันไปและมีความทุกข์ทรมานไปก็ไม่ได้ ใจจะสดใสและมีความสุขในความสงบ มันจะเปิดออกไปจากการรบกวนและมีการแบ่ง ตอนนี้สิ่งที่คุณสามารถมองไปเพื่อขอความช่วยเหลือและการสนับสนุนเป็นลมหายใจของคุณ.
นี่คือการทำงานของตัวเองไม่มีใครที่อื่น ปล่อยให้คนอื่น ๆ จะทำผลงานของตัวเอง คุณมีหน้าที่ของตัวเองและความรับผิดชอบของคุณจะได้ไม่ต้องใช้เวลาในการที่ของครอบครัวของคุณ ไม่ได้ใช้ในสิ่งที่คนอื่นให้มันทั้งหมดไป การปล่อยนี้จะทำให้ความคิดของคุณสงบ ความรับผิดชอบของคุณในขณะนี้คือการมุ่งเน้นความคิดของคุณและนำไปสู่ความสงบสุข ปล่อยให้ทุกอย่างอื่นกับคนอื่น ๆ รูปแบบเสียงกลิ่นรสชาติ ... ปล่อยให้พวกเขากับคนอื่น ๆ จะเข้าร่วมกับ ใส่ทุกอย่างที่อยู่เบื้องหลังคุณและทำงานของคุณเองตอบสนองความรับผิดชอบของคุณเอง สิ่งที่เกิดขึ้นในใจของคุณไม่ว่าจะเป็นความกลัวของความเจ็บปวดความกลัวความตายความวิตกกังวลเกี่ยวกับคนอื่นหรือสิ่งที่พูดกับมัน "อย่ารบกวนฉัน. คุณไม่มีความกังวลใด ๆ ของฉัน." เพียงแค่ให้นี้เพื่อตัวเองเมื่อคุณเห็นผู้ธรรมเกิดขึ้น.
ธรรมคำว่าอะไรหมายถึง? ทุกอย่างเป็นธรรมมีอะไรที่ไม่เป็นธรรม และสิ่งที่เกี่ยวกับ "โลก"? โลกคือสภาพจิตใจมากที่มีการก่อกวนคุณในขณะที่ปัจจุบัน "พวกเขามีอะไรจะทำอย่างไรเมื่อฉันไปผู้ที่จะดูแลพวกเขาหรือไม่วิธีการที่พวกเขาจะจัดการ?" ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ "โลก." แม้เพียงที่เกิดขึ้นของความคิดกลัวตายหรือความเจ็บปวดคือโลก โยนโลกออกไป! โลกเป็นวิธีที่มันเป็น ถ้าคุณอนุญาตให้ครองใจของคุณมันจะกลายเป็นบดบังและไม่สามารถมองเห็นตัวเอง ดังนั้นสิ่งที่ปรากฏขึ้นในใจเพียงแค่พูดว่า "นี้ไม่ได้เป็นธุรกิจของฉัน. มันเที่ยงที่น่าพอใจและตัวเองไม่ได้."
ความคิดที่คุณต้องการที่จะไปอาศัยอยู่เป็นเวลานานจะทำให้คุณต้องทนทุกข์ทรมาน แต่คิดว่าคุณต้องการที่จะตายทันทีหรืออย่างรวดเร็วไม่ถูกต้องอย่างใดอย่างหนึ่ง มันทุกข์ไม่ได้หรือไม่ เงื่อนไขไม่ได้เป็นของเราพวกเขาปฏิบัติตามกฎหมายธรรมชาติของพวกเขาเอง คุณไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับวิธีการที่ร่างกายเป็น คุณสามารถตกแต่งมันเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้น่าสนใจและทำความสะอาดในขณะที่เหมือนหญิงสาวที่วาดริมฝีปากของพวกเขาและปล่อยให้เล็บของพวกเขาเติบโตนาน แต่เมื่ออายุมาถึงทุกคนที่อยู่ในเรือลำเดียวกัน นั่นคือวิธีที่ร่างกายเป็นที่คุณไม่สามารถทำให้มันมีวิธีอื่น ๆ สิ่งที่คุณสามารถปรับปรุงและตกแต่งเป็นใจ.
ทุกคนสามารถสร้างบ้านที่ทำจากไม้และอิฐ แต่พระพุทธเจ้าสอนว่าการจัดเรียงของบ้านที่ไม่ได้เป็นบ้านที่แท้จริงของเราก็เป็นเพียงในนามของเรา มันเป็นบ้านในโลกและเป็นไปตามวิธีการของโลก บ้านที่แท้จริงของเราคือความสงบภายใน ภายนอกบ้านวัสดุที่ดีอาจจะสวย แต่มันไม่ได้สงบมาก มีความกังวลนี้แล้วว่านี้ความวิตกกังวลแล้วว่า ดังนั้นเราจึงบอกว่ามันไม่ได้เป็นบ้านที่แท้จริงของเราก็ภายนอกมาให้เรา ไม่ช้าก็เร็วเราจะต้องให้มันขึ้น มันไม่ได้เป็นสถานที่ที่เราสามารถอาศัยอยู่ในอย่างถาวรเพราะมันไม่ได้อย่างแท้จริงเป็นของเรามันเป็นไปทั่วโลก ร่างกายของเราก็เช่นเดียวกัน เราจะเอามันไปเป็นตัวเองที่จะเป็น "ฉัน" หรือ "เหมือง" แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้จริงๆเพื่อให้ได้ทั้งหมดก็เป็นอีกโลกที่บ้าน ร่างกายของคุณได้ดำเนินการตามหลักสูตรตามธรรมชาติของมันตั้งแต่แรกเกิดจนถึงขณะนี้ก็เก่าและป่วยและคุณไม่สามารถห้ามได้จากการทำที่ นั่นคือวิธีที่มันเป็น อยากให้เป็นใด ๆ ที่แตกต่างกันจะเป็นคนโง่เป็นเป็ดที่ต้องการที่จะเป็นเหมือนไก่ เมื่อคุณเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ - ที่เป็ดจะต้องเป็นเป็ดและไก่จะต้องเป็นไก่และที่ร่างกายจะต้องได้รับเก่าและตาย - คุณจะพบความกล้าหาญและพลังงาน แต่ที่คุณต้องการของร่างกายที่จะไปเป็นเวลานานก็จะไม่ทำอย่างนั้น.
พระพุทธเจ้ากล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปล่อย วางทุกอย่างลง ทุกอย่าง ยกเว้น รู้ อย่าหลงกลถ้าภาพหรือเสียงที่เกิดขึ้นในจิตใจของคุณในการทำสมาธิ วางมันทั้งหมดลง ไม่ถืออะไรเลย แค่อยู่กับนี้รวมการรับรู้ อย่ากังวลเกี่ยวกับอดีตหรืออนาคต อยู่เฉยๆ ก็จะถึง สถานที่ที่ไม่มีความก้าวหน้า ไม่มีถอย ไม่มีหยุดที่ไม่มีอะไรให้จับ หรือยึด . ทำไม ? เพราะไม่มีตน ไม่มีคำว่า " ฉัน " หรือ " ฉัน " มันก็หายไปทั้งหมด พระพุทธเจ้าสอนให้เปล่าตัวเองทุกอย่าง ในวิธีนี้ ไม่ต้องพกอะไรไป . . . . . . . รู้ และมีที่รู้จักกัน ไปเถอะ
รู้ตัวธรรม เส้นทางสู่อิสรภาพ จากรอบของการเกิดและการตาย คืองานที่เราต้องทำคนเดียวดังนั้น พยายามปล่อยวางและเข้าใจในคำสอน ใช้ความพยายามในการพิจารณาของคุณ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับครอบครัวของคุณ ตอนนี้พวกเขาเป็นพวก ในอนาคตจะเป็นเหมือนคุณ ไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถหนีจากชะตากรรมนี้ พระพุทธเจ้าทรงสอนให้สละสิ่งเหล่านั้นที่ขาดสาระ ปฎิบัติจริง ถ้าคุณยอมทุกอย่าง คุณจะเห็นความจริง ถ้าไม่คุณจะไม่ มันเป็นอย่างนั้น และมันก็เหมือนกับทุกคนในโลก ดังนั้น ไม่เข้าใจเลย
ถ้าคุณพบว่าตัวเองคิด เอาล่ะไม่เป็นไรเหมือนกัน ตราบใดที่คุณคิดว่า อย่างชาญฉลาด อย่าคิดอะไรโง่ๆแบบนี้ ถ้าคุณคิดว่าลูกของคุณ คิดด้วยปัญญา ไม่ใช่ความโง่เขลา อะไรก็ตามที่จิตใจเปลี่ยนไป คิดด้วยปัญญา จะตระหนักถึงธรรมชาติของต้องรู้ด้วยปัญญาคือการปล่อยวาง และไม่มีทุกข์มากกว่า จิตใจสดใสเบิกบาน และสงบสุข มันหันหนีจากการรบกวนและไม่มีการแบ่งแยก ตอนนี้คุณสามารถดูได้เพื่อช่วยเหลือและสนับสนุน คือ ลมหายใจของคุณ
นี่คืองานของคุณเอง ไม่มีใครอื่น ปล่อยให้คนอื่นทำงานของตัวเอง คุณมีภาระหน้าที่ และความรับผิดชอบคุณไม่ต้องใช้เวลาของครอบครัวของคุณ ไม่รับอะไรอีก ปล่อยให้มันทั้งหมดไป นี้ไปจะทำให้จิตใจสงบของคุณ ความรับผิดชอบของคุณ แต่เพียงผู้เดียวในตอนนี้คือการมุ่งเน้นความคิดของคุณและให้ความสงบสุข ปล่อยทุกอย่างให้คนอื่น รูป , เสียง , กลิ่น , รสชาด . . . . . . . ทิ้งให้คนอื่นดูแล ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง และทำงานของคุณเองตอบสนองความรับผิดชอบของคุณเอง สิ่งที่เกิดขึ้นในจิตใจของคุณ ความกลัวของความเจ็บปวด ความกลัวตาย ความกังวลเกี่ยวกับคนอื่น หรืออะไรก็ตาม บอกมันว่า " อย่ารบกวนฉัน คุณไม่มีความกังวลใด ๆของฉัน " ให้กับตัวเอง เมื่อเห็นนำมาเหล่านั้นเกิดขึ้น
แล้วคำว่าธรรมะหมายถึง ? ทุกอย่าง คือ ธรรมะ ไม่มีอะไรที่ไม่ใช่ธรรมะ และสิ่งที่เกี่ยวกับ " โลก "โลกนี้คือสภาพจิตใจมากที่ก่อกวนเธอในขณะปัจจุบัน” พวกเขากำลังจะทำอะไร ? เมื่อฉันไปแล้วใครจะดูแลพวกเขา พวกเขาจะจัดการอย่างไร ? " ทั้งหมดนี้เป็นเพียง " โลก " แม้เพียงที่เกิดขึ้นจากความคิดกลัวความตาย หรือความเจ็บปวดคือโลก ทิ้งโลกไป โลกมันเป็นแบบนี้ถ้าคุณให้มันครอบงำจิตใจของคุณจะถูกบดบัง และมองไม่เห็นเอง ดังนั้นสิ่งที่จะปรากฏขึ้นในจิตใจ ก็บอกว่า " นี่ไม่ใช่ธุรกิจของฉัน มันไม่คงทน ห่วยแตก และไม่ใช่ตัวเอง "
คิดอยากไปอยู่เป็นเวลานานจะทำให้คุณเจ็บปวด แต่คิดว่าคุณต้องการที่จะตายทันที หรือเร็วไม่ถูกเหมือนกัน มันเจ็บปวดใช่มั้ย ?เงื่อนไขที่ไม่ได้เป็นของเรา พวกเขาทำตามกฎหมายของตนเองตามธรรมชาติ คุณไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับวิธีร่างกายเป็น คุณสามารถติดมันเล็กน้อย ให้น่าสนใจ และสะอาด สักพัก เหมือนหญิงสาวผู้สีริมฝีปากของพวกเขาและปล่อยให้เล็บยาว แต่พออายุมาถึง ทุกคนก็อยู่ในเรือลำเดียวกัน นั่นเป็นวิธีที่ร่างกาย คุณจะไม่ทำมันอีกสิ่งที่คุณสามารถปรับปรุง และตกแต่ง คือ จิตใจ
ทุกคนสามารถสร้างบ้านจากไม้และอิฐ แต่พระพุทธเจ้าสอนว่า การเรียงลำดับของบ้านไม่ใช่บ้านที่แท้จริงของเรา มันเป็นเพียงในนามของเรา มันคือบ้านในโลกและมันเป็นไปตามวิถีของโลก บ้านที่แท้จริงของเราคือ ความสงบภายใน ภายนอกบ้าน , วัสดุอาจจะสวย แต่มันไม่สงบมาก มีความกังวลนี้แล้วนั้นความวิตกกังวลนี้แล้วนั้น ดังนั้น เราว่าไม่ใช่บ้านที่แท้จริงของเรา มันคือภายนอกเรา ไม่ช้าก็เร็ว เราก็ต้องให้มันขึ้น มันไม่ได้เป็นสถานที่ที่เราสามารถอยู่ได้อย่างถาวร เพราะมันไม่ได้คู่ควรกับเรา มันก็เป็นของโลก ร่างกายของเราจะเหมือนกัน เราใช้มันเป็น ตนเองเป็น " ผม " หรือ " ฉัน " แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้จริงๆ เลย มันเป็นอีกโลกบ้านร่างกายของคุณได้ตามหลักสูตรของธรรมชาติตั้งแต่เกิด จนตอนนี้มันแก่และป่วย และคุณไม่สามารถห้ามทำแบบนั้น มันเป็นอย่างนั้น อยากให้มันแตกต่างจะโง่อย่างที่อยากให้เป็ดเหมือนไก่ เมื่อคุณพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ . . . เป็ดต้องเป็นเป็ด และไก่ก็เป็นไก่และที่ร่างกายต้องแก่และตาย . . . . . คุณจะพบความกล้าหาญและพลัง แต่เท่าที่คุณต้องการร่างกายที่จะไปถึง จะไม่ทำอย่างนั้น

พระบอกว่า